Κυνηγώντας τον Ήλιο (Νορβηγικά Φιορδ, Nordkapp)

[road spirit]

23 Ιουλίου - 15 Αυγούστου 2010

Νορβηγία, Φιλανδία, Σουηδία, ~ 10.500 χλμ

Φιόρδ, φιόρδ, φιόρδ, Βόρειο Ακρωτήρι, Ήλιος Μεσονυκτίου, δάση, δάση, δάση.

Κουνούπια βίκινγκ, λευκές νύκτες ("white nights" (http://en.wikipedia.org/wiki/Midnight_sun#White_Nights)), τάρανδοι.

Βροχή, κρύο, αυτό δεν είναι καλοκαίρι ...

Cpt. Haddock - Tiger 1050
road spirit - F800GS
guest star: gixxerpap - Transalp 650

[road spirit]

Θα το πω και ας είναι τετριμμένο: Αυτό το ταξίδι ήταν ένα όνειρο πολλών χρόνων. Το nordkapp πρωτοέπεσε στην αντίληψη μου μέσα από ένα ταξιδιωτικό που είχα διαβάσει στο περιοδικό Μοτο πάνω από 10 χρόνια πριν. Ε, από τότε αποτελούσε ένα ιδανικό προορισμό, ξέρετε τώρα, από αυτά τα πράγματα που «κάθε μοτοσικλετιστής πρέπει να κάνει κάποια στιγμή».

Η ιδέα ωστόσο για την πραγματοποίηση του ταξιδιού άρχισε να μονοπωλεί τις σκέψεις μου κατά τα Χριστούγεννα του 2009, όταν κοιτώντας φωτογραφίες από το τελευταίο μου ταξίδι έψαχνα για τον επόμενο εφικτό προορισμό.Κάπου μέσα μου απλά είπα ότι ετούτο θα κάνω φέτος και οι άλλες εναλλακτικές ας πάρουν σειρά για μετά. Είναι κάτι που θα το έκανα οπωσδήποτε κάποτε και αυτή η στιγμή μάλλον είναι φέτος, μιας και τα σημάδια για το μέλλον δεν είναι και πολύ ενθαρρυντικά εξαιτίας δυο παραμέτρων. Κόστος και ο απαιτούμενος χρόνος.

Η Σκανδιναβία και ιδιαίτερα η Νορβηγία είναι ο ακριβότερος προορισμός στην Ευρώπη. Οποιοδήποτε άλλο οδικό μοτο-ταξίδι στην γηραιά ήπειρο ή και αλλού (παράλια Μεσογείου ας πούμε), ίδιας χρονικής διάρκειας και ίδιας χιλιομετρικής απόστασης θα στοιχίσει λιγότερο έως σημαντικά λιγότερο. Φέτος είχα οριακά την οικονομική δυνατότητα, οπότε το timing φαινόταν κατάλληλο.

Μερικές κουβέντες με παρεάκι καλό, με άτομα που ξέρω ή που πιστεύω ότι ταιριάζουμε ταξιδιωτικά. Ποιος ψήνεται να έρθει? ποιος μπορεί? Κανείς... Για κάποιους οι μέρες είναι πολλές, για άλλους τα χρήματα. Φακ ιτ, πάω και μόνος... Αλλά καθώς πλησίαζε ο καιρός βρέθηκε ο συνταξιδιώτης. Κάπτεν, welcome aboard...


210468

[road spirit]

Νομίζω πως όσοι έχουμε μπει στο τριπάκι των ταξιδιών με μηχανή, έχουμε το Nordkapp ακουστά. Το Βόρειο Ακρωτήρι είναι ο κεντρικός στόχος για το ταξίδι το οποίο σχεδόν πάντα σχεδιάζεται ΓΙΑ το Nordkapp και μόνο για το Nordkapp.

Να μη λέω παπαριές, και για μένα έτσι ήταν αρχικά. Μέχρι που το χειμώνα άρχισα να ψάχνω και να βρίσκω πληροφορίες για τη Νορβηγία. Μετά απο ανάγνωση αρκετών ξένων ταξιδιωτικών, συνοδευόμενη απο έτοιμη φιλτραρισμένη πληροφορία απο sites όπως το visitnorway.com, είχα πλέον σχηματίσει άλλη άποψη. Το Nordkapp δεν είναι παρά ένα σύμβολο, ένα γεωγραφικό και ψυχολογικό σύνορο. Ότι πήγες εκεί, γιατί ήταν εκεί και είναι το τέλος της ηπείρου και δεν έχεις αλλού να πας (καβαλόντας δλδ). Οκ. Μα να κάνω 10.000 χλμ ευθεία και ίσως αδιάφορα μόνο και μόνο για να πάω να σταθώ σε ένα βράχο? δε μου καθόταν καλά… και βρήκα συμπλήρωμα.

Η νοτιοδυτική Νορβηγία και λίγο η κεντρική αποτελούν ένα τόπο μαγικό. Τουλάχιστον αυτά έλεγαν (έγραφαν) όλοι όσοι την είχαν επισκεφθεί και εγώ είχα πεισθεί. Καθόρισα πως το ταξίδι για μένα θα ήταν για τα τοπία της Νορβηγίας κυρίως, όχι μόνο για το Nordcapp. Αυτό απλά θα ήταν το κερασάκι στη τούρτα, μαζί με το πέρασμα του Βόρειου Αρκτικού Κύκλου. Έτσι για το ποζάρισμα και το self esteem, για το ψώνιο που όλοι κρύβουμε μέσα μας.

Βγήκαν οι χάρτες, αναζητήθηκαν διαδρομές. Υπολογισμοί για μέσες ημερήσιες ταχύτητες, πόσα χλμ θα μπορώ να διανύσω ανα ημέρα, υπολογισμοί για να δώ πόσα περισσότερα μέρη θα μπορέσω να χωρέσω σε όσες μέρες κλέψω από τη δουλειά. Για τη Νορβηγία τελικά βγήκε πρόγραμμα με 11 γεμάτα 24ωρα διασχίζοντας την απο Νότο προς Βορρά, με αρκετό ζιγκ-ζαγκ στο νότο. Έτσι και αλλιώς όσο πιο βόρεια ανεβαίνεις η χώρα στενεύει και οι επιλογές για διαδρομές πραγματικά ελαχιστοποιούνται. Από τις 11 μέρες, οι 2 θα ήταν χωρίς οδήγηση: μια με πεζοπορία και 1 για ξεκούραση κάπου στη μέση της χώρας.

photo: η διαδρομή του ταξιδιού. Το αρχικό σχέδιο ήταν λίγο διαφορετικό αλλά πολύ κοντά σε αυτό που τελικά βγήκε.


210469

[road spirit]

Στο Nordkapp μπορείς να φτάσεις και σε 3 μέρες απο τη στιγμή που θα πατήσεις Σκανδιναβία, άντε σε 4 άμα σε κουράζουν τα πολλά ημερήσια χιλιόμετρα. Αλλά είπαμε, δεν ήθελα έτσι. Η χώρα των τρολ είναι 2,5 φορές όσο η Ελλάδα και με τέτοια απαράμιλλης ομορφιάς τοπία να με περιμένουν, σε ένα πέρασμα 3-4 ημερών, δεν θα έβλεπα τίποτα. Βασικά ούτε 11 μέρες δε φτάνουν, αλλά αυτός ήταν ο μέγιστος χρόνος που μπορούσα να διαθέσω...

Στη συνέχεια η κάθοδος θα γινόταν είτε από Φινλανδία είτε από Σουηδία. Η διαφορά στα τοπία μεταξύ των 2 είναι ανύπαρκτη. Είναι και οι δυο επίπεδες, χωρίς βουνά. Δεν υπάρχουν στριφτερές διαδρομές, δεν υπάρχουν επαρχιακοί ορεινοί φιδίσιοι δρόμοι, από αυτούς που μας αρέσουν. Μόνο ευθείες, ατελείωτες ευθείες, και δάση, δάση παντού. Η Φιλανδία απλά προσθέτει τις χιλιάδες λίμνες της. Ναι χμμ ... Με προβλημάτισε το γεγονός ότι ενώ στο διαδίκτυο βρίσκει κανείς 10άδες ride reports για Νορβηγία, για τις 2 γείτονες χώρες δεν βρίσκεις τίποτα! Νada, zero, nothing! Μερικά σκόρπια θρεντς με 2-3 φωτογραφίες το καθένα και χωρίς κανένα ενδιαφέρον. Λογικό μου έκανε (μιλάω για την ενδοχώρα, όχι για τις μεγάλες πόλεις τους) .. Έτσι, διάλεξα τη Σουηδία απλά και μόνο γιατί προσέφερε την οικονομικότερη και ταχύτερη επιστροφή. Τόσο ταχύτερη, που θα μας επέτρεπε να περάσουμε και 2 μέρες στη Στοκχόλμη.

Ενημερώνω το καπετάνιο για το πρόγραμμα. Άψογα. Όλα οκ. Η καθημερινότητα δεν αφήνει πολλά περιθώρια ελεύθερου χρόνου και έτσι η προετοιμασία ξεκινά σχεδόν 2 μήνες πριν, για να γίνουν όλα σωστά και χωρίς άγχος. Συμπλήρωμα εξοπλισμού, είδη camping, σερβίρισμα μηχανής, λάστιχα ... Τσεκλιστ για να μη ξεχάσω κάτι τη τελευταία στιγμή και παρόλα αυτά κάνα δυο ψιλά τα ξέχασα.

photo: φεύγουμε και το νού σας ... mind the step


210471

[road spirit]

23 Ιουλίου, Αθήνα - Πάτρα , χλμ ημερας ~ 210
24 Ιουλίου Ανκόνα – Bolzano, χλμ ημερας ~ 490

Η χαλαρότητα και ευελιξία είναι κάτι που όλοι το θέλουμε στα ταξίδια μας, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση τα δεδομένα είναι λίγο διαφορετικά. Τα χιλιόμετρα είναι πολλά, τα σημεία ενδιαφέροντος επίσης αλλά οι μέρες είναι λίγες. Για να ικανοποιήσω την εμμονή που μου είχε δημιουργηθεί με τη χώρα του βορρά θα έπρεπε να είμαστε αυστηροί ως προς τα διανυθέντα χιλιόμετρα άνα ημέρα. Τα ήθελα όλα και δεν είχα σκοπό να κάνω πίσω. Αυτό έπαιξε το ρόλο του στην συνολικότερη αίσθηση που βγήκε στη πορεία στο ταξίδι και την οποία ίσως να μπορέσω να μεταφέρω εδώ.

