View Full Version : BIG IN JAPAN ΜΕΡΟΣ ΙΙI (ΙΑΠΩΝΙΑ)
375265
Ξεκινάμε ... και όπου φτάσουμε ...
ΙΑΠΩΝΙΑ (επιτέλους !!!)
Η είσοδος στην χώρα ξεκινά από το λιμάνι του Sakaiminato, δεν είναι άμεση και φυσικά δεν είναι δωρεάν. Για να κυκλοφορήσει το μηχανάκι στην χώρα απαιτεί υπογραφή στο καρνέ από την Japan Automobile Federation (J.A.F.) τα κοντινότερα γραφεία της οποίας είναι στο Matsue δηλαδή περίπου 50 χλμ πήγαινε έλα. Διαλέγεις ταξί ή συγκοινωνία ή δίνεις 40€ στον κροκόδειλο της εταιρίας και σε πηγαίνει και σε φέρνει. Βάλε τώρα ασφάλεια (5.000 ¥), τέλη εκτελωνισμού + την προηγούμενη μεταφορά, όλα μαζί φτάνουν στα 20.320 ¥, δηλαδή περίπου στα 180€. (ο ΕΝΦΙΑ που λέγαμε)
375266
Αφού πήρα επιτέλους το μηχανάκι στα χέρια μου, πήγα να βάλω μπροστά για να ξεχυθώ στην ενδοχώρα. Ναι αμέ από αυτούς είμαι. Πεισματικά και με γαϊδουρινή υπομονή η μηχανή δεν έλεγε να πάρει μπροστά. Γαμώ την κηδεία μου, σκέφτηκα όχι τώρα, όχι στην Ιαπωνία ρε πούστη μου. Ο Ματέο προσφέρθηκε να σπρώξει και το μηχανάκι πήρε μπροστά. Χωρίς πολύ σκέψη ζήτησα από τους δύο Ιταλούς να συνταξιδέψουμε για λίγες μέρες μέχρι να βρω κάποιο συνεργείο να δω τι συμβαίνει. Άλλωστε το σπρώξιμο είναι ένα άθλημα που θέλει δύο (σε όλες τις εκφάνσεις του). Περιχαρείς και οι δύο δέχτηκαν οπότε ένα βασικό πρόβλημα (της εκκίνησης της μηχανής) λύθηκε για μερικές μέρες.
Από το πρωί στις 10:00 που κατεβήκαμε στην Ιαπωνία μέχρι να καβαλήσουμε και να είμαστε σε θέση να φύγουμε, είχε πάει 14:00 και ο ήλιος έδυε σε 3,5 ώρες. Επειδή η Ιαπωνία είναι πανάκριβη χώρα, ειδικά στα καταλύματα, αποφασίσαμε να κοιμόμαστε σε κάμπινγκ που είναι αισθητά φθηνότερα από τα υπόλοιπα είδη διανυκτέρευσης.
375267
Τα παιδιά δεν ήταν καφενεία, φορούσαν και αυτοί στολή, μπότες και τα συναφή, απλά εδώ αφήνουμε τα μηχανάκια εντώς του τελωνείου για να πάμε στην JAF.
Πριν πατήσω την ρόδα μου στην Ιαπωνία είχα σκοπό να επισκεφτώ όλα τα νησιά. Αρχικά θα πήγαινα στο νοτιότερο νησί, το KYUSHU και ύστερα θα χάραζα πορεία προς τα πάνω μέχρι το βορειότερο νησί το Χοκάϊντο.
Εξυπακούεται πως το πλάνο δεν λειτούργησε. Πάντα υπάρχουν πολλοί αστάθμητοι και απρόβλεπτοι παράγοντες που επηρεάζουν τις καταστάσεις. Για παράδειγμα το δίμηνο Αυγούστου-Σεπτεμβρίου σηματοδοτεί την περίοδο των τυφώνων για την Ιαπωνία. Ξεκινώντας, συνήθως, από την Οκινάουα οι τυφώνες ακολουθούν βορειοανατολική πορεία και φτάνουν ή και μερικές φορές προσπερνούν, το Τόκιο. Την ημέρα που αποβιβάστηκα στο νησί, ξεκινούσε ένας τυφώνας από την Οκινάουα με κατεύθυνση βορειοανατολικά (προς το λιμάνι που ήμουνα δηλαδή). Σε δύο ημέρες θα έφτανε στην Οζάκα, οπότε τα σχέδιά μου ανατράπησαν με το καλημέρα (τι πρωτότυπο!!!).
Έμεινα 22 μέρες στην Ιαπωνία και στο διάστημα αυτό «χτύπησαν το νησί» τρεις τυφώνες. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση ήταν αυτή του τυφώνα «μαλάκα» ο οποίος αποδείχθηκε πολύ μαλάκας γιατί έβρεχε σε όλη την επικράτεια για τρεις μέρες.
Από το λιμάνι κατευθύνθηκα μαζί με το ζευγάρι των Ιταλών προς το Niimi, στην ενδοχώρα, και ένα κάμπινγκ ανάμεσα στα βουνά. Η διαδρομή ήταν απλά φανταστική. Αφού για λίγο ακολουθήσαμε την ακτογραμμή της Ιαπωνικής θάλασσας
375268
ακολούθως εισήλθαμε στην ενδοχώρα. Κατάφυτα βουνά, φαράγγια, ποτάμια, γέφυρες, μία απίστευτη ποικιλία δέντρων και χρωμάτων με αποζημίωνε για την στείρα και μονότονη Ρωσική ύπαιθρο.
Είδα τα πρώτα μου μπαμπού υπό την μορφή συστάδας ανάμεσα στα δάση, ενώ σε ολόκληρη την διαδρομή οποιοδήποτε πεδινό κομμάτι γης περίσσευε ήταν φυτεμένο με ρύζι. Οι ρυζοφυτείες αργότερα διαπίστωσα πως βρίσκονται παντού. Δίπλα στις εθνικές οδούς, ανάμεσα στα σπίτια, κολλητά στα πεζοδρόμια και στους ποδηλατόδρομους, ακόμα και εντός των πόλεων !!!
Το παράδοξο είναι πως ενώ η δυνητική ποσότητα ρυζιού που μπορεί να παράξει η χώρα είναι ικανή να καλύψει πλήρως την εσωτερική ζήτηση, κάθε χρόνο το 1/3 των ρυζοχώραφων δεν καλλιεργούνται επειδή η χώρα έχει υπογράψει εμπορική (πιασέκωλο θα έλεγα) συμφωνία με τις Η.Π.Α. που την υποχρεώνει να αγοράζει συγκεκριμένες ποσότητες ρυζιού από αυτήν. Στον αντίποδα η Ιαπωνία μπορεί να πουλάει γιαπωνέζικα αυτοκίνητα στις Η.Π.Α. πάλι με αντίστοιχο πλαφόν ... παγκοσμιοποίηση ...
