Είναι στιγμές που αντιδράμε αντίστοιχα με την ψυχική διάθεση που μας διακατέχει .
Είναι άλλες που ότι και να συμβαίνει πέρα βρέχει και καμία αντίδραση η επίδραση .
Κάτω από ποια ψυχολογία θα μπορούσε κάποιος να διαμορφώσει μια πάγια αντιμετώπιση σε κάθε εξωτερικό ερέθισμα που δέχεται κατά την διάρκεια της ημέρας?
Και κατά πόσο οι αντιδράσεις αυτές οι καλουπωμένες δεν κρύβουν μια υποβόσκουσα αντίδραση που θα εκδηλωθεί με όποια απρόβλεπτα συναισθήματα και φυσικά πράξεις?
Πιο επίπονη είναι σίγουρα η διαδικασία αποσιώπησης των εξωτερικών ερεθισμάτων και το κουκούλωμά τους παρά η εξωτερίκευσή τους, όμως τελικά από τυχαία ποστ όπως αυτό με τον φίλο STUBI με τον ορκισμένο «εχθρό μου» τον Αφρο αλλα και με άλλους που τυχόν συγκρούομαι....
παρατηρώ οτι φτάνουμε στο σημείο αυτό γιατί υπάρχει μια σαφής παρεξήγηση των προθέσεών μου.
Και εξηγούμαι μια και θεωρώ σωστό να ξεκαθαρίσω ορισμένα πράγματα.
Όταν βλέπετε μια επιθετική συμπεριφορά από μεριάς μου δεν είναι τίποτ άλλο παρά η εκδήλωση των πιεστικών καταστάσεων στις οποίες ζώ.
Και καλά όλα αυτά αλλά θα μου απαντήσει κάποιος από τους προαναφερμένους και τι με νοιάζει εμένα και πρέπει να το ανεχθώ όλο αυτό το μπάχαλο που στο κάτω κατω με προσβάλει. ??και το ένα φέρνει το άλλο και κοντεύουμε να φτάσουμε στον τρωικό πόλεμο…
Απάντηση : σαφώς και δεν έχω το δικαίωμα να σας ενοχλώ και σαφώς έχετε όλο το δικαίωμα να διαμαρτυρηθείτε για την συμπεριφορά μου.
Παρ’ όλα αυτά υπάρχει πάντα μια άποψη διαφορετική για όποια πράγματα λέγονται και όποια πράγματα φαίνεται ότι υπονοούνται.
Και συνεχίζω, θα έπρεπε να σκεφτείτε αν πίσω από την εκδήλωση της συμπεριφοράς μου υποβόσκει κάποια προσωπική αντίθεση μεταξύ μας.
Ένα αυτό, δεύτερο όπως και να το κάνουμε καθένας μας εδώ μέσα είναι ένας διαφορετικός άνθρωπος από τον διπλανό του, πόσο μάλλον όταν τουλάχιστον καθόμαστε στο Δέλεαρ είναι εμφανής αυτή η ανομοιογένεια.
Κατά τρίτο πιθανόν να υπάρχουν συγκεκριμένες αντιδράσεις μου που να λαμβάνονται σαν προσβλητικές και στις οποίες αλλιώς θα αντιδράσει ο καθένας.
Και ένα συνηθισμένο παράδειγμα είναι όταν την ιδία έκφραση την απευθύνεις σε κάποιον που είναι πιο συγκαταβατικός και χαμηλών τόνων άνθρωπος , και σε κάποιον που είναι πιο χειμαρρώδεις στον τρόπο έκφρασης ή πιο εκδηλωτικός.
Είναι σίγουρο ότι σε κάθε περίπτωση θα υπάρχουν διαφορετικές αντιδράσεις
Υπάρχουν άνθρωποι, που μπορεί να μην μπαίνουν στον κόπο να ασχοληθούν καν και να μην λαμβάνουν όποιο μήνυμα από τον εξωτερικό κόσμο ,πόσο μάλλον τον μικρόκοσμο του φλόρουμ, πιθανόν δε να έχουν χτίσει ένα μαντρότοιχο που να είναι αδιαπέραστος ,ή να μην θέλουν να δώσουν και σημασία σε όσα γράφονται , ε ακόμη και εκείνοι θα αντιδράσουν διαφορετικά.
Και ίσως η συμπεριφορά αυτή να μην είναι τόσο ενοχλητική για τους υπόλοιπους και ούτε ποτέ είναι επίφοβη για δημιουργία καταστάσεων σύγκρουσης
Όπως αντίστοιχα είναι δυνατό και η πιο ακραία αντίδραση μου να ερμηνευτεί σαν μια φυσιολογική από άλλους.
Αντίσοτιχα ας κανει ο καθένας την αυτοκριτική του και ας καταλήξει σε συμπεράσματα σχετικά με τι είναι εκείνο που φουντώνει μια παρεξήγηση...
Για να καταλήξω έχω να πω ότι κανένας μας δεν μοιάζει με τους άλλους, άρα είναι καιρός να δεχτούμε κάτι τέτοιο για τους δίπλα μας όπως και για τον εαυτό μας.
Ο σεβασμός στην διαφορετικότητα (των αντιδράσεων , συμπεριφορών , τάσεων , προτιμήσεων και ότι άλλο μπορεί να χαρακτηρίζει κάποιον ) είναι το μέτρο του πολιτισμού μας.
Και κάποιος θα μου απαντήσει χεστήκαμε για τους πολιτισμούς εδώ είμαστε μαο μαο.. και τρώμε ανθρώπους. (ξέρω ποιός...)
Εμ τότες δεν έχουμε εναλλακτικό τρόπο να συνυπάρχουμε ακόμη και μέσα σε ένα τόσο ανοιχτό και απρόσωπο χώρο όπως το φόρουμ και είναι καιρός να ξακαθαρήσουμε ότι το πάμε για παρεξηγήσεις και σκοτωμούς.
Αρα από την μια έχουμε το να καταλάβουμε για ποιο λόγο συμβαίνουν παρεξηγήσεις και από την άλλη να αποφασίσουμε αν τις θέλουμε ή όχι….
Απάντηση με παράθεση
:rotflmao: 
:rotflmao: 
