View Full Version : Nερά,βουνά και φώς ενός Εβραίου ο καημός...
Το παρόν ταξιδιωτικό αφιερώνεται σε έναν πολύ αγαπητό μου φίλο και εμπνευστή αρκετών παρελθοντικών αλλά και μελλοντικών μοτοταξιδιωτικών μου αναζητήσεων.
Κύριε Αντώνη Βασιλάκη,για πάρτη σας!
Ούτε ξυπνητήρι,ούτε τηλέφωνο.τα μάτια άνοιξαν μόνα τους και η πρώτη κίνηση αφήνοντας την άνεση του κρεβατιού ήταν να ανοίξω την κουρτίνα.απο τις λίγες θέες που πραγματικά αναζητώ σε κάθε μου ταξίδι.
Η πρωτεύουσα είχε ήδη ξυπνήσει και ο υδράργυρος άρχιζε σιγά σιγά να ανηφορίζει τον δικό του Γολγοθά.συνεπικουρούμενος πάντα απο την καλή του φίλη σε αυτά τα μέρη,την υγρασία.ένα πράγμα που σιχαίνομαι σε αυτή εδώ την πόλη είναι τα υψηλά ποσοστά υγρασίας.μάταια τα συχνά ντούς,μάταιος ο εγκλεισμός σε ένα μέρος με air condition όλη μέρα.με την πρώτη επαφή,η υγρασία κυριαρχεί στο σώμα σου,σε αποχαυνώνει,σε κάνει να μην ευχαριστιέσαι τίποτα.
Το τζαμί Ηassan Βeck (http://en.wikipedia.org/wiki/Hassan_Bek_Mosque) έχει ταυτήσει την ύπαρξη του με την πολυτάραχη ιστορία τούτης εδώ της γωνιάς της παλαιστινιακής γής.την δεδομένη χρονική στιγμή αποτελούσε την ομορφότερη εικόνα για ένα ευχάριστο ξύπνημα.
327694
Η σημερινή μέρα θα ήταν ολίγον δυσκολότερη απο την χθεσινή.αν και η ‘’κατάκτηση’’ του βορείου Ισραήλ δεν ήταν δα και κάποιος σημαντικός άθλος (παρόλο που μετά την Χάιφα και κατευθυνόμενος στη θάλασσα της Γαλιλαίας ουσιαστικά συνάντησα μια άλλη χώρα καθώς οι αραβόφωνοι πληθυσμοί των περιοχών αυτών υπερτερούν των Ισραηλινών),εντούτις σήμερα,κινούμενος νότια,είχα αποφασίσει να αναζητήσω την δροσιά της Νεκράς Θάλασσας ελπίζοντας να μην φτάσω εκεί...νεκρός!
Στα γρήγορα η προετοιμασία και δρόμο για το πρώτο γεύμα της ημέρας. Δεν πολυσυμπαθώ τα τετριμένα γεύματα των ξενοδοχείων,τι καλύτερο εξάλλου σε αυτά τα μέρη να πάω σε κάποιο ‘’τυποπιτάδικο’’ ελληνιστί για να δοκιμάσω και κάποιο μάμ δικής τους έμπνευσης!βέβαια εκ των πρωτέρων θα ξέχναγα τα κρουασάν ζαμπόν-τυρί και τις πίτσες όπως τις ξέρουμε εδώ στην Ελλάδα,μιάς και στο Ισραήλ κυριαρχεί το ‘’kosher’’.ένα ιδιότυπο θρησκευτικό έθιμο των Ισραηλινών σύμφωνα με το οποίο τυρί και κρέας ποτέ δεν τρώγονται μαζί,αναμεμειγμένα.αρα δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθούν τα υλικά αυτά πουθενά μαζί σε φαγητό ούτε και κατά παραγγελία για τουρίστα! και η καλή μου τύχη μου χαμογέλαγε για άλλη μια φορά,μιάς και δίπλα στο ξενοδοχείο,σε συγκρότημα γραφείων και επιχειρήσεων στο ισόγειο,υπήρχε ένα τέτοιο κατάστημα.
Τα αγγλικά πάντα κεντρίζουν το ενδιαφέρον στη μικρή αυτή χώρα της Μέσης Ανατολής.στο άκουσμά τους ο συνομήλικός μου Ζahi και ένας εκ των δύο ιδιοκτητών του μικρού μαγαζιού,που εξυπηρετούσε περισσότερο στελέχη των γραφείων και των επιχειρήσεων του κτιρίου και λιγότερο αγουροξυπνημένους και πεινασμένους τουρίστες,δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό:
-και απο που μας έρχεσαι ;
-ανί Γιαβάν (είμαι έλληνας) αποκρίθηκα χαμογελώντας,έτσι για να δείξω ότι κάτι κατάφερα να κρατήσω απ την γλώσσα τους τις μέρες που είμαι εδώ.φυσικά μετά τις επιφημίες και τα γέλια για την προσπάθειά μου να οικιοποιηθώ την γλώσσα του,ο Ζahi ξεκίνησε ένα απίστευτο παραλήρημα για...την Ελλάδα!
-τυχερός είσαι φίλε!ακούτε ωραία μουσική,Πέγκυ Ζήνα(ναι,δεν κάνω πλάκα.πολλοί καλλιτέχνες της σύγχρονης ελληνικής μουσικής[να την κάνει ο Θεός μουσική...] και ιδιαίτερα γυναίκες σκίζουν χασέδες με τα σουξέ τους στα νυχτερινά μαγαζιά του Τέλ Αβίβ και μάλιστα με τα τραγούδια όχι μεταφρασμένα αλλά στην ελληνική τους εκδοχή!),μπουζούκια,ωραίες γυναίκες.
Αλλά ο τόνος της φωνής του έγινε λίγο πιο νοσταλγικός και μελαγχολικός,σαν να έβγαινε ένας νταλκάς,μόλις ο Zahi εξέφρασε τον θαυμασμό του για την φύση της χώρας μας:
-θέλω να επισκεφτώ πολύ την χώρα σου,συνέχισε.έχετε ήλιο άφθονο,νησιά με πανέμορφες παραλίες και βουνά καταπράσινα.είστε πολύ τυχεροί που ζείτε σε τέτοιο περιβάλλον.σε ζηλεύω.
Πραγματικά ο τυπάκος έβγαλε φλέμμα απο μέσα του.μου μίλησε για πράγματα που θεωρούμε δεδομένα πως θα συναντήσουμε κάθε φορά που εκδράμουμε εις τας εξοχάς της χώρας μας με τις μοτοσυκλέτες μας.και όμως για αυτόν ήταν κάτι το ξεχωριστό,ένα όνειρο ζωής έτσι όπως μου το έθετε εκείνη την στιγμή.
Σίγουρα το KLE δεν ενδείκνυται για δικάβαλο ταξίδι (για να μην πώ καθόλου για ταξίδι),όχι τουλάχιστον τόσο άνετο όσο αυτά που μπορούν να πραγματοποιήσουν δικύλινδρα θηρία άνω των 1000cc πλέον.αλλά με λίγη υπομονή θα επιβεβαίωνα τις προσδοκίες του Zahi,εάν τον είχα μαζί μου,σε μια βολτίτσα που πραγματοποίησα την άνοιξη που πέρασε στην ανατολική Μακεδονία.τι καλύτερο μέρος για να συνδιαστούν οι προσδοκίες του Ισραηλινού φίλου,η όρεξη της φωτογραφικής μου μηχανής,η δίψα της miss K για κατανάλωση βενζίνης και χιλιομέτρων καθώς και η υπομονή μου για την πραγματοποίση ενός τέτοιου ταξιδιού με μια μοτοσυκλέτα η οποία μόνο χιλιομετροφάγος δεν είναι!