Το πλοίο έφτασε στη Πάτρα με σχεδόν 2,5 ώρες καθυστέρηση. Ακολούθησε και άλλη 1 ώρα χάσιμο στην Ηγουμενίτσα και έτσι το σχέδιο να καλύψουμε τη διαδρομή Ανκόνα – Hirtshalls (Δανία) μέσα σε 2 μέρες αρχίζει να δείχνει χλωμό.

Γιατί είναι άλλο να ξεκινάς από Ανκόνα κατά τις 16:00 και άλλο μετά τις 19:00. Φτάσαμε στο Bolzano τα μεσάνυχτα και κάποια γιορτή ήταν υπεύθυνη για τη πληρότητα των ξενοδοχείων στη πόλη. Ούτε σε youth hostel βρήκαμε. Φάγαμε τη τάπα πληρώνοντας 50 ευρώ το άτομο για 3 μονόκλινα που μπορεί να ήταν πιο στενάχωρα και από τις σκηνές που κουβαλούσαμε. Και χωρίς πρωινό παρακαλώ.

Φωτό: Πάτρα, αλλάζουμε στο λιμάνι


210472

[road spirit]

25 Ιουλίου, Bolzano - Nordheim
Χλμ ημέρας : ~ 820

Θα το πιέσουμε για να βγάλουμε όσα περισσότερα χλμ και βλέπουμε μπας και πιάσουμε Δανία σήμερα. Όμως,από τη μία η πολύ καθυστερημένη εκκίνηση το πρωί, από την άλλη ένα σεβαστό μποτιλιάρισμα στη γερμανική autobahn πριν το Μόναχο, εγκαταλείπουμε πλέον οριστικά ότι φιλοδοξία είχαμε για το δανέζικο λιμάνι εκείνη τη μέρα. Το ταξίδι ουσιαστικά δεν έχει αρχίσει ακόμα και είμαστε ήδη μια μέρα πίσω, σε ένα πρόγραμμα το οποίο ήταν ήδη σφιχτό. «Κάπως θα το καλύψουμε το χαμένο έδαφος στις επόμενες μέρες».

Φωτό: πρωινός καφές στο Bolzano. Όχι, τον pap δεν το συναντήσαμε εκεί. Ο Γιώργος εντελώς απρόσμενα αποφάσισε στη κυριολεξία τη τελευταία στιγμή να κάνει το ταξίδι. Πόσο τελευταία? Πιο τελευταία δεν γίνεται. Όσο ήμασταν στη Πάτρα περιμένοντας τον απόπλου ήταν ακόμα στη δουλειά και το σκεφτόταν. Έφυγε από Αθήνα και πρόλαβε το πλοίο στην Ηγουμενίτσα... κουζουλέ !!!


210473

[road spirit]

26 Ιουλίου, Nordheim – Hirtshalls
Χλμ ημέρας : ~ 760

Ημέρα και δρομολόγιο άνευ ενδιαφέροντος. Απο τη Δανία δεν καταλάβαμε τίποτα, άμα μας ρωτήσετε πως ήταν, δεν ξέρουμε. Απλά θέλαμε να φτάσουμε στο λιμάνι από όπου θα παίρναμε το πλοίο για Νορβηγία.

Γιατί δεν πήγαμε οδικώς απο Κοπεγχάγη ? γιατί για να φτάσουμε εκεί που θέλαμε θα κάναμε ένα κύκλο πάνω απο 800 χλμ


210477

[road spirit]

Το Hirtshalls είναι λιμάνι που συνδέει τη Δανία με τη Νορβηγία. Το camping πολύ κοντά στο λιμάνι, ήταν μέσα στο δάσος. Εδω πήραμε τη πρώτη γεύση του βορρά. Ψύχρα, νύχτα χωρίς σκοτάδι και είμαστε ακόμα νότια.

H τιμή της καλύβας δια του 3 είχε μικρή διαφορά απο τη σκηνή οπότε το παίξαμε large.


210478

[road spirit]

27 Ιουλίου, Hirtshalls – Kristiansand - Preikestolen
Χλμ ημέρας : ~ 270

Το πλοίο κάνει περίπου 3,5 ώρες για να φτάσει στο λιμάνι της Kristiansand. Καθώς πλησίαζε, αντικρίσαμε τις ακτές της Νορβηγίας και κάτι σκίρτησε μέσα. Αρχίζουμε, το ταξίδι τώρα ξεκινάει.

Φωτό: περιμένοντας το φέρυ για τη Νορβηγία


210479

[road spirit]

Μια ματιά στο χάρτη για να επιβεβαιώσουμε τη πορεία μας. GPS ? we don’t know this word, είμαστε τραντίσιοναλ τράβελερς. Οκ, GPS υπήρχε αλλά δε χρησιμοποιήθηκε ποτέ για πλοήγηση. Ο captain άνοιγε το δικό του μόνο για να τσεκάρει υψόμετρα σε κάποια πάσα, ενώ το δικό μου ενσωματωμένο στο nokia δεν είναι και τέρας ακριβείας και μέχρι να βρεί δορυφόρους προλαβαίνεις να κάνεις 2 τσιγάρα.


210480

[road spirit]

Εννοείται πως έχουμε επιλέξει επαρχιακό δρόμο. Ήδη από τη πρώτη μέρα και έχοντας κάνει ελάχιστα μόλις χιλιόμετρα στο νότο της Νορβηγίας, η χώρα μας δείχνει την ομορφιά της και ακόμα ...


210482

[road spirit]

... δεν έχουμε δεί τίποτα


210483

[road spirit]

Ο Ηλίας φωτογραφίζει : τυπική εικόνα στην επαρχία της Νορβηγίας


210484

[road spirit]

Μετά από μια στάση για φωτογραφίες, φεύγω μπροστά και κάνω νόημα σε Γιώργο και Ηλία ότι θα με προλάβουν παρακάτω. Ο δρόμος ανεβαίνει ψηλά και γρήγορα ο καιρός κλείνει, η πρώτη βροχή του ταξιδιού ξεκινά και η θερμοκρασία πέφτει απότομα στους 11. Το νερό κράτησε για κάνα 10λεπτο και μόλις σταμάτησε, το τοπίο που απλωνόταν μπροστά έδινε αίσθηση ενός τόπου πολύ αφιλόξενου.


210485

[road spirit]

Θέλαμε να φτάσουμε σε κάμπινγκ κοντά στο Preikestolen. Προλάβαμε την ρεσεψιόν λίγα λεπτά πριν κλείσει κατά τις 22:00.

Πρώτο καμπανάκι! Πρέπει να προσαρμοστούμε με την απουσία της νύχτας. Αν τα κάμπινγκ κλείνουν τέτοιες ώρες, θα πρέπει να το έχουμε στο νου μας και να μην αφηνόμαστε στην εντύπωση ότι είναι ακόμα 7 ή 8. Σκέφτομαι το αρχικό πλάνο: «Η απουσία σκοταδιού θα μας επιτρέπει να οδηγούμε μέχρι αργά και έτσι να βγάζουμε καλά χιλιόμετρα ανα ημέρα». Αν χάνουμε τα κάμπινγκ θα έχουμε την επιλογή της ελεύθερης κατασκήνωσης. Μόνο που σε αυτή τη περίπτωση, έχουμε υπολογίσει χωρίς τον ξενοδόχο.

Φωτό: το 1ο από τα πολλά φέρυ-παντόφλες που πήραμε στη Νορβηγία. Αντίτιμο 45 – 50 κορώνες (μοτό και αναβάτης) και χρόνος γύρω στο πεντάλεπτο


210486

[road spirit]

Ο ξενοδόχος ήταν ο καιρός. Η βροχή. Ξέρεις ότι αφού πας Νορβηγία θα έχει βροχή και το βάζεις στο προγραμματισμό σου. Αλλά λες ότι θα βρέχει κάποιες μέρες, όχι κάθε μέρα, όχι αυτή τη κατάσταση που συναντήσαμε. Είναι εντελώς διαφορετικό να πείς ότι φεύγεις από το σπίτι σου για ένα ΣΚ και σε πιάνει βροχή. Ξέρεις ότι Κυριακή βράδυ θα είσαι πίσω στη βάση σου και κλάϊν μάϊν. Ή βλέπεις πρόβλεψη καιρού και αν δεν έχεις διάθεση, λές οκ, αναβάλω την εκδρομή για το άλλο ΣΚ.

Τώρα όμως δεν είναι έτσι. Τώρα πρέπει να υπομείνεις βροχή ξανά και ξανά και ξανά και για όσο πάει και ξέρεις ότι βάση για επιστροφή δεν υπάρχει.

Επιπλέον, δεν το παίρνεις εύκολα απόφαση να ψάξεις «καλό» σημείο για να στήσεις χύμα σκηνές όταν βρέχει καρέκλες ή όταν θες να στεγνώσεις. Άντε θα το κάνεις μια μέρα. Θα το κάνεις και 2η στο καπάκι? 3ή ? χμμ ...
Τις επόμενες μέρες αυτή ήταν μια ακόμα παράμετρος που έπαιξε το ρόλο της στο «κυνήγι» αφού στο πλάνο (και στο budget) δεν υπήρχε η επιλογή για ξενοδοχεία λόγω κόστους. Όταν το κάμπινγκ στη Νορβηγία στοιχίζει περίπου 20?/ άτομο για σκηνή και περίπου 30-35?/ άτομο για καλύβα, δεν γίνεται συζήτηση για δωμάτια.

Στήσαμε τις σκηνές μας στο κάμπινγκ Preikestolen και χωρίς να σκοτεινιάζει πάλεψα να κοιμηθώ. Η μπαλακλάβα έπαιξε το ρόλο μάσκας γύρω από τα μάτια.


210488

[Cpt. Haddock]

Γεμιζουμε το ποτήρι και ξεκινάμε. Ο καπνός τελείωσε, αλλα θα την παλέψουμε κι ετσι.


Στο καράβι για άλλη μια φορα. Γνώριμα πράγματα, Πάτρα-Ανκόνα. Ως συνηθως, μια μηχανή φορτωμένη, ζέστη, τα ρουχα ταξιδιου δεμενα προχειρα πάνω, αναζήτηση καταλύματος για το βραδυ.

Ως συνήθως... ή μηπως όχι;

Μόλις μπήκα στο σαλόνι έχοντας δει, οπως παντα, τον απόπλου. Μινωικές Γραμμές, ή Grimaldi Lines, το πλοίο λέγεται Cruise Europa, νεότευκτο, αλλα σημαία Ιταλίας και νηολόγιο Παλέρμο. Βλέπω το Γιάννη να εκνευρίζεται.

