> Κυριακάτικο πρωϊνό στην κουζίνα και η σύζυγος τηγανίζει αυγά. Ο σύζυγος,
>αγουροξυπνημένος, ετοιμάζει τον καφέ, πίνει μια γουλιά και μετά πάει και
>στέκεται ακριβώς δίπλα από την σύζυγο, παρατηρώντας προσεκτικά τα αυγά.
>
> Πίνει άλλη μια γουλιά καφέ.... και αρχίζει να φωνάζει πανικόβλητος:
>
> "Πρόσεχε...ΠΡΟΣΕΧΕ! Βάλε κι άλλο βούτυρο! Θεούλη μου! Έχεις βάλει πολλά
>μαζί στο τηγάνι! ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ Γύρνα τα. Γύρνα τα ΤΩΡΑ! Χρειάζονται κι άλλο
>βούτυρο. Μα που θα βρούμε κι άλλο ΒΟΥΤΥΡΟ; Ωραία... Μη, ΠΡΟΣΕΧΕ, θα σου
>ΚΟΛΛΗΣΟΥΝ! Προσεχτικά... ΠΡΟΣΕΧΤΙΚΑ! Σου είπα ΠΡΟΣΕΧΕ! Ποτέ δεν μ'ακούς
>εμένα... ΠΟΤΕ! Γρήγορα! Γύρνα τα ΓΡΗΓΟΡΑ! Είσαι τρελή; Τα έχεις παίξει; Μην
>ξεχάσεις να τα αλατίσεις, όλο το ξεχνάς το αλάτι. Βάλε αλάτι. ΑΛΑΤΙ! ΒΑΛΕ
>ΑΛΑΤΙ ΣΟΥ ΕΙΠΑ!"
>
> Η γυναίκα έχει μείνει αποσβολωμένη. "Τι έπαθες άνθρωπε μου; Τι φωνάζεις
>μέσα στο αυτί μου;"
> Ο σύζυγος ξαφνικά ηρεμεί τελείως και απαντάει...
> "Ήθελα να σου δείξω πως είναι να σε έχω συνοδηγό όταν οδηγάω."
Απάντηση με παράθεση