Ο καημός σου λοιπόν Zahi,συγκεντρωμένος σε μια μόνο εικόνα,
327695
Για την ιστορία,το πρωινό εκείνο τσίμπησα δύο πίτες με τυρί,σουσάμι και μέλι.πτέσμα μπροστά στα ξεφτιλίκια που κάνουμε όλοι μας όταν ταξιδεύουμε αλλά και τι να κάνεις,να τους αλλάξεις την θρησκεία εκεί κάτω...;
Hμέρα 1η, 05.00
Είπα,με το KLE ταξιδεύω όχι με το Η2R.και για να καλυφθούν τα σχεδόν 650 χλμ της πρώτης μέρας με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να έχω καιρό και για μια πρώτη γνωριμία με την πόλη της Δράμας που ήταν και ο σημερινός μου προορισμός,θα έπρεπε να γίνει μια μικρή θυσία στον ύπνο.όχι πως θα δυσκολευόμουν κιόλας να ξυπνήσω μιας και τα ματάκια άνοιξαν 5 παρά μόνα τους.αυτή η γλυκιά προσμονή να βρεθείς στο δρόμο με τη μοτό σου για να βασανιστείς δε λογαριάζει ούτε ύπνο ούτε πείνα τελικά.
Και σαν γνήσιος grand μαζόχα όπως με χαρακτηρίζουν πολλοί,05.30 το σφύριγμα της εξάτμισης της miss K αντηχούσε στην άδεια Πανεπιστημίου.η Ε75 δεν άργησε να με υποδεχτεί με τις πρώτες αχτίδες του ήλιου να κάνουν δειλά την εμφάνισή τους,αντικαθιστώντας την συντροφιά της πρωινής δροσιάς την οποία ουδέποτε έχω αρνηθεί σε ταξίδι μου.
Τα χιλιόμετρα στη σέλα του KLE στο εθνικό οδικό δίκτυο δεν καταπίνονται με μεγάλη ευκολία.πέρα απο την ψιλοελλειπή προστασία απο τον αέρα και το σχετικά μικρό της βάρος,λόγος σοβαρός για να γίνεις έρμαιο των ρευμάτων αέρα που προκύπτουν απο νταλίκες,μικρότερα αυτοκίνητα που σε προσπερνούν χωρίς αύριο καθώς και στενά περάσματα του γεωγραφικού αναγλύφου,ένας επίσης σημαντικός λόγος που σε κάνει να έχεις το νού σου όση ώρα ταξιδεύεις με καλές για τα κυβικά της μοτό ταχύτητες (110-120 χαω) είναι και η αυτονομία της.αλλά στα έντεκα χρόνια συμβίωσης με αυτήν,πέρα απο το γεγονός πως έχω συνηθήσει την μουρμούρα της και τα σκέρτσα της,έχω συμβιβαστεί και με την λαιμαργία της.όπερ και σημαίνει πως κάθε 180χλμ εθνικής πρέπει να τα’ι’στεί πρίν το ρουμπινέτο της ρεζέρβας με προειδοποιήσει πως η γενναιοδωρία του δεξιού γκρίπ πρέπει σιγά σιγά να περιοριστεί αλλιώς το 1075 και παρεμφερή τηλέφωνα ανάγκης θα γίνουν συνήθειά σου.και όχι για να κάνεις γνωριμίες με απώτερους σκοπούς...έτσι λοιπόν τα κουκιά είναι μετρημένα:
1η στάση για μπενζίνα,Λαμία
2η Λάρισα
3η Θεσσαλονίκη
4η Σέρρες
Τουλάχιστον κάνω γνωριμίες με βενζινάδες ανα την Ελλάδα...
Αλλά στις Σέρρες εκτός απο το τεπόζιτο της μοτό έπρεπε να γεμίσει και το τεπόζιτο του... Μr Pif.δεν ξέρω αν θα υπήρχε καλύτερο μέρος για να απολαύσω ένα απο τα αγαπημένα μου εδέσματα.μουστάκι να με ξυρίσεις μπορώ να γίνω όπως έλεγε και ο Ζήκος στον μπακαλόγατο εάν με τα’ί’σεις μια μπουγάτσα
327696
Αλήθεια,την ξέρετε την ιστορία της; Το εξαιρετικό αυτό έδεσμα προέρχεται απο την Κωνσταντινούπολη πρίν αυτή πέσει στα χέρια των Τούρκων το 1453. Οι Κωνσταντινουπολίτες την ονόμαζαν «πογάτσα» ή «μπογάτσα»,ενώ οι Τούρκοι,έτσι για να γουστάρουν,της έδωσαν το όνομα bugatsa <<μπουγκάτσα>>.σε κάθε περίπτωση και οι δυό τους εννοούσαν την αλμυρή ή γλυκιά γέμιση πίτας,τυλιγμένη καλά μέσα σε ζύμη έτσι ώστε αυτή να μην ξεχειλίζει.η διαφορά της με τις υπόλοιπες πίτες είναι πως το φύλλο ανοίγεται με μαλακό φυτικό βούτυρο ή λάδι σε αντίθεση με των υπολοίπων που ανοίγεται με τον πλάστη και την βοήθεια αλευριού.η ανταλλαγή πληθυσμών της ανατολικής Θράκης αλλά και οι διωγμένοι Κωνσταντινουπολίτες έφεραν το έδεσμα αυτό κυρίως στην ανατολική Μακεδονία και Θράκη αλλά στις Σέρρες το 1950 ο Κωνσταντίνος Καρυοφύλλης άνοιξε και το πρώτο μπουγατσάδικο.τα ταμπού της εποχής έκαναν τα μπουγατσάδικα όχι και τόσο δημοφιλή στέκια μιάς και ήταν κοινή λογική το γεγονός πως αν ο σύζυγος κατέφευγε σε μπουγατσάδικο για να φάει μια πίτα τότε ή η σύζυγος ήταν άμπαλη απο τα της κουζίνας ή το κατείχε μεν το άθλημα αλλά οι πίτες της ήταν το αδύνατο σημείο στην τέχνη της!με τον καιρό όμως όλο και περισσότεροι επισκεπτόντουσαν τα στέκια αυτά της απόλαυσης οπότε και τα ταμπού όπως ήταν φυσικό γκρεμίστηκαν.σήμερα στο νομό Σερρών υπάρχουν 57 βιοτεχνίες παραγωγής μπουγάτσας εκ των οποίων οι 24 είναι στην πόλη των Σερρών.επίσης περίπου 80 καταστήματα υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα με ένδειξη καταγωγής τον νομό Σερρών (στην επωνυμία του μαγαζιού δηλαδή περιλαμβάνεται όρος που δηλώνει τόπο προέλευσης τις Σέρρες).και να σε είχα μαζί μου Εβραίε να φάς μπουγατσούλα με κρέμα,κανέλα και άχνη ζάχαρη και να δείς πως θα έβαζες φωτιά το μαγαζάκι σου μετά στο Τελ Αβίβ...
Καλή η μπουγάτσα (δυο δηλαδή,η μια δεν έφτανε ούτε να λερώσω τα δόντια μου :D ),το κακό μετά ήταν πως είχα ακόμα να διανύσω περί τα 70 χλμ επαρχιακού δρόμου μέχρι την πόλη της Δράμας.βαρύς μεν αλλά ευτυχώς ούτε πολλή κίνηση είχε αλλά το κυριότερο,δεν είχε και πάρα πολλή ζέστη παρόλο το οτι το ρολόι έδειχνε ήδη 13.00+ .