Σαλόνι, κόσμος, ώρες αναμονής να νυστάξουμε, να περάσει το βραδυ, να παρουμε τη γνωστή Α4-Α14 για πανω για βόρεια, πολύ βόρεια.

Το μυαλό πάει πίσω, τότε προς το τέλος Απριλίου και στα γεγονότα που με έφεραν εδώ, εκει που δεν το περίμενα, εκει που τα καλοκαιρινα πλάνα έλεγαν άλλα. Ουδέν κακόν αμιγές καλού... Να 'σαι καλά όπου και να βρίσκεσαι, θα πιω ενα ποτήρι στην υγειά σου όταν φτάσω πάνω - εξ' αιτίας σου ή μάλλον χάρη σε σενα θα είμαι εκει.

"Φευγω" μου λέει ο Γιάννης. "Για πάνω;" , "Ναι". Σκέψη, απόφαση, τώρα. "Ερχομαι". Ετοιμασίες, λεφτα στην άκρη, τσεκ λιστ με καμια εκατοστή πραγματα, έξοδα, σερβις, λαστιχα, σκηνές, ο μήνας έγινε εβδομαδες, μέρες, ώρες μεχρι το ζεστό πρωινο στο περίπτερο. Κατευόδιο απο τον φίλο μας και αναχώρηση.

Προηγήθηκε ζόρικο βραδυ ετοιμασίας, πραγματα της τελευταιας στιγμής, μια μπύρα με τα φιλαράκια, γνωριμίες... και όλο το βραδυ αναζήτηση διαβατηρίου - βρεθηκε στο παρα πεντε, κυριολεκτικα.

Φεύγουμε. Για ενα απο τα holy grail του μοτοσυκλεττισμου, το Nordkapp, στόχος σιγουρα εφικτός, αλλα όχι και αστείος. Πολλά χιλιόμετρα, άλλος κόσμος, άλλες συνθήκες.

Φεύγουμε.

Στ΄αλήθεια. Για πάνω για το μέρος που καποτε ήταν θρύλος, που μπορεί τώρα τα μέσα να το φέρνουν κοντά, δεν παύει ομως να είναι ταξιδι ζόρικο. Αλλα θα τα πουμε όταν φτάσουμε, εδω δε μετράει μονο ο προορισμός.


210516

[Cpt. Haddock]

Μερικά πράγματα ειναι κλασσικά, αλλα εχουν πλάκα.

Αφού εχεις αγοράσει τη σουπερ/ντουπερ μηχανή σου, με τα σερβις, τα συμπραγκαλα, τη μιση μακαν/τουρατεκ/ρεβιτ/σιντι κι οτι θες πανω, αραζεις στο λιμανι για το τσεκιν και σκάει δίπλα σου το εργαλείο και σε κάνει ρόμπα. Κοιτάς το δικό σου κι αναρωτιέσαι αν θα υπαρχει σε 30 χρονια.

Χλωμό...


210517

[Cpt. Haddock]

Αγνοούμε τον Βαυαρό, πίνουμε τον καφε με τα Παιδιά απ' την Πατρα και αραζουμε περιμενοντας. Το πλοίο καθυστερεί κι αυτο δεν ειναι καλό σημαδι. Τα δρομολόγια ειναι βγαλμένα με λίγες ανοχές, θέλουμε Κυριακή βράδυ να είμαστε Δανια σε μια wetakenoprisoners διαδρομή.

Οσο καθυστερεί το πλοίο, τόσο πολλαπλασιάζονται τα τηλέφωνα απο Αθήνα. "Ειναι τρελός μλκ, θα έρθει, με ρωτάει για Ηγουμενίτσα". "Αποκλείεται... Λες;"

Ρε γελάμε, ειναι αποκοτιά, εμείς ετοιμαζόμαστε μερες κι αυτός μαζεύει οτι βρει σε ενα απογεμα. Εισαι καλα ρεεεεεε; :lol:

Οχι, μπορεί να μην είναι, οπως δεν ειμαι κι εγω. Που αναπολώ ονοματα, βλέποντας απο το παραθυρο την Κεφαλλονια. A rose is a rose by any other name...

Νυχτώνει, "Μας κανουν πλάκα, στο ΔΣ ειναι και μας κοροϊδεύουν". "Ρε σου λέω ειδα ενα τρανσαλπ να μπαινει με τις πάντες στο λιμάνι"

"Πεσε για υπνο, αποκλείεται"

:lol:


210519

[Cpt. Haddock]

Ναι, ειναι γεγονός. Θα είμαστε τρεις στο ταξίδι, το 'πε και το 'κανε ο θεοπάλαβος. The more the merrier και συνεχίζουμε, εξερευνώντας τις γλωσσολογικές ανησυχίες του πλοίου


210521

[Cpt. Haddock]

:uplate: (φοβερη μεταφραση)


210523

[Cpt. Haddock]

Τα είπε ο Γιαννης πριν. 3 ωρες φέσι στο δρομολόγιό μας, θέλει σβελτάδα και καλό συντονισμο. Αλλα όχι ταχυτητα, το Τρανσαλπ εχει μικρή αυτονομία στον αυτοκινητόδρομο, οποτε εαν ανοιξουμε, προσθέτουμε στάσεις ανεφοδιασμου. Λογικη μουαγιεν.

Βράδυ Μπολζάνο. Γιορτή πόλης και παπαριές, όλα γεμάτα, 1 το πρωί 3 μηχανές να γυρνοβολάνε στην ήσυχη πόλη (με μια ξεταπωτη εξάτμα ο ένας ), να αντιλαλούν στις πλαγιές με τα αμπέλια. Βρίσκουμε να μείνουμε, μας τον πιάνουν, ύπνος ανήσυχος - εαν το μπατζετ εκτροχιάζεται απο την πρωτη μερα, θα έχουμε θέμα.

Κατι το αργό ξεκίνημα, κατι τα μποτιλιαρίσματα στην Αουτομπαν (και το μπρένερο γεματο κοσμο να μην μπορείς να το ευχαριστηθείς), η ώρα περνάει αλλα Δανία δε φτάνουμε. Νυχτώνει, βρίσκουμε το Νordheim, ταμπέλες πολλές για ξενοδοχεία, αλλα εμείς δεν τα βλέπαμε. Τελικά βρίσκουμε. Τα μαθηματα γερμανικών μου έπιασαν τόπο στη συνεννόηση. Ασχετα αν ο ρεσεψιονιστ ειναι κροάτης.

Μια τελευταία μπυρα πριν παμε για υπνο.


210524

[Cpt. Haddock]

Προσπερνώντας το όποιο υπονοούμενο είχε η διακόσμηση. Νιώθαμε πολύ κουρασμενοι για τετοια πράγματα... :look:


210525

[Cpt. Haddock]

Δανια. Επικίνδυνα πράγματα. Βαρετό μέχρι νυστας. Προς αποφυγήν εκτός εαν εχετε ραντεβου με αιθέριες υπαρξεις στην Κοπεγχαγη. Ευθείες ατελείωτες, ακόμα κι εκει που έχει στροφές. Το μονο που μας κρατάει ειναι η προσμονη του λιμανιου και η αγωνία τί και αν θα βρούμε απο πλοία.

Πάλι ειμαστε λιγο αργοπορημένοι, μερικές αβαρίες που ευτυχως φτιαχνονται γρήγορα.

Ομως ο καιρός ειναι καλός και η διάθεση ανεβασμενη, σαν το γεωγραφικό πλάτος. Προχωράμε :D


210526

[Cpt. Haddock]

Στο λιμάνι κανουμε καταδρομική και χωριζουμε σε δυο γκρουπ για να ψάξουμε στις δυο αντίστοιχες ναυτιλιακές. Συναγερμός, η μια έχει θεση 2 μερες μετα! Αγωνιώδες τηλέφωνο απο τα παιδια "κλεισε οτι βρεις τώρα"

Αναγκαστική παραμονή στη Δανια ενα βραδυ ακόμα. Δρομολογιακά είμαστε πίσω μια μέρα και αύριο το πλοίο δεν ειναι πρωινο. Θα είμαστε Νορβηγία απο το απόγεμα.

Αναζήτηση καμπινγκ, βρισκουμε ευκολα. Καμπινάκι. Αραγμα και κουβέντες περι ανέμων, υδάτων αλλα και έμψυχων.

Σε τέτοια ταξιδια, οι ψυχές ανοιγουν και λένε πολλά.


210527

[Cpt. Haddock]

Φυσουνες για επιβάτες, ραμπες διπατες για τα αυτοκίνητα, υποδομές που δε βλέπεις στο νοτο... Το καράβι έρχεται και αδειαζει πολύ γρήγορα. Είμαι ήδη βορειότερα απ' οσο εχω βρεθει ποτέ (Ινβερνες) και σε λίγη ώρα ανοιγόμαστε στη Βόρεια Θάλασσα. Ο καιρός ακόμα καλός, το ηθικό σε υψη παρ' ολη την καθυστέρηση


210538

[Cpt. Haddock]

:beer:


210539

[Cpt. Haddock]

Η Δανία μένει πίσω...


210540

[Cpt. Haddock]

Ενώ η Νορβηγία μας υποδέχεται με τον καλυτερο τρόπο που θα μπορουσα να φανταστώ.

there she proudly sails...


210541

[Cpt. Haddock]

Bγαινουμε απο το λιμάνι χωρις να σταματήσουμε πουθενα. Αγνοούμε ταμπέλες για κεντρικους και μεγάλες πόλεις. Σειρα έχουν οι επαρχιακοι δρόμοι μικροι και μεγάλοι. Όσο στενεύει, τόσο καλύτερα.

Ανεφοδιασμός σε βενζίνη, πρώτη επαφή με τις Νορβηγικές τιμές και πόνος στην τσέπη. Πρώτη επαφή και με το "παίρνω καφε στο πλαστικο σε βενζινάδικο", κατι που έμελε να το κάνουμε βίωμα τις επόμενες μέρες. Μεχρι και κριτικές μπορούμε να γράψουμε. Statoil vs Shell vs Esso. Somelier καφεΐνης...

