View Full Version : 4 μέρες γυρεύοντας του βουνού τα παραμύθια...
-άντε ρε παπάρα,είναι παρά τέταρτο και το minibus θα έρθει 21.00 ακριβώς,τράβα να αλλάξεις.εσένα θα περιμένουμε;
-τώρα ρε,τελευταία σκηνή (http://www.youtube.com/watch?v=JoNPG5Ez8ow) και πάω,τελειώνει.
Σκύρος,Απρίλιος 2010.το minibus κουτρουβαλάει στον καρόδρομο πρός την χώρα.η καυλάντα πάει σύννεφο,άλλη μια μέρα ΄΄στη δουλειά΄΄ έχει τελειώσει.σε μια γωνιά μη συμμετέχοντας στο πολύβουο μικρό πανηγυράκι των συναδέρφων μου,το μυαλό μου τριγυρνάει στην ταινία.από αυτές τις ιστορίες που θέλουμε να μην θυμόμαστε,να πατήσουμε το delete και ως δια μαγείας να διαγραφούν από το μεγάλο βιβλίο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.ή μήπως όχι...?
Η ιδέα πλέον είχε σφηνώσει στο κεφάλι μου.ένα καλό οδοιπορικό σε αυτά τα μέρη θα ήταν ό,τι έπρεπε,σκεφτόμουν.και πάνω απ’όλα για μένα ξεκούραση.το ταξίδι με τη miss K είναι ξεκούραση.αλλά το πιστεύω μόνο εγώ αυτό.παραξενιές,τι να πείς...
Από εκείνη την ημέρα πέρασαν 2,5 σχεδόν χρόνια.άλλοι προορισμοί μπήκαν σε προτεραιότητα και υλοποιήθηκε η επίσκεψή τους.αλλά η δυτική Mακεδονία παρέμενε καημός.ανα 6μηνο σχεδόν έβλεπα την ταινία μόνο και μόνο για να χαζεύω τα τοπία και να πάρω την απόφαση.αρκετές ώρες επίσης στο net για συλλογή μαρτυριών σχετικά με τα γεγονότα που στιγμάτησαν τα μέρη αυτά,μου γύριζαν ακόμα περισσότερο τα μάτια.μέχρι που επιτέλους η απόφαση πάρθηκε.κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Η ίνα ταράντου :a07: μου ψιλοδάνεισε από την εκπομπή (http://www.ert.gr/webtv/et3/itemlist/category/210-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%8D-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%B9%CE%B1) της τον τίτλο της περιήγησής μου.οι αδερφοφάδες του Νικόλαου Καζαντζάκη με ώθησαν ακόμα περισσότερο να αποφασίσω αυτό το ταξίδι.και μπορεί ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου,ο παπα-Γιάνναρος να ταλανίστηκε σχετικά με την πλευρά που θα έπρεπε να παραδόσει το ποίμνιό του,τους μαυροσκούφηδες ή τους κοκκινοσκούφιδες,προσωπικά δεν είχα κανένα απολύτως ενδοιασμό για το που έπρεπε να κινηθώ.χώμα ή άσφαλτος,όλα αποδεκτά.
Έτσι το μοτοσυκλετάκι ετοιμάστηκε για διάνυση και χωμάτινων χιλιομέτρων και εγώ με τη σειρά μου ετοιμάστηκα όσο μπορούσα για τον κικεώνα των εικόνων και συναισθημάτων που επρόκειτο να βίωνα.
Μοτοσυκλετιστική ελλάδα,τόπος να ζείς,όχι απλά να μένεις...
276421
27/8, 04.00
Το ρολόι χτύπησε πάρα πολύ νωρίς.μα πάρα πολύ.σκοπός να προλάβω τον ήλιο που δεν θα ήταν και ο καλύτερος συνοδοιπόρος μου.ποτέ εξάλλου δεν ήταν τους καλοκαιρινούς μήνες.η σχεδόν έρημη ακόμα Αθήνα με αποχαιρετούσε σιωπηλά κ εγώ με την σειρά μου απολάμβανα τα πρώτα χιλιόμετρα ‘’άδειας’’ μετά απο ένα καλοκαίρι στη δουλειά το οποίο δε σεβάστηκε για άλλη μια φορά μήτε τα άσπρα μου μαλλιά μήτε το φιλότιμό μου..τον ανεφοδιασμό στην Ελευσίνα ακολούθησε το άπλετο ακόμα σκοτάδι κ οι στροφές της παλαιάς εθνικής Ελευσίνας –Θήβας.η πρωινή δροσιά και η ησυχία είχαν το τίμημά τους μιας και οι συνεχείς στροφές ελλείψει φωτισμού κρατούσαν σε διαρκή διέγερση τις αισθήσεις μου.το χάραμα με βρήκε να περνάω τις Ερυθραιές οδεύοντας προς Θήβα.κάπου εκεί,πρίν βγώ στην εθνική πρός Λαμία,πέτυχα και το λεωφορείο που μετέφερε τους συναδέρφους μου απο την Βοιωτία προς την ‘’φάμπρικα’’.το χαμόγελο που έσπασε την αδιάφορη και όψη του προσώπου μου μέσα απο το κράνος,έβγαζε το διαβόητο ‘’στα διάλα,επιτέλους ηρεμία’’ που κατα βάθος θέλουμε να ουρλιάξουμε όλοι μας τις πρώτες ώρες έναρξης της καλοκαιρινής μας άδειας.έστω και αν αυτές οι πρώτες ώρες προ’υ’πόθεταν την διάνυση ακόμα 380 περίπου χιλιομέτρων.
Πόσες φορές το χρόνο μπορεί να κάνω το κομμάτι Θήβα-Λαμία;όσες και αν είναι αυτές ένα περίεργο πράγμα,πάντα θεωρώ πως περνάω απο αυτό το δρόμο για πρώτη φορά.κοιτάω όπως ο πιτσιρίκος που έχει κολλημένη τη φατσάρα του στο τζάμι του αυτοκινήτου του μπαμπά και απορεί με την λίμνη της Υλίκης,τα τεράστια ‘’κανόνια’’ που τροφοδοτούν με νερό τις φλαταδούρες της Βοιωτίας,τα παράλια του Αγίου Κωσταντίνου και των Καμμένων Βούρλων,το όρος Καλλίδρομο που αγναντεύει ειρωνικά τον βόρειο Ευβο’ι’κό κόλπο.μα δεν είναι η πρώτη μου φορά.είναι απλά η αίσθηση.η σταθερή και σχετικά χαμηλή ταχύτητα με την οποία ο αέρας μου χτυπάει το κράνος,τα αυτοκίνητα που με προσπερνούν,οι μυρωδιές από τους καμμένους υδρογονάνθρακες που απελευθερώνουν οι εξατμίσεις των βαρυφορτωμένων ρυμουλκών φορτηγών.εικόνες που ίσως συναντάμε καθημερινά αλλά αποκτάνε μια ξεχωριστή αίσθηση πάνω σε ένα δίτροχο.το Μπούστη που τα κατασκεύασε...
Η Λαμία δεν άργησε να φανεί .ανεφοδιασμός (τα καρμπυρατέρ μου μέσα...) και εν συνεχεία το πάρτι του Δομοκού.στροφιλίκι ακόμα και για εμάς τους φτωχούς και αδύναμους των 40 παρά ίππων που σε κάνει να σκάσει λίγο το χειλάκι σου.όσοι κυτιοκάτοχοι με πέρασαν στην εθνική και λίγο μετά την έξοδο της Λαμίας,τώρα απλά θαυμάζουν τα οπίσθια μου.το τίμημα του να σε γλεντάει ένα φορτηγό γεμάτο ντομάτες στις στροφές.μέχρι να ξαναρχίσει η ευθεία που οδηγεί στον θεσσαλικό κάμπο και να με ξαναπεράσουν.και πρώτος μάλιστα ένας ρουμάνος με ένα station wagon astra ο οποίος όχι μόνο το πάει αεροπορία ‘’παραβιάζοντας και γελώντας τον κώδικα οδικής’’ αλλά και χαιρετώντας με με φώτα και χέρια καθώς με προσπερνάει.και όχι δε με μούτζωνε ούτε με έβριζε στα σίγουρα.συνάδερφος λές ή λάτρης των δίτροχων;
αντικρίζω από το αντίθετο ρεύμα βαρυφορτωμένες βαυαρές.περίεργο,μου έπαιξαν τα φώτα.απο τις ελάχιστες φορές που με χαιρετάνε GS.καλός οιωνός σκέφτομαι,καλό δρόμο και σε σένα mister και ανταποδίδω.αλλάζουν οι καιροί τελικά...
Καρδίτσα ,Τρίκαλα και ξανά βενζίνη.ένα περίεργο πράγμα,όποτε περνάω από Τρίκαλα πάντα μπαίνω στο κέντρο.και όχι λόγω ανεφοδιασμού.δεν έχω εξηγήσει ακόμα τι με τραβάει σε αυτή την πόλη,ο ποταμός που περνάει μέσα απο την πόλη και ο τρόπος που οι τρικαλινοί το έχουν εκμεταλλευτεί αυτό με τα πάρκα και τα γεφυράκια ή οι νεαρές κορασίδες με τα ποδήλατά τους και τα τουρλωτά οπίσθιά τους που οργώνουν γεμάτες μπρίο την πόλη;
-από πού έρχεσαι παλλήκαρε,ρωτάει ο πρατηριούχος βλέποντας το KLE με τα σχοινιά και τις τσάντες του,
-από Αθήνα
-και για που ορίζεις;
-Καστοριά
-την όμορφη Καστοριά,μάλιστα
-και η δική σας πόλη είναι όμορφη,φροντίστε την να παραμείνει
-ναι και η δική μας είναι και πάνω απ’όλα είναι ανθρώπινη
-σε μένα το λές που ζώ στο παπαρόκαστρο; σας ζηλεύω εδώ πάνω
-ε τότε έλα να μείνεις,τίποτα δε μας λείπει
-μακάρι να γινόταν φίλε μου αλλά δυστυχώς...
Τα Μετέωρα που ακολουθούν,επιβλητικά και περήφανα δίνουν στη συνέχεια την σειρά τους στον εκπληκτικό δρόμο που συνδέει το Μουργκάνι με τα Γρεβενά.έτσι,για να πάρω μια γεύση του τι θα ακολουθήσει τις επόμενες μέρες.εναλλαγή οξυάς με καστανιά σε έναν λιγοστής κίνησης δρόμο με τις μυρωδιές του ξύλου να με ζαλίζουν,το πράσινο να οργιάζει και τις πρώτες προειδοποιητικές πινακίδες του Αρκτούρου να κάνουν την εμφάνισή τους καθιστώντας στους χρήστες του οδικού άξονα την προσοχή τους σχετικά με την συχνή διέλευση αρκούδων.τώρα πλέον το χαμόγελο γίνεται πιο έντονο μέσα απο το κράνος,η ζελατίνα μισοανοίγει και ο ρυθμός και πάλι χαλαρώνει.το μοτεράκι γυρνάει ράθυμα και ο εγκέφαλός μου αδυνατεί πλέον να χορτάσει την πανδαισία των εικόνων που τον βομβαρδίζει αλύπητα η μαμάκα φύση.αυτό πλέον δεν το πολεμάς,του αφήνεσαι.όχι και ολοκληρωτικά όμως,η μοτοσυκλέτα εξακολουθεί να τσουλάει,συγκεντρώσου Pif!