Η πόλη της Δράμας δεν είναι και καμμιά μεγάλη για να έχει κυκλοφοριακό θέμα.παρόλη την άναρχη δόμησή της πλησιάζοντας στο κέντρο,το ξενοδοχείο όπου θα αποτελούσε και το ορμητήριό μου τις επόμενες μέρες,βρέθηκε και εύκολα και γρήγορα.ντουζάκι στα γρήγορα για να φύγει η ταλαιπωρία των χιλιομέτρων,σκόρπισμα των πραγμάτων ένα γύρω στο δωμάτιο και δρόμο για μια πρώτη γνωριμία μαζί της.
Πραγματικά το όνομα της την αδικεί αυτήν την πόλη.και αν ο νονός της ήταν άνθρωπος/οι,σίγουρα θα διεκδικούσαν έπαινο για την κακογουστιά τους ως νονοί.ευτυχώς όμως,η πόλη αυτή των 43000 κατοίκων ονομάστηκε έτσι απο την λέξη υδράμα-Δύραμα λόγω του άφθονου νερού που υπάρχει στην περιοχή.και δεν έχουν και άδικο όπως θα δείτε στη συνέχεια.κατοικήθηκε στο τέλος των κλασικών με αρχή των ελληνιστικών χρόνων ως ένας μικρός οικισμός ο οποίος διατηρήθηκε έτσι καθόλη την διάρκεια των ρωμα’ι’κών και βυζαντινών χρόνων.οι τούρκοι την κατέλαβαν το 1371,ενώ κατά την διάρκεια της επανάστασης έπαιξε σημαντικό ρόλο στηρίζοντας τις προσπάθειες των επαναστατημένων ελλήνων.στην πολυτάραχη ιστορία της άλλαξε πολλές φορές ‘’ενοίκους’’ αφού οι βούλγαροι την πήραν υπο την κυριαρχία τους στους Α’ Βαλκανικούς πολέμους τον Οκτώμβριο του 1912,για να ενωθεί με το ελληνικό κράτος την 1η Ιουλίου του 1913 κατά την διάρκεια του Β’ Βαλκανικού πολέμου.οι βούλγαροι όμως έμελλε να ξαναγίνουν οι αφέντες της στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο το 1916 για να αποχωρήσουν ξανά το 1918 με την λήξη αυτού αλλά και να επανέλθουν τον Απρίλιο του 1941 με την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα για να την εγκαταλείψουν τελευταία φορά και οριστικά τον Οκτώβρη του 1944.
Πραγματικά πόλη να ζείς,όπως άλλωστε και αρκετές άλλες της Μακεδονίας μας.περπατώντας στα φαρδιά πεζοδρόμια των κεντρικών της δρόμων σε πρώτη φάση διαπιστώνεις το περίφημο μακεδονικό ‘’χαλαρά’’.όλα θα γίνουν με το χρόνο τους χωρίς βιασύνη.αρκεί να είμαστε καλά και προπάντων ήρεμοι.και πως θα το επιτύχουμε αυτό;εκμεταλλευόμενοι αρχικά το φυσικό περιβάλλον.και τι διαθέτει αυτό σε αφθονία εδώ πάνω;νερό,πολύ νερό.άρα τι πιο απλό απ το να φτιάξουμε πάρκα όπου θα κυριαρχεί το νερό.να μπορούμε να κάνουμε την βόλτα μας και να ηρεμεί το κεφαλάκι μας απο τα βασάνια,τα χα’ί’ρια,τις ζοχάδες και τους χαβάδες.να βρισκόμαστε μέσα στην πόλη,μέσα στο σπίτι μας και να νομίζουμε πως είμαστε μέσα σε μια όαση.και πώς θα το ονομάσουμε αυτό;Δημοτικό κήπο Δράμας,
327697
Και δεν φτάνουν μόνο τα άφθονα νερά.στο σκηνικό πρέπει να προστεθούν και καλοί μας φίλοι.τι καλύτερο απο μικρά ζώα που ζούν παρέα με το νερό,
327698
Και να βάλουμε και γιοφύρια ανάμεσα στις λίμνες για να το κάνουμε πιο επικό το σκηνικό,να περπατάμε και να γουστάρουμε τελείως,είπαν οι δραμινοί
327699
Και συντριβάνια γιατί θέλουμε να το ακούμε το νερό εκτός απο το να το βλέπουμε,
327700
Και να ήταν μόνο αυτό.λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο δυτικά απο τον δημοτικό κήπο της Δράμας βρίσκονται οι πηγές της Αγίας Βαρβάρας.εδώ τα πράγματα ξεφεύγουν εντελώς.και αν πίστευα πως τα καλύτερα πάρκα τα έχω δεί σε πόλεις της Γερμανίας,αυτή τη φορά αναθεώρησα οριστικά την άποψή μου αυτή.μέσα στην καρδιά της όμορφης αυτής πόλης υπάρχει ένας μικρός...εθνικός δρυμός! Τα μικρά μαγαζιά-cafe που υπάρχουν στην είσοδό του,απλά ρίχνουν στάχτη στα μάτια.τι εννοώ;
327701
Μπορείς κάλλιστα να κάτσεις με το βιβλίο σου και ένα ποτήρι καφέ και χωρίς να το καταλάβεις να σε πάρει το βράδυ,
327702
327703
Για ποδήλατο δεν το συζητάω.εννοείται!