375269
375270
375271
Μετά από αρκετές στροφές ανάμεσα σε ένα απίστευτα δασωμένο τοπίο και αφού έπεσε νύχτα, ανηφορίσαμε σε ένα πυκνό δάσος από ευθυτενή πανύψηλα κυπαρίσσια και μετά από λίγο φτάσαμε στο κάμπινγκ. Το κάμπινγκ ήταν κλειστό αλλά το παραπλήσιο χωμάτινο με ελαφρύ χαλίκι πάρκινγκ όχι. Χωρίς δεύτερη σκέψη και με συνεννόηση με τα μάτια ξεφορτώσαμε και στήσαμε σκηνές. Μου φάνηκε απίστευτο που είχα πατήσει στην Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου …
Το πρωί η διαδρομή ανάμεσα στα κυπαρίσσια ήταν κάτι το απίστευτο. Ο ήλιος πάσχιζε να βρει σημείο να διεισδύσει μέχρι το έδαφος, το οποίο άχνιζε από την πρωινή δροσιά. Φως και πάχνη δημιουργούσαν μία μυστηριώδη ατμόσφαιρα, σημάδι πως η χώρα έχει απίστευτες ομορφιές να αποκαλύψει.
375272
375273
Είμαι σίγουρος πως το έχω δει σε γλάστρα αυτό ..
Ακολουθήσαμε πορεία νότια προς Okayama με σκοπό την συνέχιση της διαδρομής παραλιακά προς Οζάκα και έπειτα προς Κιότο. Δοκιμάσαμε να πάρουμε τον αυτοκινητόδρομο (highway). Μεγάλο λάθος… γνώριζα πως τα διόδια στην Ιαπωνία είναι πανάκριβα. Άλλο να το ξέρεις, άλλο να βάζεις το χέρι στην τσέπη. Τα διόδια είναι τόσο ακριβά που σε σπρώχνουν να κάνεις χαρακίρι. 17€ για 63 χλμ δεν καταπίνονται με τίποτα και ας έχει η βενζίνη από 1,04€ έως 1,11€ /λίτρο.
375274
Εδώ, νομίζω, πως αξίζει να κάνω μια παρένθεση και να πω κάποια πράγματα για την χώρα. Οι Ιάπωνες ονομάζουν την χώρα τους Νιχόν ή Νιππόν και το όνομά της είναι συνδυασμός δύο ιδεογραμμάτων (日本), που σημαίνουν ήλιος και αρχή αντίστοιχα. Με έκταση περίπου 378.000 χλμ2, τα 2/3 της χώρας ορεινά και πληθυσμό κοντά στα 130.000.000 άτομα η πληθυσμιακή πυκνότητα της χώρα αγγίζει τους 335,5 κατοίκους/χλμ2 . Η αντίστοιχη στην Ελλάδα είναι 81,97 κάτοικοι/χλμ2.
Η Γερμανία με έκταση περίπου μία Πελοπόννησο λιγότερη (≈ 360.000 χλμ2) και πληθυσμό 80.000.000 έχει πληθυσμιακή πυκνότητα 228,2 κατοίκους/χλμ2. Τα βουνά της Ιαπωνίας είναι ηφαιστιογενή και με απότομες κλίσεις, γεγονός που δεν επιτρέπει την δόμηση. Αυτά τα γράφω για να αντιληφθούμε την οργάνωση της χώρας όσον αφορά τις πάσης φύσεως υποδομές. Δεν υπάρχει ούτε μία πιθαμή γης ανεκμετάλλευτη και αυτό είναι κυριολεκτικό και όχι σχήμα λόγου. Ούτε μία πιθαμή.
Παρά το γεγονός πως το όλο νησιωτικό σύμπλεγμα αριθμεί περίπου στα 3.000 νησιά, όλα τους είναι ορεινά και ηφαιστιογενή. Η Ιαπωνία βρίσκεται ακριβώς επάνω στην ηφαιστειακή ζώνη του Ειρηνικού και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την παρουσία 192 ηφαιστείων στην χώρα. Σαν να μην έφτανε αυτό τα νησιά «κάθονται» στην συμβολή τριών τεκτονικών πλακών και αυτός είναι ο λόγος που οι σεισμοί είναι συνηθισμένο φαινόμενο στην χώρα.
Μετά την Okayama και με δεδομένο τις τιμές φωτιά των διοδίων προσπαθήσαμε να ακολουθούμε επαρχιακούς ή δευτερεύοντες δρόμους αλλά και πάλι εντός αστικού τοπίου η οδήγηση ήταν κάθε άλλο παρά εύκολη. Η διαδρομή στην επαρχία πάντως ήταν καταπληκτική γεμάτη ποτάμια, πανέμορφα σπίτια, τούνελ, ρυζοχώραφα και πολύ πράσινο.
375275
375276
Το οδικό δίκτυο της χώρας είναι τόσο πυκνό που δεν αποτυπώνεται με ακρίβεια σε κανέναν χάρτη. Χρησιμοποίησα τους χάρτες του maps.me και του googlemaps, αλλά διαπίστωσα μεγάλες αποκλίσεις από την πραγματικότητα. Ο Ματέο χρησιμοποιούσε τους χάρτες της garmin αλλά ομοίως συνεχώς γκρίνιαζε πως δρόμοι που ακολουθούσαμε απλά δεν υπήρχαν στο gps του. Μοναδική επιλογή σε πολλές περιπτώσεις είτε με τους Ιταλούς, είτε μόνος μου ήταν να επιλέγω κατεύθυνση και όπως φτάσω. Αυτό τελικά μου βγήκε σε καλό αφού οδήγησα μέσα από πανέμορφα δάση, βουνά, λίμνες και ποτάμια οπότε θεωρώ πως βγήκα κερδισμένος από την έλλειψη των πλοηγών μου.
Τα κάμπινγκ στην Ιαπωνία είναι πολύ μπροστά. Βρήκαμε ένα απίστευτο με φοβερές εγκαταστάσεις (τιμή 7€/άτομο) και αράξαμε την δεύτερη μέρα μας στο νησί.