Αλλη χώρα. Η θερμοκρασία κατεβαινει λιγο, αν και έχει ήλιο. Πράσινο, πολύ πράσινο παντού. Πολύ όμως. Και νερά. Πολλά. Εχουμε την εντύπωση οτι ταξιδεύουμε στο νερό πάνω σε λωρίδες γης. Λιμνες, ποτάμια, ρυάκια, καταρράκτες. Στον πρώτο που συναντάμε οι φωτομηχανές παίρνουν φωτιά. Στο δευτερο βγάζουμε καμποσες. Στον τρίτο μια-δυο και αγνοούμε τον τέταρτο. Αντε να ανεβάσεις μουαγέν σε τέτοιοες συνθήκες, άντε να έχεις το νου σου στο δρόμο όταν η φύση γυρω σου φωναζει και σε καλει να τη θαυμάσεις. Βράχια, βουνά, ανεβαινουμε ψηλά. Χωρια με ομορφα, πολύχρωμα, ξύλινα σπίτια. Λουσμένα στο απογευματινο φως.

Πινακίδες που προειδοποιούν για Ταράνδους. Μια αλεπού με κοιτάει στη ακρη του δρόμου.

Ασφαλτος γερη και κατα διαστήματα το τρενακι με τις τρεις μηχανές στρίβει σα δαιμονισμένο.


210542

[Cpt. Haddock]

Τι να πρωτοδεις και τι να φωτογραφίσεις. Σε καθε στροφή παραμονεύει και κατι τέτοιο. Δεν υπάρχει έλεος, το ματι δε μπορει να συλλαβει, το μυαλό δεν προλαβαίνει να αποτυπώσει. Οσο για τις φωτογραφικές... αν πιάνουν το 1/10 απ' οσα βλέπουμε, πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι. Τραβαμε συνεχώς φωτογραφίες, όσο ματαιο κι αν ειναι.

Η χώρα μας κερδίζει με το καθε μετρο που διασχίζουμε. Απο τα τακτοποιημένα σπιτια, μεχρι τα αποκρημνα βράχια και την φύση - κυρίαρχο. Το βλέπεις, το νιώθεις οτι δεν αστειεύεται. Σε ανέχεται εκεί, απλα....


210543

[Cpt. Haddock]

Φωτογραφίζαμε τα πάντα.


210565

[Cpt. Haddock]

Απο κοντα


210566

[Cpt. Haddock]

Συνεχείς στάσεις


210567

[Cpt. Haddock]

:smokin:


210568

[Cpt. Haddock]

Ανεβαίνουμε υψόμετρο. Αλπικο τοπιο αλλα το gps δε δειχνει πανω απο 600-800 μετρα. Ο καιρός αλλαζει με το λεπτό, κλείνει, ανοιγει, λιγο γαλάζιο σε μια ακρη ενω μπροστά βαρια συννεφα και οσμή βροχής και όζοντος.

Τοπία που σου κόβουν τη μιλιά, κοιτιόμαστε μεσα απο τα κράνη και κουναμε το κεφάλι δειχνοντας γυρω. Στη Μέση Γη είμαστε;


210570

[Cpt. Haddock]

Βρέχει, οχι δυνατα, αλλα βρέχει. Ο Γιάννης ειναι μπροστά, έχουμε μεινει με τον Παπ πιο πισω να μην μπορουμε να αποφασίσουμε εαν θα σταματάμε καθε δεκα μετρα για φωτό ή θα συνεχίζουμε.


210571

[Cpt. Haddock]

Πρόβατα πολλά έβοσκαν ελεύθερα, πολλά καθοταν απαθή στη μέση του δρόμου και δεν το κουνουσαν ουτε με κόρνες ουτε με μαρσαρίσματα.

Μαθημένα.

Πετύχαμε κι ενα κριάρι, μαλλον το A-male του κοπαδιού το οποίο άρχισε να μας πλησιάζει με άγριες διαθεσεις.


210572

[Cpt. Haddock]

Εχουμε κατέβει απο τα βουνά και ο καιρός μαλακώνει. Δε βρεχει, τα συννεφα ειναι ψηλα και δεν εχει κρυο. Προορισμός για το βραδυ, το Preikestolen.

To πρωτο απο τα πολλά Φιορδ μας περιμένει, όπως και το πρώτο απο τα πολλά πορθμεία. Η πρώτη Νορβηγική μερα τελειώνει και μας βρίσκει στις σκηνές μας να πινουμε λιγο ρακή. Μισή μέρα, ενα απογεμα και οι εικονες ειναι ήδη πολλές, πάρα πολλές. Τι άλλο μας περιμένει;

Αρχίζει να ψιχαλίζει, μπαίνουμε να κοιμηθουμε. Η συνέχεια στον Γιάννη

:beer:


210573

[road spirit]

28 Ιουλίου, Preikestolen – Roldal, χλμ ημέρας : ~ 180

Το «βράδυ» έβρεξε καλά. Μας έπιασε απροετοίμαστους, τουλάχιστον εμένα. Είχα αφήσει έξω μια τσάντα. Μέσα, ένα μπλουζάκι, τα ισοθερμικά, ένα buff. Το μπλουζάκι κώλος, το πέταξα. Τα ισοθερμικά πρόλαβαν και στέγνωσαν το πρωί όση ώρα μάζευα τη σκηνή. Τα παπούτσια...γαμώτο...Η μέρα περιελάμβανε πεζοπορία και τα παπούτσια είχαν γίνει μούσκεμα. Γιατί τα ξέχασα και αυτά έξω χωρις να τα σκεπάσω με μια σακούλα?

Εν τω μεταξύ, η όψη του βουνού ήταν απογοητευτική. Η πεζοπορία θα μας οδηγούσε σε ένα από τα πιο εντυπωσιακά σημεία της Νορβηγίας με απίστευτη θέα, αλλά με τόσο χαμηλή νέφωση λίγες δεκάδες μέτρα πάνω από τα κεφάλια μας, τι θα καταφέρναμε να βλέπαμε? Μήπως να το καίγαμε? Τζάμπα περπάτημα για 3 ώρες (στο ανέβα, άλλες τόσες στο κατέβα) και μια μέρα χαμένη?
Διατηρήσαμε την αισιοδοξία μας χάρη σε 1-2 ανοίγματα που έκανε ο ουρανός λίγο μακρύτερα. Θα ανοίξει και άλλο. Θα το δούμε το θέαμα, πάμε ...

To ανέβασμα για το βράχο του preikestolen σε κάποια σημεία είναι δύσκολο, τουλάχιστον για όποιον δεν έχει φυσική κατάσταση. Το μονοπάτι γίνεται στενό και απότομο, άλλες φορές αρκετά γλυστερό με τη πέτρα κάτω βρεγμένη από τη νυχτερινή βροχή.

Το καλό είναι ότι η πληροφορία περί 3 ωρών αποδείχθηκε λάθος μιας και διατηρώντας ρυθμό φτάσαμε πάνω μετά από 1 ώρα και 45 λεπτά περίπου, έχοντας κάνει και 1-2 στάσεις για φωτό και νερό.

Φωτό: ανεβαίνοντας στο preikestolen


210577

[road spirit]

σιγά σιγά πλησιάζουμε προς τη κορυφή. Αυτό που δεν αποδίδεται στη φωτό είναι η μεγάλη ανηφορική κλίση του βράχου


210578

[road spirit]

λίγα μέτρα είναι ακόμα και ο καιρός μας έκανε το χατίρι. Δεν βρέχει, το σύννεφο καθάρισε, θα το δούμε το μεγαλείο


210579

[road spirit]

Γιατί να κάνουμε αυτή τη πεζοπορία?

Γιατί όταν φτάσεις στη κορυφή, αντικρίζεις τη φύση σε μεγάλα κέφια και τη μαγεία των φιόρδ. Μπροστά μας το εκπληκτικό Lysefjord. Αυτή είναι η Νορβηγία που ήθελα να δω ...


210580

[road spirit]

Γαλήνη, δέος, άραξε ... Η υδάτινη επιφάνεια που βλέπετε δεν είναι λίμνη. Είναι η θάλασσα. Αυτά είναι τα φιορδ. Τεράστιες εισχωρήσεις της θάλασσας προς την ενδοχώρα, μέσα από εσοχές της γής που δημιουργήθηκαν όταν ορεινοί όγκοι κατέρρευσαν υπο το βάρος των παγετώνων.


210581

[road spirit]

Ο βράχος preikestolen «πέφτει» κατακόρυφα από ύψος 600 μέτρων!


210582

[road spirit]

.


210583

[road spirit]

Η διάθεση ήταν εξαιρετικά ανεβασμένη παρ' όλη τη κούραση από τις 3,5 ώρες περπατήματος, γιατί εκτός από το θέαμα υπερπαραγωγή είχαμε ξεμπερδέψει από εκεί πολύ νωρίτερα από τις 6 ώρες που έλεγαν τα φυλλάδια για τον επισκέπτη. Με βάση το 6ωρο δεν σκοπεύαμε να βγάζαμε χιλιόμετρα στο υπόλοιπο της ημέρας. Όμως τώρα, είναι 5 το απόγευμα, έχουμε επιστρέψει στο σαλέ, έχουμε τσιμπήσει κάτι, και είναι ευκαιρία να ρολλάρουμε και να καλύψουμε λίγα χλμ. Να καλύψουμε κάτι από την πρώτη χαμένη μέρα.

Και φύγαμε. Και για ώρα περνούσαμε από περιοχές όπου συχνά υπήρχαν κάμπινγκ. Υπήρχε ζωή κοντά. Παρασυρθήκαμε λοιπόν και συνεχίσαμε ... Με τόσα μέρη διαθέσιμα, όποια στιγμή το θελήσουμε το σφυρίζουμε το ματς, ε?

Και φτάσαμε στο επόμενο φέρυ-παντόφλα. «Με το που περάσουμε απέναντι, στο 1ο κάμπινγκ που θα βρούμε, στήνουμε». Οκ.

Φωτό: νομίζω πως αυτό είναι το τελευταίο φέρυ που πήραμε εκείνη τη μέρα, πριν την απόγνωση


210584

[road spirit]

Το φέρυ λοιπόν, μας ξέρασε σε μια περιοχή που σταδιακά όσο οδηγούσαμε απομακρυνόμασταν από πολιτισμό. Άρχισε και το σπρέυ από τον ουρανό. Όχι βροχή, αλλά ένα συνεχές σπρέυ νερού. Δεν χρειαζόταν αδιάβροχα, αλλά η αίσθηση ήταν πως είσαι μέσα σε βροχή. Η θερμοκρασία έπεσε, κυμαινόταν από 11 ως 13, ο δρόμος κυλούσε και τα κάμπινγκ άφαντα.