327704
Η μεγάλη ατραξιόν της...ζούγκλας,φυσικά είναι η λίμνη,
327705
...στις άκρες της οποίας τα κτίρια που βρίσκονται χτισμένα αποτελούσαν παλαιότερα αποθήκες καπνού.σήμερα απλά περιμένουν την αξιοποίησή τους.είτε καλόγουστη,είτε κακόγουστη,
327706
327707
Αλλά και τα κτίρια που κατοικούνται γύρω απο την λίμνη ακολουθούν την παλαιά φιλοσοφία σε πολύ πολύ γενικές γραμμές,
327708
Εικαστική παρέμβαση.δεν τα σπάει;;;;;;;;;;
327709
Όσο περπάταγα μέσα στο πάρκο,τόσο δεν ήθελα να φύγω.δροσιά και μυρωδιά απο ξύλο βασάνιζαν την όσφρησή μου ενώ τα μάτια δεν ήξεραν πλέον που να πρωτοκοιτάξουν,
327711
327712
Όση ώρα και να καθόμουν σίγουρα δε θα μου ήταν αρκετό.ήθελα όμως να ρουφήξω και άλλη απο την ομορφιά αυτής της πόλης.έστω και αν δεν ήταν και τόσο...πράσινη,
327713
Ανηφόρησα λοιπόν σε μια άλλη μικρότερη και εντελώς διαφορετική σε εικόνα απο τα δύο προηγούμενα πάρκα που επισκέφτηκα πλατεία,στην πλατεία Ελευθερίας.όπου εκεί διεξάγονταν εκδηλώσεις με αφορμή την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου (http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%95%CE%BB%CE%BB%C E%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A0%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85).φυσικό και επόμενο την συγκεκριμένη ημερομηνία σε αυτές τις περιοχές να διεξάγονται τέτοιες εκδηλώσεις μιας και η 19η Μα’ί’ου είναι επίσημα μέρα μνήμης στην ελληνική επικράτεια του γεγονότος αυτού.ιδιαίτερα όμως η Μακεδονία και η Θράκη σήκωσαν το μεγαλύτερο βάρος της υποδοχής και αποκατάστασης των ανθρώπων αυτών,γεγονός το οποίο επιβεβαιώνεται μέχρι σήμερα μιας και πολλοί κάτοικοι των περιοχών αυτών είναι απόγονοι των δύστυχων εκείνων ανθρώπων που ο φιλετικός αλλά και θρησκευτικός φανατισμός τους ανάγκασε να αφήσουν τις περιουσίες και την ζωή τους δια της βίας μάλιστα προκειμένου να μεταφερθούν σε ένα καινούριο περιβάλλον,υποτίθεται πιο οικείο αλλά στην πραγματικότητα σχεδόν το ίδιο απόμακρο και πολλές φορές και εχθρικό.η Ελλάδα που πηδάει τα παιδιά της μια ζωή...πολύς κόσμος διάβαζε με ενδιαφέρον τα ενημερωτικά πλακάτ που ήταν στημένα στην πλατεία και ενημέρωναν για τα γεγονότα της εποχής ,
327820
Ενώ απο μεγάφωνα ακούγονταν τραγούδια και μαρτυρίες γεγονότων απο τα μέρη αυτά,
327821
327822
Δεν είναι και άσχημο που και που να γνωρίζουμε λίγο και για το παρελθόν μας.έτσι,για να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη και υποστούμε και τις ίδιες συνέπειες στο μέλλον,
327823
Κάπου εκεί κοντά στην πλατεία κρυβόταν πολύ καλά μάλιστα και ένα τζαμί.αφημένο στην τύχη του και περιμένοντας κάποιον/ους να ενδιαφερθούν,θυμίζει το πέρασμα για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα των μουσουλμάνων απο τις περιοχές αυτές,
327824
Κατά τα άλλα,οι γειτονιές της Δράμας θυμίζουν πάντα Μακεδονία,σε τεχνοτροπία αλλά και σε μεράκι,
327825
Καλή η περιπλάνηση και μάλιστα η ποδαράτη αλλά κάποια στιγμή πεινάς.και μετά απο μια μέρα ταξιδιού,πεινάς πιο έντονα.στα όρια του λιμού (και όχι λοιμού=μολυσματική ασθένεια.ζάμπλουτη ελληνική γλώσσα...).οι πληροφορίες που είχα πάρει απο συνάδερφο δραμινό με προέτρεπαν να δοκιμάσω τις διαβόητες ‘’βάρκες’’ στη Δράμα.δεν είχα λόγο να αμφισβητήσω τις διατροφικές επιλογές του Θοδωρή μιας και του φαίνονται στο καλλίγραμμο σώμα του...τι είναι όμως αυτή η βάρκα που όπως διαπίστωσα σε αυτή την πόλη τρώγανε για πλάκα,υποσκελίζοντας κάθε τίμια προσπάθεια του σουβλακίου να αναδειχθεί πρώτο σε προτίμηση στο βραδυνό διαιτολόγιο των Δραμινών;και όταν λέω πως οι Δραμινοί τρώνε,εννοώ πως ΤΡΩΝΕ!
Τα τυπάκια λοιπόν εδώ πάνω (δικής τους έμνευσης είναι το κατασκεύασμα τούτο και απο εδώ ξεκίνησε η διάδοσή του ανα την επικράτεια) παίρνουν ενα στρογγυλό ψωμί,φανταστείτε ένα μικρό πρόσφορο σαν αυτά που πάνε στις εκκλησίες οι κυράδες αλλά πολύ πιο μαλακό,το κόβουν στη μέση κάθετα και εν συνεχεία το κάθε κομμάτι που προκύπτει το ξανακόβουν στη μέση αλλά οριζόντια αυτή τη φορά δηλαδή την ψύχα του.και εδώ είναι που ξεκινάει το πάρτι, στη γέμιση.στο ένα λοιπόν μισό μπορεί να βάλουν μέσα γύρο χοιρινό,σουβλάκι,μπιφτέκι κοτόπουλο,κάθε είδους fast food κρέας εν ολίγοις μαζί με όλα τα συνοδευτικά του (ντομάτες,τζατζίκι,κρεμμύδι κλπ).οι Δραμινοί όμως παρατήρησα πως το ζητάνε τις περισσότερες φορές με σουτζούκι(κάτι το οποίο με συμβούλεψαν να χρησιμοποιήσω και εγώ και δεν έχασα),με μπούκοβο αλλά κυρίως να μην λείπουν απο την γαστριμαργική αυτή σύνθεση οι πατάτες.και όταν λέω να μην λείπουν εννοώ να ξεχειλίζουν κυριολεκτικά απο το ψωμάκι.η όλη αυτή διαδικασία καταλήγει σε αυτό εδώ το αποτέλεσμα,
327826
Το οποίο δεν χωνεύεται με την καμμία αν δεν ζητήσεις την συνδρομή των φίλων και συμμάχων αμερικανών (το κόκκινο κουτάκι δίπλα ντε!).είναι περιττό να πώ φυσικά ότι με ένα τέτοιο κατασκεύασμα ο οποιοσδήποτε έχει κορέσει την πείνα του για τις επόμενες 10 ώρες τουλάχιστον (οι κυρίες εξαιρούνται μιας και το μόνο που θα καταφέρουν είναι να φουσκώσουν απο τις πατάτες,το υπόλοιπο άντε μια το πολύ μπουκιές να του καταφέρουν),χώρια που θα πέσεις για ύπνο σαν να έχεις σκάψει 30 στρέμματα άνυδρο χωράφι,ιούλιο μήνα με τσάπα.αυτό φυσικά για έναν φυσιολογικό άνθρωπο και όχι για μένα,αφού η μια βάρκα απλά μου κατεύνασε για λίγο την πείνα.όταν σηκώθηκα να παραγγείλω και την δεύτερη βάρκα,εισέπραξα το βλέμμα του τρόμου από όλο το προσωπικό που δούλευε στο μαγαζί με μια δόση ‘’δε κόβεις το γλέντι ρε σαμιαμίδι που μας λές πως δε χόρτασες με μια βάρκα;’’.μετά την εξαφάνιση και της δεύτερης βάρκας όμως και εξηγώντας σε ένα απο τους υπαλλήλους,που του έκανε εντύπωση η αναισχυντία μου να μην χορτάσω μόνο με μια,το τί χιλιόμετρα και πώς είχα κάνει όλη τη μέρα,η ευχαρίστηση για το γεύμα και εξύμνηση για την ποιότητά και την μοναδικότητα του απο έναν ξένο,καθησύχασε όλο τον κόσμο σχετικά με τον κίνδυνο που είχε εμφανιστεί πρίν απο λίγο σε ό,τι αφορούσε και την ίδια τους την σωματική ακεραιότητα...
Το περπάτημα μέχρι το ξενοδοχείο ήταν η καλύτερη αρωγή για να καταφέρει το στομάχι μου να νικήσει τα δυο θηρία που έκανα ολοκληρωτική κατάληψη στο χώρο του εκείνες τις στιγμές ενώ η θέα του κρεβατιού λίγη ώρα αργότερα απλά επιβεβαίωσε τις γαλήνιες φωνές που πάντα στέλνει ο Μορφέας με σκοπό να σαγηνεύουν την λογική σου λίγο πρίν παραδοθείς ολοκληρωτικά στην αγκαλιά του.εξάλλου απο αύριο άρχιζε ο πόλεμος...