Σε λίγη ώρα τα Γρεβενά κάνουν την εμφάνισή τους.με επιτροπή υποδοχής στην είσοδο της πόλης ένα Α4 με μια τετράδα κοριτσιών που επιβαίνουν σε αυτό να μου χαμογελάει και να με χαιρετάει.ήρεμα τα πάθη κορίτσια,οι κρόταφοί μου έχουν πλέον ασπρίσει και το βασικότερο,δεν έχω μοτό για άνετο δικάβαλο.στα πρώτα 10 χιλιόμετρα θα απαιτήσετε να κατεβείτε ουρλιάζοντας και βρίζοντάς με,πιστέψτε με (τρομάρα σου ρε Γκομένιε...) !
Άλλη πόλη ηρεμίας τα Γρεβενά.απο πάνω της ένα καταπράσινο βουνό,κόρνα δεν άκουσα πουθενά.α και νόστιμες μπουγάτσες με κρέμα.ιδιαίτερα αν το στομάχι σου έχει κολλήσει στην πλάτη,από το πρωί άδειο...βέβαια ελοχεύει ο κίνδυνος της σωματικής κατάρρευσης μετά την κατανάλωση υπερβολικής ποσότητας αλλά μπρός στην πείνα τι είν’ ο πόνος.
Αφήνοντας τα Γρεβενά,οι επιλογές είναι δύο.ή η παλαιά επαρχιακή οδός που ενώνει την πόλη με την Καστοριά η οποία κερδίζει πόντους λόγω ελάχιστης κυκλοφορίας ή το αντίπαλο δέος που ακούει στο όνομα Εγνατία.
Σκαλίζοντας όμως τον χάρτη της μακεδονίας προσπαθόντας να χαράξω την πορεία μου,ασυναίσθητα έκανα μια πολύ παράξενη για μένα διαπίστωση.είχα διανύσει μέχρι στιγμής 400+ χιλιόμετρα μέσα από κάθε λογής τοπίο και δεν είχα τραβήξει ούτε μια φωτό.αυτό σημαίνει να ξεχνιέσαι οδηγώντας την μοτό σου...
Μια γέφυρα της Εγνατίας έξω απο τα Γρεβενά,έτσι για το ξεκάρφωμα,
276422
Μιας και είχα αρχίσει πλέον να καταβάλομαι σωματικά,η Εγνατία οδός ανέλαβε να με οδηγήσει στον τελικό μου προορισμό,την Καστοριά.ένας δρόμος όπου απο τα πρώτα χιλιόμετρα που διένυα,αντιλήφθηκα ότι σίγουρα δεν ήταν για ταχύτητες μέχρι 100-110km/h όπως επίσης αν δεν ήσουν Θεσσαλονικιός ή Σέρβος ξεχώριζες αμέσως σαν εξωσχολικός.τα καρντάσια και οι λοιποί ομόδοξοι την έχουν σαν πριβέ αυτή την στράτα.τέρμα αριστερά και με όσα.και όταν λέμε όσα,το εννοούμε.προσπάθησα να ακολουθήσω απο περιέργεια ένα audi station σέρβικο και το ταχύμετρο της ξελιγωμένης εκείνη την στιγμή KLE έδειχνε 170+!!! Περιττό φυσικά να σχολιάσω ότι εκείνη την στιγμή ένοιωθα παράλληλα κάποιον κύριο ντυμένο με κάτι παράξενα μαύρα να κάθεται στο πίσω μέρος της σέλας μου κρατώντας κάτι με κοντάρι στο δεξί του χέρι και να μου φωνάζει γεμάτος αγωνία, ’’κόψε μαλάκα,θα μας σκοτώσεις,κόψε!!!’’
Δεν χρειάστηκε πολύ ώρα,ακόμα και με την ταχύτητα που κινιόμουν,για να φτάσω στην Καστοριά.μεσημέρι πλέον μα οι ρυθμοί εντελώς διαφορετικοί στο κέντρο.όχι δηλαδή ότι περίμενα να συναντήσω και την Σταδίου μποτιλιαρισμένη...ηρεμία,χαλαρή κίνηση,διπλοπαρκαρισμένα,έτσι για να μην ξεχνάμε και την καταγωγή μας, αλλά ούτε κόρνες,ούτε φωνές,ούτε αγανάκτηση.
Το να βρώ τον ξενώνα που είχα μαρκάρει από την προηγούμενη αποδείχτηκε οδύσσεια.όχι μόνο όλοι οι δρόμοι ήταν στενοί και μονόδρομοι αναγκάζοντάς με να κάνω κύκλους περνώντας απο το ίδιο σημείο ακόμα και τρείς φορές μέσα σε λίγα λεπτά,αλλά όταν λέμε στενοί δρόμοι στην Καστοριά μιλάμε και για σοκάκια στρωμένα με πέτρα τα οποία όσο γραφικά και αν φαίνονται αποδεικνύονται το τέλειο power plate για τον αναβάτη και μια πολύ καλή υπερωριακή εργασία για την ανάρτηση της μοτοσυκλέτας.
Τον ξενώνα τελικά τον βρήκα μετά από αρκετή ώρα και εντελώς τυχαία.δωμάτια φυσικά υπήρχαν μιας και ‘’ ο χαμός γινόταν μέχρι τις 20 του Αυγούστου’’ όπως τόνισε ο κύριος Χρήστος,ο ιδιοκτήτης του.το πρόγραμμα στην συνέχεια περιελάμβανε ύπνο και απογευματινή συνοπτική περιήγηση στην πόλη.Η οποία περιήγηση είναι απο αυτές που δε θές με τίποτα να τελειώσει.
Η πόλη της Καστοριάς και των 30000 περίπου κατοίκων της βρίσκεται χτισμένη στις όχθες της λίμνης Ορεστιάδας.μια λίμνη η οποία πραγματικά ομορφαίνει την πόλη και της δίνει ίσως και τον τόνο της αξιοπρέπειας και του σεβασμού που πρέπει κατά την προσωπική μου γνώμη να έχει η ζωή ενός ανθρώπου σε μια σύγχρονη πόλη.πραγματικά απο την πρώτη στιγμή εντυπωσιάστηκα με αυτό το οικιστικό συγκρότημα.μπορεί να έχει χαοτικό οδικό δίκτυο και εντελώς άβολο για τους περισσότερους αλλά η πόλη είναι σε τέτοιο μέρος χτισμένη και διαθέτει τόσα μνημεία που δεν υπάρχει περίπτωση να την επισκεφτείς και να μην την αγαπήσεις απο την πρώτη στιγμή.με ιδρυτή της τον βυζαντινό αυτοκράτορα Ιουστινιανό,για το όνομά της υπάρχουν διάφορες εκδοχές.η επικρατέστερη αναφέρει πως η πόλη πήρε το όνομά της από τους κάστορες που συνοστίζονταν στην περιοχή οι οποίοι όμως λόγω της αλλαγής των κλιματικών συνθηκών και την ελλάτωση των νερών που προέρχονταν απο το Βίτσι,άρχισαν σιγά σιγά να εκλείπουν μέχρι την οριστική εξαφάνισή τους.άλλες εκδοχές οι οποίες συσχετίζονται με τους λαούς που πέρασαν απο τη συγκεκριμένη περιοχή αναφέρουν τις ‘’ονοματολογικές’’ ρίζες της πόλης σε τουρκικές και σλάβικες λέξεις.φυσικά η αρχαία ελληνική εκδοχή δεν παύει να υπάρχει,με τον Κάστορα,αδερφό του Πολυδεύκη να χτίζει την πόλη γύρω στο 840 π.Χ. μετά από χρησμό που πήρε σε ένα από τα γνωστά πάρτυ ‘’έλα να γίνουμαι και θα πούμε όλα’’ του μαντείου των Δελφών.
Αν βρεθείτε ποτέ σε αυτήν,θα ζαλιστήτε απο τον αριθμό των εκκλησιών που υπάρχουν χτισμένες.72 τον αριθμό (οι περισσότερες μακράν σε πόλη της Ελλάδας) όλες βυζαντινής και μεταβυζαντινής εποχής.άλλες διατηρημένες άψογα,άλλες υπο επισκευή.ευτυχώς που δεν λειτουργούν όλες ταυτόχρονα γιατί απο τα λιβάνια η πόλη θα φαινόταν πως έχει αρπάξει φωτιά και καίγεται απο άκρη σε άκρη! Το καλό είναι πως οι περισσότερες ιδιαίτερα το βράδυ φωτίζονται με τέτοιο τρόπο που όρεξη να έχει κάποιος και φτίαχνει λεύκωμα με φωτό απο αυτές.για παράδειγμα ο βυζαντινός ναός του αγίου Στεφάνου,λίγα μέτρα μακρυά απο εκεί που έμενα,
276424
η χαρά του θρησκευτικού τουρίστα,
276425
Όχι βέβαια ότι και τα σπίτια στερούνται αρχιτεκτονικής και ομορφιάς.
πάρα πολλά σε παραδοσιακό μακεδονικό στύλ,αρχοντικά διατηρητέα ή για κατοικία ή για μουσεία,τα οποία σε συνδιασμό με τα πλακόστρωτα πραγματικά ξεκουράζουν ψυχή,μυαλό και μάτια,
276426
Μένουμε Μακεδονία,
276427
ο κατηφορικός δρόμος που επέλεξα με έβγαλε στην νότια παραλία της πόλης.από εδώ ξεκίνησε και ο γύρος που είχα επιλέξει να κάνω έτσι ώστε να βρίσκομαι παράκτια στην λίμνη.μια εκπληκτική διαδρομή περίπου 7 χιλιομέτρων την οποία χρησιμοποιούν οι Καστοριανοί για τις βόλτες τους απ’ότι κατάλαβα.και πως να μην βολτάρεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον που μπορεί να σου αποφορτίσει όλη την κούραση και το τσίτωμα μιας έντονης μέρας.φανταστείτε τώρα απο το πρωί στη δουλειά να μουρμουράει το αφεντικό μιάς και οι δουλειές δεν πάνε καλά,τα ΜΜΕ να μας σοτάρουν το μυαλό με φόρους και απειλές και στο σπίτι η κυρά να σε περιμένει εναγωνίως για το καθιερωμένο super market αλλά και για για τις μεταφορές παιδιών σε φροντιστήρια,χορούς,σκατά,ματά...
