Κυνηγώντας τον Ήλιο (Νορβηγικά Φιορδ, Nordkapp)

[Cpt. Haddock]

Ο στόχος εκείνης της μερας ήταν ενα ορόσημο. Ο πολικος κυκλος, polar circle, ciercel polaire, polarsirkelen, Polakreis.

Να αραξουμε, να βγαλουμε φωτογραφίες, να παρουμε αυτοκόλλητα και αλλα σουβενιρ, να πιουμε ενα καφε, να φωτογραφηθουμε, να μαρκάρουμε την περιοχη με το moto.gr

Πολλά έργα στο δρομο...


211164

[Cpt. Haddock]

:wave2:


211165

[Cpt. Haddock]

Να 'χαμε λιγο χρονο....


211167

[Cpt. Haddock]

Το τοπίο όπως το περιμέναμε. Εξαφανιστηκε η βλαστηση, αέρας να φυσάει και πολλά απο τα αναθηματα με τις πέτρες. Κριμα που δε φτιαξαμε κι εμεις ενα...


211168

[Cpt. Haddock]

..


211169

[Cpt. Haddock]

......


211170

[Cpt. Haddock]

:beer:


211171

[Cpt. Haddock]

:D


211172

[Cpt. Haddock]

Αγορά αναμνηστικώνΕ, ενας καφές να στανιαρουμε και να ζεσταθούμε. Συνέχεια προς τα δυτικά, προς το Bodo. Τα δάση επανήλθαν το ίδιο απότομα, η κατάβαση ήταν μια ομορφη διαδρομη, μεσα στα δεντρα και με τη σιδηροδρομική γραμμή διπλα μας

Το Bodo ειναι ο βορειότερος αμιγως νορβηγικος σταθμος. Τρένο πάει και στο Ναρβικ, αλλα απο τη Σουηδία.

Φωτό απο vidcap


211173

[Cpt. Haddock]

Καμπινγκ, καλυβα και άραγμα. Ρακη για να γιορτάσουμε το 66 μοιρες βόρειο, να ζεσταθούμε, να αναπολήσουμε, να σκεφτούμε, να σχεδιάσουμε το αυριανο.

Να μιλήσουμε και με Παπ, ο οποίος εχει σπάσει όλα τα ρεκόρ γρήγορης κατάβασης απο βορά προς νοτο :uplate:

Ευτυχώς όλα πηγαν καλα και γυρισε με ασφάλεια :beer:

Αυριο έχει νησιά Λοφότεν, ξέρουμε λιγο τι μας περιμένει. Αδημονουμε.


Η μέρα μεγαλώνει πολύ. 11 το βραδυ και δεν κοιμασαι εύκολα

Γιάννη....


211174

[road spirit]

3 Αυγούστου, Bødo – Lofoten – Laphaugen, χλμ ημέρας : ~ 360

Τα νησιά Lofoten πλασάρονται ως μια από τις καλύτερες ατραξιόν της χώρας. Η αλήθεια είναι ότι δεν το είχα πολυψάξει, 2-3 φωτός στο ιντερνετ έδειχναν ένα τόπο κλασσικά νορβηγικό και γραφικό με μικρά ψαροχώρια που από πίσω τους υψώνονται άγρια βουνά. Οκ, έτσι είναι όλη η Νορβηγία, δεν αλλάζει κάτι.

Τα νησιά μπήκαν όμως στο πλάνο μιας και πάντα ψάχνουμε επαρχιακούς δρόμους και επειδή η μόνη εναλλακτική διαδρομή προς το βορρά - περίπου από το Bodo μέχρι το Narvik - είναι η ευθεία του Ε6.

Πρωινό ξύπνημα 6:45. Ετοιμαζόμαστε και φεύγουμε καρφί για το λιμάνι του Bodo.


211176

[road spirit]

'


211177

[road spirit]

Μετά απο κάνα 2ωρο αρχίζουν και ξεπροβάλλουν τα βουνά των Lofoten


211178

[road spirit]

Lofoten


211179

[road spirit]

Ενώ τρώμε το γκουρμέ μεσημεριανό μας στη φύση, εκλεκτή ποικιλία κονσέρβας rio mare με κρακερς και τυρί, δε μπορούμε να μη παρατηρήσουμε αυτή τη γκρι κουρτίνα να έρχεται


211180

[road spirit]

΄


211181

[road spirit]

Όνομα χωριού: "Α"


211182

[road spirit]

Αφήνoντας πίσω μας τα Lofoten. Πας με πλοίο απο το Bodo αλλά το βόρειο κομμάτι τους συνδέεται οδικώς με τη υπόλοιπη χώρα


211183

[road spirit]

Περάσαμε την περιοχή του Narvik, όπου κατά το 2ο ΠΠ έγιναν επικές μάχες (http://en.wikipedia.org/wiki/Battles_of_Narvik). Μνημεία σε διάφορα σημεία, ταμπέλες για μουσεία, όμως ήμασταν κουρασμένοι και δεν υπήρχε χρόνος για να τα ψάξουμε ...


211184

[road spirit]

Είχαμε καθήσει κάπου για φαγητό λίγο πριν... Ωραίο σημείο, με τραπεζάκια και δίπλα σε θάλασσα... Είχε ήλιο, ήμασταν λίγο ξέγνοιαστοι. Έχω αφήσει το κράνος πάνω στη σέλα της μηχανής. Ξαφνικά μια δυνατή ριπή αέρα ταρακουνάει τα μοτόρια και ακούω το γδούπο του κράνους που σκάει κάτω...

Γυρνάω και βλέπω τη ζελατίνα αλλού, τα "αυτάκια" του αράι αλλού, κομμάτια από το μηχανισμό της ζελατίνας εδω και εκεί ... Πόσο ηλίθιος ... Μια σκέψη μου έρχεται μόνο. Να μην έχει σπάσει η ζελατίνα. Βροχή και κρύο στη μάπα απο εδώ και πέρα? Κωμικοτραγική η ιδέα να ψάξω για καινούρια ζελατίνα arai εδώ πάνω... Γελάω και ταυτόχρονα μου έρχεται να κλάψω... Σκύβω, την πιάνω και με ανακούφιση βλέπω ότι δεν έχει σπάσει κάπου. Οι βάσεις όμως, εκεί που κουμπώνουν τα αυτάκια και με τη σειρά τους συγκρατούν τη ζελατίνα την έχουν ακούσει για τα καλά. Ταινία γκάφερ. Ότι κινείται ενώ δεν πρέπει να κινείται, στερεώνεται με γκάφερ. Σωτήρια ...