Ημέρα 2η
Ή αλλιώς πρώτη μέρα του πολέμου.νωρίς το ξύπνημα,νωρίς και το φευγιό.κέντρο Δράμας για ανεφοδιασμό του στομαχιού καθώς και για προμήθειες για την υπόλοιπη μέρα που θα αλήτευα στο δρόμο.και ναι,ο τρομοκράτης τώρα και στην πόλη σας αλλιώς δεν μπορώ να εξηγήσω το βλέμμα των μπαρμπάδων που χάζευαν ένα αρματωμένο σαμιαμίδι να καταβροχθίζει το πρωινό του στα όρθια.εννοείτε η σέλα της μοτό απ τις καλύτερες τραπεζαρίες στα ταξίδια όλων μας.τάισμα και της miss Κ και δρόμο!
Οι βόρειες συνοικίες της πόλης είναι απλά μαγικές.καινούρια δίπατα και τρίπατα σπίτια με όμορφους κήπους και άπλα,πολύ άπλα ενώ η πόλη σερβίρεται στο πιάτο απο κάτω τους.αφήνοντας το Πανόραμα λοιπόν(οι βόρειες συνοικίες που σας διαφήμισα),ο δρόμος ανηφορίζει πρός τους Ταξιάρχες,ο κάμπος της Δράμας ντεκόρ στην πλάτη σου όμως.και ερημιά.η ησυχία που γουστάρεις να βρείς,για αυτό τον λόγο ξενιτεύεσαι και εγκαταλείπεις τα εγκόσμια,
327827
327828
Οι Ταξιάρχες και αυτοί ‘’σιωπηλοί’’.κανένας κόκορας μόνο να δώσει την αργοπορημένη του παρουσία και κανένα ρημαδάκι 50άρι που αγκομαχάει σεργιανίζοντας μέσα στο χωριό,
327829
Και αρχίζει και η διαδρομή να πρασινίζει.η πρωινή υγρασία επιτίθεται με σθένος στη μύτη με την βοήθεια των αρωμάτων απο τα πανέμορφα δέντρα.ο ρυθμός φυσικά πέφτει,ποιός βιάζεται να αφήσει αυτό το σκηνικό εξάλλου,
327830
Κατηφορίζοντας πρός τον Νέστο,
327831
Όπου το καλοκαίρι εδώ φαντάζομαι,ιδιαίτερα τις αργίες,θα γίνεται πανηγύρι.έξυπνη κίνηση της περιφέρειας να διαμορφώσει τον χώρο κοντά στον ποταμό.αρκεί οι επισκέπτες να σέβονται τον τόπο που βρίσκονται.και οι νεοέλληνες δεν φημίζονται και πολύ για αυτή τους την ιδιαιτερότητα...
327832
Και ιδού ο άρχων της περιοχής.Νέστος ο ζωοδότης,
327833
Ο μπαμπάς του ήταν ο Ωκεανός και η μαμά του η Τυθύς.γεννήθηκε στην αρχή του χρόνου μαζί με 12456 ποταμούς και 3000 νύμφες,πρίν ακόμα γεννηθεί ο άνθρωπος.έχει υπηκοότητα βουλγαρική μιάς και πηγάζει απο τα όρη Ρίλα της Βουλγαρίας αλλά το μεγαλύτερο τμήμα του συνολικού του μήκους (130 απο τα συνολικά 243χλμ) διατρέχει την Ελλάδα.ο Ηρόδοτος αναφέρει πως ο ποταμός αποτελούσε το βοριότερο όριο εξάπλωσης των λιονταριών στην Ελλάδα.εγώ πάντως δεν συνάντησα κανένα...τα στενά του ποταμού έχουν χαρακτηριστεί ως ‘’αισθητικό δάσος’’ μιας και η χλωρίδα αλλά και η πανίδα που κατοικοεδρεύει σε αυτά είναι εξαιρετικής αλλά και σπάνιας ομορφιάς.δυστυχώς όμως ο ζωοδότης Νέστος σήμερα αντιμετωπίζει πληθώρα προβλημάτων που απορρέουν απο την υλοτομία,την υπερβόσκηση,τα γεωργικά φάρμακα,τις αποστραγγίσεις και ποιός ξέρει τι άλλο.το μεγαλείο του δυστυχώς απειλείται...
327834
327835
Έλα μηχανάκι,πέρνα το γεφυράκι,
327836
Walk on through to the other side,
327837
Όχι πως αλλάζει το σκηνικό βέβαια,
327838
Συγχώρα με μέγιστε PanVas που δανείζομαι μια έκφρασή σου αλλά Greece is good for the eyes also…
327839
Διαδρομή μέσα στο πράσινο και την ερημιά.ο ήλιος κυνηγούσε τα σύννεφα στον ουρανό,μεταβάλοντας και την φωτεινότητα στο περιβάλλον. Το μόνο που δεν κατάφερνε ήταν να αλλάξει την διάθεσή μου και την ομορφιά της διαδρομής,
327840
Και ο δρόμος να συνεχίζει να μπλοκάρει το μυαλό με την απαράμμιλη ομορφιά του σαν μια σύγχρονη σειρήνα που σε κάνει να θές να ξεχάσεις την επιστροφή,το ότι πρέπει κάποια στιγμή να επιστρέψεις και στο μέρος απ’όπου ξεκίνησες,
327842
Τελευταία ευκαιρία να προμηθευτείς αναγκαία αγαθά εδώ πάνω,η Σκαλωτή.αν και το σκηνικό θύμιζε περισσότερο ταινία του Αγγελόπουλου παρά άλλο ένα μικρό κατοικημένο χωριό στη βόρεια Ελλάδα,
327843
Λίγα χιλιόμετρα μετά την έξοδο απο το χωριό,συνάντησα ένα μνημείο.ή καλύτερα άλλο ένα μνημείο απο τα τόσα που υπάρχουν σε όλη τη Μακεδονία για να θυμίζουν θυσίες των ανθρώπων που αντιστέκονται σε κάθε προσπάθεια φίμωσης και στέρησης της ελευθερίας τους σε δίαφορες στιγμές της μακραίωνης ιστορίας αυτού του τόπου.απο περιέργεια σταμάτησα να δώ ονόματα.το μάτι μου όμως έπεσε σε ένα,σε αυτό που είμαι σίγουρος θα πέσει και το δικό σας διαβάζοντάς τα,
327844
327845
Πόλεμος.άσχετα με το πως ορίζεται στα λεξικά σε οποιαδήποτε γλώσσα του κόσμου,πουθενά,τουλάχιστον σε όσα έχω συναντήσει αυτή την λέξη στις γλώσσες που γνωρίζω,δεν έχω δεί τον ορισμό που ίσως περιγράφει κυνικότατα την πραγματικότητα.
Πόλεμος=η κατάσταση εκείνη στην οποία ο άνθρωπος γίνεται κυνηγός αλλά και θήραμα,παύει να ενεργεί με την λογική και το συναίσθημα.όλοι οι άλλοι προσδιορισμοί απλά γεμίζουν τις σελίδες των λεξικών και αποτελούν γράμματα σε σελίδες ή σε οθόνες.συγχωρέστε με αν σας μαυρίζω την ψυχή αλλά ταξιδιωτικό δεν είναι μόνο η παράθεση εικόνων αλλά και ένα καλό έναυσμα για κουβέντα,προβληματισμό και σκέψη.και αυτό μου έβγαλε ο μικρός Σπύρος Λαζαρίδης...