μια βολτίτσα εδώ λοιπόν αρκεί,όχι όλο τον γύρο,έστω δύο χιλιομετράκια.πραγματικά όσο βουνό και να φαίνονται σε περπάτημα αυτά τα δύο χιλιομετράκια,σε αυτό το μέρος πάω στοίχημα (ανατροπή και οver) πως κανένας μας δεν θα τα καταλάβει πως τα διέσχισε ;) ,
276428
Καλά,για μοτοβόλτα στη συγκεκριμένη τοποθεσία δεν τίθεται θέμα :a013: ,
276429
Και απο κάδρα άλλο τίποτα,
276430
Και για να μην ξεχνάμε και το θρησκευτικό στοιχείο,
276431
Πραγματικά απο τις στιγμές που δεν ήθελα να κουνηθώ απο εκεί που βρισκόμουν αλλά ταυτόχρονα και να κινούμαι τόσο χαλαρά έτσι που και ηλικιωμένος με μαγκούρα να με προσπερνάει.είπαμε η φύση όταν συνεργάζεται αρμονικά με τον άνθρωπο όλοι περνάνε καλά,έτσι δεν είναι αγαπητή μου;
276432
Ο κύκλος,ήθελα δεν ήθελα θα τελείωνε.το πιο ήσυχο κομμάτι της παράκτιας διαδρομής είναι με διαφορά το ανατολικό και το βόρειο.το νότιο με την είσοδο στην πόλη φιλοξενεί όλα τα τουριστικά καταστήματα με αποτέλεσμα να υπάρχει φασαρία και κίνηση.όχι και ό,τι καλύτερο για να ησυχάσει το κεφάλι σου.
μετά τον παράκτιο γύρο της πόλης,είχε έρθει η σειρά να ανέβω και στο ύψωμα απ’όπου έχει κάποιος θέα όλη σχεδόν την λίμνη.απο το νότιο τμήμα της παραλίας ανηφόρισα για την κορυφή όπου και βρίσκεται,τι άλλο,ο ναός του αγίου Αθανασίου.ψιλοέρημη διαδρομή λόγω και της ανηφόρας,η οποία όμως σε αποζημιώνει με την θέα της.
Λίγο και από τον άγιο,
276433
Και η πόλη όπως φαίνεται απο το ύψωμα απο την νότια πλευρά της,
276434
Και λίγο παιγχνίδι με τον ήλιο,την ώρα που αυτός ετοιμάζεται σιγά σιγά να πάει για τις ξάπλες του :p,
276435
σπιτικό με θέα χωρίς ΕΤΑΚ,φόρους για το ρεύμα,ημιυπαίθριους,
276436
αλήθεια,ξέρετε πως η Αράχνη στην αρχαιότητα ήταν μια κοινή θνητή;
το μεγάλο της ταλέντο ήταν τα εκπληκτικά υφαντά της.ήταν τόσο αψεγάδιαστα που ακόμα και οι Νύμφες όποτε θέλαν να χαζέψουν βιτρίνες περνούσαν μια βόλτα και απο το σπιτικό της κοπέλας για να τα θαυμάσουν.όλοι κουτσομπόλευαν ότι την τέχνη της την είχε μάθει απο την θεά Αθηνά αλλά η κοπελιά το αρνιόταν πεισματικά και μάλιστα για να ρουμπώσει και στόματα προκάλεσε μια μέρα την ίδια τη θεά σε κόντρα για το ποιά υφαίνει καλύτερα.και εδώ έκανε την μεγάλη πατάτα της...η θεά μεταμορφώθηκε σε γριά και συμβούλεψε την νεαρή κοπέλα να ξεκολλήσει με την πάρτη της θεάς.η μικρή όμως την γείωσε κανονικά την γριά,η θεά πήρε την κανονική της μορφή και το πάρτυ ξεκίνησε.
η θεά ύφανε ένα έργο με δύο θέματα.το πρώτο θέμα αφορούσε την κόντρα της με τον Ποσειδώνα για το ποιός θα ήταν ο νταβατζής της Αθήνας και το δεύτερο αναπαριστούσε τέσσερις θνητούς σε κάθε γωνία του υφαντού να τιμωρούνται γιατί τόλμησαν να τσαμπουκαλευτούν σε θεούς.η Αράχνη απο την πλευρά της ύφανε στη δικιά της συμμετοχή τους έρωτες του Δία και των υπόλοιπων θεών με κοινές θνητές και τις μορφές που είχαν πάρει οι θεοί για να τις αποπλανήσουν.η θεά όταν τελείωσε η παρουσίαση των συμμετοχών πήρε το έργο της κοπέλας και προσπάθησε να του βρεί κάποιο αδύναμο σημείο.η κοπέλα όμως είχε βάλει πολύ τέχνη και το έργο ήταν μπερκέτι. Όπως ήταν φυσικό η θεά τα πήρε στο κρανίο.επειδή όμως είχε αφήσει το busa στον Ήφαιστο για ρύθμιση του power commander και μην έχοντας που αλλού να ξεσπάσει,ζοχαδιασμένη όπως ήταν έσκισε την δουλειά της κοπελιάς και την κοπάνησε με το αδράχτι της στο πρόσωπο.η κοπέλα όπως ήταν φυσικό ντράπηκε και προσβλήθηκε και αποφάσισε να κρεμαστεί.η θεά όμως δεν την άφησε,την μεταμόρφωσε στο έντομο που όλοι γνωρίζουμε και την καταράστηκε να μένει κρεμασμένη για πάντα ασκώντας παράλληλα και την τέχνη της.full δικαιοσύνη η θεά...
ο δήμος έχει φροντίσει να κατασκευάσει χώρους αναψυχής σε κομμάτια της διαδρομής προς το λόφο του αγίου Αθανασίου.φυσικά φανταζόμουν πως η ανθρώπινη παρέμβαση και σε αυτούς θα ήταν καταλυτική μιας και τα σκουπίδια θα αποτελούσαν το τέλειο ντεκόρ,δείγμα πολιστικής ευφυίας του νεοέλληνα.και μη χειρότερα (πόσο άραγε?)...
276437
Η μέρα πλέον άρχισε να μαζεύεται για τα καλά και ήταν η ώρα να επιστρέψω προς τα ιδιαίτερα μπας και οργανωθώ για να ικανοποιήσω σιγά-σιγά και τις εσπερινές διατροφικές μου ανησυχίες,
276438
Ο βραδυνός πλέον περίπατος με έβγαλε σε μαγαζί στην νότια παραλία όπου μια γερή δόση σαβουροκρεατίνης με την βοήθεια πολυχρησιμοποιημένου τηγανόλαδου,δείγματος σαλάτας και βίνης ανακατεμένης με νερό,κριθάρι και λυκίσκο(μπύρα ντε!) ανέλαβαν να με βαρύνουν και να με προετοιμάσουν όσο έπρεπε για να πάω απευθείας να ξεραθώ.διόλου δύσκολο αφού ο μεσημεριανός υπνάκος ούτε που καταγράφηκε τελικά στο μητρώο του ταλαιπωρημένου απο το ταξίδι οργανισμού μου.αν δεν έχετε βγάλει 500 και κάτι ημερήσια χιλιόμετρα στην εργοστασιακή σέλα ενός KLE,δεν μπορείτε να καταλάβετε για τι εμπειρία μιλάω...
Και φανταστείτε για τι ύπνο μιλάω,όταν η Αθήνα είχε 29 βαθμούς,την ίδια ώρα στα ανηφορικά στενά της πόλης προς το κρεβατάκι μου η θερμοκρασία έπαιζε γύρω στους 9-10 βαθμούς χαμηλότερα...
Tip:όσοι βρεθείτε σε αυτά τα μέρη μην πολυπροτιμήσετε τα παραλιακά μαγαζιά.ως αμιγώς τουριστικά,αφενώς μεν είναι ψιλοακριβά και αφετέρου δεν διεκδικούν δάφνες ποιότητας σε αυτό που προσφέρουν.προτιμήστε αυτά που βρίσκονται σε στενά μέσα στην πόλη.πιο παρε’ί’στικα,οι περισσότεροι θαμώνες τους εξάλλου είναι ντόπιοι,θα βρείτε και καλύτερη ποιότητα και πιο προσιτές τιμές αλλά κυρίως την ηρεμία για την οποία έχετε κάνει τόσα χιλιόμετρα μέχρι να φτάσετε εδώ.
Εισαι παλιοχαρακτηρας LIKE!! φιλος και περιμενω την συνεχεια!!!:beer::beer::beer:(στην υγεια μας αυτο το επιστημονικο κατι που ειπες πιο πανω...)
Μέρα δεύτερη, 06.45
Καλημέρααααααα :yawn: ,
276478
Όσο νωρίς και αν είναι,πετάγεσαι σφαίρα απο το κρεβάτι με ένα μόνο μποξεράκι και το δεξί σου χέρι να ξύνει το κωλομέρι σου και χαζεύεις την θέα απο το παράθυρο.δεν αρκέστηκα σε αυτό.η μπαλκονόπορτα άνοιξε και η κρύα αύρα της λίμνης μου έπνιξε τα πνευμόνια.δυσκολεύεσαι να αναπνεύσεις απο το κρύο σχεδόν,μιας και μόλις έχεις σηκωθεί απο το ζεστό σου κρεβατάκι αλλά δεν σε χαλάει.πρώτη κίνηση το τσιγάρο για να γουστάρεις(άσχετo,δεν καπνίζω).και ας σε βλέπουν με τα σώβρακα και ψιλοκαυλωμένο(ο εργαλείος το πρωί έρχεται πιο γρήγορα σε στύση μιας και αιματώνεται και ξεκουράζεται περισσότερο και καλύτερα όσο εμείς κοιμόμαστε το βράδυ.για αυτό και τα πρωινά ‘’πελέκια’’ γράφουν ιστορία...).μια μικρή στιγμή που περνάει συνήθως απρατήρητη από όλους μας αλλά τη γουστάρουμε με τα χίλια όποτε τη βιώνουμε(για τη θέα και την αίσθησή της μιλάω ρε!).ηρεμία.αν ακούς κάτι απο μακρυά είναι κάποιο ρημαδάκι δίχρονο με αβάντα από τα πετεινά του ουρανού που έχουν ξεκινήσει το πρωινό του κουτσομπολιό.
Εν ριπή οφθαλμού βρίσκομαι στο μοτοσακό αρματωμένος για την εξόρμηση.δεν περνάω και απαρατήρητος απο τον κύριο Χρήστο:
-πρωινός και πολύ δραστήριος,καλημέρα.για που το έβαλες;
-μια βολτίτσα μέχρι τα σύνορα και τον Γράμμο για σήμερα.καλημέρες
-τέλεια.θα σου προτίνω και μια ωραία διαδρομή...
Μα δεν πρόλαβε όμως να ολοκληρώσει τη φράση του,
-θα σας απογοητεύσω.η διαδρομή έχει ήδη βγεί.παράλληλα με τα σύνορα μέσω Πτεριάς,Χιονάτου και Διποταμιάς,πορεία προς το Γράμμο και απο κεί λίμνη Αρρένες και Αετομηλίτσα με επιστροφή απο Νεστόριο.