[road spirit]

Φτάσαμε στο Laphaugen και αναζητήσαμε κάμπινγκ το οποίο βρέθηκε εύκολα. Καμπίνα και πάλι...


211185

[road spirit]

,


211186

[road spirit]

Ρακή, τσιγάρο, άραγμα στη μικρή βεράντα... Αρχίζουν οι αεροπορικές επιδρομές απο επίλεκτα σμήνη νορβηγικών αιμορουφήχτρων. Τα μαμημένα, τα βλέπεις να κάθονται πάνω απο τη μπλούζα και να το παλεύουν να τρυπήσουν το ρούχο, να φάνε. Πάνω στο παντελόνι και να τρυπάνε. Σταδιάλα ρε, θα μου τρυπήσεις τη goretex... Βγάζουμε τα αντιαεροπορικά πράσινα φίδια μάρκας baygon. Πυρ και γεια σας.

Αύριο ξημερώνει μια μεγάλη μέρα ...


211187

[Cpt. Haddock]

3 Αυγούστου, Bødo – Lofoten – Laphaugen, χλμ ημέρας : ~ 360

Λιγα τα χιλιόμετρα, αλλα είχαμε και θαλασσα, ενα 3ωράκι περίπου. Οποτε δεν υπηρχε χρονος, ασε που πλοιο δεν ειχε και συνεχεια.

Αναχώρηση απο τις καλυβες και βουρ στο λιμανι. Το αυτοκόλλητο Polarsirkelen σε πρώτη μουρη, ξεκόλλησε μετα απο λιγα χλμ.

Ηθελα να 'ξερα ποιος σκεφτηκε να φτιαξει touring βαλιτσες με σαγρε κελυφος :mad:


211191

[Cpt. Haddock]

Μαυροπουκαμισάδες...


211192

[Cpt. Haddock]

Στο πλοιο συναντήσαμε δυο Βέλγους, πατέρα και γιο σε ενα 1200GS Adv. Εκαναν κι αυτοι το ίδιο τουρ. Πέρισυ είχαν πάει στο Μαρόκο.

Όπως είπε ο πατέρας του "οτι προλάβω μεχρι φετός, του χρονου γινεται 16 και θα θέλει άλλες παρέες"

:beer:


211193

[Cpt. Haddock]

Οι γυρω ακτογραμμές, στο γνώριμο ύφος. Βράχια, βουνα στην ομίχλη, εφήμερο πρασινο χαλί για το σύντομο καλοκαίρι πριν χαθουν κατω απο το χιόνι και τον πάγο.

Εφερνα στο νου μου, το ποίημα του Καββαδία "Ο Νορβηγός Πιλότος Ναγκελ". Το είχα πρωτοδιαβασει πολύ μικρός, την ιστορία ενος ανθρώπου που πέθανε απο το νοστο, όταν ξεπροβόδισε ενα πλοίο για την πατρίδα του, χιλιαδες μίλια μακρια.

Σε λιγο θα παταγα εκει....


211194

[Cpt. Haddock]

:uplate:


211195

[Cpt. Haddock]

.....


211196

[Cpt. Haddock]

Μορντορ, Μινας Τιριθ, Άιζενγκαρντ...

Ρε Τόλκιν, μπας κι είχες ανέβει εδω πάνω;


211197

[Cpt. Haddock]

....


211198

[Cpt. Haddock]

.........


211199

[Cpt. Haddock]

Αυτό το σύννεφο ήταν σαν ενα τεραστιο κύμα. Τερας. Τρομος.

Τελικά έμεινε εκει, βαρυ και απειλητικο.


211200

[Cpt. Haddock]

........


211201

[Cpt. Haddock]

Στις κονσέρβες που είπε ο Γιάννης πιο πάνω, προσθεστε και μια γίγαντες απο Ελλαδα. Την εφαγα, χωρις παρενέργειες.

Πισω μου γινοταν της κακομοιρας....


211202

[Cpt. Haddock]

:smokin:


211203

[Cpt. Haddock]

Δεν τα ευχαριστηθήκαμε τα Λοφότεν. Θες το οτι δεν είχαμε χρονο και απλά περάσαμε απο τον κεντρικο (με εισαγωγικα) δρομο, θες οτι μαζι με μας το πλοίο άδειασε, πουλμαν και καμπερ, νιώσαμε οτι δεν ειδαμε πραγματικά τί θα πει Λοφότεν.

Δε φάγαμε ψάρι όπως μας είχαν προτρέψει. Δεν είδαμε βακαλάους να ξηραινονται στον ήλιο.

Θες πολλες μέρες για να μπορέσεις να δεις ενα κομματι αυτης της μεγάλης χώρας...


211204

[Cpt. Haddock]

Πιο περα, πλησιάζοντας στην ενδοχώρα το τοπίο ημέρευε. Βρηκαμε ενα παρκινγκ κι αράξαμε για λιγο ταμπακο, λιγο καφε και κουβεντουλα.

Διαπιστώνω οτι το αδιάβροχο σε καποιο σημειο αποφάσισε να γινει κατοικος Λοφότεν. Απο δώ και μπρος, οτι βροχή έπεφτε, θα την έτρωγε όλη το μπουφάν.

Στο σημειο εκεινο φυσαγε. Πολύ. Ειχε και κρυο. Μια ριπή ήταν ικανη να ριξει κατω το κρανος του Γιαννη. Τα διαβασατε. Ευτυχως επισκευάστηκε προχειρως και ήταν λειτουργικο. Να ζήσει το ντακτ τέιπ.


211205

[Cpt. Haddock]

:look:


211206

[Cpt. Haddock]

Ναρβικ δεν προλάβαμε να δούμε, περάσαμε απ' εξω στην ουσία. Θα ήθελα να το δω, όπως θα ήθελα να εχω περάσει και απο το Ναμσος, που κάηκε ολοσχερώς στη γερμανική επιθεση του '40.

Δε γινονται όλα, άλλωστε ο στόχος ειναι κοντα, απέχει μια μερα ακομα.


211207

[Cpt. Haddock]

Λαουφάνγκεν. Καμπινγκ ωραιο και συμπαθητικο και πολύ φτηνο. Πήραμε καμπινα και αράξαμε βλεποντας τον ήλιο να φωτιζει τα βουνα κι ας κοντευε 10.

Τα κουνουπια εξολοθρευτηκαν, ρακη και υπνος.

Αυριο.


Ναι, αύριο φτάνουμε πιο κοντά...