Η Σκαλωτή ουσιαστικά είναι η είσοδος σε έναν απο τους πιο όμορφους και πολύτιμους βιότοπους της ελληνικής επικράτειας.το δάσος της Ελάτιας ή Καράντερε αποτελεί σήμερα το μεγαλύτερο δάσος της Ελλάδας (700 τετρ.χλμ) και αποτελείται κυρίως απο ερυθρελάτες,πεύκα ,κέδρους,σημύδες,οξιές,λεύκες,σφενδάμια,αγριοτριανταφ υλλιές και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο.όχι απλά ένα έργο τέχνης της φύσης,ίσως και οι λέξεις να μην μπορούν να περιγράψουν έστω και λίγο το τι γίνεται εδώ πάνω.ο δρόμος μετά την έξοδο της Σκαλωτής είναι φρεσκοστρωμένος,
327846
Και συνεχίζει για λίγα χιλιόμετρα σε αυτή την μορφή με πολύ μικρά κομμάτια χωματόδρομου έτοιμου να δεχτεί άσφαλτο,
327847
Καλώς σας βρήκα,καλώς σας βρήκα!
327848
Αυτό που ‘’φοβόμουν’’σιγά σιγά γινόταν πραγματικότητα.που είχα μπλέξει πάλι; γιατί για άλλη μια φορά ταλαιπωρούσα τα μάτια μου με εικόνες οι οποίες είναι αδύνατον να τις συλλάβει και ο πιο διεστραμμένα φυσιολάτρης νούς; τα θέλω και τα παθαίνω τελικά,
327849
Λίγα χιλιόμετρα πιο πάνω ο δρόμος ξαναγινόταν χώμα.φανερές και οι προσπάθειες της περιφέρειας καθώς και του δασαρχείου τουλάχιστον μέχρι το δασικό χωριό ο δρόμος να είναι απόλυτα προσβάσιμος απο οποιοδήποτε όχημα.συνεργεία έριχναν ψιλό χαλίκι και ίσιωναν την επιφάνεια για να ακολουθήσει μετά η άσφαλτος.μην το χαλάτε μωρέ,αφήστε το έτσι να κάνουμε και εμείς τα γούστα μας,ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΑΣΦΑΛΤΟΣ!!!
327850
Ευτυχώς το κομμάτι μέχρι το δασικό χωριό ήταν μεγάλο και οι εργασίες δεν είχαν καλύψει ούτε την μισή απόσταση μέχρι και τη μέρα που πέρασα εγώ,
327851
Απο τις βροχές της περασμένης μέρας το τερέν δεν θα μπορούσε να ήταν ιδανικότερο.καθόλου σκόνη,επιφάνεια νοτισμένη χωρίς όμως λάσπη.δηλαδή μηδενικό γλύστρημα ακόμα και για εμάς τους φτωχούς με τα tourance.μόνο οι λακούβες είχαν κρατήσει νερό και αυτές ήταν τόσες ώστε να τις αποφεύγω με ευκολία,
327852
Και ξανά άσφαλτος,έστω και σπασμένη.ΟΝΕΙΡΟ!!!
327853
Και ξαφνικά στην ερημιά του βουνού και την μαγεία του ορεινού σκηνικού,ο ευαγγελισμός της Θεοτόκου...της Τήνου! Έλα πές μου εσύ τώρα τι πέτρα στο κεφάλι έφαγαν οι δωρητές αυτής της μικρής εκκλησίας για να την ονομάσουν έτσι και μάλιστα εδώ πάνω,435 χλμ μακρυά απο το ομώνυμο νησί...
327854
Σε αυτό ακριβώς το σημείο όντας σταματημένος,με πλεύρισε ενα vitara με υπαλλήλους του δασαρχείου της Δράμας.και σε αντίθεση με τους συναδέρφους τους της Καστοριάς (http://www.moto.gr/forums/showthread.php?t=132601&page=6&p=2266783&viewfull=1#post2266783),οι κύριοι αυτοί ευγενέστατοι με ρώτησαν τι έκανα εδώ πάνω,ποιός ήταν ο προορισμός μου και αν χρειαζόμουν κάτι.πως να μην τους απαντήσεις και πως να μην τους χαμογελάσεις.αφού με την σειρά τους εξήγησα αλλά και πήρα και πληροφορίες που ήθελα σχετικά με την διαδρομή που είχα στο μυαλό μου,αλληλοχαιρετηθήκαμε και συνέχισαν την πορεία τους για το δασικό χωριό.πωςνα είναι άραγε να δουλεύεις εδώ πάνω;
327855
Το δασικό χωριό δεν άργησε να φανεί
327856
Έρημο ακόμα αυτή την εποχή,συντηρείται απο τους υπαλλήλους του δασαρχείου προκειμένου να δεχτεί τους επισκέπτες του κυρίως κατά την καλοκαιρινή περίοδο.αλλά η διαδρομή μου δεν σταμάταγε σε εκείνο το σημείο.αφήνοντας πίσω την τελευταία ‘’κοιτίδα πολιτισμού’’,έμπαινα στο κυρίως πιάτο.στόχος μου να οργώσω το δάσος της Ελατιάς και να φτάσω στο Παρανέστι οποσδήποτε.ακόμα και αν με κυνήγαγαν τα λιοντάρια του Ηροδότου.και τι να μου πούν μωρέ και τα γατάκια μπροστά στα 40 μοσχοαναθρεμένα άτια της miss K;
327857
το μόνο σίγουρο όσο προχώραγα ήταν πως δεν θα χανόμουν σε καμμία περίπτωση.όχι μόνο λόγω του χάρτη μου αλλά λόγω και της σήμανσης του δασαρχείου.μόνο αν δεν ξέρεις να διαβάζεις θα χαθείς εδώ πάνω,
327858
327859
Διακοπή όχι για διαφημήσεις αλλά για νερό.το οποίο απο κάπου ερχόταν,κάπου πήγαινε και το μόνο σίγουρο ήταν πως η παρατεταμένη επαφή με το χέρι μου θα προκαλούσε κρυοπάγημα και γάγγραινα.
41 29’ 46.37’’ Β
24 18’50.27’’ Α
Ύψος 1524μ
327860
Και από εδώ ξεκίναγε η απόλαυση.την οποία κατά την διάρκεια της χιλιομετροφαγίας μου συνειδητοποίησα πως δεν μπορούσα να φωτογραφήσω όλη.δυστυχώς...
327861
Πολλές στιγμές πίστευα πως εδώ γινόταν πόλεμος.ή κάποιος προσπαθούσε να με αποθαρρύνει να συνεχίσω,
327983
Ανοιχτές περιοχές υπήρχαν λίγες,ίσα ίσα για να ‘’ξεκουράζεται ‘’ το μάτι απο τα πολλά δέντρα...
327984
Απαραίτητο στοιχείο του όλου σκηνικού ήταν φυσικά το νερό,
327985
Που να πηγαίνει άραγε απο εδώ; Και άντε να μπώ,που θα κατέληγα και κατά πόσο θα με καταλάβαιναν...;
327986
Φτάνοντας στο σημείο μηδέν (έτσι το είχα ορίσει στο χάρτη μου) αρχικά είχα σκοπό να συνεχίσω πρός το Στραβόρεμα και απο εκεί αν δε με κρέμαγε ο χάρτης να βγώ στο Παρανέστι.γιατί όμως να έχω την έννοια;τα πράγματα ήταν απλά.η σήμανση μου έλυνε τα χέρια.οποιαδήποτε απόκλιση απο την διαδρομή θα ήταν μόνο για τα γούστα.έτσι η απόφαση πάρθηκε χωρίς σκέψη.ακολουθώ τις πινακίδες.για να μη μου μείνει μόνο ο καημός του Στραβορέματος,απλά μπήκα και στον κόπο να φτάσω μέχρι εκεί.
Σημείο μηδέν
41 30’ 24.41’’ Β
24 20’ 04.27’’ Α
327987
Και μια καλλιτεχνικής ανησυχίας...