375279
375280
375281
Εντωμεταξύ το πρόβλημα με το μηχανάκι μου δεν έστρωνε με τίποτα. Από τότε που πάτησα στην Ιαπωνία η μίζα δεν ξαναδούλεψε και ο Ματέο έσπρωχνε και έσπρωχνε. Εντωμεταξύ και το ΤΤ της Βαλεντίνας είχε πρόβλημα με τον ρελέ και χρειαζόταν σπρώξιμο, γεγονός που μας υποχρέωσε να βάλουμε ως προορισμό το πλησιέστερο συνεργείο. Πριν πάω Ιαπωνία θεωρούσα πως τα συνεργεία και τα ανταλλακτικά θα είναι όπως τα περίπτερα στην Ελλάδα αλλά η πραγματικότητα με διέψευσε. Μετά από άσκοπη περιπλάνηση σε τοποθεσίες που βάση gps ήταν συνεργεία μηχανών (ενώ ήταν άδεια εμπορευματοκιβώτια, σπίτια, κ.λπ) βρεθήκαμε σε ένα βαφείο, μετά σε μία έκθεση-συνεργείο μηχανών και τελικά καταλήξαμε σε ένα συνεργείο της Kawasaki στην Kakogawa. Εκεί με πατέντα άλλαξαν ρελέ στο ΤΤ, ενώ εγώ είχα αρχίσει να πιστεύω πως είχε πρόβλημα ο ανορθωτής μου. Την προηγούμενη ημέρα στο κάμπινγκ είχα λύσει και καθαρίσει τον διακόπτη της μίζας-φώτων πιστεύοντας πως το πρόβλημα προερχόταν από εκεί.
Δυστυχώς όμως δεν ήταν αυτή η πηγή του προβλήματος. Με τις ασφάλειες όλες οκ, την μπαταρία να δουλεύει άρα και το πηνίο να λειτουργεί, το μόνο που έμενε ήταν ο ανορθωτής. Με νοήματα και εικόνες από το διαδίκτυο δείχνω στο μοναδικό άτομο που μιλούσε ελάχιστα αγγλικά, το πρόβλημα και τον ρωτάω αν έχει. Αυτός μου είπε πως χρειάζονται δύο ημέρες για να έρθει το ανταλλακτικό εκεί. Και στο προηγούμενο συνεργείο είχαν πει πάλι δύο ημέρες για τα ανταλλακτικά. Από ότι φαίνεται η χώρα που κατασκευάζει τα μηχανάκια δεν παράγει ανταλλακτικά…
Ο αρχιμάστορας, ένα ξερακιανό γερόντι που κάπνιζε αρειμανίως ξεκίνησε να λύνει την μηχανή για να δει τον ανορθωτή. Μόλις έφτασε εκεί και τον έβγαλε τινάχτηκε πάνω σαν ελατήριο και άρχισε να πανηγυρίζει. Στιγμιαία νόμισα πως το χασε αλλά κοιτώντας πιο προσεκτικά τα καλώδια είδα πως κάτι έπαιζε. Πράγματι ένα καλώδιο είχε κυριολεκτικά λιώσει και αυτό δημιουργούσε όλη την ζημιά. Εν ριπή οφθαλμού αλλάχτηκαν τα 3/6 καλώδια και το πρόβλημα λύθηκε. Φεύγοντας όλο το προσωπικό του συνεργείου μας χαιρέτησε σε παράταξη με υποκλίσεις και γέλια. Ο αρχιμάστορας μου έδωσε ένα αυτοκόλλητο του καταστήματος. Ποτέ μου δεν έχω κολλήσει αυτοκόλλητο σε οποιοδήποτε μηχανάκι και να είχα. Αυτό όμως με περίσσεια χαρά το κόλλησα στην ταλαιπωρημένη ζελατίνα μου. Τόσο ανακούφιση ένιωσα που έλυσα ένα πρόβλημα που με ταλαιπωρούσε κοντά 10 μέρες.
375282
375283
Οι προσπάθειες ανεύρεσης κάμπινγκ μέχρι την Οζάκα αποδείχθηκαν άκαρπες. Η απόλυτη οργάνωση και το αυστηρό πρόγραμμα των Ιαπώνων έλεγε πως 1η Σεπτέμβρη οι διακοπές τελειώνουν και τα κάμπινγκ κλείνουν. Αυτή ήταν και η πραγματικότητα. Αφού απηυδήσαμε να πηγαίνουμε σε κάμπινγκ που ήταν κλειστά (1/4 ανοικτό) αρχίσαμε να ψάχνουμε την αμέσως οικονομικότερη λύση, τα χόστελ. Βρήκαμε ένα στην Οζάκα που όλοι μας ήθελαν να την επισκεφτούμε και κλείσαμε.
Στον δρόμο για την πόλη είδα όμορφα μα και περίεργα πράγματα..
375284
Παίζει και να έχουν φανάρια εντός του σπιτιού όταν ταυτόχρονα θέλουν δύο άτομα να περάσουν από το ένα δωμάτιο στο άλλο..
375285
375286
375287
375288
θα τα πούμε πιο μετά για την ποιότητα των δρόμων και τις κατασκευαστικές καινοτομίες της χώρας. Προς το παρόν, φάτε μάτια ψάρια ..
Στην Οζάκα μείναμε δύο μέρες. Επισκέφτηκα την πόλη και περπάτησα στο κέντρο της. Πρόκειται για ένα συνονθύλευμα από χρωματιστές επιγραφές, φώτα νέον, μαγαζιά με φαγητό, σοκάκια και λογιών λογιών καταστήματα. Το κέντρο ήταν ζωντανό, πρόσχαρο αλλά και ακριβό.
375289
375290
375291
Στο μετρό έβγαλα μία κάρτα Icocu για τρένα και λεωφορεία. Έχει ισχύ σε όλη την χώρα. Πληρώνεις 2.000¥ και έχεις 1.500¥ μέσα. Αν την επιστρέψεις παίρνεις πίσω και τα υπόλοιπα 500¥.
Εξυπακούεται πως μπορείς να βάζεις χρήματα χωρίς περιορισμό.
375295
Τα μετρό στην χώρα είναι κάτι μεταξύ εστιατορίου και mall .
375296
Οι Ιαπωνικές πόλεις είναι 100% αφιλόξενες για μετακίνηση με τροχοφόρο (πλην ποδηλάτου), συνεπώς θα παίξει πόδι ή ΜΜΜ ή ποδηλατάκι.