Τι λες Γιάννη; Θα φτάσουμε;


211208

[road spirit]

4 Αυγούστου, Laphaugen - Nordkapp, χλμ ημέρας : ~ 650

Ξυπνήσαμε ήρεμοι το πρωί και αντικρύζοντας τον Ήλιο η διάθεση τονώθηκε αρκετά Δεν υπήρχε ίχνος από χαμηλή νέφωση, οι συνθήκες ήταν ιδανικές.

Λίγο μετά έχουμε τη πρώτη συνάντηση στο ταξίδι με κατασκήνωση ρέπλικα χωριού της φυλής sami (http://en.wikipedia.org/wiki/Sami_people) (στη πορεία θα βλεπαμε και άλλες). Κακόγουστο στήσιμο κατά τη γνώμη μου, θύμιζε έντονα μια όπως-όπως αρπακόλα φάση τουριστικής εκμετάλλευσης.


211209

[road spirit]

Αρχίζουμε και κινούμαστε παράλληλα με τα langfjord και altafjord και το τοπίο είναι μοναδικό για άλλη μια φορά.


211210

[road spirit]

'


211211

[road spirit]

.


211212

[road spirit]

Έχουμε σταματήσει για φαγητό στο altafjord, λίγα χλμ πριν την Άλτα. Ο Ηλίας προτείνει να φτάσουμε μέχρι την πόλη και κάπου εκεί να την πέσουμε για σήμερα. Και στο αρχικό πλάνο κάπως έτσι ήταν εξάλλου.

Βγαίνει όμως αυτό το μεγαλοπρεπές ουράνιο τόξο και κάτι μου λέει ότι αυτό είναι σημάδι, ότι εδώ, σήμερα, πρέπει να το πάμε μέχρι τέρμα.

«Κοίτα τον Ήλιο» του λέω... «λές να έχουμε άλλη ευκαιρία? Ας πάμε μέχρι τέλος σήμερα. Έτσι και αλλιώς δεν σκοτεινιάζει πλέον εδώ πάνω. Τι ώρα δύει εκεί?»
«Κατά τις 23:00»
«Τι ώρα είναι τώρα?»
«..»
«Πόσα χλμ είναι ακόμα? Περίπου τόσα, σωστά?»
«Πάμε...»


211213

[road spirit]

ήταν τεράστιο, όσο πίσω και να πήγαινα δεν χωρούσε στη φωτογραφία


211214

[road spirit]

Πρώτη επαφή με τάρανδο. Μακριά ήταν, στεκόταν εκεί ακίνητος για κάνα μισάωρο.


211215

[road spirit]

Αυτή η απόφαση, να φύγουμε εκείνη τη στιγμή, όχι 10 λεπτά αργότερα, να φτάσουμε εκείνο το βράδυ στο Βράχο και όχι την επόμενη μέρα, έδεσε με όλο το κυνηγητό των ημερών με τρόπο μοναδικό όπως θα αποδεικνυόταν στη συνέχεια.

Τα επόμενα ~300 χλμ ήταν ατελείωτα και συναρπαστικά. Πλέον, κάθε λεπτό είχε σημασία, κάθε άνοιγμα του γκαζιού. Τρέχαμε και κυνηγούσαμε τον Ήλιο πριν να χαθεί. Κυριολεκτικά. Διαρκώς έπεφτε πίσω από βόρειες κορυφογραμμές στα αριστερά μας, ή χανόταν προσωρινά πίσω απο σύννεφα, για να τον ξαναπιάσουμε μετά από μερικές στροφές. Και κάθε τόσο κοίταγα το ρολόι. Προλαβαίνουμε ... Κοίταγα τον ουρανό, μπλε μπλε μπλε ... Καριόλη βράχε ερχόμαστε, σε έχουμε ξορκίσει 9 μέρες τώρα.


211217

[road spirit]

'


211218

[road spirit]

Ακόμα και όταν ο δρόμος μας έβγαλε πάνω σε ένα οροπέδιο, βρισκόμενοι πλέον σε ζώνη τούντρας, μια πραγματικά χαοτική εικόνα, οπότε και εντελώς ξαφνικά ο ουρανός μαύρισε και άνοιξε τις κάνουλες και οι σταγόνες ήταν σαν στραγάλια, δεν κατάλαβα τίποτα.

Έβρεχε δυνατά και μπροστά μου βλέπω τον Ηλία να κουνάει τα χέρια του προς τον ουρανό σαν να έλεγε «ρίξε ρε πούστη, ρίξε ότι έχεις» και ταυτόχρονα φώναζα το ίδιο ενώ έβλεπα στο βάθος, εκεί που μετά από 1,5 εκατοντάδα χιλιόμετρα ήταν ο βράχος, ένα μπλέ ουρανό. «Ρίξε! Δε σταματάμε!». Και όπως ξαφνικά άρχισε, έτσι για να μας αγχώσει, το ίδιο απότομα σταμάτησε μετά από 2-3 λεπτά.


211219

[road spirit]

Είχα διαβάσει αρκετά ταξιδιωτικά για το Nordkapp. Δεν θυμάμαι να είχα δει φωτογραφίες του Βράχου με ήλιο. Είτε η απόλυτη συννεφιά είτε ολοκληρωτική ομίχλη να πνίγει το ακρώτηρι. Ναι, φωτός με ήλιο εκεί πάνω παίζουν στο ιντερνετ, αλλά ποιός ξέρει μετά από πόσες προσπάθειες, μετά από πόσο καρτέρι βγήκαν. Αυτη τη πολυτέλεια, να περιμένουμε 1 μέρα ή και παραπάνω για να δούμε τον Ήλιο του μεσονυχτίου σε περίπτωση κακού καιρού δεν ήταν κάτι που είχαμε στη διάθεση μας.

Στο δρόμο, σε όλη Νορβηγία συναντούσαμε ντόπιους που μας έλεγαν να μην έχουμε ελπίδες να δουμε το Βράχο. Λίγες μέρες πριν, είπε ένας στον pap ότι έχει παει 7 φορές για αυτό το σκοπό και μόνο 1 το πέτυχε.

Αυτά σκεφτόμουν όση ώρα τρέχαμε, όση ώρα είχαμε επιδοθεί σε ένα κυνήγι του Ήλιου. Μια φορά στη ζωή σου φτάνεις εδώ πάνω. Αν το πετύχεις ?

Και φτάσαμε ... και δε το πιστεύαμε... δεν βγήκε άχνα... σιωπή... μόνο ο λυσσασμένος αέρας ακουγόταν και το σφίριγμα του. Εμείς δεν μιλάμε ... κοιτάμε, ρουφάμε κάθε στιγμή


211220

[road spirit]

Δεν ξέρω αν το προκαλούμε εμείς στον εαυτό μας, με την επιθυμία που μεγαλώνει όσο περνά ο καιρός, αν είναι κάποιας μορφής αυθυποβολή επειδή ένα όνειρο γίνεται πραγματικότητα, αλλά αυτό που ένιωθα εκει πάνω δε περιγράφεται. Πόσο κλισέ και στερεότυπο θα είναι να πω ότι τελικά ναι, αυτό είναι κάτι που κάθε μοτοσικλετιστής πρέπει να το ζήσει?