327988
Δεξιά λοιπόν στο δίστρατο για περίπου 2 χιλιόμετρα.δεν άλλαζε τίποτα φυσικά στο σκηνικό,
327989
Και να είχα ένα ‘’πριονάκι’’ να μπώ στην πρασινάδα να γλεντήσω ...πόσες φορές δεν το έχω σκεφτεί και πόσο ακόμα θα το έχω κατά νού να το κάνω...
327990
Και ηρεμία παντού.όλα τα απαραίτητα στοιχεία που συνθέτουν την ομορφιά και την γαλήνη που προσφέρει ένα δάσος τριγύρω μου.για μια στιγμή ξεχάστηκα και είπα να συνεχίσω .τι να συνέχιζα όμως εδώ,τι εκεί που είχα αποφασίσει,
327992
Νεράιδα,νερα’ι’δούλα είσαι εδώ ή πάλι χαζεύεις με κανέναν άπλυτο που στο παίζει πρίγκιπας και μποέμης;
327993
327994
Για να γυρνάω σιγά σιγά πίσω.τελευταίες φωτό,
327995
327996
Και επιστροφή στο σημείο μηδέν.πραγματικά εαν σταμάταγα κάθε λίγο απο εδώ και πέρα για να φωτογραφίζω και μόνο,αφενώς μέν θα έμενα ή απο μίζα ή από μπαταρία αφετέρου θα ήμουν ακόμα εκεί.εξάλλου καλή η φωτογραφία αλλά το κακό είναι πως δεν ευχαριστιέσαι την διαδρομή,όσο αργά και αν προχωράς,όσο εξερευνητικά και αν κοιτάς γύρω σου.οπότε φωτομηχανή stop.για τα επόμενα 48 χιλιόμετρα αφέθηκα μόνο να κοιτάω,να μυρίζω,να ακούω και να μην χορταίνω το πάντρεμα όλων των στοιχείων του δάσους το οποίο μόνο ευεργετικά επιδρούσε επάνω μου. στάσεις μόνο για λίγο νερό που κουβάλαγα μαζί μου και για να ‘’ακούσω’’ αυτό που στερούμαι στην καθημερινότητά μου.την ησυχία.γιατί πολλές φορές μου ερχόντουσαν στο μυαλό η περιοχή που ζώ και ποτέ δεν ησυχάζει,η ποιότητα του αέρα που καθημερινά αναπνέω και μόνο την μακροζωία δεν μου εξασφαλίζει,κυρίως όμως μου ξυπνούσαν στο μυαλό ήχοι και μυρωδιές απο την εργασία μου.για λίγο όμως μιας και η μαμάκα φύση δεν τα πολυανέχεται όλα αυτά και τα αποβάλει εν ριπή οφθαλμού.ήρθες εδώ πάνω,σου λέει,θα το ευχαριστηθείς αρκεί ΝΑ ΤΟ ΣΕΒΑΣΤΕΙΣ.αρκεί να μην κάνεις τον κάγκουρα στον χωματόδρομο τρομάζοντας του ενοίκους του τόπου τούτου,αρκεί να μην αγγίξεις κανένα απο τους ενοίκους του τόπου τούτου για να μην σε αγγίξουν και αυτοί.τέτοια συμφωνία κάνεις με την μαμάκα φύση όταν τριγυρνάς μόνος μέσα στο δάσος.και να είστε απόλυτα σίγουροι πως αν τα σεβόμαστε αυτά,τίποτα δεν μπορεί να στραβώσει.μα τίποτα όμως!το έχω κάνει αρκετές φορές και ποτέ δεν έπαθα τίποτα.και όσο και αν βαυκαλίζουν κάποιοι πως διαδρομές στο βουνό είναι επικίνδυνες και πως μια φορά θα πάει η στάμνα στην βρύση και θα σπάσει,όλα αυτά είναι για να τα λένε.όταν ξέρεις τι σου γίνεται και ξέρεις που βρίσκεσαι,δεν στραβώνει τίποτα.και απαραίτητη προ’υ’πόθεση σε όλα αυτά,ο άπλετος χρόνος.τουλάχιστον αυτό έχω διδαχθεί 11 χρόνια τώρα που ταξιδεύω για πάρτη μου με την miss K.και πιστέψτε με,δεν έχω πάθει τίποτα.
Και επειδή θα με βρίζετε που δεν το έχω με το google maps,πάρτε τα σημεία απ’όπου πέρασα μέχρι να ξαναδώ πολιτισμό.με αφετερία το σημείο μηδέν λοιπόν συνέχισα σε,
41 30’ 05. 26’’ Β
24 22’ 57.44’’ Α
41 30’48.55’’ Β
24 24’13.84’’ Α
41 29’33.98’’ Β
24 24’13.84’’ A
41 24’54.63’’ Β
24 26’20.33’’ Α
41 26’35.81’’ Β
24 28’22.54’’ Α
Μέχρι να φτάσω στο
41 20’23.78’’ Β
24 27’53.81’’ Α
Ή σε πιο απλά ελληνικά,στο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο του φράγματος της Πλατανόβρυσης.η αλήθεια είναι πως η άσφαλτος είχε ξεκινήσει λίγα χλμ πιο πρίν.συνεπής στην υπόσχεση που είχα δώσει στον εαυτό μου,η φωτομηχανή ξαναβγήκε απο την θήκη της και την ασυνήθιστη για αυτήν απραξία.έτσι μέσα απο έναν δρόμο όπου το φώς άρχισε να στερεύει όχι μόνο λόγω των δέντρων αλλά και των σύννεφων που είχαν αρχίζει να συνωστίζονται στον ουράνιο θόλο.Το φράγμα της Πλατανόβρυσης έκανε επιβλητικά την εμφάνισή του,
327997
Και η τεχνιτή λίμνη που έχει σχηματιστεί πίσω απο το φράγμα,
327998
Καλως ήρθα στον πολιτισμό λοιπόν.το σκηνικό βέβαια δεν άλλαζε δραματικά και μετά την εμφάνιση του φράγματος.η διαδρομή απο την δεξιά πλευρά του Νέστου όπως την βλέπουμε στον χάρτη εξακολουθούσε να εκτυλίσσεται μέσα στο πράσινο.σε πυκνό μάλιστα πράσινο
327999
Η μαμάκα φύση βέβαια δεν καταλαβαίνει ποτέ τις προθέσεις των ανθρώπων.μάλλον με επιφύλαξη τις αντιμετωπίζει.γιατί λοιπόν να εμπιστευτεί και εμένα;απο την στιγμή που είδα το φράγμα μέχρι και να πλησιάσω και στο Παρανέστι,έστειλε λοιπόν έναν αντιπρόσωπό της απο αέρος να με παρακολουθεί μήπως και κάνω κάτι μεμπτό.και ήταν και θηρίο ο άτιμος μα καθόλου διακριτικός.άλλωστε έπαιζα στην ‘’έδρα’’του,είχε κάθε δικαίωμα να τριγυρνάει πάνω απο το κεφάλι μου,
328000
Ασχολήσου εσύ με μένα πετούμενο,να ασχοληθώ εγώ με τον δρόμο,
328001
τουλάχιστον δεν απαιτούσε να φωτογραφίζω συγκεκριμένα μέρη απο συγκεκριμένες γωνίες όπως ζητούν οι βορειοκορεάτες ξεναγοί απο τους τουρίστες που επισκέπτονται την χώρα τους...