Τι κάνουμε? Γυρνάμε πίσω? Όχι, συνεχίζουμε μπροστά, μα του πούστη… εδώ και τόση ώρα δεν έχουμε δει ένα κάμπινγκ, δεν μπορεί, μετά από λίγες στροφές θα δούμε ταμπέλα... και λίγες ακόμα στροφές ... και ακόμα τόσες ... και ακόμα τίποτα ...

Κάτι το κρύο, κάτι το σπρέυ και η καταχνιά, βγήκε και η κούραση από τη περπάτημα της μέρας, αρχίζουν και εγκαταλείπουν οι δυνάμεις και ψυχολογία παίρνει τη κάτω βόλτα. Ταμπέλα για κάμπινγκ δεξιά. Ανάσταση. Πλησιάζουμε σε ένα χωριό, πουθενά κάμπινγκ. Συνεχίζει ο δρόμος και μπροστά μας ένα βουνό. Που πάμε ρε μλκ? Πινακίδα που γράφει «πάσο ανοιχτό». Πιο πάσο ρε μλκ? Εμείς κάμπινγκ θέλουμε, όχι να ανέβουμε σε πάσο. Ανεβαίνουμε. Φουρκέτες, κλίση 7-8%, ομίχλη, σπρέυ, ψιλόβροχο, κρυώνω. Ο δρόμος οδηγούσε σε χιονοδρομικό κέντρο, εκεί και το κάμπινγκ το οποίο ... γαμώ τη τρέλα μου, είναι κλειστό, λειτουργεί χειμώνα μόνο. Παρατημένα τροχόσπιτα, εικόνα εγκατάλειψης, η ώρα είναι περασμένες 9 και πρέπει να γυρίσουμε πίσω… Διάολε … Ξαναβγαίνουμε στο προηγούμενο δρόμο και συνεχίζουμε. Πόση ώρα χάσαμε? Είναι σχεδόν δέκα. 10? Και να βρούμε κάμπινγκ θα μας κλείσουν απέξω.

Και δωσ’του γκάζι. Αρχίζω να απελπίζομαι και ταυτόχρονα κάνω σκέψεις ότι απόψε θα την βγάλουμε πάνω στα μηχανάκια. Σε όλη τη διαδρομή της τελευταίας μιας ώρας δεν υπήρχε σημείο να στήσουμε ελεύθερα. Από τη μια πλευρά του δρόμου η απόκρημνη πλαγιά βουνού και από την άλλη ποτάμι χωρίς όχθη όμως. Ο δρόμος έχει ένα στηθαίο και από κάτω το ποτάμι με βράχια.


210585

[road spirit]

Έχουμε σταματήσει για συμβούλιο… τι συμβούλιο, κάνω ένα τσιγάρο και φεύγω μπροστά. Για το επόμενο 10λεπτο οδηγούσα λυσσασμένος και συνειδητοποιώ ότι με τη κούραση που έχω και με το κρύο που τρώω αυτό που κάνω είναι μεγάλη μαλακία. Κόβω για να με προλάβουν οι άλλοι 2 και εκείνη τη στιγμή φτάνω σε διασταύρωση. Ταμπέλα «Roldal». Στη διασταύρωση πάνω, μια άλλη ταμπέλα «B&B» με βελάκι δεξιά.

«Όταν το κάμπινγκ στη Νορβηγία στοιχίζει περίπου 20?/ άτομο για σκηνή και περίπου 30-35?/ άτομο για καλύβα, δεν γίνεται συζήτηση για δωμάτια ... »

B&B ... θα μας πιάσουν το κώλο... Δε γαμιέτ, πάω να ρωτήσω, τέτοια ώρα τέτοια λόγια, σύνελθε.

- Hello, do you have a room for 3?
- Let me see
- Δες γαμώτο
- We don’t have a room ...
- ... (όχι γαμώ τη τρέλα μου)
- ... but we have an apartment …
- (ε? είπαμε να μας πιάσουν το κώλο, αυτή εδώ θέλει να δώσουμε κώλο) ... ehmmm,
- ...it is 700
- ... τι εφτακόσια? Per person?
- no, no, for the apartment..
- (γρήγοροι υπολογισμοί, ναι εχμ, 230 κάτι κορώνες το άτομο, 30 κάτι ευρώ… φέρ'το) “ok, we will take it”
- ...but ...
- δεν έχει μπάτ τώρα, τι μπατ? Τι?
- ... you must have your own towels and sheets, the apartment doesn’t have
- σιχτήρ με τρόμαξες, “ok we have everything”
- ... and you must clean the apartment in the morning before you leave, that’s why it is cheap
- no problem, θα στο γλύψουμε. Garage?
- Oh, yes


210586

[road spirit]

29 Ιουλίου, Roldal - Flam, χλμ ημέρας : ~ 260

Το διαμέρισμα λειτούργησε καταπραϋντικά προς τη διάθεση μας. Ψιλοανανεωμένοι ξεκινήσαμε το επόμενο πρωί, αλλά ξανά με αρκετή καθυστέρηση, έχει πάει σχεδόν 11 ... δεν βγαίνει έτσι ... Δεν έχουμε καταφέρει να ξεκινήσουμε κανένα πρωί στην ώρα μας ... σωρευτικά, σε ένα ταξίδι 24 ημερών αυτό αλλάζει πολύ τα σχέδια ...

Φωτό: η εικόνα των καταρρακτών γίνεται κανόνας σε κάθε επαρχιακή διαδρομή της Νορβηγίας … όσο μπορούμε παραμένουμε σε επαρχιακούς δρόμους, είναι πάντα οι καλύτεροι


210604

[road spirit]

,


210605

[road spirit]

Και σαν να μην έφταναν τα τόσα νερά που βλέπαμε, είτε με τη μορφή φιορδ, είτε με τη μορφή καταρρακτών, είτε απο τη ντουζιέρα του γκρίζου νορβηγικού ουρανού, βάζουμε πορεία για τον μεγάλο καταρράκτη Voringsfossen

Πλάϊ μας το Eidfjord


210606

[road spirit]

Voringsfossen. Μια ιδέα για το μέγεθος του παίρνετε από τη σύγκριση με το ξενοδοχείο στη κορυφή όπως και από τα χρωματιστά πίξελς στη κάτω αριστερή γωνία. Ανθρωπάκια που κατέβηκαν το μονοπάτι για να δουν από κοντά το νερό να πέφτει για περίπου 182 μέτρα.


210607

[road spirit]

Φεύγουμε από το Voringsfossen γυρνώντας πίσω απο τον ίδιο δρόμο απο τον οποίο ήρθαμε. Ξαναπερνάμε το κλειστοφοβικό, σπιραλοειδές τούνελ στο βουνό. Κανονικό σπιράλ, μέσα στο βουνό. Εντυπωσιακό αφενός, τρομακτικό και αγχωτικό αφετέρου. Παλιό άνοιγμα, τα τείχη του τούνελ είναι το βράχωμα του βουνού χωρίς τσιμεντοκονίαμα, στάζει νερό παντού, η συνεχόμενη στροφή είναι ατελείωτη ....

Αράζουμε σε ένα κιοσκι για μεσημεριανό. Για να ρίξεις το κόστος του ταξιδιού στη Νορβηγία, αυτή η διαδικασία είναι υποχρεωτική. Ψώνια από supermarket σχεδόν καθημερινά και όταν πιάσει πείνα σταματάς στην άκρη και ετοιμάζεις. Εστιατόρια και τα σχετικά ξεχάστε τα, εκτός και να τα γιούρος πέφτουν από τα μπατζάκια. Η φθηνότερη αποδεκτή λύση για έτοιμο φαγητό είναι τα φαστφουντ και τα βενζινάδικα. Μπέργκερς με ~ 10 ευρώ, χοτντογκ ~ 5 ευρω. Σε αυτό το ταξίδι πρέπει να έφαγα όσους ζεστούς σκύλους δεν έχω φάει σε όλη μου τη ζωή. I'm not shitting you...


210610

[road spirit]

επιβλητικά τοπία παντού, επιβλητική Νορβηγία …


210611

[road spirit]

Μόνο 260 χλμ σήμερα. Κάτι το αργοπορημένο ξεκίνημα, κάτι το στενό στροφιλίκι της διαδρομής που μας υποχρέωσε σε χαμηλή μέση ωριαία, δεν βγήκαν τα χιλιόμετρα ... ξανά.

Απο την άλλη όμως δεν θέλαμε να επαναληφθεί και το χθεσινό βατερλώ όπου αναζητούσαμε μέρος να μείνουμε όπως οι περιπλανόμενοι στην έρημο ψάχνουν για μια όαση, οπότε κατά τις 8 αρχίσαμε να έχουμε το νου μας για camping. Καταλήξαμε στο Flam, στην απόληξη του Aurlandfjord.

captain all yours ...



210613

[Cpt. Haddock]

28 Ιουλίου, Preikestolen – Roldal, χλμ ημέρας : ~ 180

Τα ασχημα στο καμπινγκ ξεκίνησαν με το που φτάσαμε. Ξεπακετάρω και με περηφάνεια ξεδιπλωνω την καινουρια σουπερουαου σκηνή μου.

Σκηνή είχα, δύο μάλιστα. Απλα η καλή ειναι μεγάλη (4 ατόμων) άρα και ογκώδης, η δε μικρή ήταν μια φτηνη απο Λιδλ, οχι αδιαβροχη. Εκει που πήγαινα ήθελα αδιαβροχη, πηγα λοιπον και έδωσα τα ωραια μου λεφτα και την καμάρωνα στην πΕρτικαλί της θηκη, κομψή και κομπατκ. Φουσκωμένος σα διάνος και χαρούμενος σα πενταχρονο την ξεδιπλωσα στο νορβηγέζικο γρασίδι, όπου πριν είχα απλώσει τον ομορφο (και - φυσικα - καινουριο ) μουσαμά μου.

Με το πλάι του ματιού μου βλέπω τον Γιάννη να εχει σταματησει και να με κοιτάει. Γυρνάω. "Αυτη τη σκηνή πήρες;". "Ναι, γιατι;" (μικρα συννεφάκια ανησυχίας). "Την έκανες". "Τι;;;;". "Αυτη είχε ο npat πέρισυ στα Πυρηναία και έβαλε νερο. Αγόρασε άλλη"

:sick:

Το μπούλο, ετσι κι αλλιως δεν εχω άλλη λυση, ας ελπίσουμε οτι δε θα βρέξει η οτι του Νικου ήταν ελαττωματική ή συγκεκριμένη*

Ηθικό δίδαγμα: Να διαβάζετε ενδελεχώς τα ταξιδιωτικά των άλλων... :sad:

Τιποτα απο τα δύο του "ας ελπίσουμε" δεν εκπληρώθηκε. Εβρεξε σαν να μην υπάρχει αύριο. Πρωτο νορβηγέζικο μάθημα: Οταν τρως τη βροχή εκει, μην κοιτάξεις πάνω και κραυγάσεις "ριξε ρε πουστη να δούμε πόσο έχεις!". Έχει ΠΟΛΥ.