211222

[road spirit]

Στην αρχή μπορεί να έλεγα ότι οκ καλό το nordkapp αλλά τα φιορδ είναι ένα must see, ότι το ταξίδι θα ήταν για όλη τη Νορβηγία, όμως ο Βράχος τα επισκίασε όλα. Ήταν και λόγω του Ήλιου του μεσονυχτίου ? Που σε εμας τους νότιους από τη Μεσόγειο φαίνεται εξωπραγματικό? Που είναι κάτι απίθανο να το πετύχεις και πρέπει να αισθάνεσαι πολύ τυχερός που το έζησες?

Και όμως όχι μόνο είδαμε το ακρωτήρι χωρίς ομίχλη αλλά είχαμε και το γαμημένο άστρο να ακτινοβολεί.

Η ώρα είναι περίπου 22:00


211223

[road spirit]

μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω απο ένα μακρινό σύννεφο ... το προλάβαμε για 15 λεπτά... 15 λεπτά περισσότερη στάση στο Altafjord ή πιο αργός ρυθμός και αυτό δεν θα είχε συμβεί ...


211224

[road spirit]

και με φεγγάρι έχουμε ...


211228

[road spirit]

"children of the world" το βάφτισαν ...


211233

[road spirit]

'


211234

[road spirit]

Φύγαμε από το Βράχο με απίστευτα συναισθήματα. Έχω ξεχάσει κάθε ταλαιπωρία, τη βροχή, τα νεύρα, τα αρνητικά των προηγούμενων ημερών ... εδώ είναι το τέρμα φίλε μου ...

Στήσαμε σκηνές 13 χλμ από το Βράχο. Γιατί έτσι. Στα @ρχιδια μας το κρύο, εδώ που είμαστε τώρα, έτσι για το γούστο, δεν παίρνουμε καλύβα και ας ξεπαγιάσουμε. Εδώ ρε θέλω να θυμάμαι πως κοιμήθηκα στη σκηνή μου ενώ πίσω μου ήταν μια ταμπέλα που έγραφε «Νορντκαπ 13»...


211236

[road spirit]

,


211237

[road spirit]

΄


211238

[road spirit]

Τελειώσαμε τη ρακή που είχα στα μπαγκάζια. Ντίρλα μαν ... Γλυκιά ζάλη... είναι περίπου 00:30, 5 Αυγούστου 2010.


211239

[Cpt. Haddock]

4 Αυγούστου, Laphaugen - Nordkapp, χλμ ημέρας : ~ 650

"Πέντε λεπτά, αποφασιστικά"

Κεφάλαιο απο τη Ναυμαχία της Μίντγουέι, αληθινα εκει σε 5' κριθηκαν όλα. Καπως έτσι εγινε και με μας εκεινη τη μερα.

Εαν υπάρχει βραβείο "Wisest decision award", για το 2010 προτεινω τον Γιαννη ΚοκκινομπλουζάκΗ. Αποφαση - σταθμος.

Ξημέρωσε η μέρα που θα πιάναμε το βορά. Το τέρμα, εκει που τελειώνει η Ευρώπη (και μη πεταχτει κανενας γεωγραφολαγνος να μου πει για Spitsbergen και Novaja Zemlya :D - για χερσαια Ευρώπη μιλάμε.

Το πρόγραμμα ασαφες, ήξερα οτι στο Νορντκαπ εχει κιοσκι, σουβενιρ, το βραχο με το γλυπτο κλπ. Καπου θα πηγαιναμε να μεινουμε, μετα (ενδεχομενως την αλλη μερα) να το δουμε κλπ.

Τεσπα, ας τα πάρουμε απ' την αρχή.

Καλός και γερός ύπνος, τα κουνούπια έχασαν κατα κράτος απο το φιδάκι. Glorious and shining day indeed λες και ήθελε να ταιριαξει με το γεγονος.

Ο Ηλιος έλαμπε


211258

[Cpt. Haddock]

Τόσο γαλάζιο ουρανο, τόσο ανεκτη θερμοκρασία, τόσο ανεμποδιστη διαθεση ειχαμε μερες να ζήσουμε.

Πράγματα στεγνα, ρουχα στεγνα, χαρτες στη θεση τους και δρομο. Στην πιο κατω καλύβα ενα ζευγαρι Βελγων... με ποδήλατα. Χαιρετιομαστε. Κι αυτοι στο Νορντκαπ πανε.

RESPECT !!!

O δρομος άνετος, με λιγη κινηση, Lapland, Finnmark, βορειες επαρχίες, αλλη φυλή.

Το ιμιτιασιον τουριστικο χωριο ήταν οπως το λέει ο Γιαννης. Παρ' ολα αυτ αραξαμε για ενα καφε και ψωνισαμε και ενα σαλαμι ταρανδου. Κέρατα δεν πηραμε (εγώ είχα τα δικά μου :bigcry: ) αν και πετυχαμε ενα χαρλεά που τα 'χε κοτσάρει στο τιμονι.


211266

[Cpt. Haddock]

Η μια τεντα διαμορφωμένη σε καφετέρια, ειχε πάγκους και σερβίριζε καφέ και σουπα ταράνδου. Προτιμήσαμε το πρωτο. Ειναι το μαυρο τσουκάλι αριστερα. Ζητησα καφε, εδωσα 20 κορωνες και η κοπελα μου εδωσε ενα κυπελο να βαλω - όσο θελω.

Απο το τσουκάλι βγηκε ενα μαυρο υγρό, νομιζω οτι πρεπει να ποτισαν καφεΐνη και οι παρανυχίδες μου.


211269

[Cpt. Haddock]

ΗΛΙΟΣ ΛΕΜΕ !!! :sun:


211271

[Cpt. Haddock]

"Ηλιος ευφραινειν καρδίαν ανθρώπου"

(ειδικα αν φοράει άλλο μπλουζακι.... :lol: )


211273

[Cpt. Haddock]

"Θα φυγουμε καμια φορά;" :alien:


211274

[Cpt. Haddock]

Τα βόρεια φιορδ δεν ειναι τόσο εντυπωσιακά όσο τα νοτια σαν σχηματισμοι, παρ' ολα αυτα δεν ειναι λιγότερο όμορφα, ειδικα εαν ο καιρός βοηθάει.