ποιός σας είπε πως τέτοιες γέφυρες θα συναντήσετε μόνο μέσα στο advrider και σε ταξιδιωτικά στις αχανέστατες εκτάσεις της ρωσικής επικράτειας;
328002
και όμως,τέτοια γεφύρια βρίσκονται κρυμμένα και και σε διάφορα μέρη στην χώρα μας και ένα απο αυτά βρίσκεται και εδώ πάνω.Νέστος ορμητικότατος απο κάτω του,ευκαιρία να κάνω κανένα γούστο σκέφτηκα.τι παπατζιλίκι Θεέ μου..
328003
Στην άκρη κυρίες μου,βλέπετε καμμιά διάβαση για να περάσετε έτσι χύμα;
328004
Προσπερνώντας λοιπόν τα ζωντανά στο έδαφος,ξεφεύγοντας και απο την επιτήρηση των ιπτάμενων φυλάκων του δάσους,το Παρανέστι με υποδέχτηκε μουντό και ήσυχο.απο εκεί,τα 40 χλμ που με χώριζαν απο την Δράμα σε μια αρκετά όμορφη κατά τα άλλα διαδρομή μου φάνηκαν μαρτύριο μιας και τα έρημα τα κοκκαλάκια μου άρχιζαν σιγά σιγά να διαμαρτύρονται τόσο απο την φύση των χιλιομέτρων που υπέμεναν τόσες ώρες στωικά όσο και απο το γεγονός ότι επιμένω να τα βασανίζω με το KLE.
Η όψη της Δράμας ενέτεινε ακόμα περισσότερο τον πόνο που εισέπρατα απο όλο μου το σώμα και η λύση ήταν προφανέστατη.απευθείας μάσα και απόσυρση εις τόπον δροσερό,ήσυχο και καθαρό.το βραδυνό ήταν δεδομένο (βάρκα η χορταστική) ενώ μετά το μπάνιο στο δωμάτιο,το μόνο που θυμάμαι δεν ήταν το 11888 (για να κάνω και ένα ανόητο χωρατό...) αλλά το ότι πρόλαβα να ρυθμίσω το ξυπνητήρι (ευτυχώς που κάνω ταξίδια χωρίς άγχος και με σκοπό την ξεκούραση δηλαδή).ο πόλεμος θα συνεχιζόταν και αύριο...
Ημέρα 3η
Μόνο το μυαλό ήθελε να σηκωθεί.το σώμα αρνιόταν να κουνηθεί.οι νευρώνες έστελναν στον κεντρικό υπολογιστή την διαμαρτυρία απο όλα τα μέλη του σώματος για την βίαια χθεσινή μέρα και για την πρόθεση να μην κουνήσουν εάν αυτή η κατάσταση συνεχιζόταν και σήμερα.αλλά κουμάντο σε αυτή την περίπτωση κάνει πάντα η θέληση.κρυφή σύμμαχος του μυαλού και σε διαρκή αντιπαράθεση με τις απαιτήσεις του σώματος.η δωροδοκία λοιπόν του σώματος απο το μυαλό και την θέληση υπο την μορφή μπουγάτσας και γάλακτος(!) έκαμψαν και την τελευταία αντίσταση των μυών μου και έτσι η μάχη της τρίτης μέρας ξεκίναγε υπο το άγρυπνο βλέμμα του ανατέλοντος ηλίου και της πρωινής ‘’δροσιάς’’ στον επαρχιακό δρόμο που ενώνει την Δράμα με τις Σέρρες.για τα πρώτα χιλιόμετρα τουλάχιστον.Προορισμός,το χιονοδρομικό κέντρο του φαλακρού.ή σε πιο απλά ελληνικά,να ανέβω όσο το δυνατόν ψηλότερα γίνεται στο όρος φαλακρό.για αρχή.
Ο δρόμος με τσίγκλαγε να πάω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.φαρδύς και έρημος.όσο όμως και να με έτρωγε ο δεξιός μου καρπός,το όχημα μόνο για τέτοια δεν είναι φτιαγμένο.σχέδιο Β λοιπόν,η απόλαυση της διαδρομής,
328136
Και όλη αυτή η κατάσταση μέχρι την διαστάρωση για το χιονοδρομικό.μετά θα άρχιζε η ‘’Γιώργου ανάβαση’’ η οποία δεν έχει φυσικά καμμία σχέση με το περίφημο έργο του Ξενοφώντα ‘’Κύρου ανάβασις’’ και για την οποία δεν ξέρω και πάρα πολλά.όσοι έχετε περιέργεια,ρωτήστε τον μουρλοάδωνι,μπάς και τσιμπήσετε και την περίφημη ‘’ταμπλέτα’’ (http://www.youtube.com/watch?v=Qv8ztBCZp9o) με όλα τα έργα των αρχαίων φιλοσόφων και ιστορικών :rotflmao:
Είπα,γιώργου ανάβασις,
328137
Το τοπίο άλλαζε διαρκώς όψη.μονάδες κοπής μαρμάρου με κίνηση φορτηγών τα οποία πάσχιζαν να καταφέρουν να κινηθούν στην ανηφόρα σε ένα τόπο με σχετικά αραιή και χαμηλή βλάστηση,
328138
...σε τοπίο με δάσος.περίεργο αν σκεφτεί κανείς πως το υψόμετρο διαρκώς μεγάλωνε.δε με χάλαγε φυσικά,
328139
328140
328141
Πίστευα πως αφού ο ήλιος είχε βγεί θα ζεσταινόταν και το κοκκαλάκι μου.ελπίδα απατηλή όμως.ένα ελαφρύ αεράκι περόνιαζε όλο μου το είναι κυριολεκτικά.
Υψόμετρο γύρω στα 1700 μ
328142
Υπο ανέγερση μονάδες ξενοδοχειακές φυτρωμένες εδώ και εκεί.καθόλου άσχημες,αρκεί να παρέχουν τα πάντα εδώ πάνω.που να τρέχεις χειμώνα με χιόνι στο χωριό του Βώλακα...
328145
Σημάδια των ‘’κατοίκων’’ του τόπου αυτού παντού και διάσπαρτα στο δρόμο.ένα ψηλότερο μπροστινό φτερό να έχεις και θα γινόσουν απευθείας ‘’γαμπρός’’...
328146
Επιτέλους απο κάποιο σημείο και μετά καταλάβαινα πως ήμουν αρκετά ψηλά.βλάστηση γλάστρας και κρύο του θανάτου.ο ήλιος απλά ήταν ντεκόρ αλλά η θέα αποζημίωνε το σόκ,
328149
Υψόμετρο περίπου 1800 μ.οχι και άσχημα,
328152
Ζωάρα που κάνετε ρε μπαγάσιδες,ζηλεύω,
328154
Το χιονοδρομικό δεν άργησε να φανεί.έρημο φυσικά,με σημάδια εγκατάλειψης.αρκετά μικρό θα έλεγα,
328157
Επισκέπτες πάντως είχε,δεν ήμουν μόνος μου.δεν ασχολήθηκαν μαζί μου καθόλου,
328160
Σχεδόν τέλη Μα’ί’ου και οι κορυφές των πιστών είχαν ακόμα χιονούρα.2000 μ είναι αυτά,δεν παίζουμε,
328164
Η παραμονή δεν διήρκησε πολύ.ίσα ίσα δυο γουλιές νερό.αν καθόμουν παραπάνω θα έπρεπε να ξαναζεστάνω τη μοτοσυκλέτα με τόσο κρύο που είχε.αναχώρηση λοιπόν,είχα εξάλλου δρόμο μπροστά μου.
Όσες και να τράβηξα καθώς ανέβαινα,δε μου έφταναν.και στην κάθοδο πάλι η φωτομηχανή είχε δουλειά.το ίδιο σκηνικο;το ίδιο.όταν δεν το χορταίνεις...
328168
Powered by vBulletin® Copyright © 2025 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.