Η Οζάκα είναι μία σύγχρονη πόλη με επιβλητικά κτίρια, πανύψηλες πολυκατοικίες και ουρανοξύστες και ένα τεράστιο πάρκο πλάι στο κέντρο της. Εκεί βρίσκεται και το μουσείο της πόλης αλλά και το κάστρο της. Το μουσείο δυστυχώς ήταν κλειστό εξαιτίας έργων συντήρησης. Το κάστρο όμως ήταν όλα τα λεφτά. Περιστοιχισμένο από τάφρους, αυλές και πέτρινα τείχη έδειχνε φοβερά επιβλητικό. Ταυτόχρονα βλέποντας τους ουρανοξύστες γύρω του, σου προξενούσε μία απροσδιόριστη αίσθηση νοσταλγίας για το νέο που «καταπίνει» το παλιό. Το μεσαιωνικό κάστρο όπως και η πλειοψηφία των αντίστοιχων στην Ιαπωνία είναι ένα σύμπλεγμα από κατασκευές που καταλήγουν σε ένα επιβλητικό τύπου παγόδας πύργο με στιβαρά τείχη και βαριές πόρτες. Ο περιβάλλοντας χώρος έχει αριστοτεχνικά διαμορφωθεί σαν ένας τεράστιος κήπος, ενώ στα νερά των τάφρων κυκλοφορούν σε αφθονία τα ψάρια «κόι» (είναι σαν υπερμεγεθή χρυσόψαρα) τα οποία λέγεται ότι ζουν έως και διακόσια χρόνια. Οι εικόνες είναι απλά πανέμορφες και καθηλωτικές..
375297
375298
375299
Ήθελα να περιφερθώ και άλλο μέσα στην πόλη, δυστυχώς όμως, το με διακοπές ψιλόβροχο μου είχε σπάσει τα νεύρα. Επιπλέον η ώρα είχε πάει 17:00 και όλα τα αξιοθέατα είχαν κλείσει. Το ωράριο αυτό ισχύει σε όλη την χώρα. Τα αξιοθέατα (παλάτια, κάστρα, μουσεία, μαυσωλεία, ναοί, κήποι κ.λπ) ανοίγουν το πρωί από τις 08:30 με 09:00 και κλείνουν στις 17:00 ή σπανιότερα στις 17:30.
Η βροχή ήταν άλλο ένα πρόβλημα που συνάντησα στο νησί. Όσο βρισκόμουν στο νοτιότερο τμήμα και μέχρι το Κιότο η ζέστη και η υγρασία ήταν απλά αφόρητες. Ψιλόβροχο και υγρασία μονίμως πάνω από το 82% δημιουργούσαν μία αποπνικτική ατμόσφαιρα. Έτσι σε όλους τους κλειστούς χώρους όπως μουσεία, εστιατόρια, σούπερ μάρκετ, μετρό, χόστελ παντού, τα κλιματιστικά δούλευαν ακατάπαυστα. Άσε που τα κουνούπια καραδοκούν και τσιμπάνε ακόμα και όταν βρέχει. Αλητεία σκέτη …
Μετά το Κιότο η θερμοκρασία έπεσε αισθητά, όχι όμως σε σημείο που να αισθάνεσαι κρύο. Ο κοινός παρανομαστής σε όλο το νησί ήταν η βροχή. Είτε με την μορφή ψιλόβροχου, είτε ως ξαφνική μπόρα, είτε ασταμάτητη για δύο ημέρες η βροχή ήταν πανταχού παρούσα. Από τις 22 ημέρες που έμεινα στο νησί τις 18 έβρεξε έστω και για λίγο και αυτό δεν είναι καθόλου υπερβολή. Συζήτησα με τρία άτομα από διαφορετικές περιοχές και όλοι μου είπαν πως αυτός ο Σεπτέμβρης είναι ο πιο βροχερός από το 2000. Σε γενικές γραμμές οι καλύτερες εποχές για να επισκεφτείς το νησί είναι Οκτώβριος-Νοέμβριος και Μάρτιος –Απρίλιος. Βέβαια και αυτό δεν είναι σίγουρο αφού στην Ιαπωνία το κλίμα είναι διαφορετικό, την ίδια εποχή, στον βορά και στο νότο. Επιπλέον η διάσχιση της νότιας Σιβηρίας τέλη Σεπτέμβρη, για όποιον ταξιδέψει οδικά, ενδεχομένως να κρύβει κινδύνους αν ο καιρός είναι κακός.
Από την Οζάκα συνταξίδεψα με τους Ιταλούς μέχρι το Κιότο. Για να καλύψουμε μία απόσταση περίπου 60 χλμ χρειάστηκε να οδηγήσουμε δύο ώρες… Ακολουθήσαμε έναν εθνικό δρόμο πάνω από τον οποίο πέρναγε σε υπερυψωμένες γέφυρες ο αυτοκινητόδρομος (διόδια).
375302
375303
375304
Στο Κιότο είχα νοικιάσει ποδήλατο μιας και οι Ιαπωνικές πόλεις, όπως προείπα, είναι παντελώς αφιλόξενες για οποιοδήποτε τροχοφόρο φέρει κινητήρα. Ποδηλατάκι (ομορφαίνει δεν παχαίνει) κοριτσίστικο με καλάθι μπροστά, ευτυχώς σε χρώμα γκρι. Κάθισα τρία βράδια στην πρώην πρωτεύουσα και πραγματικά θα μπορούσα άνετα να καθίσω άλλα τόσα.
Το Κιότο αποτελεί την επιτομή της ιαπωνικής κουλτούρας και του πολιτισμού. Υπήρξε πρωτεύουσα της αυτοκρατορικής περιόδου (περίοδος Έντο) ενώ υπολογίζεται ότι πάνω από 20% των έργων τέχνης όλης της Ιαπωνίας βρίσκονται εκεί. Ένας απίστευτος αριθμός από βουδιστικούς ναούς (1700 περίπου), βωμούς, ιερά του σιντοϊσμού(περίπου 300), μαυσωλεία, κήπους, το αυτοκρατορικό παλάτι με την παρελκόμενη έκτασή του, μουσεία, ξετρυπώνουν από κάθε γωνιά της πόλης περιμένοντας τον επισκέπτη καρτερικά να αφιερώσει λίγο από τον χρόνο του.
Χωροταξικά ο ποταμός Καμογκάβα ανοίγει και περικλείει το μεγαλύτερο μέρος της πόλης ανάμεσά του. Πανέμορφες γέφυρες, πράσινο, παραδοσιακά κτίσματα κάνουν τις διαδρομές πλάι στον ποταμό απλά πανέμορφες ενώ πολλά μακρυμούτσουνα πουλιά ψαρεύουν ή ξεκουράζονται στις όχθες του.
375305
375306
Η πόλη είναι επίπεδη με μία ελαφριά ανηφορική κλίση όσο πηγαίνεις προς βορά. Ο "αέρας", η ομορφιά, η καθαριότητα και η ρυμοτόμηση του Κιότο έχει χαραχτεί βαθιά μέσα μου. Με το ποδήλατο έκανα περίπου 60 με 70 χλμ στην πόλη. Αν σας πω πως η άσφαλτος σε κάποιους ποδηλατόδρομους ήταν καλύτερη από αυτή που έχουμε στην Ελλάδα στις εθνικές οδούς θα ακουστώ υπερβολικός αλλά δυστυχώς αυτή είναι η πικρή, μα αδιάψευστη πραγματικότητα. Ένα απίστευτο δίκτυο ποδηλατόδρομων διασχίζει όλη την πόλη στους δρόμους και τα πεζοδρόμια και ένας εξίσου τεράστιος αριθμός Ιαπώνων όλων των ηλικιών καθημερινά τους χρησιμοποιεί, όχι μόνο στο Κιότο αλλά σε όλη την χώρα.