Βοηθουντως και βασικών λαθών (μουσαμάς να περισσεύει και να καθοδηγεί το νερό απο κάτω), αρχισα να ψαχνω για μασκα και αναπνευστήρα. Μετακίνησα τα πράγματα προς τα "στεγνα", ξέχασα τις μποτες εξω με μια σακουλα η οποία είχε μια τρυπα και... γιου γκετ δε πικτσιουρ.

Το πρωί ενα δράμα. Μπότες με νερό, καλτσες (ξεχασμένες) μουσκεμα, υποστρωμα/υπνοσακος νοτισμένα. Ο Γιάννης τα ίδια αλλα όχι λόγω σκηνής.

Ο μόνος αλώβητος απο όλα αυτά, ο άνθρωπος ετοιμαζομαισετρειςωρεςγιαναπαωστοτερματηςευρωπης, ξύπνησε σα νεράιδα μες στην καλή χαρα, χωρίς απώλειες. :bigcry:

Πρέπει να φλερτάραμε με την ιδέα να τον κάψουμε μαζί με τη σκηνή του, όση ώρα στίβαμε το βιός μας. Αλλα είμαστε καλοι ανθρωποι. :lol:


*Παραλειπόμενα: Στο πλοιο της επιστροφής Ανκόνα-Πατρα, ζευγάρι ελληνων με funduro (πενα!) έιχαν την ίδια σκηνή. Ρωτάω πώς τους φάνηκε: "Ασε, μας γ@μησε τις διακοπές, παω να τους τη τριψω στη μουρη!"


Στο παραπανω ποστ, η αριστερή σκηνή ειναι η δικιά μου

[Cpt. Haddock]

Πακετάραμε με σκοπό να παμε στο base camp απ' όπου ξεκινάει το μονοπάτι για το βράχο. Διίσταντο οι απόψεις για το πόση ώρα θα μας πάρει, αλλα αποφασίσαμε να πάμε. Ο καιρός είχε ανοιξει, ο ήλιος όταν έβλεπε σε έκαιγε.

Καφές και πρωινο στο καμπινγκ περιμένοντας την πριγκιπεσα Ιζαμπώ να έρθει :p

Το τοπίο γύρω μας... ξερετε.


210658

[Cpt. Haddock]

Η ανάβαση ήταν ζόρικη με λιγα βατά κομματια και πολλές κροκάλες, χασίματα, νερά, γλιστρήματα. Παρ' ολα αυτά ανέβαιναν κατα εκατοντάδες, πολλές ηλικίες, γονείς με μωρά στην πλάτη, παιδιά-αγριοκατσικα.

Το απολυτο ρισπεκτ: Τυπος να ανεβαινει και μαλιστα γρήγορα, με ΕΝΑ ποδι και πατερίτσες! Μεγαλείο.

Μ' επιασε το αθλητικο και αποφάσισα να το πάρω σερι μεχρι πανω, βγαζοντας φωτογραφίες στην επιστροφή.

Μια φωτό απο το base camp στα πρωτα μετρα σας δινει εικονα της αναβασης


210659

[Cpt. Haddock]

Οτι και να 'χεις ακουσει, όσες φωτογραφιες και να 'χεις δει, τιποτα δε σε προετοιμαζει για το δέος του βράχου.

604 μετρα γρανιτη να φεύγουν ευθεία κατω. Το ένστικτο αυτοσυντήρησης σου κόβει τα πόδια μολις πλησιαζεις.

Η πιο ακριβή φωτομηχανη δε θα πιάσει ποτέ την αίσθηση του να είσαι εκει. Να περιφέρεις το βλέμμα γυρω σου σα χαζός, αμιλητος.

Στέκομαι όρθιος στον προηγούμενο βράχο, προσπαθώντας να απαθανατίσω τον τρόμο.

[Cpt. Haddock]

Δυσκολο


210661

[Cpt. Haddock]

Το επομενο σοκ έρχεται οταν πατήσεις στο βραχο και κοιτάξεις το μονοπατι απ΄το οποίο ανέβηκες. Στον αέρα, απο κατω γκρέμι με αρνητική κλιση...

Σεισμούς έχει εδω;


210662

[Cpt. Haddock]

Χαλαρωμα σωματος και ψυχής. Η φύση επιβάλεται στο νου. Σιωπή και ανοιγμα ματιών να εισχωρήσει όσο πιο πολύ τοπιο γίνεται


210663

[Cpt. Haddock]

Δεν ειναι ευκολο να σταθείς όρθιος εκει στην ακρη. Όταν κατσαμε με τα πόδια να κρέμονται και νιώθαμε το βαρος να τα τραβαει κατω, είχαμε συρθεί με τον κωλο τα τελευταία 2 μετρα.

Πολύς κόσμος εκει, κοιτάζοντας αργότερα στο νετ ειδα οτι δεν εχει συμβεί ποτε ατυχημα, έστω και στατιστικα θα περιμενα να εχει φυγει καποιος.


210664

[Cpt. Haddock]

Κατάβαση κουραστική για τετρακέφαλους, αστραγάλους, γόνατα. Παραμονή στο σαλέ για ξεκουραση και μετα τα λιγα χιλιομετρα που σκοπεύαμε να κανουμε ως το επομενο καμπινγκ.

Οι εικόνες απο πάνω δε μας άφηναν να σκεφτούμε πολλά


210665

[Cpt. Haddock]

Πλησιάζοντας στη βάση, στο βαθος το Stavanger


210666

[Cpt. Haddock]

Ξεκουραση, αγορά αναμνηστικών buff και δρόμο.

Λιγα χιλιόμετρα θελαμε να βγάλουμε. Το λιγα ειναι σχετικό σε δρόμο με στροφιλίκι και με μουαγιέν χαμηλές (και λόγω φωτογραφιών).

Δεν υπολογίσαμε την καθυστέρηση στα πορθμεία και ήταν 2 (ή τρία) που έπρεπε να πάρουμε. Τι διάολο όλο απο θάλασσα θα περναμε;


210668

[Cpt. Haddock]

Η ώρα περνάει και ο καιρός έχει τις εναλλαγές του. Μια κουραση μας βγαίνει και σε τέτοιες περιπτώσεις η κουραση ειναι και ψυχολογική.

Αυτό που σε κρατάει ειναι το θέαμα.


210669

[Cpt. Haddock]

Αριστερα, δεξιά θαλασσα.

Προβληματισμός: Οταν εισαι στο φιορδ εισαι στο βουνό ή στη θαλασσα;

Με βράχο 600-1000 μετρων πάνω σου και παγετώνα στην κορυφή;

Εγραψα πριν οτι ειχαμε την άισθηση οτι ταξιδεύουμε σε λωρίδες γης πανω σε νερό. Επίσης ταξιδεύαμε και πολύ κατω απο τη γη. Υπάρχουν σημεία της διαδρομης που τα τουνελ ειναι συνεχή.

Τουνελ παλιά, πολύ παλια. Σκαμένη πέτρα, διατομή ορυχείου, τετράγωνη, νερα και πέτρες κατω, και φωτα κεράκια στην οροφή. Κρυο σουβλερό μέσα. Οταν μπαίνεις και αρχίζει να κατηφορίζει, νιωθεις το στομαχι να δένεται κόμπος. "Πού πάμε;"

Νορβηγία: Βουνά, φιορδ, θαλασσα, νερα, τουνελ, δρόμοι στενοι και στριφτεροι. Οι πιο πολλοι με 1.5 λωρίδα, χωρις διαχωριστική γραμμή με χώρο για ενα αυτοκίνητο και μια μηχανή σε διασταύρωση. Μη φανταστείτε τιποτα ξεχασμενες διαδρομές. Απλα ειναι αραιοκατοικημένη χώρα - 5 μυρια σε 2.5 φορες την Ελλαδα. Αδειοι δρόμοι με εξαίρεση τα τουριστικ κομματα και τα φακινγκ καμπερς...


210671

[Cpt. Haddock]

Για την απογνωση τα διαβασατε. Ψυχολογία ναδίρ, νοτισμένοι απο το ψιλόβροχο και με πραγματα βρεγμενα απο χθες. Ενιωθα τα ποδια μου να πληγιάζουν στις μποτες.

Καμπινγκ πουθενα, η σκηνή που περιέγραψε ο Γιάννης στο χιονοδρομικό, μας διέλυσε... Οδηγούσαμε σαν αυτόματα, τα 12+12 χλμ αχρηστης παρακαμψης σε δρόμο με φουρκέτα και βορχή επιβαρυναν το χρόνο.

Ενταση υποβόσκει. Ο παπ ρωταει σε ενα χωριό, ερχεται και μας βρίσκει με το Γιαννη σε ενα παρκινγκ. Αραζει για τσιγαρο, ο Γιάννης προχωράει μπροστά. Δεν ειμαστε τσακωμένοι, η κουραση και το αγχος ειναι κακός συμβουλος.

Τσιγάρο τέλος και δρομο παπ κι εγω σε μια διαδρομή πολύ στενή διπλα στο νερό κι απο πάνω βράχια να κρέμονται και αγκωνάρια να 'χουν κυλησει στην αποτομη πλαγιά σε μια ανησυχη ισορροπία. Οι προειδοποιητικές ταμπέλες "προσοχή πτώση βραχων" δε βοηθάνε, οταν βλέπεις οτι πάνω σου περιμένουν χιλιάδες τόνοι, μια μετατόπιση για να σε κανουν στατιστική.

Νυχτώνει, τρέχουμε όσο πάει σε σκοτεινο δρόμο. Βρισκουμε το μοτέλ, ο Γιάννης τα έχει κανονισει, μας τα λέει, συμφωνουμε. Αφου δεν έχει σεντόνια...

Το γκαράζ, τσιμεντένιο και άδειο. Διάδρομος τσιμεντένιος. Πόρτα. Διαδρομος. Σα φλας μου έρχεται η "Λαμψη" (του Κιουμπρικ, όχι του Φώσκολου)

Πού θα μείνουμε; :look:


210674

[Cpt. Haddock]

Ανοιγουμε την πόρτα...