-και θα σου πρότεινα να πάς από Σλάτινα αλλά εσύ μου έβγαλες κιόλας ταξίδι ολόκληρο.
-σίγουρα θα ξανάρθω σε αυτά τα μέρη οπότε κρατήστε μου τις διαδρομές.
-μα καλά,που τα ξέρεις αυτά τα μέρη εσύ; πρώτη φορά μου έρχεται κάποιος που να τα ξέρει τόσο καλά αυτά τα μέρη και πως να τα διασχίσει.
-διάβασμα,ψάξιμο και αφηγήσεις άλλων μοτοσυκλετιστών που τα έχουν επισκεφτεί,δεν είναι δα και τόσο δύσκολο
-και θα πάς εκεί πάνω μόνος σου;
-πάντα!
-ε τι να σου πώ,εκτός του ότι θα δείς φοβερά όμορφα μέρη,έχε το νού σου είναι επικίνδυνο να κινήσαι μόνος σου στο βουνό.αν σου τύχει κάτι ή χρειαστείς κάτι,τι γίνεται;
-πάντα ξεκινάμε με την προ’υ’πόθεση ότι όλα πάνε πρίμα.αν στραβώσει,τις στοιχειώδεις γνώσεις τις έχουμε,κάνουμε και ένα σταυρό και ψάχνουμε και για καλό σήμα στο τηλέφωνο!
-τι να πώ,καλά να περάσεις,που είναι δεδομένο εξάλλου και προσοχή στο δρόμο.
Τις καλημέρες μου κύριε Χρήστο.
είχα τόσο έντονη επιθυμία να βρεθώ σε αυτά τα μέρη που δε θα άφηνα τίποτα να μου το στραβώσει ή να μου χαλάσει την διάθεση...
Ούτε και η ξυνισμένη μούρη της κοπελιάς στο τυροπιτάδικο δε με πτόισε.ρε πουλάκι μου,αν σε χαλάει το πρωινό ξύπνημα,πιάσε δουλειά σε σουβλατζίδικο.ευτυχώς που στη λίμνη μια τετράκωπος με τον προπονητή τους σε άλλο πλωτό, είχαν ξεκινήσει από νωρίς την προπόνηση στα ήρεμα νερά της λίμνης,θέαμα το οποίο με ηρέμησε αλλά και με ζωήρεψε ακόμα περισσότερο για να πάρω τους δρόμους.είπαμε,η Καστοριά κινήται σε πολύ διαφορετικούς ρυθμούς...
Ανεφοδιασμός εν τάχει και δρόμο για τα βουνά.η διαδρομή ήταν ψιλοφλαταδούρα,ήπιας κίνησης όσο κινιόμουν ακόμα σε κατοικημένες περιοχές.λίγο πρίν τη Πτεριά όμως ξεκίνησε το επαρχιακό στύλ.τσοπάνηδες με πρόβατα μετά από τυφλές στροφές,τρακτέρ με πλατφόρμες κινούμενα αργά μέσα στη μέση του δρόμου.κανένα πρόβλημα,δεν έκανα ειδική μα ούτε και βιαζόμουν.κάθε άλλο μάλιστα,καλημερίζεις και αισθάνεσαι άλλος άνθρωπος βλέποντας να στο ανταποδίδουν.κάτι τόσο απλό και σύνηθες που μπορεί να σου αλλάξει ολόκληρη την διάθεση μέσα σε μια στιγμή.
Σύμφωνα με τον χάρτη,στη Διποποταμιά υπήρχε πρατήριο.όχι ότι θα έμενα μέχρι να βγώ απο το βουνό μα το να έχω στην αρχή γεμάτο τεπόζιτο είναι καθαρά ψυχολογικό στήριγμα.όνειρο απατηλό όμως.στο καφενείο του χωριού που ρώτησα όμως με διαβεβαίωσαν ότι το πιο κοντινό πρατήριο ήταν στο Νεστόριο.δεν μπορώ όμως να μην αναγνωρίσω και να αναφέρω την προθυμία όλων να με βοηθήσουν δίνοντάς μου οι ίδιοι βενζίνη απο τα μηχανήματά τους.ιδιαίτερα η επιμονή ενός τυπάκου να μου γεμίσει απο το atv του (μείγμα βενζίνης και λαδιού :confused: ) ήταν χαρακτηριστική.εννοείται βέβαια πως το κέρασμα του καφέ ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει πρίν αναχωρήσω για τα χώματα.δυστυχώς δεν είχα ιδέα για το τι θα συναντήσω στο βουνό και αυτό μου έθετε φραγμούς στο να αποδεχτώ τις ευγενέστατες προσκλήσεις τους.στεναχωρήθηκα πραγματικά γιατί οι άνθρωποι σε αυτά τα 5 σχεδόν λεπτά που συνομιλήσαμε,έδειξαν τόση καλοσύνη σε έναν άγνωστο.πραγματικά πολλές φορές δεν ξέρεις πως να το ανταποδώσεις.να’ναι καλά όλοι τους.και ο παπάρας ούτε μια φωτό δεν τράβηξα μαζί τους,έτσι για να τους θυμάμαι...
Εφόσον με διαβεβαίωσαν ότι δε θα είχα πρόβλημα με την βενζίνη στο Γράμμο ( "εδώ πάω και έρχομαι με την γουρούνα απο εδώ και δεν καίω τίποτις,εσύ λές να μείνεις" ήταν η παρατήρηση ενός απο τα τυπάκια),ξεκίνησα την πορεία για τα ενδότερα του βουνού και συγκεκριμένα για το τελευταίο ασφαλτοστρωμένο χωριό,την Καλή Βρύση.
Τελευταία δείγματα ασφάλτου,
276479
Φτάνοντας και συναντώντας τον χωματόδρομο,για μια στιγμή το ξανασκέφτηκα.ρε που πάω με το ρημαδιό και μόνος μου εδώ πάνω,αναρωτήθηκα.βλέποντας και τις κροκάλες το μυαλό μου κιοτεύει ακόμα περισσότερο.θέλω να κορο’ι’δέψω τον εαυτό μου ότι έχω λίγο ακόμα τμήμα ασφαλτοστρωμένο.απλά αυτόν τον δρόμο δεν τον βλέπω.και ρωτάω,για να επιβεβαιώσω τελικά τον φόβο μου.
-ναι,αυτός είναι ο δρόμος πρός Μονόπυλο,με διαβεβαίωσε ένας κύριος που υποδεχόταν εκείνη την στιγμή τον ανηψιό του με το επιβλητικό NAVARRA στο σπίτι του.
-όχι ρε πστ μου,δεν έκανα λάθος τελικά.από εδώ ξεκινάει το πάρτι,σκέφτηκα.βαθιά ανάσα και,
It’s the end of the road as we know it…
276482
Τα πρώτα μέτρα μια πατημένη φλαταδούρα.χωρίς φυτρωμένες πέτρες,χωρίς γλυστρίματα.εξάλλου τα EXP δεν κατασκευάστηκαν για τέτοιο τερέν.
"σαν να φοράς ένα ζευγάρι hugo boss για να τρέξεις στον Όλυμπο" όπως είχε γελάσει και ένας φίλος μόλις του είχα ανακοινώσει το εγχείρημα.τα υπόλοιπα που μου είχε πεί τότε,προτιμούσα να μην τα σκέφτομαι εκείνη την στιγμή...
276490
Και η φλαταδούρα συνέχιζε μέχρι που τα πράγματα απο κάποιο σημείο άρχιζαν και ζόριζαν.
’’σταμάτησαν οι θεοί να μας πηγαίνουν πρίμα,miss K... :rolleyes: ’’
το παλαιό RAV4 που συνάντησα απο το αντίθετο ρεύμα χοροπήδαγε όπως το ταψί του λούνα πάρκ.αν αντιμετώπιζα τόσο power plate μέχρι το χωριό θα έβγαινα από όλη την διαδικασία καμμιά 15ριά κιλά ελαφρύτερος και σίγουρα προς αναζήτηση ανάρτησης.χαζός είναι ο Colebatch (http://advrider.com/forums/showpost.php?p=19847671&postcount=47) που την αλλάζει πρίν χαθεί στα βάθη της Ρωσσίας...; αλλά είπαμε,δεν πτοούμαστε.εξάλλου δεν ήθελα να γράψω και χρόνους Dakar.στο σταύρωμα με τον δρόμο για Γιαννοχώρι τα πράγματα ήταν τρίς χειρότερα.τα νεροφαγώματα απέτρεπαν την διέλευση ακόμα και με τα πόδια.εδώ κάνει χειμώνες,δεν την γλυτώνεις με μια βροχούλα 2 ωρών κάθε δέκα μέρες το χειμώνα,έτσι φαίνεται.το trial θα μπορούσε να περιμένει,stick to your target Γιωργάκη...
Τα επόμενα 7 χλμ κύλισαν αργά.ο δρόμος με εξαίρεση μερικές εκατοντάδες μέτρα,δεν ήταν και στα καλύτερά του.είχα αρχίσει όμως και τον συνήθιζα.το κοπάνημα δεν με ενοχλούσε ενώ το περιβόητο συναίσθημα ’’που πάω εδώ πάνω μόνος μου ρε’’ είχε μείνει λίγα χιλιόμετρα πίσω μου.στα δεξιά μου οι πρόποδες της Χελώνας,
276494
Ενώ στα αριστερά μου η δυτική πλευρά της Αλεβίτσας και πιο μακρυά ο Τσάρνας με δρόσιζαν όσο μπορούσαν με τις κατάφυτες πλαγιές τους,
276495
Ο δρόμος στενός και φιδίσιος,κατάφυτος και έρημος,με συνέπαιρνε,
276496
Ενώ κάθε αμφιβολία μου για το σωστό της διαδρομής απλά εξαλειφόταν όσο έβλεπα της κολώνες της Δ.Ε.Η. να με ακολουθούν στην πορεία μου.μόλις 70 περίπου μέτρα από την Ελληνοαλβανική μεθόριο σε κάποιο σημείο.για ένα κατούρημα δηλαδή πεταγόμουν και μέχρι την Αλβανία,έτσι για να αλλάξω παραστάσεις...
276497
Η είσοδος του Μονόπυλου δεν άργησε να φανεί.ή μάλλον με την ταλαιπωρία απο το έντονο ανάγλυφο του δρόμου,με άγχωσε μέχρι να φανεί.
Πανέμορφη πινακιδούλα μου,
276498
Οι υπόλοιπες πινακίδες μου φαίνονταν πλέον το ίδιο όμορφες.όρεξη να έχεις και να περπατάς εδώ πάνω.πολλά σημεία μαρκαρισμένα και για τα μονοπάτια τα πεζοπορικά,
276499
ο Βουτσάς το 1971 αγαπούσε τις πολυθρόνες (http://www.youtube.com/watch?v=7UcCmnAFZ1k).εγώ,41 χρόνια μετά,βρέθηκα να αγαπώ τις...πινακίδες :rotflmao:,
276501
Δεν το συζητάω ότι η ψυχολογία μου είχε ανέβει κατακόρυφα.παρόλο που το μοτοσυκλετάκι πλέον δεν το αναγνώριζα απο το χώμα,η αμφιβολία για την έκβαση της όλης διαδρομής πλέον δεν υφίστατο.