375307
375308
375309
375310
375311
(κιότο - προάστεια, αλλά το ρύζι ρύζι)
Από την υπερπληθώρα αξιοθέατων αρχικά επέλεξα να επισκεφτώ τον ναό Κιγιομιζού. Πρόκειται για μία κατασκευή στις παρυφές ενός λόφου με μοναδική θέα στην πόλη και ένα σύμπλεγμα από πορτοκαλοκόκκινες παγόδες με ένα τεράστιο υπερυψωμένο ξύλινο μπαλκόνι μέσα στο δάσος. Για πολιτισμικούς λόγους, φαντάζομαι, αρκετοί Ιάπωνες επέλεγαν να προσεγγίσουν το οικοδόμημα φορώντας παραδοσιακά κιμονό.
375312
375313
375314
Ακολούθησε το κάστρο Nijo-jo το οποίο χτίστηκε ως τόπος κατοικίας των ευγενών σογκούν Τοκουγκάβα, την περίοδο 1601-1625. Χαρακτηριστικό του κάστρου είναι τα «πατώματα των αηδονιών» τα οποία είχαν κατασκευαστεί με τέτοιον τρόπο ώστε με το πιο ελαφρύ βήμα να βγάζουν έναν χαρακτηριστικό ήχο που μοιάζει με την φωνή του αηδονιού. Αυτή ήταν και η προστασία από επίδοξους εισβολείς κατά την διάρκεια της νύχτας. Παραδοσιακά οικήματα, ένας απίστευτος κήπος με φυτά μπονζάι, τάφροι με ψάρια κόι και ένα μικρό μουσείο συνθέτουν άλλη μία πανέμορφη γωνιά για περιήγηση.
375319
375320
375324
375325
375326
Ψάρια κόι
Σε ελάχιστη απόσταση βρίσκεται το αυτοκρατορικό παλάτι. Μία τεράστια έκταση που διαμορφωμένη ως πάρκο με λίμνες, κήπους και σιντοϊστικούς βωμούς περικλείει το παλάτι αποτέλεσε την επόμενη στάση μου. Το παλάτι ήταν ιδιαίτερο με έναν εξαιρετικό κήπο αλλά ο αυτοκρατορικός κήπος Sento ήταν αυτός που με μάγεψε. Δυστυχώς τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν την ομορφιά του. Μία διαδρομή με ξεναγό και αυτόματους μεταφραστές μέσα από κατάφυτα μονοπάτια, λιμνούλες με γεφυράκια, μπονζάι φυτά, χρώματα και μονοπάτια με ταξίδεψε σε άλλες εποχές αφήνοντάς μου μια γλυκιά γεύση ευχαρίστησης και ικανοποίησης σε κάθε μου βήμα.
375327
375328
375329
375339
Για την ιστορία το αυτοκρατορικό παλάτι έχει αυτοκράτορα. Ο θεσμός του αυτοκράτορα δεν σταμάτησε μετά το πέρας του Β΄παγκοσμίου πολέμου, απλά αφού του αφαιρέθηκε το σύνολο των εξουσιών ο θεσμός παρέμεινε ως αξίωμα. Έτσι ο σημερινός αυτοκράτορας της Ιαπωνίας έχει μία απίστευτη καβάτζα στο κέντρο της πόλης (ανάμεσα στις πολλές) μέσα στην ηρεμία και στην ομορφιά να κάνει τις βόλτες του οπότε επισκέπτεται την πόλη. Όχι και άσχημα για κάποιον που δεν κάνει τίποτα…
Αυτά βλέπει ο δικός μας ο κοκός και ξερογλύφεται ..
375340
375341
375345
Είναι να μην σε πάρει στο κυνήγι τέτοιο ράμφος ..
375346
375347
Κάνοντας μία προσωρινή διακοπή από το παρελθόν συνέχισα για το μουσείο των manga. Αυτή η μορφή τέχνης είναι ενσωματωμένη πλήρως στην ιαπωνική κουλτούρα και βρίσκει μεγάλη ανταπόκριση εντός και εκτός των συνόρων της. Σαν λάτρης των ιαπωνικών anime και manga δεν υπήρχε περίπτωση να μην το επισκεφτώ. Κάθισα περίπου τρεις ώρες στριφογυρίζοντας ανάμεσα στις βιβλιοθήκες και διαβάζοντας (κοιτώντας μάλλον) τα περιοδικά. Η Ιαπωνική γραφή γράφεται από τα δεξιά στα αριστερά, από τα αριστερά στα δεξιά και από πάνω προς τα κάτω. Ποτέ όμως από κάτω προς τα πάνω. Εγώ βέβαια που δεν καταλάβαινα Χριστό δεν ενοχλήθηκα..
375351
375352
Επόμενος σταθμός η Αγορά Nishiki. Πρόκειται για μερικά οικοδομικά τετράγωνα των οποίων οι δρόμοι έχουν στέγαστρο και φιλοξενούν μία απίστευτη ποικιλία από καταστήματα. Με τα μαγαζιά που σου πουλάνε φαγητό (όχι τραπέζια όλα στο χέρι) να καταλαμβάνουν περίπου το 80% δεν μπορείς να μην δοκιμάσεις. Έφαγα, εννοείται πως ούτε ξέρω τι έφαγα, από την στιγμή όμως που δεν πέθανα όλα καλά. Εγκληματικό λάθος ήταν που δοκίμασα να φάω ένα παγωτό από ιαπωνικό τσάι (το γνωστό Matcha). Ένας σχιζομάτης (όχι Ιάπωνας) έφαγε και έκανε σαν τρελός, τον ρώτησα και μου είπε τα καλύτερα οπότε τσίμπησα και εγώ και πλήρωσα 4,30 € μην χάσω το κελεπούρι. Μετά την πρώτη δοκιμή έψαχνα να τον βρω να του το φέρω στο κεφάλι.. Ώρες ώρες είμαι μεγάλος παταγκιώνης το κέρατό μου.
Λες ο σχιζομάτης να ήταν κανας αβανταδόρος του μαγαζάτορα και να με έκαναν μεζέ, οπως οι εγχώριοι παπατζήδες στην ομόνοια;
375353
φόλαααααααααααααααααααα
Το ιαπωνικό τσάι σερβίρεται παντού στην χώρα, και έχει προσχωρήσει σε πολλά από τα γλυκά τους. Θα δείτε μπισκότα, σοκολάτες και άλλα ζαχαρώδη με πρώτη ύλη το τσάι.