Κι' αυτα τα συννεφάκια σε ευθεία γραμμη....


211276

[Cpt. Haddock]

Ποσο να θέλουμε;


211277

[Cpt. Haddock]

Πολυ αραιή κινηση




Απο τροχοφόρα τουλαχιστον :look:


211278

[Cpt. Haddock]

Altafjord


211279

[Cpt. Haddock]

....


211280

[Cpt. Haddock]

Προχειρο τσιμπούσι, βρασαμε ρυζι, σαλατα καλαμπόκι, σαλάμι ταράνδου, τυρι κρεμα...

Καφές...

Τσιγάρο...

"Για δες στο χάρτη, πόσο έχουμε ακόμα;"


211281

[Cpt. Haddock]

Πρόχειροι υπολογισμοι, ο Γιάννης ρίχνει την ιδέα "παμε να το προλάβουμε τωρα που έχει ήλιο, να δουμε ηλιο μεσονυκτίου"

"...."

"Ε;"

"ΦΥΓΑΜΕ !"

Ίσως η στιγμή κατα την οποία γεννηθηκε ο τίτλος του ταξιδιωτικου, το "Κυνηγι του Ηλιου" απέκτησε κι άλλο νόημα πλην του να αποφεύγουμε τη συννεφια και τη βροχη.

Μαζεύουμε σα κυνηγημένοι, χώνουμε πραγματα, μπουφαν, κρανος. Δεν ειναι μακρια, αλλα ουτε και διπλα, ο χαρτης ξεγελαει, τωρα ξέρουμε. Εχει στροφες, θελουμε και βενζινη.

Δρομο λέμε


211283

[Cpt. Haddock]

We take no prisoners και το μυαλό μας ειναι μονο εκει πανω. Εναλλαγές τοπιων, στροφές, ανεβα-κατεβα, ταρανδοι πεταγονται, τιποτα.

Οροπέδιο Skaidi, τουντρα, αερας και γυμνο τοπιο.

Συννεφα μαζεύονται πανω, αλλα εκει, περα, στα βόρεια ειναι γαλάζιο. Ειμαστε πιο γρηγοροι;
Θα κανουμε κοντρα με τον αίολο;

Αρχίζει μια βρόχα, "ριξε ρε πουστη", με ακουει και αδειαζει ο,τι εχει επάνω μου, ομως το βλέπω ο αέρας ειναι βοριας, εμεις παμε βόρεια θα βγουμε. Ανοιγω γκαζι κι αλλο, κανω νοημα στο Γιαννη να βιαστει, 130-140-150 και να ριχνει χοντρή βροχα. Δε με νοιαζει την ριχνεις αλλου μπασταρδε, σου ξεφύγαμε, εμεις παμε ΠΑΝΩ, το 'χασες μπαρμπα.


211284

[Cpt. Haddock]

Η βροχή μένει πίσω, σταματάει, ο καιρός ανοιγει. Ανεβαίνουμε, τρέχουμε, αδρεναλινη, εφεδρινες στο φουλ, τραγουδάω οτι μου έρχεται.

Οι ντόπιοι μας κοιτανε περίεργα.


211285

[Cpt. Haddock]

Κατεβαινουμε απο το οροπέδιο, το μυαλό μας να δουμε τη διασταύρωση με το μαγικο δρομο, με το μαγικο νουμερο - ερωτική χωρα ειπαμε - το δρομο που θα μας φέρει πάνω.

Πιο γρηγορο ανεφοδιασμο δεν πρεπει να εχουμε κανει. Πηδαμε στις σελες και τρέχουμε. Ουτε όρια, ουτε τιποτα, φλερτάρουμε με την κληση αλλα δε μας νοιαζει, ειναι σα να μας τραβαει ο μαγνητικος βορας πανω.

ΝΑΙ, η ταμπελα, θα βγαλω φωτο, η συμπτωση με την πινακίδα μου δε πρεπει να μεινει έτσι.

Τυχαιο;


Μπορει!


211286

[Cpt. Haddock]

125 χιλιομετρα ακομα, με στροφές, εχει και τουνελ, πιο πανω ο δρομος στενεύει. Αλλα τα συννεφα έφυγαν, τον ήλιο τον φτανουμε, πλησιάζουμε, τωρα δε γλυτώνεις ατιμε Φοιβο, τοσες μερες κρυφτούλι τώρα εισαι δικος μας.

Παραθαλάσσια διπλα στον Βορειο Αρκτικο Ωκεανο, στασεις αστραπή στην ταμπελα Nordkapp Commune, βαζουμε αυτοκόλλητο, "ημουν κι εγω εκει" ξανα στις σέλες, σπηρουνιασμα και μεσα.

Τουνελ στενο, κλειστοφοβικο, υποθαλάσσιο, 6 χλμ, με πετρες κατω, με υγρασία, με κρύο αλλα πλεον τα ΄χουμε μαθει. Τα χιλιομετρα λιγοστεύουν, τα μετράω ενα-ενα στο οδομετρο, τρέχα ρε, πιο γρήγορα, citius, altius, δε σταματάμε για τιποτα και για κανένα. Πιο κοντά, ταμπέλα Honningsvag, η τελευταία πολη, την προσπερναμε χωρις καν να κοιταξουμε, ο δρομος στενεύει κι αλλο, ανηφορίζει, φουρκέτες, κατηφορίζει, αριστερα και δεξια τιποτα, no mans land, βρυα και σκορπιοι ταρανδοι. Λιμνες και ρυάκια.

Διασταύρωση, ταμπελα 13 χιλιόμετρα, "ΦΤΑΝΟΥΜΕ ΡΕΕΕΕ" το βλέπω μπροστά μου, ο δρομος ανοιγει, μια μεγάλη ευθεία, αριστερα/δεξια γκρέμια, δεν υπάρχουν δε με νοιαζουν, η ώρα περναει αλλα ο ηλιος ειναι ακόμα εκει, λες και σα να στάματησε πανω απο τη Γαβαών, ξανα, δε δύει. Μας περιμένει, ειναι δικός μας ο Φοιβος, παλιοσείρι απο τα χρονια του Μαντείου δε θα μας πουλησει τώρα.

Κι άλλες στροφές, αλλη ανηφορα, το τοπιο πανέμορφο αλλα δεν το βλεπω, target fixation ευθεια μπροστά, νιωθω σα μικρό παιδί, μια στροφή δεξια, μια αριστερη, ο θόλος του ραντάρ, περναμε, νοημα στο Γιαννη, χοροπηδάει πανω στη σέλα σα χαζός, στροφη δεξια, ευθεια....