Ο δρόμος είχε αρχίσει πλέον να αποκτά και πούδρα στην επιφάνειά του.όχι mister δε θα με ξεγελάσεις,
276503
Είχαν αρχίσει σιγά σιγά και τα ξεθαρέματα με τον πίσω τροχό.μπορεί να μην έχω την δύναμη τριψήφιου αριθμού αλόγων αλλά θέληση να υπάρχει.και υπήρχε μάλιστα αρκετότατη πλέον.πιο στενός μου σύντροφος πλέον ήταν και ο Αλιάκμωνας.όχι με τόσο μεγάλο όγκο νερού αλλά αν κρίνω απο το πλάτος του,τον φαντάζομαι αρχές Ιουνίου που όχι μόνο θα λιώνουν τα χιόνια ακόμα,μα και οι βροχές ιδιαίτερα αυτή την εποχή είναι η καθημερινότητα σε αυτά τα μέρη.και δε μιλάμε για περαστικές μπόρες.επί 16 μέρες απο αρχές Ιουνίου που μελέταγα τον καιρό μέσω του Poseidon σε αυτά τα μέρη,παρατηρούσα προς ο μέσος όρος νερού που έπεφτε σε εκατοστά ήταν γύρω στα 3-4 ημερησίως! Και για περισσότερες φωτό απο εκείνη την περίοδο,ανατρέξτε στο ΜΟΤΟ του Αυγούστου του 2011.το mega test ήταν μια κόλαση σε αυτά τα μέρη...
276505
Κατά την μυθολογία,ο Αλιάκμωνας [εκ του άλς(αλάτι,θάλασσα)+άκμων(αμώνι)]ήταν ένας απο τους ποτάμιους θεούς.πατέρας του ήταν ο Ωκεανός και μητέρα του η Τηθύς.αρχαίες παραδόσεις αναφέρουν επίσης πως όσα πρόβατα έπιναν νερό απο αυτόν,άλλαζαν χρώμα και γίνονταν λευκά.είναι ποταμός ο οποίος διασχίζει εξ’ολοκλήρου την ελληνική επικράτεια απ΄την οποία πηγάζει κιόλας με μήκος 297χλμ,ενώ αποτελεί και σημαντικότατο υδροβιότοπο μιας και στα νερά του ζούν 33 είδη ψαριών,
276506
Ο δρόμος φυσικά συνέχιζε στο δικό του μοτίβο,
276507
Για να πώ και την αμαρτία μου για μια στιγμή θα ήθελα να δοκιμάσω και τη συμπεριφορά ενός lc8 adv σε τούτα τα χώματα...είπα θα ήθελα,όχι ότι θέλω,αμέσως να πεταχτείς εσύ :a023:,
276508
Την ερημιά του τοπίου μέχρι το επόμενο χωριό,το Τρίλοφο(Σλίμνιτσα) διέκοπταν αραιά και που στάνες.σε πρόχειρα περιφραγμένα μέρη διέκρινα τις αγελάδες να απολαμβάνουν τον ήλιο και την ησυχία τους.λίγο παραπέρα ο ιδιοκτήτης τους σε μια πρόχειρη καλύβα απολάμβανε το κολατσιό του ενώ η κυρά τίναζε βελέτζες και σκουτιά.πείναγα που πείναγα,ονειρεύτηκα το βαθύ του πιάτο γεμάτο με πυχτό κατσικίσιο γάλα και παπαριασμένο φρέσκο καρβέλι...ο χαιρετισμός ήταν δεδομένος εκατέρωθεν αλλά δεν είχα υπολογίσει και την εγκαρδιότητα των τσοπανόσκυλών του τα οποία έτρεξαν να με προ’υ’παντήσουν ως καλοί οικοδεσπότες.και επειδή μπλεξίματα δεν θές να έχεις με τέτοιες παρέες,το δεξί χέρι φαιρόταν γεναιόδωρα στο γκρίπ με την αποφασιστική συνδρομή φυσικά και του αφεντικού τον ζωντανών και ένα απλό σφύριγμά του.
Ατελείωτες ώρες ραστώνης,
276510
Και να’μαστε λοιπόν στο Τρίλοφο,
276511
Η ησυχία ήταν διάχυτη.για αυτό το μέρος όμως είναι πρωτόγνωρη και επικρατεί τα τελευταία χρόνια.τα χώματα των χωριών της ευρύτερης περιοχής έχουν ποτιστεί με τόσο αίμα που χρειάζονται μέρες ολόκληρες,για να λεχθούν ιστορίες και να καταγραφούν γεγονότα απο τον μακεδονικό αγώνα,τον ελληνο’ι’ταλικό πόλεμο,την γερμανική εισβολή μα ακόμα και τις πρώτες μέρες του εμφυλίου πολέμου,μιας και απ΄την περιοχή του Τρίλοφου πέρασε η πρώτη αντάρτικη ομάδα και στο χωριό έκανε την πρώτη εμφάνισή της.ο επικεφαλής της μάλιστα Γ.Γιαννούλης αφού εξήγησε σε ανοιχτή συγκέντρωση στους κατοίκους του χωριού γιατί οι πρώην αντάρτες του ΕΛ.Α.Σ. ξαναπήραν τα όπλα και βγήκαν στα βουνά,κάλεσε τον κόσμο να στηρίξει την προσπάθειά τους.
Αισθανόμουν λίγο παράξενα γιατί θεωρούσα ότι χαλάω με την παρουσία μου την ηρεμία του μέρους.αυτό μάλιστα θα επιβεβαίωνόταν αργότερα και μάλιστα ευχάριστα.για την ώρα με την είσοδο μου στο χωριό κατευθύνθηκα προς την εκκλησία του Αγ.Νικολάου η οποία στέκει επιβλητική και μόνη της σε αντικρυνό ύψωμα,
276512
Η miss K ξαρματώθηκε και παρέμεινε να ηρεμήσει λίγο απο τον ασυνήθιστο για αυτήν πετροπόλεμο στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας,με εμένα απο την πλευρά μου να αναζητώ κάποιο σκιερό μέρος να ηρεμήσω.μπορεί το υψόμετρο να είναι μεγάλο εδώ πάνω μα η κούραση και η ζέστη δεν λογάριαζαν γεωγραφικό ανάγλυφο.
Προσπάθησα να μπώ στο εσωτερικό του ναού μα ήταν κλειδωμένο.μια μικρή βρύση ανέλαβε να με δροσίσει ενώ την περιέργεια μου κίνησε και το μνημείο το οποίο βρίσκεται λίγα μέτρα μακρυά απο τον ναό,
276517
Το μνημείο αυτό φέρει σκαλισμένα τα ονόματα ανθρώπων οι οποίοι κατάγονταν απο αυτά τα μέρη και οι οποίοι έπεσαν μαχόμενοι κατα την διάρκεια του μακεδονικού αγώνα,των βαλκανικών πολέμων και της μικρασιατικής εκστρατείας,καθώς και της εισβολής των δυνάμεων του Άξονα και του εμφυλίου.ήταν η πρώτη φορά απο όσα τέτοια κατασκευάσματα έχω συναντήσει όσα χρόνια γυρίζω ανα την Ελλάδα αλλά και σε χώρες του εξωτερικού,που αισθάνθηκα τόσο παράξενα.για μια στιγμή δυο-τρείς σκέψεις πέρασαν φευγαλέα απο το μυαλό μου.η αφορμή βρισκόταν στο τέλος της λίστας των ονομάτων,
276518
:sad:
Ασυναίσθητα μου ήρθε στο μυαλό ο Ψαρονίκος με τα δίσεκτα χρόνια (http://www.youtube.com/watch?v=JY7Oihn_RY0) του. Ξαναέριξα μια ματιά σε όλα αυτά τα ονόματα.άνθρωποι απο τον ίδιο τόπο σε διαφορετικές εποχές,οι οποίοι δεν άντεξαν την ιδέα να ζήσουν ως ραγιάδες.δεν άντεχαν να δούν τις φαμίλιες τους να εξευτελίζονται απο τους κατακτητές,το βιός τους να μαγαρίζεται απο τον ξένο.σε αυτή και μόνο την ιδέα πήραν ένα όπλο και βγήκαν να το παλέψουν,να εναντιωθούν στη μοίρα που άλλοι τους όριζαν να ζήσουν.αδιαφορώντας για το αν τελικά θα τα καταφέρουν,για το αν τελικά τα αλλάξουν τα πράγματα.για το αν θα έβλεπαν και την επόμενη μέρα να ξημερώνει.μονάχα νοιάζονταν για μια ζωή χωρίς βούρδουλα,χωρίς εξάρτηση και χωρίς εξαναναγκασμό.και για αυτούς μα και για αυτούς που θα τους διαδεχόντουσαν.και πραγματικά θα ήμουν πολύ περίεργος να δώ την αντίδρασή τους εαν γινόταν να ξανανοίξουν τα μάτια τους σήμερα.να δούν πως όλα αυτά στα οποία πίστεψαν και αγωνίστηκαν σήμερα επαναδιαπραγματεύονται χωρίς όπλα και καπνούς.επαναδιαπραγματεύονται απο συμπατριώτες τους που δεν λογαριάζουν αίμα,ιδρώτα και θυσίες παρά μόνο υπογραφές προδοτικές,πολλά μηδενικά σε λογαριασμούς τραπεζών και πλουμιστές στολές με πολλά παράσημα...
Για να πώ την αλήθεια μου δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ.ασυναίσθητα έσκυψα και ασπάστηκα αυτό το μάρμαρο,αυτά τα σκαλισμένα ονόματα που αγνάντευαν απο εκεί που βρίσκονταν την γαλήνη του τόπου τους.
Το τοπίο ανέλαβε να με επαναφέρει.και τα κατάφερε χωρίς ιδιαίτερο κόπο.
Αγναντεύοντας τον Τσάρνο με τον κολλητό του τον Αλιάκμωνα,
276521
Ενώ το Τρίλοφο στέκεται ανάμεσα στα βουνά σιωπηλό και σχεδόν έρημο,
276522
Επιστρέφοντας στο ναό άρχισα να μαζεύομια για την συνέχεια της πορείας μου.τελευταίες προσθήκες απο το μέρος στη φωτομηχανή μου,
276523
Ελληνισμος και ορθοδοξία πακέτο,
276524
Περιπλανήθηκα για λίγο στους έρημους δρόμους του χωριού.το κτήριο της φρουράς της εθνοφυλακής έρημο και άδειο μιας και όλοι οι άνδρες πλέον εκείνες τις μέρες βρίσκονταν στον Έβρο για τον περιορισμό της εισόδου των παράνομων μεταναστών απο την Τουρκία,
276525
Όλη αυτή η κινητικότητά μου,κίνησε την περιέργεια στον μοναδικό κάτοικο του χωριού τον οποίο και συνάντησα καθώς πλησίαζα το κτήριο της εθνοφυλακής.το σπίτι του βρισκόταν ακριβώς απέναντι μα με είχε αντιληφθεί απο την παραμονή μου ακόμα στον προαύλιο χώρο της εκκλησιάς και στο μνημείο.