Πέρα από την υπερπληθώρα φαγητού και τροφίμων υπάρχουν και καταστήματα που πουλάνε ρούχα, αναμνηστικά, μπιχλιμπίδια και κοσμήματα. Η αγορά παλαιότερα ήταν η καρδιά του Κιότο και σχεδόν το σύνολο του πληθυσμού ψώνιζε από εκεί. Σήμερα αποτελεί ένα τουριστικό μέρος με τιμές λίγο τσιμπημένες, αλλά παραμένει πεντακάθαρο και κρατάει ακόμα έναν «παραδοσιακό αέρα». Χαρακτηριστικό είναι πως σε όλη την αγορά απαγορεύεται το κάπνισμα.
375354
375355
375356
Επιστροφή στον παλαιό πολιτισμό και ναός Kinkakuji πιο γνωστός και ως χρυσό περίπτερο. Μία απίστευτη στρούγκα βαμμένη κατακίτρινη, χτισμένη μέσα σε έναν απίθανο κήπο πλάι σε μια υπέροχη λίμνη με μικροσκοπικά νησάκια. Μπονζάι, ψάρια κόι, προσεγμένο πράσινο και απίθανες εικόνες επιβραβεύουν τον επισκέπτη. Πραγματικά η πόλη είναι απλά πανέμορφη.
375357
375358
375359
Οι Ιάπωνες έχουν ένα θέμα με τα διάφορα φυλαχτά-ευχές-προστασίες. Σε όλους τους ναούς έχουν κεριά τύχης και προστασίας ή ξύλινες και χάρτινες επιγραφές "δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν". Το εντυπωσιακό είναι πως ο κόσμος τσιμπάει και τα αγοράζει αφειδώς.
375362
Τι πρόβλημα έχεις; πονάει το χέρι; πλακέτα κάτω δεξιά, σε παράτησε το ταίρι σου; πλακέτα κέντρο, δεν μπορείς να κάνεις παιδιά; πλακέτα αριστερά και το γαϊτανάκι δεν έχει τελειωμό !!
375363
Ακολούθησα τις παρυφές του βουνού Και έκανα μία σύντομη στάση στον ναό Ryoanji . Συνέχισα για να περάσω στην περιοχή Αρασιγιάμα και στον ποταμό Καμογκάβα.
Εκεί επισκέφτηκα τον ναό Tenryuji και τον παραπλήσιο κήπο του τον Shojen. Άλλο ένα πανέμορφο σύμπλεγμα βλάστησης, λίμνης και παράδοσης. Ο ναός είναι ο κύριος ναός της σχολής Rinzai και ιδρύθηκε το 1339. Ο κήπος είχε πάρα πολλά είδη φυτών και δέντρων με αντίστοιχες ταμπέλες που προσδιόριζαν τις ονομασίες του κάθε ενός. Εντός υπήρχε και ένα μικρό δάσος από μπαμπού, προϊκονομία για αυτό που θα επισκεπτόμουνα αμέσως μετά.
375364
375365
Το δάσος των μπαμπού είναι μοναδικό στην Ιαπωνία και αποτελεί μία κατηγορία από μόνο του. Πανύψηλα, καταπράσινα καλάμια στεφανώνουν ένα μονοπάτι που διασχίζει το όχι και τόσο μεγάλο δάσος. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω την ομορφιά του για αυτό αφήνω τις εικόνες να το κάνουν.
375371
375372
375373
Η περιοχή Αρασιγιάμα είναι από τις ομορφότερες ολόκληρης της πόλης με πληθώρα αξιοθέατων αλλά και σημείων μοναδικής ομορφιάς. Υπάρχουν παραδοσιακά σπίτια και σοκάκια για να περπατήσεις, ένα γραφικό χωριό στους πρόποδες του παραπλήσιου βουνού, πάρκο, αγορά, καταστήματα με σουβενίρ και φαγητό, γενικά ένας ολόκληρος μικρόκοσμος μπορεί να σε απορροφήσει για όσο χρόνο εσύ επιλέξεις.
375376
375377
375378
Χαρακτηριστικό γνώρισμα της περιοχής αποτελεί η γέφυρα Togetsu-kyo η οποία κτίστηκε κατά τη διάρκεια της περιόδου Heian (794-1185) και ανακατασκευάστηκε το 1930.
375379
Ικανοποιημένος από την περιήγησή μου στην πρώην πρωτεύουσα αποχαιρέτησα τους Ιταλούς και συνέχισα για τον επόμενο σταθμό, και στοίχημα με τον εαυτό μου, το όρος Φούτζι. Κατευθύνθηκα προς την Ναγκόγια μέσα από ένα αστικοποιημένο περιβάλλον. Τα λίγα χιλιόμετρα που οδήγησα μέσα στην φύση μέχρι να φτάσω ήταν αρκετά να με κάνουν να ξεχαστώ. Κατάφυτα βουνά, ποτάμια, φράγματα όλα σε αρμονία με το περιβάλλον.
375380
Οι Ιάπωνες δεν έχουν αφήσει τίποτα στην τύχη. Όλα τα πρανή είναι είτε χτισμένα είτε στερεοποιημένα με τσιμέντο ταχείας πήξεως. Οι πλαγιές των βουνών έχουν πακτωθεί με τσιμεντένιες κατασκευές για να εμποδίσουν τις κατολισθήσεις. Ξεχάστε τις κοτρώνες, τα χαλίκια και τα πάσης φύσεως πετρώματα στην μέση του δρόμου. Η πρόληψη πρέπει να είναι η τρίτη θεότητα της Ιαπωνίας την οποία με ευλάβεια ακολουθούν οι κάτοικοι της χώρας. Ακριβώς όπως και στην Ελλάδα, που οι δρόμοι μας είναι ασφαλείς και πεντακάθαροι.
375381
375382
Μετά την Ναγκόγια πέρασα στην Toyota και κατευθύνθηκα προς Shinshiro. Εκεί άλλαξα πορεία προς βορά. Ήθελα να κάνω μία πρώτη «εξερεύνηση» στις οροσειρές των γιαπωνέζικων Άλπεων και έτσι τράβηξα προς Toei. Οι ιαπωνικές Άλπεις είναι ένα σύμπλεγμα οροσειρών με πολλές κορυφές από 2.900 έως 3.200 μέτρα. Βρίσκονται στο νησί Χονσού και διακρίνονται στις νότιες, κεντρικές και βόρειες Άλπεις. Είναι πανέμορφες, όχι όμως και τόσο αθώες αφού πολλές κορυφές είναι ενεργά ηφαίστεια με πιο πρόσφατο παράδειγμα το βουνό Ontake, περίπου 120 χλμ σε ευθεία γραμμή από το Toei, το οποίο εξεράγει το 2014 σκοτώνοντας 54 άτομα.