(μα να μην έχει σεντόνια... :lol: )


210676

[Cpt. Haddock]

29 Ιουλίου, Roldal - Flam, χλμ ημέρας : ~ 260

Οντως η διαμονή λειτουργησε καταπραϋντικά. Διαμέρισμα κανονικό, στο οποίο απλώσαμε τη βρεμένη πραμάτεια μας και χαλαρώσαμε.

Μεχρι αηδίας όμως. Ξύπνημα με το πάσο μας, πρωινο κυριλε, έπρεπε να πακετάρουμε και να καθαρίσουμε, μαλλον το παρακάναμε. Τα χιλιόμετρα ήταν μεν λιγα στο πλάνο, αλλα με τις στάσεις, με το πορθμείο με, με, δε θέλαμε να ξαναπάθουμε το χθεσινο.

Ο καιρός ανοιγόκλεινε, το πρωί που ξύπνησα, έλαμπε ο ήλιος, αργότερα είχε κρυφτεί. Τουλάχιστον εκείνη τη μερα δεν έβρεξε (το συνεχές σπρέι μαθαμε να μην το λέμε βροχή....)

Ο δρόμος κεντρικός, πηγαινει για Οσλο. Το τοπίο δε δειχνει κατι τέτοιο

[Cpt. Haddock]

(αριστερά κατω φαινεται ο δρόμος που παει διπλα στη θαλασσα)


210725

[Cpt. Haddock]

Βουνό ή θάλασσα; (ο παγετώνας που λέγαμε)


210726

[Cpt. Haddock]

:beer:


210727

[Cpt. Haddock]

...


210728

[Cpt. Haddock]

Συνεχίσαμε προς το Voringfossen. Ενα άλλο θεμα που μας μπέρδεψε ήταν ο χάρτης μου ο οποίος ήταν σε σχετικα μεγάλη κλιμακα και την παταγες εύκολα στο θεμα των αποστάσεων. Η παράκαμψη για Voringfossen εδειχνε διπλα αλλα δεν ήταν.

Δρόμος με στροφές, με όρια - φυσικα - τα οποία μάλλον αγνοούσαμε πλην κατοικημέμων περιοχών. Αλλωστε οι νορβηγοι οδηγοι ειναι μαλλον καγκουρες και σβέλτοι. Μας προσπερναγαν μεσα σε τουνελ όταν εμεις αποφασίζαμε να τηρήσουμε ευλαβικα το όριο.

Αμα ζεις σε στροφιλίκια, μαθαινεις. Οι χειρότεροι οδηγοι που συνατήσαμε εκει πάνω (πλην των κωλο-καμπερς), ήταν οι Ολλανδοι. Αμαθητοι απο ανηφοροκατηφόρες, είχαν πλάκα (όταν δε σου έσπαγαν τα νευρα). Ειδικα σε κατηφορικές φουρκέτες, μπλοκαραν τελείως :lol:

Το τουνελ, όπως το περιέγραψε ο Γιαννης. Ενα σπιραλ σκαμενο στο βραχο να ανεβαινει συνεχώς. Δρομος με κινηση μια και ειναι κεντρικός. Δυνατή εμπειρία...

Φτάνουμε στο παρκινγκ του καταρρακτη. Πολύς κόσμος και μηχανες.


Tip: Όσο συναντάτε αλλες μηχανές, πηγαινετε καλά. Αλαθητο ένστικτο. Την προηγουμενη μέρα, απο το τελευταίο φέρι και μετα δε συναντησαμε τιποτα σε δυο τροχους.

Τυχαίο; Δε νομιζω :wacko:

Ο θεός με το 2CV "Rosinante" είχε κανει 225 χιλιαδες χιλιομετρα :uplate:


210729

[Cpt. Haddock]

Μια κοντινη στο ξενοδοχείο που σας περιέγραψε ο Γιαννης πιο πριν, στην κορυφη του καταρρακτη. Για να παρετε μια ιδεα για το μεγεθος


210730

[Cpt. Haddock]

...


210731

[Cpt. Haddock]

....


210732

[Cpt. Haddock]

Μαζεύουμε, αφού "κανουμε ενα τσιγάρο" :lol:

Ειχαμε τσεκαρει ενα ωραιο παρκινγκ ανεβαινοντας που ήταν ότι πρέπει για μεσημεριανό. Το κλασσικο μεσημεριανο μας. Κονσερβα τόνου, κονσερβα καλαμπόκι, ντολμαδάκια, σαντουιτς με ζαμπονοτυρο και τυρι κρεμα.

Τα hotdogs τα είχαμε για δεκατιανο :rotflmao:

φωτό: τυπικο καμπινγκ στη Νορβηγία (χάλια...)


210733

[Cpt. Haddock]

Περνάμε - πάλι - απο το θαλασσοβουνι. Ενα διαδαλώδες σημείο με φιορδ να ανοιγονται παντου.


210734

[Cpt. Haddock]

:beer: :beer: :beer:


210735

[Cpt. Haddock]

Για τους καταρρακτες τα 'παμε...

Τυπικα πράγματα - δε διναμε σημασία πλέον


210736

[Cpt. Haddock]

Αλλη μια διαδρομή διπλα στη θαλλασα/βουνο, στροφιλικι ομορφο.

Καραδοκεί ενα τουνελ, βλεπουμε την ταμπελα "11 χλμ". Μας πιανει απελπισία. Υποφωτισμενο (το λιγότερο), να δυσκολευόμαστε να παμε ευθεία.

Ζόρικα πραγματα, μετραω τα χιλιομετρα μεσα μου, κοιταω τις πινακίδες, κοιταω τα φωτα των άλλων. Περνανε. Βλεπουμε φως, ανακουφιση, βγαινουμε εξω, ανοιγω το κρανος και παίρνω βαθια ανασα απο φρεσκο αερα.

Στροφή.

Αλλο τουνελ, 5 χλμ. Ελεος :bigcry:

Περναει κι αυτο. Ταμπέλα καμπινγκ, ο Γιάννης εχει κανει τη σωστη επιλογη στο Flamfjord. Μπαίνουμε, διατυπώσεις, στηνουμε (εγω κατω απο δεντρο στην περιπτωση που ξαναβρεξει).

Με Παπ δηλώνουμε εξοδούχοι ενω ο Γιαννης μενει να ξαπλώσει. Στο χωριο πετυχαινουμε πρώην εκκλησία - νυν μπυραρία. Ακριβό το σπορ, 8 ευρω η μπυρα, αλλα ειναι κόκκινη καπνιστή. Κουβεντιάζουμε με Γιώργο για πολλά που μας απασχολούν και τους δύο.

Στην είσοδο του μαγαζιου για τσιγάρο, οι πρώτες γνωριμίες. "From Greece? On motorbikes? Wow!"

Αμα σας λέω εγω οτι η απαγορευση θα κανει καλό δεν ακουτε :D

Μένουμε ως αργα, θα θέλαμε κι άλλο αλλα πρεπει να κοιμηθουμε, άυριο θα ειναι δυσκολη μερα και πρεπει να βγουν πολλά χιλιόμετρα.

Αυριο θα ειναι δυσκολη μερα και πρέπει να ξεκινησουμε νωρις. Ετσι θελαμε...

[road spirit]

30 Ιουλίου, Flam - Byrkjelo, χλμ ημέρας : ~ 320

Οι Νορβηγοί εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι τα φιόρδ επικοινωνούν με την ανοικτή θάλασσα και κάνουν τούρ με κρουαζιερόπλοια. Από κοντά το Queen Mary 2, στη προβλήτα του Flam. Με το πρώτο αντίκρυσμα το πρωί, από το camping, μείναμε λίγο μλκες ... Είναι αλλιώς να το βλέπεις στη φωτό και αλλιώς ζωντανά μέσα στο στενό φιόρδ. Και σίγουρα ένα τουρ θα είναι πολύ ενδιαφέρον, αλλά δεν είχαμε χρόνο για τέτοια.


210751

[road spirit]

Ξεστήνουμε, μαζεύουμε και κατεβαίνουμε στο χωριό για να πάρουμε τα ψώνια της ημέρας. Καθώς πάμε να φύγουμε ο παπ δίνει σήμα τέλους για το τρανσάλπ. «Τι έγινε ρε?» «Έκοψε ντίζα συμπλέκτη». Αναμενόμενο, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία ...

Κοιτάζοντας τη, η ντίζα δε φτιαχνόταν. Ήταν ήδη δανεική από άλλο μικρότερο μηχανάκι και εκεί που είχε κόψει για να μαζευτεί και να ξαναπιαστεί θα τραβούσε διαρκώς το συμπλέκτη. Άσε που θα ξαναέκοβε αργά ή γρήγορα. Οι επιλογές ήταν απλές:

- αναζήτηση συνεργείου-μαγαζιού για αλλαγή κοντά, να πεταχτούμε γρήγορα σπρώχνοντας ή πηγαίνοντας το «πατάκι» ή έστω να πάρουμε τη ντίζα να τη βάλουμε εμείς
- σε περίπτωση που αυτό δεν γινόταν, οδική βοήθεια προς την κοντινότερη πηγή ανταλλακτικού και συνεργείου

Μιλάω με 2 τύπους που ξεφόρτωναν εμπορεύματα σε διπλανό μαγαζί. Συνεργείο κοντά? No, the closest you MIGHT find would be in Voss. Χμ... 70 χλμ στροφιλίκι... Πήγαινε - έλα ένα 3ώρο και ΑΝ υπάρχει κάτι. Προσωπικά δεν πίστευα ότι θα βρεθεί κάτι, το Voss δεν είναι και πολύ μεγαλύτερο από το κωλοχώρι Flam.

“Otherwise, MAYBE in Bergen” ... Xμμμ 2η φορά ... 170 χλμ στροφιλίκι προς την αντίθετη κατεύθυνση που πάμε, καλά κρασιά.

Ο pap βρίσκει από ιντερνετ καφέ τηλέφωνα για 5-6 μαγαζιά στην ευρύτερη περιοχή. Κανείς δεν έχει ντίζα, θα πρέπει να γίνει παραγγελία και αναμονή 5-6 ημερών (ή και παραπάνω). Υποθέτω ότι αυτά τα 5-6 μαγαζιά θα ήταν σε ακτίνα έως το Bergen. Αν δεν υπάρχει ντίζα μέχρι το Bergen που είναι η 2η μεγαλύτερη πόλη της Νορβηγίας, πιάσε το αυγό και κούρευ’το! Και όταν λέμε 2η μεγαλύτερη, μη πάει το μυαλό σας μακριά, 260.000 κάτοικοι.