Ο κύριος Θανάσης,ένας εκπληκτικός και καλοσυνάτος ηλικιωμένος μένει μόνος του απο τον Απρίλιο μέχρι και τις αρχές του Οκτώβρη στο χωριό μιας και το υπόλοιπο διάστημα κατοικεί στην Αθήνα.
-καλημέρα σας
-καλημέρα και σε σένα.μόνος σου γυρνάς εδώ πάνω ή έχεις και παρέα;
-μόνος μου εντελώς.
-μοναχικός καβαλάρης δηλαδη και εσύ σαν και μένα.και για που κατευθύνεσαι;
-πηγαίνω προς τον Γράμμο και απο κεί θα καταλήξω στην Αετομηλίτσα για να γυρίσω στην Καστοριά όπου και μένω.
Όπως ήταν φυσικό προσφέρθηκε για καφέ στο σπίτι του ή και τσίπουρο μιας και έψαχνε και αυτός παρέα,κάποιον να μιλήσει.δυστυχώς και αυτή τη φορά αρνήθηκα μιας και δεν ήξερα τι ακόμα θα συναντούσα μπροστά μου.
-έλα μωρέ,ο Γράμμος είναι απο εδώ 20’ και η Αετομηλίτσα άλλα τόσα,προλαβαίνεις, μου απάντησε
-το θέμα είναι όμως ότι δεν ξέρω τι δρόμο θα βρώ μπροστά μου αφενώς μεν και αφετέρου κάνω συχνές στάσεις για φωτογραφία.
Δεν επέμενε στην προσφορά του αν και την ξαναέκανε βέβαια μετά απο λίγο.η κουβέντα μας γύριζε γύρω απο το πως μένει μόνος του εδώ και τι δυσκολίες συναντάει,
-ναι,τον περισσότερο καιρό είμαι μόνος μου,υποστήριζε χωρίς να του λείπει καμμία στιγμή το χαμόγελο απο το στόμα.όσο για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο τόπος εδώ πάνω,ήταν κατατοπιστικός,
-το χειμώνα εδώ δύσκολα έρχεσαι ιδιαίτερα αν έχει χιονίσει.με δυσκολία βλέπεις τα παράθυρα των σπιτιών απο το χιόνι.φέτος υπήρξαν σπίτια που τα άνοιξαν και δυο ακόμα φορές οι Αλβανοί και τα έκλεψαν.αλλά πως να έρθεις εδώ πάνω να τους κυνηγήσεις όταν καλά καλά δεν ξέρεις απο το χιόνι που βρίσκεσαι!
Το μεγάλο πρόβλημα όμως ήταν άλλο,
-αν συνεχίσεις το δρόμο σου προς το Ρόμπολο και την Φούσια,θα δείς τους Αλβανούς με αυτοκίνητα και πλατφόρμες να κόβουν τα δέντρα και να τα μεταφέρουν στην Αλβανία για να τα πουλήσουν.ιδιαίτερα τώρα που έχουν φύγει όλοι και έχουν μεταφερθεί στον ‘Εβρο,κάνουν ό,τι θέλουν,όποτε θέλουν.και δεν τους ενοχλεί κανείς.θα τους δείς σε λίγο και εσύ.έχω καλέσει πολλές φορές το δασαρχείο,το υπουργείο το ίδιο έχω τηλεφωνήσει μα μου λένε συνέχεια πως δεν μπορούν να κάνουν κάτι γιατί όλοι είναι στον Έβρο.σε λίγο όλες οι πλαγιές θα είναι χωρίς δέντρα...
Μα η παράνοια του κράτους δεν σταμάταγε εδώ σύμφωνα με τον κύριο Θανάση,
-θέλησα να φτιάξω μια μεγάλη δεξαμενή για να μαζεύω νερό έτσι ώστε σε περίπτωση πυρκαγιάς να πάρει η πυροσβεστική νερό και απο μένα.ενημέρωσα την νομαρχία για αυτή μου την ενέργεια μα με εμπόδισαν λέγοντάς μου πως η κατασκευή δεξαμενής θα είναι παράνομη χωρίς την απαραίτητη πολεοδομική άδεια.και πάλι απευθυνόμενος στο υπουργείο,μου έστειλαν ένα χαρτί σαν ευχαριστίες για το ενδιαφέρον μου και τις προσπάθειές μου και μου είπαν πως η ιδέα μου θα μελετηθεί και θα με ενημερώσουν.φυσικά ακόμα περιμένω...
Όλη την ώρα που μίλησα μαζί του διέκρινα μια απαγοήτευση.αλλά παράλληλα και μια περιφάνεια για τον τόπο που γεννήθηκε στον οποίο επιστρέφει κάθε καλοκαίρι,
-το χωριό ούτε τις καθημερινές δεν γεμίζει.μόνο τα σαββατοκύριακα έρχονται όσοι μένουν Καστοριά και ανοίγουν τα σπίτια.και τα παιδιά μου ακόμα μου φωνάζουν τι κάνω εδώ πάνω μόνος μου όλο αυτόν τον καιρό.μα τους λέω πως τον αγαπάω τον τόπο μου,έχω τα δέντρα μου που φροντίζω και παρόλο που έχω όλες τις ανέσεις μου στην Αθήνα,το Τρίλοφο δεν το αλλάζω με τίποτα και δεν θα το αλλάξω με τίποτα.
Η ώρα όμως είχε περάσει και έπρεπε να αφήσω την όμορφη παρέα του εκπληκτικού αυτού ανθρώπου.για άλλη μια φορά αρνούμενος την φιλοξενία του ευγενικά,τον αποχαιρέτησα συνεχίζοντας τον δρόμο μου.
Ένας υπέροχος Άνθρωπος,ο κύριος Θανάσης,
276527
Για λίγο ακόμα συνέχισα την περιπλάνησή μου στους έρημους δρόμους του Τρίλοφου.τελευταίες εικόνες,
276528
Η μεσημεριανή ζέστη είχε αρχίσει να επιβάλει την παρουσία της σε αυτό το μέρος παρά τα σχετικά μεγάλο υψόμετρο καθώς και την οργιώδη βλάστηση.λίγα μέτρα μετά αφότου άφησα το χωριό ουσιαστικά έμπαινα στην ανατολική πλευρά του ορεινού όγκου του Γράμμου.ο ορεινός αυτός όγκος είναι εντεταγμένος στο δίκτυο natura 2000 (http://natura2000.eea.europa.eu/#) και αποτελεί το τέταρτο ψηλότερο βουνό της χώρας μας.το κακό με το συγκεκριμένο βουνό είναι πως υπάρχουν ακόμα περιοχές του οι οποίες είναι ναρκοθετημένες,κατάλοιπα κυρίως απο τις μέρες του εμφυλίου ιδιαίτερα την περίοδο 48’-49’ όπου και διεξήχθησαν σε αυτά τα μέρη οι πιο φονικές μάχες μεταξύ του δημοκρατικού στρατού της Ελλάδας και του εθνικού στρατού της Ελλάδας.πολλές απο τις περιοχές αυτές δεν έχουν ακόμα χαρτογραφηθεί απο το στρατό ένω υπολογίζεται πως περί τα 40000 στρέμματα είναι ακόμα και σήμερα ναρκοθετημένα!τραγική σύμπτωση μέσα σε όλα αυτά;σαν την μέρα που επέλεξα να επισκεφτώ αυτό το μέρος,πρίν απο 63 ακριβώς χρόνια (28/8/49) έπεφτε η τελευταία τουφεκιά στο βουνό αυτό,σημαίνοντας την λήξη του αδερφοσπαραγμού με την φυγή των μελών του δημοκρατικού στρατού στα εδάφη της Αλβανίας... αυτά επίσης τα μέρη είχαν την ατυχία να γνωρίσουν και την καταστροφική μανία των βομβών napalm (http://en.wikipedia.org/wiki/Napalm) οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν κατά των ανταρτών του δημοκρατικού στρατού.τόσος πόνος και θρήνος εν ολίγης σε ένα τόσο σπάνιο μέρος...,
276529
Τα ξερά και ολόφωτα απο τον ήλιο κομμάτια χωματόδρομου,
276530
έδιναν την θέση τους στα σκιερά μέσα σε λίγες εκατοντάδες μέτρα.κυριολεκτικά δεν ήξερα που να πρωτοκοιτάξω και τι να πρωτοχορτάσω,όχι μόνο απ’τις διαρκείς εναλλαγές του σκηνικού και την έντονη μυρωδιά των πεύκων και των έλατων αλλά και απο το overdose οξυγόνου το οποίο οι πνεύμονές μου αδυνατούσαν πλέον να αποθηκεύσουν!η απόλυτη μοτοβόλτα στο βουνό,ο λόγος που γουστάρουμε να πέρνουμε τα δίτροχα και να εξαφανιζόμαστε,
276531
Έχοντας μπεί για τα καλά στο δάσος όπου το ρόμπολο (http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%8C%CE%BC%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF) κυριαρχούσε,αντίκρυσα και την πικρή πραγματικότητα για την οποία έκανε λόγο ο κύριος Θανάσης στο Τρίλοφο.μια ατελείωτη ντάνα απο κορμούς δέντρων αριστερά και δεξιά του δασικού δρόμου γινόταν αντικείμενο επεξεργασίας απο μια ομάδα ανθρώπων.σε τέτοια μέρη όποιον και αν συναντήσεις λές καλημέρα είτε την εννοείς είτε όχι.είτε την καταλάβουν είτε όχι.είτε στην ανταποδώσουν έιτε όχι.στην περίπτωση μου ένα νεύμα του κεφαλιού ήταν η απάντηση.εξάλλου ήμουν ένας και ήταν αρκετοί,δεν με έπαιρνε...φορτηγά τοποθετημένα στην άκρη του δρόμου να φορτώνονται με τάξη και ρυθμό για να αναχωρήσουν το δυνατόν γρηγορότερα.μάρτυρας σε ένα απεχθέστατο έγκλημα χωρίς να μπορείς να πείς κουβέντα.ευχήθηκα να μην βρεθεί ποτέ και κανένας άλλος σε αυτή τη θέση,όχι μόνο γιατί δεν μπορεί να αντιδράσει εκείνη την στιγμή αλλά και για το γεγονός ότι το θέαμα είναι αποκαρδιωτικό...
