Μόλις έχω βάλει βενζίνη, στις 2 τη νύχτα στο μοναδικό ανοιχτό βενζινάδικο στην παλιά έξοδο (από το λιμάνι) προς Αθήνα και είμαι έτοιμος να φύγω...
Έχεις μήπως νεράκια να αγοράσουμε?
-Όχι, αλλά δώσει εσένα δικό μου - καθαρό είναι! Και αμέσως πιάνει 2 άδεια μπουκαλάκια νερό, τα γεμίζει από την βρύση και μου τα δίνει.
Δεν μπορώ να καταλάβω από που είναι- Αλβανός ή Πακιστανός- αλλά δεν έχει σημασία...
Τα βάζω στο tank-bag...
"ΚΑΛΟ ΣΗΜΑΔΙ!" Σκέφτομαι καθώς ξεκινάω αργά και με το κράνος ανοιχτό βγαίνω στην Εθνική..
Λίγα λεπτά αργότερα, κόβω ταχύτητα και ετοιμάζομαι να σταματήσω στα διόδια των Μαλγάρων. Η γνωστή χειρονομία (Πέρνα!) συνοδεύεται αυτή την φορά με ένα χαμόγελο, ένα βλέμμα ζήλιας στη θέα της φορτωμένης μηχανής και ένα "Καλό ταξίδι¨
"ΑΚΟΜΗ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΣΗΜΑΔΙ" περνά από το μυαλό μου καθώς τον ευχαριστώ και κλείνω το κράνος.
Η Εγνατία είναι άδεια αλλά δεν με ενοχλέι καθόλου. Δεξιά λωρίδα, 120χλμ και δεν αργούμε να περάσουμε τα Γρεβανά..Μια μικρή στάση εκέι που τελειώνει η Εγνατία (αν κάπνιζα θα έκανα ένα τσιγάρο!) και χαλαρά στο δρόμο για Μέτσοβο.
Λίγο πριν το Μέτσοβο, σταματάω στην άκρη του δρόμου σε μια φωτισμένη καντίνα.
Πριν προλάβω να βγάλω κράνος και γάντια, ένας ηλικιωμένος με τεράστιο μουστάκι (σηκώνεται προφανως από κρεβάτι μέσα στην καντίνα) μας κοιτά απορημένος.
Μισή ωρα αργότερα έχοντας απολαύσει τον καφέ μας (και ντόπιο χωριάτικο λουκάνικο!) αφήνουμε το Μέτσοβο.
Γύρω στις 6 παρά μπαίνουμε στα Γιάννενα για βενζίνη. Το λαμπάκι έχει ανάψει πριν απο λίγα μόλις χλμ, όπως περίπου τα υπολόγιζα κοντά στα 275.
Στο πρώτο βενζινάδικο με αναμένα φώτα σταματάω, και περιμένω τον ιδιοκτήτη που έιναι στην ...τουαλέτα! Δεν πειράζει...θα ξεπιαστούμε.
Απο εκεί, καρφί για Ηγουμενίτσα...Γυρω στις 7 είμαστε στην είσοδο του λιμανιού...σταματάω .... Πρώτο ταξίδι με καράβι και μηχανή (Το Κεραμωτή - Θάσος δεν το μετράω!)
Είναι περίεργο πως το καράβι επιρεάζει την ψυχολογία του ταξιδιού....
Αλλάζουμε ρούχα, παίρνω έναν καφέ και χαζεύω το λιμάνι που σιγά-σιγά ξυπνάει.....
Απάντηση με παράθεση