Τελος δρόμου κύριοι, δεν έχει πιο βόρεια. Εδω κατεβαινετε.

Παρκαρισμα, ξεπεζεύουμε, εχουμε καταπιει τη γλώσσα μας, η κορυφή ενας γυμνος βραχος και το μνημειο μπροστα απο το κιόσκι να μας περιμένει. Κρυο και αέρας διαολεμένος αλλα ποιος νοιάζεται.

Δεν ονειρεύεσαι συντροφε, 71°1′8″N , 25°47′50″E ειναι οι συντεταγμένες και ειναι οι σωστές.

Η ωρα ειναι 10 το βραδυ, 4 Αυγουστου του 2010 και εχω βρει το holy grail.

Κουραση, πεινα, ταλαιπωρίες, βροχη, κρύο όλα ξεχνιουνται.







Εδώ ειναι το Βόρειο Ακρωτήριο.

[Cpt. Haddock]

:sun: :sun: :sun: :sun:


211288

[Cpt. Haddock]

Πρέπει να περασε αρκετή ώρα μεχρι να μιλήσουμε. Η ένταση του ταξιδιού, το κυνηγητό, ο προορισμός/στόχος, όλα μας είχαν συνεπάρει.

Ξεπέζεμα, περπατημα στον κρυο αέρα. Ναι, εκει ειναι ο βραχος, το τέρμα.

Ειχα μια αμφιβολία για το αν αυτο που θα δω, αυτό που θα νιωσω σαν ταξιδιώτης, θα με ανταμείψει. Αλλωστε, τι έχει σημασία, το ταξίδι ή ο προορισμός; Τι θα θυμάμαι, τα χιλιομετρα πανω κατω στα φιορδ ή τον ήλιο που χαθηκε για λιγο στις 11:25 για να ξαναβγει στις 01:20;

Δεν υπάρχει απάντηση, άλλωστε δεν εχω ξανακάνει ταξιδι με συγκεκριμένο στοχο, σαν "τερματισμο". Αλλα ναι, ο προορισμός εδώ μετράει. Εδω είμαστε καπου που για να έρθεις απο μια χώρα σαν την Ελλαδα δεν ειναι ευκολο. Δεν ειναι αλπικο πασο που σε μια βδομαδα εχεις γυρίσει καμια δεκαρια αν θες. Δε θα το κάνεις πολλές φορές στη ζωή σου, σχεδον σίγουρα όχι πανω απο μια. Για πολλους λόγους. Χρονος, χρήμα, συνθηκες, παρέα. Πολλά πρέπει να ταιριάξουν και φέτος όλα έκατσαν. Ακόμα κι ο καιρός, τόσες μέρες μας ταλαιπωρεί και σήμερα, σήμερα που ειμαστε στο όνειρο, μας λυπήθηκε.

Περπατάμε με τις φωτομηχανές στο χέρι, περναμε χιλιάδες σκέψεις απ' το μυαλό. Αξιζει; Μα δεν ειδες τα 40κατι ευρω που δώσαμε εισοδο; Δεν είδες το απέραντο παρκινγκ; Δεν ειδες τα πουλμαν με τις καραβιες τουριστών απο τα κρουαζιερόπλοια στο Ηonningsvag να περπατάνε σαν αγέλες; Δεν ειδες τα καμπερς; Δεν ειδες το τεράστιο κτήριο που έχει χτιστεί, το πανάκριβο εστιατόριο και καφετέρια, το σουβενιρομάγαζο;

Ναι, τα είδα και τα περίμενα. Ναι, χανει απο ρομαντισμο, απο μαγεία ανεξερεύνητου, απο παρθενια, απο κατάκτηση.

Ναι, αλλα δεν ειναι και λιγο. Το έβλεπα στα ματια όσων μοτοσυλεττιστων εβλεπαν το GR στις πινακίδες μας και μας έδιναν συγχαρητήρια. Ρε συναδελφε δίτροχε Γερμανε, μια ριξια είσαι, μια βδομάδα ταξιδι ειναι για σένα και έχεις και τα λεφτα να πας. Για ρωτα και μας...

Αξίζει. Ναι. "Πρέπει" σαν μοτοσυκλετιστης κανεις, να παει. Οπως πρεπει να παει στο Στέλβιο, στο Μπονέτ, στο δρομο του Ναπολέοντα, στο Μπιρ Σολταν και σε μερικά ακομα μερη.

Ήταν εικονα και ιστορία που ειχα διαβασει. Ήταν όνειρο. Εγινε πραγματικότητα

Γιαννη, τα καταφέραμε σύντροφε

:beer: :beer: :beer:


211310

[Cpt. Haddock]

Γουλιές απο το φλασκι με το ουίσκι να ζεσταθουμε. Περπάτημα ως την άκρη. Βλεπω το χαμηλό ακρωτηριο στα δυτικα, ξέρω οτι - γεωγραφικά - αυτό ειναι το πραγματικό Νορντκαπ, ειναι μερικα λεπτά της μοιρας βορειότερα.

Δεν έχει σημασία, τα πάντα ειναι θεμα οπτικής γωνιας, το Νορντκαπ ανακαλυφθηκε απο τη θαλασσα και απο εκει κατω ο βραχος ειναι που σε καθηλώνει και όχι ο ταπεινος καβος

Το πραγματικα βορειοτερο σημειο της Ευρωπης:


211311

[Cpt. Haddock]

Βόρειος Αρκτικος Ωκεανός

Εδω και για 1000 μιλια ακόμα δεν υπαρχει τιποτα.


211312

[Cpt. Haddock]

:smilea:


211313

[Cpt. Haddock]

........


211314

[Cpt. Haddock]

Παρ' ολη την υπερένταση, η κουραση ειναι εμφανής, αλλωστε ειμαστε 13 ωρες στο δρομο σχεδον. Εχουμε να στησουμε και τσαντήρια. Φεύγουμε, με σκοπό να επανέλθουμε το πρωί για περισσότερες φωτογραφιες και - φυσικα - τα σουβενιρ. Χωρις το τριπτυχο μπλουζακι/μπαφ/αυτοκόλλητο δε φεύγω.

Στρατηγικο λάθος, αλλα αυτο ειναι μια άλλη ιστορία - ήταν το τρίτο νορβηγέζικο μαθημα...

Στα 13 χιλιομετρα στηνουμε τις σκηνές μας. Πληρες το φως, ουτε καν εκανε να σκοτεινιασει λιγο. Πουλια πετουσαν, τάρανδοι εβοσκαν και με τόση κουραση η νυστα δεν ερχοταν.