276532
'Εχασα αρκετή απο την όρεξη μου να συνεχίσω.κυρίως γιατί σκεφτόμουν πως με αυτό το ρυθμό σε λιγότερο απο μια πενταετία(και πάρα πολύ λέω) το δάσος αυτό απλά δε θα υπάρχει.και ας συνέχιζε ο δρόμος να προσπαθεί να με κάνει να ξεχάσω την εικόνα που πρίν απο λίγο είχα συναντήσει,
276533
Μπαίνοντας στην Φούσια,υπήρχε δρόμος ο οποίος μπορούσε να με βγάλει στο Γράμμο,ανεβάζοντάς με όμως σε μεγαλύτερο υψόμετρο (περί τα 2000 περίπου μέτρα απο την βόρεια πλευρά του Φλάμπουρου,μέσω Πέτρας και Κιάφα Καζάνιτ),
276534
Στα 4 χιλιόμετρα όμως ήδη στον δρόμο που βρισκόμουν θα αντίκρυζα την διασταύρωση με το χωριό του Γράμμου.το να άλλαζα τον προγραμματισμό μου και το αρχικό μου πλάνο μάλλον περισσότερο άγχος θα μου δημιουργούσε παρά ευχαρίστηση.
Η υδροκήτη του Αλιάκμωνα δεν είχε και πολύ νερό αυτήν την εποχή,
276535
Και για άλλη μια φορά ο χάρτης ήταν ακριβής.12,9χλμ (σήμα στην ούγια και την πετούγια που έλεγε κ ένας καθηγητής μου,τεράστιε Μανώλη Στογιάννη :wave2: ) μετά το Μονόπυλο,οι πινακίδες με ενημέρωναν πως ο αντικειμενικός μου στόχος βρισκόταν αρκετά κοντά,
276539
276540
Δε λέω,και η ενημέρωση πρός άπαντες τους χρήστες του οδικού δικτύου είναι αξιοσημείωτη,
276541
Ας ήταν έτσι και η φύλαξη του δάσους...
Από το σημείο αυτό και για τα επόμενα 5 σχεδόν χιλιόμετρα ο δρόμος γινόταν ανηφορικός.βατότατος μιας και οδηγούσε στο χωριό.η επόμενη στάση μου πέραν αυτών για φωτό,
276609
...θα γινόταν στο μέρος όπου βρίσκεται η προτομή του γιατρού Πέτρου Κόκκαλη.ή μάλλον βρισκόταν...:a31:
276610
Ναι,ναι ο πατέρας του θείου Σωκράτη του προέδρου ήταν,καλά καταλάβατε.μόνο που ο τυπάκος αυτός δεν δραστηριοποιήθηκε στο ποδόσφαιρο.γεννημένος το 1896,σπούδασε ιατρική στο πανεπιστήμιο των Αθηνών καθώς και σε αυτά της Ζυρίχης και της Βέρνης.μετά απο την εργασία του στη Γερμανία επέστρεψε στην Ελλάδα του μεσοπολέμου όπου και το 1935 έγινε καθηγητής στο πανεπιστήμιο των Αθηνών.το 1942 την θέση αυτή την έχασε απο το πανεπιστήμιο διότι συμμετείχε στη κυβέρνηση του βουνού ως υπουργός κοινωνικής πρόνοιας και υγείας.είναι περισσότερο γνωστός για το γεγονός ότι κατά την διάρκεια του εμφυλίου ήταν ένας απο τους υπεύθυνους για το πρόγραμμα αποστολής παιδιών σε λα’ι’κές δημοκρατίες,το οποίο είχε οργανωθεί απο τον δημοκρατικό στρατό της Ελλάδας.άλλη μια σκοτεινή σελίδα στο μεγάλο βιβλίο του εμφυλίου με αντικρουόμενες απόψεις επί του θέματος (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_22/02/2009_304240). με την απελευθέρωση,αναχώρησε για Γαλλία και απο κεί για την ανατολική Γερμανία όπου και πέθανε το 1962.αντι φυσικά της προτομής του γιατρού βρήκα το μάρμαρο ξεκάρφωτο με ευγενικές αφιερώσεις να το στολίζουν και να θυμίζουν σε όλους πως τελικά ο χρόνος δεν είναι πάντα ικανός να γιατρεύει όλες τις πληγές,τουλάχιστον εδώ στην Ελλάδα.για αυτό ίσως αυτά που τραβάμε,αυτά μας αξίζουν...
Για αυτό και αφέθηκα ξανά στη μαγεία του δρόμου,
276611
Το Βέρτνικ,ένας παλαιός αγροτικός οικισμός,ήταν το επόμενο μέρος που συνάντησα.και σε αυτή τη θέση φυσικά ντάνες τα κομμένα ξύλα απο το δάσος,τα οποία περίμεναν να φορτωθούν αυτή τη φορά σε γα’ι’δούρια(!) για να μεταφερθούν...
276612
Ο εμφύλιος έχει αφήσει έντονα τα σημάδια του εδώ πάνω.σε έναν βράχο παρατήρησα ακόμα και συντεταγμένες πυροβολικού απο τον πόλεμο,
276613
Στο τελείωμα του ανηφορικού δρόμου αντίκρυσα για πρώτη φορά το χωριό του Γράμμου.ήμουν πλέον αρκετά κοντά,
276614
Λίγο πρίν την είσοδο στο χωριό,υπάρχει δρόμος που οδηγεί στα αλπικά και υποαλπικά λιβάδεια του βουνού.σχεδιάζοντας την διαδρομή μου μέχρι εδώ είχα συμβουλευτεί τον ΥΖ Κοstas :wave2: ο οποίος μου διαφήμησε έντονα τα συγκεκριμένα μέρη λόγω της ατελείωτης εντουράδικης οδηγικής απόλαυσης που αυτά προσφέρουν.στα υπόψην λοιπόν και αυτά,
276615
Σε ένα ξερό και άγριο σκηνικό δεσπόζει το χωριό της Γράμμουστας (βλάχικη ονομασία του) ή Γράμμος όπως είναι πιο γνωστό. Πολύπαθος τόπος και ετούτος.κατοικήθηκε από τον 11ο αιώνα ίσως και νωρίτερα ενώ η πολιτεία δημιουργήθηκε κατά τον 17ο αιώνα.η κάτοικοί της,κυρίως βλάχοι ασχολιόντουσαν με το εμπόριο και την κτηνοτροφία.η πολιτεία δεχόταν τις επιθέσεις τουρκαλβανών μέχρι που ο Αλή πασάς την κατέστρεψε το 1769.κατά τον μακεδονικό αγώνα οι ρουμάνοι θέλησαν να εκμεταλευτούν την βλάχικη γλώσσα των κατοίκων αλλά δεν τα κατάφεραν με τους κατοίκους να παραμένουν πιστοί στην Ελλάδα.κατά τον εμφύλιο ο οικισμός ξαναδοκιμάστηκε και πάλι και καταστράφηκε από φωτιά αλλά κατάφερε να ξανασταθεί στα πόδια του και σήμερα πλέον να αναπτύσεται και τουριστικά,
276616
Μπαίνοντας στο χωριό συνάντησα ήσυχους δρόμους.για άνθρωπο στο δρόμο ούτε λόγος.ήταν σχεδόν μια το μεσημέρι και δεν βρισκόμουν και σε κάποιο πολυσύχναστο μέρος,
276617
Ο τουρισμός πλέον κατέχει σημαντική θέση στην οικονομική ζωή του τόπου ετούτου,
276618
Κατευθύνθηκα πρός τον κατεστραμένο από πυρκαγιά ναό στην πλατεία του χωριού,
276620
η μόνιμη κάτοικός της ανησύχησε λιγάκι από την απρόσμενη,ξαφνική επίσκεψή μου.ήταν και η ώρα περασμένη όσο να'ναι...,
276621
Μνημείο που θυμίζει τα λάθη που έχουμε κάνει ώς λαός.τις αδυναμίες μιας πολύ σκοτεινής εποχής όπου η μικρή μας χώρα αντί να μαζεύει τα κομμάτια της από τον πόλεμο που της στοίχισε πάρα πολύ ακριβά,προσπαθούσε να βρεί την ιδεολογική της ταυτότητα και επιρροή.σημάδια αυτής της διαμάχης υπάρχουν ανεξίτηλα ακόμα και σήμερα.ανοίξτε την tv σας κατά τις 20.00 καθημερινά και δεν θα είναι δύσκολο να μην τα διακρίνετε όσο καλά καλυμένα και να είναι,
276622
Συνηθισμένος από την εγκαρδιότητα των κατοίκων που μέχρι στιγμής είχα συναντήσει στα διάφορα μέρη που είχα σταματήσει,πόνταρα και εδώ στην ίδια αντιμετώπιση.μα για πρώτη φορά μου έμελλε να συναντήσω την εξαίρεση του κανόνα.σε παρακείμενο καφενείο ζήτησα ο καψερός ένα μπουκάλι νερό.η ιδιοκτήτριά του δεν το αρνήθηκε μεν αλλά μου εξήγησε πως μπουκάλι δεν είχε παρά μόνο ποτήρι απο την βρύση.και με παρέπεμψε στον σύζυγό της ο οποίος ήταν ξαπλωμένος σε ένα ντιβάνι καθώς και σε έναν νεαρό ο οποίος προσπαθούσε να συντονίσει τον αποκωδικοποιητή της nova εκείνη την στιγμή.ο μεν νεαρός απλά μου έριξε μια ματιά αδιάφορη,ο σύζυγος δικαιολογήθηκε πως δεν μπορούσε να με εξυπηρετήσει γιατί ήταν ξυπόλυτος ένω η κυρία ήδη τηλεφωνούσε σε κάποιον για να την βοηθήσει με τον συντονισμό.φυσικά έφυγα διψασμένος και σχεδόν απαρατήρητος!πάλι καλά που δεν πέθαινα κιόλας...
είχα πέσει στην περίπτωση πανάθεμά με! Καλή καρδιά,δε γαμιέται...