Αφήνοντας αυτές τις «αρνητικές» πληροφορίες στο πίσω μέρος του μυαλού μου απόλαυσα μία πανέμορφη διαδρομή με ελάχιστη κίνηση μέσα από τούνελ, καταπράσινες βουνοπλαγιές και πάρα πολλά ποτάμια. Μικρά χωριά και αγροικίες που και που ξεπρόβαλλαν από τις στροφές με υποδειγματική όμως αφομοίωση με το περιβάλλον .
375386
375387
375388
Από το Toei κινήθηκα σε ευθεία γραμμή προς Sakuma και ύστερα πήρα τον 473 νότια προς Χαμαμάτσου μέσα από μία εξίσου όμορφη διαδρομή έχοντας πλάι μου τον ποταμό Tenryu.
375389
Είναι πραγματικά ασύλληπτος ο αριθμός των ποταμιών που υπάρχουν στην χώρα. Παρόλα αυτά όμως μόνο 6 ξεπερνούν τα 200 χλμ σε μήκος. Όμως το αξιομνημόνευτο είναι τα έργα στα οποία έχουν επενδύσει οι Ιάπωνες πάνω στα ποτάμια. Αμέτρητα φράγματα, διαμορφώσεις στις κοίτες τους και τείχη στις όχθες των ποταμών σε αφήνουν πραγματικά άναυδο. Τίποτα σε αυτή την χώρα δεν έχει αφεθεί στην τύχη.
Από την Χαμαμάτσου κινήθηκα προς Σιζουόκα και κατέληξα στο Kawaguchiko 30χλμ από το όρος Φούτζι. Αυτό το κομμάτι της διαδρομής ήταν σχετικά επίπεδο με πάρα πολλές καλλιέργειες ρυζιού και ακόμα πιο πολλά μακρυμούτσουνα πουλιά να σκαλίζουν ανάμεσά τους.
375390
Είδα πάρα πολλά πανέμορφα ιαπωνικά σπίτια αλλά, δυστυχώς, και αρκετά γήπεδα μπέιζμπολ. Η σχέση των ιαπώνων με τους αμερικανούς πρέπει να φέρνει λίγο από το «σύνδρομο της Στοκχόλμης» αλλιώς δεν εξηγείται η τόση προσκόλληση με τις «αξίες» του λαού που σου ισοπέδωσε δύο πόλεις με ατομικές βόμβες.
Δυστυχώς γήπεδα μπέιζμπολ, αφίσες, πιτσιρίκια με στολές, είδα πάρα πολλά σε όλη την χώρα, μέχρι και σε σχολεία είδα να παίζουνε και έχω να πω μόνο αυτό: Στα μάτια μου το να παίζει ο ιάπωνας μπέιζμπολ είναι σαν να φοράει τσαρούχια ο Δαλάι Λάμα.
375391
Στο Kawaguchikο έφτασα βράδυ με βροχή. Στο βάθος του ορίζοντα έβλεπα έναν σκοτεινό όγκο να σκεπάζει όλη την κοιλάδα. Αναμφισβήτητα ήταν το όρος Φούτζι (3.776 μέτρα) και αυτή ήταν και η καλύτερη οπτική επαφή που είχα με το βουνό. Έμεινα 4 βράδια ή πέντε μέρες σε ένα απίστευτα όμορφο χόστελ αλλά λόγω βροχής και ομίχλης δεν είδα ποτέ το βουνό. Ακόμα και όταν το ανέβηκα στην κορυφή έβρεχε και είχε ομίχλη και δεν έβλεπα Χριστό.
Η ανάβαση στην κορυφή του βουνού γίνεται από τρία μονοπάτια. Την πρώτη μέρα δοκίμασα να ανέβω από το Gotemba trail. Η πρωινή ομίχλη και το ψιλόβροχο δεν προμήνυαν θετική συνέχεια αλλά ήμουν αποφασισμένος.
375392
Έφτασα οδικώς στα 1400 μέτρα και ξεκίνησα την ανάβαση. Η βροχή είχε σταματήσει και η ομίχλη είχε σπάσει, παρέμενε όμως στα μεγαλύτερα υψόμετρα. Αναθάρρησα και συνέχισα. Στο συγκεκριμένο μονοπάτι το έδαφος αποτελείτο από ηφαιστειακή στάχτη και το πόδι βούλιαζε μέσα ζητώντας επιπρόσθετη δύναμη σε κάθε βήμα.
375393
375395
Είχα διαλέξει αυτό το μονοπάτι επειδή είχα διαβάσει ότι η θέα ήταν εκπληκτική. Πράγματι, για τους μύωπες όμως αφού όσο ανέβαινα σε υψόμετρο η ομίχλη με τύλιγε μέχρι που η ορατότητά μου περιορίστηκε σε μερικά μέτρα. Η θερμοκρασία έπεσε κάτω από τους 10οC, αλλά δεν πτοήθηκα. Αυτό ήταν το πρώτο στραπάτσο. Ήθελα όμως να φτάσω στην κορυφή. Ανεβαίνοντας και με το μονοπάτι να μην φαίνεται από την ομίχλη έφτασα στα 2.900 μέτρα και μόλις 876 από την κορυφή. Εκεί έφαγα και το δεύτερο στραπάτσο. Η ομίχλη ήταν τόσο πηχτή που την έκοβες με μαχαίρι και η βροχή που είχε ξεκινήσει μερικές δεκάδες μέτρα χαμηλότερα είχε δυναμώσει σε απελπιστικό βαθμό.
375399
375400
Φοβούμενος πως μπορεί να εξελιχθεί σε καταιγίδα και να μαζέψω κανα ξέμπαρκο κεραυνό με γρήγορους ρυθμούς επέστρεψα στην βάση και από εκεί μούσκεμα στο χόστελ. Η πρώτη απόπειρα εκτός από κούραση (6 ώρες μου πήρε το πάνω κάτω) μου έδωσε την απαραίτητη εμπειρία σχετικά με τις καιρικές συνθήκες.
Την επόμενη μέρα δοκίμασα να ανέβω από το Yoshida trail. Ο δρόμος που οδηγεί εκεί ονομάζεται Subaru line road και πληρώνεις περίπου 15€ διόδια για να περάσεις. Το σκηνικό ήταν το ίδιο. Ομίχλη και ψιλόβροχο.
375401
Ευτυχώς περίπου από τα 2000 μέτρα ομίχλη και βροχή είχαν εξαφανισθεί (όχι όμως από την κορυφή του βουνού) και αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να δω μερικές απίστευτες εικόνες. Τα σύννεφα κάλυπταν τα βουνά όχι όμως και τις κορυφές τους δίνοντας έτσι την εντύπωση πως βλέπεις νησιά να αιωρούνται σε μία θάλασσα από σύννεφα.