Κατασκήνωση, ρακή με ταμπακο για να το γιορτάσουμε. Να προσπαθήσουμε και να νυσταξουμε....


211315

[Cpt. Haddock]

Το πιοτό καλοδεχουμενο με το μεζεδάκι του, το σαλαμι ταράνδου, δένει ωραια. Η ώρα είναι περασμένες μια, δε νυσταζω. Ο Γιαννης αποφασιζει να παει για υπνο μπας και κοιμηθει λιγες ωρες, του λέω καληνυχτα και συνειδητοποιώ οτι η ευχή ειναι ακυρη. Γελάμε. Παω να του πω "καλό ξημέρωμα" αλλα αυτο κι αν ειναι. Μα το ξημερωμα ειναι σε λιγα λεπτα.

Τιποτα απ' οσα ξέρουμε δεν εχει νοημα εδω. Οι εποχές, η τροχιά του ήλιου, η θερμοκρασία, η ώρα. Ειμαστε μακρυα.

Δεν κοιμαμαι, θελω να δω την ανατολη. Καμερα στο χέρι και περπάτημα. Χαράζει, το συναίσθημα δεν παλεύεται, ειναι τρέλα, ειναι όλα τόσο περίεργα εδω.

Ο βράχος που βλέπετε αριστερα ειναι το Νορντκαπ. Μολις φυγαμε κρυφτηκε σε συννεφο. Είχαμε μεγάλη τύχη.

Νορβηγία 5 Αυγουστου 2010, Βορειο Ακρωτήριο. Ωρα 01:25 το πρωί. Ανατολή. Καλημερα


211316

[Cpt. Haddock]

Τραβαω φωτογραφίες, βιντεο, μιλαω μονος μου, μιλαω στο βιντεο, λεω οτι μου 'ρχεται. Δεν ξερω πως να εκφραστω.

Προσπαθω να ρουφηξω όσα βλεπω και αισθανομαι, με τη γνωση οτι ισως να μην τα ξαναδω ποτέ.

Ειμαι ενας ευτυχισμένος και τυχερός ανθρωπος.

Η μερα τελείωσε και σχεδον αμέσως ξαναρχιζε. Απο 'δω και πέρα, βαζουμε πλωρη για Νοτο. Το ταξιδι δεν τελείωσε, αλλα ταυτόχρονα τελειωσε κι όλας. Οσα χιλιομετρα και να κάνουμε, το βλέμμα θα γυρνάει εκει ψηλα, στο τερμα της γης.



:beer: :beer: :beer:


211317

[pepes1gr]

Απλά ΤΡΟΜΕΡΟ ταξιδιωτικό.
Επαθα την πλάκα μου από τα τοπία.
Είστε πάρα πολύ τυχεροί που καταφέρατε να κάνετε αυτό το ταξίδι.Για πολλούς από εμάς είναι όνειρο άπιαστο.
Και πάλι μπράβο σας.:beer: :beer: :beer: :beer:

[Cpt. Haddock]

Εχει κι άλλο παίδες, μη γράφετε σχόλια ακόμα :wave2:

[road spirit]

5 Αυγούστου, Nordkapp – Inari (Finland), Χλμ ημέρας : ~ 380

Το προηγούμενο βράδυ, στον ενθουσιασμό μας πάνω δεν αγοράσαμε κανένα σουβενίρ από το Βράχο. Με τόσο καλό καιρό είπαμε ότι το πρωί πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής θα περνούσαμε άλλη μια, να κάνουμε τα ψώνια μας και να πιούμε ένα καφέ εκεί πάνω. Το πανάκριβο εισιτήριο (235 κορώνες) έχει ισχύ για 2 μέρες.

Είχε καλό καιρό? that's right... είχε.

Εδώ πάνω δεν έχει κανένα νόημα η πρόγνωση. Ο ήλιος που μπορεί να είδες πριν από λίγα λεπτά ή ο καθαρός ουρανός, δίνουν τη θέση τους σε ομίχλη και βροχή σε μια στιγμή. Εδώ πάνω είναι η θάλασσα του Barrents και ο Βράχος εξουσιάζει τα πάντα και γουστάρει να κρύβεται. Ήδατε τις φωτό του Ηλία με την ανατολή και το βράχο κρυμμένο πλέον. Αυτό το σύννεφο όμως είχε επεκτατικές βλέψεις για όλο το νησί της Nordkapp Komune.

To sleeping bag μου είχε rating 2 C low zone. Από μέσα είχα ένα μεταξωτό liner που υποτίθεται ρίχνει το rating κατά 2-3 βαθμούς . Θεωρητικά είχα κάλυψη λοιπόν για -1 με 0. Φορούσα ισοθερμικά πάνω κάτω, μάλλινες κάλτσες. Πάνω από το ισοθερμικό ένα μακρυμάνικο μπλουζάκι, από πάνω ένα χειμερινό φούτερ. Από πάνω ριχτό το revit. Πάγωσα. Παλάβωσα από το κρύο, δεν κατάφερα να κοιμηθώ πολύ.

6 το πρωί βρίσκομαι με τη σκηνή να έχει πέσει πάνω στο κεφάλι μου, ο αέρας είχε τέτοια ένταση που ήμουν σίγουρος ότι από στιγμή σε στιγμή θα την ξεσκίσει και θα την στείλει στο διάολο ενώ έβρεχε λυσασμένα. Μαζέψαμε τις σκηνές μαζί, και οι δυο μας 1 σκηνή τη φορά για να μπορούμε να τη κρατήσουμε και πάλι παραλίγο να μας πάρει και να μας σηκώσει σαν kitesurf. Αφού πακετάραμε τραπήκαμε σε φυγή μέσα σε μια καλύβα που είχε τη κουζίνα του κάμπινγκ. «Δλδ τώρα πρέπει με αυτό τον καιρό να ανέβουμε στο βράχο για ένα γαμωσουβενιρ?» Yeap και smokin' μαζι.


211575

[road spirit]

Περίπου 2,5 ώρες μετά το ξύπνημα, κατά τις 8.30 το θερμόμετρο δείχνει πλέον 6C αλλά εδώ πάνω αυτοί οι 6 πρέπει να είναι σε άλλη κλίμακα. Ορατότητα στα 4-5 μέτρα εξαιτίας του σύννεφου και το νερό να σκάει στη ζελατίνα και να χειροτερεύει ακόμα περισσότερο τη κατάσταση. Μπροστά μου ο Ηλίας γίνεται αόρατος και το 800 το κάνω πλαγιοδρομία για να πάω ίσια. Θυμάμαι από χτες πως κάπου εδώ δίπλα έχει χαντάκι ...πόσο δίπλα είναι όμως? Δε βλέπω χριστό...