αναχωρώντας απο τον βασανισμένο τούτο τόπο,
276623
στάθηκα για λίγο στην έξοδο.το χωριό πλέον έχει γυρίσει σελίδα,αναπτύσεται,διαφημίζεται.το μυαλό μου όμως τριγύρναγε στις μαύρες του μέρες,τότε που η πείνα και ο σκοτωμός ήταν οι μόνιμοι κάτοικοί του.παράξενοι φάρα τελικά οι ‘Ελληνες.πολλές φορές,ακόμα και όταν πρέπει να μονιάσουν για να προχωρήσουν μπροστά,δεν το τολμούν.ξεσπούν σε ό,τι με κόπο δημιούργησαν.και αργότερα το ξαναφτιάχνουν και όλα μέλι γάλα.ξεχνούν εύκολα για αυτό και είναι αναγκασμένοι να το ξαναπληρώσουν στο μέλλον,
276624
Ότι δεν κατάφερα να αποσπάσω στο καφενείο του χωριού,το κατάφερα στον Βέρτνικ.εκεί κανένας δεν μπορούσε άλλωστε να μου αρνηθεί κάτι το οποίο η φύση εδώ πάνω το δίνει απλόχερα και με το πολύ παραπάνω.οι υλοτόμοι ξαπόσταιναν μέχρι να ξεκινήσουν το δρόμο τους με το πολύτιμο φορτίο στις πλάτες των γα’ι’δουριών,ενώ ήταν αρκετές ακόμα οι ντάνες με τα ξύλα που περίμεναν να αξιοποιηθούν,
276625
Μετά απο λίγο βρέθηκα και πάλι να κινούμαι παράλληλα με τον Αλιάκμωνα,κατευθυνόμενος προς το Λιανοτόπι,
276626
Το σκηνικό στο δρόμο δεν άλλαζε καθόλου,
276627
Όσπου βρέθηκα και στην επόμενη διασταύρωση η οποία θα με οδηγούσε ακόμα πιο κοντά πρός τον δεύτερο στόχο της μέρας,την Αετομηλίτσα,
276628
Την ησυχία μου διέκοψε η διέλευση ενός Cherokee με κρατικές πινακίδες και τέσσερις επιβαίνοντες.ευγενέστατοι δεν λέω,με καλημέρισαν και δεν ασχολήθηκαν άλλο μαζί μου.προφανώς κρατικοί λειτουργοί,πιθανόν υπάλληλοι του δασαρχείου.δεν μπήκε κανένας στον κόπο να ρωτήσει αν χρειαζόμουν κάτι εκεί που είχα σταματήσει.μα ακόμα και αν δεν χρειαζόμουν,δεν μπήκε κανένας στον κόπο να ρωτήσει τι μπορεί να κάνει κάποιος με μοτοσυκλέτα μέσα στο δάσος μόνος του σε καλοκαιρινή ακόμα περίοδο.τι μπορεί να κουβαλάει αυτός ο άνθρωπος και τι μπορεί να επιδιώκει.ερωτήσεις ενός διεστραμμένου μυαλού ή απλά ερωτήσεις κοινής λογικής λέω εγώ.έτσι όπως πάει το ταξιδιωτικό θα καταντήσει λιβελογράφημα.οπότε καλύτερα φωτό παρακαλώ,
276629
Πορεία νότια για την συνέχεια.το τοπίο δεν άλλαζε,εγώ δεν χόρταινα να φωτογραφίζω και να ανεβοκατεβαίνω απο την μοτό.το διακοσμητικό στοιχείο στην άκρη του δρόμου δεν άλλαζε όμως.δυστυχώς,
276630
Και εκεί που έχεις καταστρώσει το σχέδιο σου στο χάρτη,βαδίζεις απροβλημάτιστα σύμφωνα με αυτό και είσαι μέσα στην καλή χαρά,χαρούμενος παράλληλα που έχεις αξιωθεί να απολαμβάνεις αυτό το σκηνικό,μια πινακίδα έρχεται πάλι να σε βάλει σε σκέψη,να σου ανατρέψει τα σχέδια,να σε προβληματίσει,
276631
Αντί λοιπόν να κατέβαινα ως την Χρυσή,να ακολουθούσα τον επαρχιακό Κόνιτσας-Νεστορίου και να ανέβαινα πρός Αετομηλίτσα διαγράφοντας ολόκληρο κύκλο,ο ποιητής με παρότρυνε να στρίψω δεξιά αφήνοντας την άνεση του βατότατου δασικού δρόμου για να συναντήσω πολύ πιο γρήγορα την λίμνη Αρρένες καθώς και την Αετομηλίτσα,γλυτώνοντας τα μισά χιλιόμετρα και τον πολύτιμο χρόνο σου.και για να το σκεφτείς και καλύτερα σου έχει και μέρος για να ξαποστάσεις,να πιείς το νεράκι σου και να απλώσεις τους χάρτες σου για να αποφασίσεις με σοφία και σύνεση,
276632
Παράλληλα μιας και κάθεσαι,ο ποιητής έχει φροντίσει να σου κάνει και μια μίνι ενημέρωση για τον τόπο που βρίσκεσαι,τους κατοίκους του,
276633
καθώς και για τις εναλλακτικές που έχεις σε περίπτωση που βαρεθείς το μοτόρι σου,αναθεματίσεις την ευκολία που σου προσφέρει η τεχνολογία και θελήσεις να περιπλανηθείς με τα ποδαράκια σου με τα οποία ο Μεγαλοδύναμος σε προίκισε όχι για να τα απλώνεις στον καναπέ χαζεύοντας τηλεόραση αλλά για να περπατάς και να μη σκουριάζεις,
276634
Η υπόθεση σήκωνε κρουασάν βουτύρου,νεράκι απ’την πηγή και μελέτη,
276635
Και όταν λέω χαλάρωση για όλους,εννοώ για όλους,
276636
Τα συχαίνομαι τα διλλήματα.ιδιαίτερα όταν μου χαλάνε τα σχέδια έτσι όπως τα έχω καταστρώσει μέσα στο μυαλό μου.με ξεβολεύουν και με αγχώνουν παράλληλα για το άγνωστο και το απρόοπτο που τυχόν συναντήσω.αλλά απ’την άλλη πλευρά παίζει και το ένστικτο.αυτή η πουτάνα η ακαταλαβίστικη αίσθηση την οποία όλοι την παραδέχονται μα όχι όλοι την εμπιστεύονται.και με τσίγκλαγε να λοξοδρομήσω.στο χάρτη ο δρόμος-παράκαμψη σημειωνόταν ως δευτερεύον χωματόδρομος,αυτή η πιο λεπτή κίτρινη γραμμούλα.όπερ και σημαίνει πως τον διαβαίνεις και με ποδήλατο αλλά και με caterpillar.μα όσο το σκέφτεσαι όμως απλά χάνεις τον χρόνο σου.εξάλλου τόσα χιλιόμετρα,τόση ξενιτιά και ταλαιπωρία δεν την κάνεις για να κινηθείς εκ του ασφαλούς,ε; οπότε λές δε γαμιέται,ας ρισκάρω.για αυτό ζώ και είμαι εδώ πάνω.αλλιώς θα τράβαγα φωτογραφίες περιχαρής στo ασφαλέστατο αστικό περιβάλλον της κεντρικής Ευρώπης,έχοντας κολλήσει άλλο ένα αυτοκολλητάκι στην πλούσια συλλογή από δαύτα που έχω στις βαλίτσες μου.
Μάζεμα λοιπόν τα πράγματα,μια τελευταία τζούρα καθαρό οξυγόνο και ντού στο απρόσμενο.και αυτό το γαμημένο το ένστικτο συνήθως δεν λαθεύει,
276638
Στα πρώτα του μέτρα ο δρόμος με καλόπιανε.βατότατος και πλατύς.χαιρόμουν γιατί κέρδιζα χρόνο,χιλιόμετρα και ταυτόχρονα δεν άλλαζε και το σκηνικό.όσο όμως χωνόμουν όλο και πιο βαθειά,η μαμάκα φύση μου εμπιστευόταν μερικά από τα καλά κρυμμένα μυστικά της.απο αυτά που πρέπει να την εμπιστευτείς απόλυτα για να στα εμπιστευτεί και εκείνη με την σειρά της.απο αυτά που δεν τα λέει σε όλους παρά μόνο σε εκείνους που την σέβονται και τολμούν μαζί της.δεν καυχιέμαι,μη με λιδορείτε,απλά χαίρομαι αυτό που έζησα και πραγματικά δεν το ανταλλάζω με πολλά φιλόδοξα ταξίδια στο εξωτερικό.να με συγχωρείτε κιόλας.
Ο δρόμος όλο και στένευε και γινόταν σχεδόν μονοπάτι.θαρρείς πως θα σου πεταγόταν καμμία νύμφη,από αυτές που μας παραμύθιαζαν για να κοιμηθούμε όταν είμασταν πιτσιρίκια,και θα σου γυρέψει το λόγο που σεργιανάς στα λιμέρια της και της χαλάς την σιέστα.και αν έχει και βυζάρες (http://www.mixed.gr/entertainment/photos/42-elenapapavasileiou/detail/2075-elenapapavasileiouphotosnew-5),άντε να το παλέψεις εδώ στην ερημιά...
276641
Όσο προχωρώ,η εικόνα γίνεται όλο κια πιο μαγική.μου έρχεται στο νού ένα άρθρο του ΜΟΤΟ,τον μακρυνό Σεπτέμβρη του 2003.ο αρθρογράφος έχει πάρει ένα 640 adventure και περιπλανιέται για ενα διήμερο στους πρόποδες του Ολύμπου.γράφει τις εμπειρίες του,τα συναισθήματα του.ήταν η μέρα που αποφάσισα για ποιό λόγο θέλω να πάρω μοτοσυκλέτα και που θέλω να ταξιδεύω με αυτήν.9 χρόνια μετά δεν το έχω μετανιώσει,συμπορεύομαι ακόμα με την πρώτη μου δίτροχη επιλογή και κάθε μέρα που περνάει γίνομαι ακόμα πιο εξαρτημένος απο την μαγική αυτή αίσθηση που προσφέρει η περιπλάνηση στους δύο τροχούς.το ίδιο εύχομαι δια υμάς,
276642
Και η αναζήτηση μου βάδιζε σε όλο και πιο extreme μονοπάτια,
276643
Κάποια στιγμή πίστεψα μάλιστα πως βρισκόμουν στο δρόμο του θανάτου (http://perierga.gr/2012/01/%CE%BF-%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%85/)(σε μια πιο light εκδοχή του),στη μακρυνή Βολιβία και όχι στον Κάτω Λόγγο όπως με πληροφορούσε ο χάρτης,
276644
276645
Ούτε για μια στιγμή δε μου πέρασε απο το μυαλό το αν περιπλανιόμουν στο σωστό δρόμο ή όχι.μαγεμένος απο το εκπληκτικό σκηνικό άγριας ομορφιάς συνέχιζα να προχωράω προσδοκώντας σε ακόμα πιο δύσβατο τερέν :smokin: .και όμως,απο την αρχή που μπήκα στη διαδικασία να περιπλανηθώ στο Γράμμο ένιωσα πως σε αυτό το μέρος δεν υπήρχε περίπτωση να χαθώ.ακόμα και χωρίς χάρτη η περιήγηση εδώ πάνω δεν είναι και τόσο δύσκολη μιας και η νομαρχία σε συνεργασία με το δασαρχείο έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά σε ό,τι αφορά την οδική σήμανση.και να ήθελα λοιπόν να χαθώ,δε θα το κατάφερνα εύκολα,
276646
Συνεχίζοντας απο αυτή την διασταύρωση,το τερέν γινόταν πιο ''πούδρα χωμά''.τα δέντρα αναλάμβαναν για την προστασία απο τον ήλιο,έτσι για να μην ιδρώνω και κουράζομαι ακόμα περισσότερο,
276647
Powered by vBulletin® Copyright © 2025 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.