210752

[road spirit]

Όταν 98 στους 100 μηχανόβιους στη Νορβηγία καβαλούν Χαρ-χάρ-χαρλευ και όταν η μοτοσικλετιστική ζωή εδώ πάνω κρατά με το ζόρι 3-4 μήνες το χρόνο, μου φάνταζε απόλυτα φυσιολογικό να μην υπάρχει ντίζα συμπλέκτη σε στοκ. Διάολε, μπορεί να μην είχε πουληθεί και ποτέ τρανσάλπ εδώ πάνω.

Το μόνο σίγουρο ήταν πως όσο πιο βόρεια πάμε, με το πολιτισμό να αραιώνει σταδιακά, δεν μας έπαιρνε να ρισκάρουμε με μια πρόχειρη λύση η οποία απλά θα παρέτεινε την επόμενη ακινητοποίηση, με απόδοση 1.02.

Από τη μια πρέπει να βρεθεί λύση από την άλλη είμαστε μπροστά σε μια 2η ολόκληρη μέρα χαμένη. Η ώρα είναι ήδη 12 ... και καθόμαστε και κοιτάμε το τρανσαλπ.

Με τα πολλά αποφασίζουμε να συνεχίσουμε εγώ και ο Ηλίας, ενώ ο pap θα έκανε το μόνο λογικό. Θα περίμενε οδική η οποία θα τον πήγαινε ... όπου τον πήγαινε, και εφόσον λυνόταν το πρόβλημα θα μας έπιανε ακολουθώντας άλλο πιο σύντομο δρόμο.

Φωτό: ανηφορίζοντας την aurlandvegen


210754

[road spirit]

Μπροστά μας είχαμε να διαλέξουμε μεταξύ δυο δρόμων. Ο ένας οδηγεί στο μεγαλύτερο τούνελ της Ευρώπης μήκους ~25 χλμ, το Laerdal tunel (http://en.wikipedia.org/wiki/L%C3%A6rdal_Tunnel). O άλλος δρόμος οδηγεί πάνω από το βουνό και είναι η παλιά διαδρομή Aurlandvegen, πριν ανοιχτεί το τούνελ. Από εκεί θα είχαμε θέα προς το Aurlandfjord, απο το τούνελ όχι. Επιπλέον, σε 25 χλμ στεγασμένης ευθείας θες να ... αυτοκτονήσεις.

Φωτό: το Aurlandfjord, αλλά η καλύτερη θέα είναι λίγο ψηλότερα


210755

[road spirit]

Φτάνουμε κάποια στιγμή σε ένα σημείο όπου για να θαυμάσεις το Aurlandfjord έχουν φτιάξει μια εξέδρα ...


210757

[road spirit]

... η οποία εκτείνεται στο κενό ...


210758

[road spirit]

πόσο ψηλά είναι είπαμε?


210760

[road spirit]

,


210761

[road spirit]

Θες η ενδιαφέρουσα στριφτερή διαδρομή? Θες η ομορφιά του σημείου? μας έκαναν να ξεχάσουμε τον εκνευρισμό της ημέρας και να χαλαρώσουμε λίγο ...


210762

[road spirit]

Time to go. Ανεβαίνουμε και μετά από λίγο βρισκόμαστε σε ένα υψίπεδο άγονο, αφιλόξενο, λίγο απόκοσμο, λίγο αρκτικό. Κάνει κρύο (~ 10 C), φυσάει, δεξιά και αριστερά ξεπροβάλλουν σιγά σιγά χιόνια και αργότερα παγετώνες.


210763

[road spirit]

H αίσθηση του “no man’s land” γίνεται έντονη. Όση ώρα οδηγούμε εδώ πάνω, έχουμε συναντήσει ελάχιστα αυτοκίνητα, ενώ η απεραντοσύνη της έκτασης δεν πιάνεται στη φωτογραφία


210765

[road spirit]

Kοιταζόμαστε με τον Ηλία ... «που πάμε ρε μαλάκα? Τι μέρος είναι αυτό? Που έχουμε έρθει?». «Πόσο βόρεια είμαστε? Μα δεν είμαστε πολύ. Ακομα νότια Νορβηγία βρισκόμαστε.»

Δλδ πιο πάνω πως γίνεται το μέρος?


210766

[road spirit]

«Tι ώρα είναι?» «1 κάτι» «καταμεσήμερο, τι κρύο! Πόσο ψηλά είμαστε?» «όχι πολύ, γύρω στα 500 μέτρα».
Έχεις την αίσθηση ότι είσαι πολύ πιο ψηλά. Αντίστοιχα τοπία συναντάς στις Άλπεις σε υψόμετρα πάνω από τα 2.000. Διασχίσαμε αυτή τη περιοχή και όταν πλέον κατεβήκαμε στο επίπεδο της θάλασσας η θερμοκρασία επανήλθε σε πιο φυσιολογικά επίπεδα (δλδ κάπου στους 13-14 C).

Κατευθυνθήκαμε προς το επόμενο φέρυ που θα μας οδηγούσε στην αρχή του δρόμου 55 και το Sogneford, το μεγαλύτερο φιορδ της Νορβηγίας και το 2ο μεγαλύτερο του κόσμου (το 1ο είναι στη Γροιλανδία). Έχει μήκος 200 χλμ ενώ ο βυθός του φτάνει μέχρι και τα 1300 μέτρα σε βάθος.


210767

[road spirit]

Φωτογραφίες απο το Sognefjord δεν υπάρχουν. Δεν ήταν εντυπωσιακό, τουλάχιστον για το τμήμα που διαγράφει ο δρόμος 55. Ίσως μετά να είχε όμορφα σημεία...

Αλλά εμείς είχαμε αρχίσει ήδη από τα μισά του δρόμου να τρέχουμε να ξεφύγουμε από τη πιο ξεγυρισμένη βροχή μέχρι εκείνη τη στιγμή στο ταξίδι. Άρχισε απότομα και τη πάτησα σαν πρωτάρης αφού δεν έβαλα το αδιάβροχο σκεπτόμενος ότι θα κρατήσει για κάνα 5λεπτο. Όχι μόνο δε σταμάτησε αλλά στο χρόνο αυτό είχε ρίξει τόσο νερό που το μπουφάν είχε ποτίσει ολοκληρωτικά, η εσωτερική αδιάβροχη επένδυση τα έβρισκε σκούρα, ένιωθα το νερό παντού πάνω μου και πλέον ήταν πολύ αργά για να σταματήσω για να βάλω από πάνω το αδιάβροχο.

Το πρόγραμμα είχε πάει σκάρτο ήδη πριν το Sognefjord. Τα χλμ που βγάλαμε το βράδυ μετά τη πεζοπορία στο preikestolen δεν ήταν πολλά. Δεν αντιστοιχούσαν ούτε σε μισή μέρα. Σήμερα, στο Flam χάσαμε άλλη μισή πριν καν ξεκινήσουμε. Και τώρα, απόγευμα ακόμα, είμαστε σταματημένοι κάτω από μια στάση λεωφορείου, σαν τις βρεγμένες γάτες, δεν έχουμε φάει τίποτα, έχει 11 C, τρέμω, έχω νεύρα, έχω απελπιστεί και δεν έχουμε κάνει ούτε τα μισά χλμ από όσα θα έπρεπε.

Χοντρικά, είμαστε δυο μέρες πίσω και είμαστε ακόμα στο 1/3 της Νορβηγίας. Eκεί ήταν η χειρότερη στιγμή του ταξιδιού. Το πόσο χάλια αισθανόμουν δεν περιγράφεται. Έχουμε αφήσει πίσω το Γιώργο να τα βγάλει πέρα μόνος του. Έχουμε χάσει 2 μέρες από το ταξίδι. Έχουμε ένα καιρό που μας γαμάει κανονικά. Έχουμε ακόμα 2 φορές τόσο να κάνουμε kαι είμαστε ήδη σε τέτοια χάλια ?

Φωτό: η παντόφλα που μας έφερε στο δρόμο 55


210768

[road spirit]

Αν ο ρυθμός μας δε βελτιωθεί - πως, με τέτοιες συνθήκες? - την έχουμε κάτσει τη βάρκα. Και θα αναγκαστούμε να ξεχάσουμε διαδρομές από τις αρχικά σχεδιασμένες και το budget θα πάει περίπατο γιατί με τέτοιο κρύο και βροχή κάθε μέρα δεν κάθεσαι να σκέφτεσαι τη τσέπη σου και το φθηνό κάμπινγκ. Aν ο καιρός χειροτερέψει βορειότερα? Δηλαδή, θεωρητικά ακόμα στη νότια χώρα είμαστε και χτυπάει για πλάκα 11-14 βαθμούς κάθε μέρα, πιο πάνω τι θα γίνει? Eίχα διαβάσει ότι τα καλοκαίρια της Νορβηγίας παίζουν από 10 μέχρι 25, όπου προφανώς τα 25άρια αντιστοιχούσαν στο νότο και τα 10άρια στο βορρά. H προετοιμασία μας ήταν ανάλογη. Όχι για 11 στο νότο και πόσο πιο κάτω στο βορρά?

Ο Γιώργος τι να κάνει άραγε? Έβγαλε άκρη?
Πεινάω, δεν έχουμε φάει τίποτα ...
Κρυώνω ...
Στάζω ...
Τι ώρα είναι?

Αφού συνήλθαμε κάπως, ξεκινήσαμε και μετά από λίγο άρχισε να επαναλαμβάνεται το σκηνικό της προχτεσινής μέρας. Πουθενά κάμπινγκ και η βροχή ανελέητη. Και πιέζουμε. Και προχωράμε. Rewind και replay το σκηνικό από το preikestolen μεχρι το Roldal. Ταμπέλα για κάμπινγκ δεξιά. Το δεξιά βγάζει σε χωριό και κάμπινγκ πουθενά. Γυρνάμε πίσω... Δεν το πιστεύω αυτό που γίνεται... κάποιος μας κάνει πλάκα. Και συνεχίζουμε... Πρέπει να έχει βραχεί μέχρι και το συκώτι μου... Αλλά αυτό που δεν μπορώ με τίποτα είναι η αίσθηση των ποδιών μου να κολυμπούν μέσα στο νερό, μέσα στις μπότες. Τα ρούχα τα απλώνεις και στεγνώνουν. Οι μπότες όμως δε στεγνώνουν εύκολα...


210769