Τα 13 χλμ που μας χώριζαν από το Βράχο πρέπει να τα κάναμε σε κάτι λιγότερο από μισάωρο, ρεκόρ βραδυπορίας. Στις 9 ήμασταν στο κιόσκι που κόβουν τα εισιτήρια και η κοπελιά από μέσα μας κοίταζε λες και είδε φαντάσματα. «Είναι εντελώς τρελοί?»

Περάσαμε, παρκάραμε, μετά από 5 βήματα γυρνάω πίσω να δω το μηχανάκι και δεν έβλεπα τίποτα. Νομίζω αν πάω όλο ευθεία προς τα εδώ θα το βρώ το κτίριο.

Φτάνουμε στην είσοδο, πάω στη πόρτα ... γιατί δεν ανοιγει ρε? Είναι κλειστά! Ανοίγει στις 11. Πάλι καλά που είχε υπόστεγο και χωθηκαμε από κάτω, καθήσαμε και περιμέναμε να περάσει η ώρα. Κατά τις 10 και μισή έρχεται μια τύπισα από μέσα, ξεκλειδώνει «we are still closed but you can come in, don’t sit there and get cold and wet”.

photo: O βράχος, ντυμένος στα casual καθημερινά του ρούχα


211576

[road spirit]

συγκρίνετε αυτή τη φωτό με εκείνη που έβγαλα στο ίδιο σημείο το προηγούμενο βράδυ, κάμποσα ποστ πίσω ...


211577

[road spirit]

Αν φτάναμε 1 μέρα αργότερα... 1 μέρα κυνήγι λιγότερο και δε θα βλέπαμε τίποτα. Ή αν φτάναμε στην 11η μέρα (επί Νορβηγικού εδάφους) που ήταν το αρχικό πλάνο και όχι στην 9η.

Όλες οι συγκυρίες έκατσαν έτσι ώστε να δούμε το Βράχο στα καλύτερα του, το προηγούμενο βράδυ. Κάθε χαμένο χλμ αλλά και κάθε κερδισμένο στη συνέχεια.


211578

[road spirit]

Φύγαμε κατά τις 12, φορώντας τα πάντα και την εσωτερική αδιάβροχη επένδυση στο ρέβιτ και εξωτερικά αδιάβροχα, σακούλες στις μπότες, θερμαινόμενα γκρίπ στο φουλ.

Θερμαινόμενα γκριπ, χα! Φλασμπακ: Ιούνιος 2009, στο εξουσιοδοτημένο ντήλερ της BMW, συμπληρώνω το χαρτί της παραγγελίας του 800. «Δεν θέλω θερμαινόμενα, ποτέ δεν είχα στις μηχανές μου, (από μέσα μου σκέφτομαι ότι είναι νταβατζιλίκι τα αδικαιολόγητα πολλά ευρώ για ένα εξάρτημα για φλώρους ). «Ξέρεις Γιάννη, δεν εισάγεται χωρίς αυτά. Αν το θες χωρίς, θα πρέπει να γίνει ειδική παραγγελία και θα το παραλάβεις μετά από 4-5 μήνες». «Γαμιέστε, νταβατζήδες, θέλω να φύγω ταξίδι σε λίγες μέρες. Δωσ’το με θερμαινόμενα, αν και σιγά μη τα χρησιμοποιήσω ποτέ ...»

Ένα έχω να πω τώρα : Θερμαινόμενα γκριπ rulezz όχι μόνο για αυτό το κρύο αλλά και γιατί βοηθούν στο να έχεις το εσωτερικό της παλάμης σου στεγνό παρόλο το νερό που ποτίζει τα γάντια.

Διασχίσαμε όλο το nordkapp commune, βγήκαμε από τη νορβηγία, μέχρι και λίγο πριν το Inari της Φιλανδίας, έβρεχε. Τουλάχιστον, ο καιρός του χαμού κράτησε μόνο πάνω στο νησί.

Την επόμενη φορά τα σουβενίρ στην ώρα τους.

[road spirit]

6 Αυγούστου, Inari – Pajala (Sweden), Χλμ ημέρας : ~ 360

Ξυπνάμε με μια ηλιόλουστη μέρα, η οποία ήταν η 1η στη Σκανδιναβία χωρίς ίχνος νερού. Ούτε σπρέυ, ούτε υγρασία, ούτε μια σταγόνα... τέλεια.


211579

[road spirit]

Οι δρόμοι στη Φιλανδία όπως έγραψα στην αρχή του ταξιδιωτικού, είναι ατελείωτες ευθείες, κάτι που το είχαμε δει και από τη προηγούμενη μέρα οδηγώντας προς Inari.

Παίρνουμε κατεύθυνση προς τα σύνορα με τη Σουηδία. Κάποια στιγμή η άσφαλτος τελείωσε και έδωσε τη θέση της σε ένα βατότατο χωματόδρομο μέσα στο δάσος. 90 χιλιόμετρα ευθείας (!!!) χωματόδρομου. (ναι καλά διαβάσατε, ενενήντα χλμ ευθείας)


211580

[road spirit]

,


211581

[road spirit]

ε ρε γλέντια, θα το παίξουμε και αντβέντσουρ τράβελερς ...


211582

[road spirit]

Περνώντας τα σύνορα, οι δρόμοι της Σουηδίας ήταν μια απογοήτευση. Παντού σαμαράκια, λακούβες και σπασίματα στην άσφαλτο. Κοπάνημα παντού. Ο χωματόδρομος στη Φιλανδία ήταν καλύτερος. Δεν ήμασταν σε επαρχιακό, ήμασταν σε κεντρική οδική αρτηρία της βόρειας Σουηδίας και όμως όλα τα χλμ της ημέρας (όπως και της επόμενης) ήταν άστα να πάνε.

Και μετά έργα ... Πέσαμε σε ένα τμήμα 40 χιλιομέτρων όπου η άσφαλτος εναλλασσόταν με γαρμπίλι. Μπαλώματα 400-500-600 μέτρων ασφάλτου και μετά εναλλάξ με αντίστοιχα κομμάτια από γαρμπίλι. Αλλού τα τμήματα με γαρμπίλι ήταν 6 και 9 χιλιόμετρα συνεχόμενα. Αλλού ήταν τόσο παχύ και απάτητο που κάλυπτε το προφίλ του μπροστινού τροχού. Ανοιχτό γκάζι, άστο να χορεύει και όπου θέλει ας πάει το πίσω. Το μπροστά να μη κολλήσει και διπλώσει.... γκάααααζι αδερφέ, μη σαβουριαστούμε εδώ πάνω, δε λέει...


211584