375402
Μ-Α-Γ-Ε-Ι-Α !!!
Οδικώς έφτασα μέχρι τον 5ο σταθμό (σε σύνολο 10) στα 2.300 μέτρα. Πάρκαρα το μηχανάκι και μέσα σε ένα πέπλο ομίχλης ξεκίνησα πάλι για την κορυφή.
375403
375404
Ο 5ος σταθμός βρίσκεται ακριβώς πάνω από το τελείωμα του δάσους Αοκιγκαχάρα το οποίο περικλείει την βάση του βουνού. Για λόγους που ευτυχώς μου διαφεύγουν, αποτελεί την αγαπημένη τοποθεσία αυτοκτονίας των Ιαπώνων (78 πτώματα ανακαλύφθηκαν εκεί το 2002) σε σημείο που η κυβέρνηση αναγκάστηκε να βάλει πινακίδες που απαγορεύουν την «αυτοκτονία εντός του δάσους» !!! – δηλαδή έξω από αυτό μάλλον δεν τρέχει τίποτα υποθέτω…
Διασχίζοντας περίπου μισό χιλιόμετρο μέσα στο δάσος έφτασα στην Αλπική ζώνη της χαμηλής βλάστησης.
375405
Ευτυχώς η ομίχλη παρέμενε σε χαμηλότερο υψόμετρο από εμένα αλλά δυστυχώς κάλυπτε την κορυφή του Φούτζι.
375411
Με αναπτερωμένο ηθικό από τον ήλιο και από τις πανέμορφες εικόνες που έβλεπα συνέχισα περνώντας διαδοχικά τους σταθμούς προς την κορυφή.
375412
Τα πετρώματα του βουνού είναι κυρίως κόκκινα πράσινα και μαύρα, ενώ η βλάστηση βαθμιαία αραιώνει μέχρι να εξαφανιστεί περίπου στα 3.000 μέτρα. Υψομετρικές πινακίδες καθώς και σήμανση υπάρχουν ανα 100 μέτρα αν και σε ένα σημείο το υψόμετρο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα (200 μέτρα απόκλιση από το gps μου). Το μονοπάτι και οι σταθμοί υποβάλλονται σε συνεχείς εργασίες συντήρησης με υποστηρίγματα και σκαλοπάτια κατά μήκος της διαδρομής εξαιτίας των δεινών καιρικών συνθηκών που επικρατούν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου αλλά και του μεγάλου αριθμού επισκεπτών.
Υπολογίζεται πως περίπου 200.000 άτομα ανεβαίνουν στην κορυφή κάθε χρόνο (70% Ιάπωνες – 30% ξένοι). Η ομορφιά της ανάβασης έδιωχνε την κούραση από τα πόδια μου, όχι όμως και την ομίχλη η οποία είχε αρχίσει απειλητικά να ανεβαίνει προς την κορυφή.
Πάμε πάλι μαραθώνιο φωτογραφιών ...
375413
375414
375415
Περίπου στα 3.300 μέτρα η ανερχόμενη ομίχλη συναντήθηκε με αυτήν της κορυφής και έτσι βρέθηκα πάλι με περιορισμένη ορατότητα.
375428
375429
375430
Η κατάσταση επιδεινώθηκε 200 μέτρα από την κορυφή όπου άρχισε μία δυνατή βροχή κάνοντας το έδαφος γλιστερό και την ανάβαση πιο αργή. 20 μέτρα από την κορυφή αντίκρισα την τρίτη Τορίι με τα δίδυμα πάνω σε βωμούς λιοντάρια. Η Τορίι είναι μία παραδοσιακή ιαπωνική πύλη που προμηνύει την είσοδο σε σιντοϊστικό ιερό. Κατασκευάζεται από ξύλο, πέτρα ή χάλυβα και έχει σχήμα Π, ενώ συχνά βάφεται σε χρώμα πορτοκαλοκόκκινο.
375431
375432
Υπάρχουν αμέτρητες τέτοιες σε όλη την Ιαπωνία. Στην κορυφή πρώτη μούρη ο ναός Kushusi, (διαχρονικά σε όλο τον κόσμο ο πάδρε καβατζώνει τα καλύτερα μέρη) και κάποια άλλα κτίσματα, τα οποία ήταν όλα κλειστά γιατί τα μονοπάτια και οι σταθμοί για την κορυφή κλείνουν στις 10/9 κάθε χρόνο και εγώ ανέβηκα στις 12/09/2016. Με την βροχή και την ομίχλη στα φόρτε τους προσπάθησα να περάσω στην εσωτερική πλευρά της κορυφής και να πάω προς τον κρατήρα. Πήγα αλλά δεν έβλεπα τίποτα. (άμα σε θέλει ...)
375433
375434
375435
Κάθισα κανα 20λεπτο στην κορυφή για να ξεκουραστώ και ξεκίνησα για την επιστροφή. Λίγο πριν ξαναπιάσω το μονοπάτι έριξα μια τελευταία ματιά σε αυτό που θα μπορούσε να είναι η καλύτερη θέα της ζωής μου από ψηλά. Δείτε το και εσείς για να μην υπάρχουν διχόνοιες.
375438
Η θέα τα σπάει !!!!
Η κατάβαση έγινε λες και είχα βγάλει φτερά στα πόδια (παραμύθι ήταν σαν να είχα ξυλοπόδαρα). Φανερά ικανοποιημένος που είχα καταφέρει να έρθω στην Ιαπωνία οδικώς και να ανέβω στο Φούτζι ένιωθα μία υπέρμετρη ικανοποίηση η οποία σε συνδυασμό με την απομόνωση του βουνού άγγιζε τα όρια της ευτυχίας. Αρκετές εκατοντάδες μέτρα πιο κάτω η βροχή έγινε ελαφρύ ψιλόβροχο ενώ η ομίχλη στο δάσος στα τελευταία 500 μέτρα προς τον 5ο σταθμό έδινε μία κυριολεκτικά παραμυθένια χροιά στο τοπίο.
375439
375440
375441
Η επόμενη ημέρα αφιερώθηκε σε ξεκούραση και μία χαλαρή βόλτα στην ευρύτερη περιοχή σε δύο από τις πέντε λίμνες (Καβαγκούτσι, Γιαμανάκα, Σάι, Μοτόσου και Σότζι) που υπάρχουν. Ο βροχερός καιρός όμως και η κούραση με απέτρεψαν από οτιδήποτε εξωπραγματικό. Προτίμησα να αφήσω το μηχανάκι και να περιφερθώ λίγο με τα πόδια για να τα ξεπιάσω αφού από την διήμερη προσπάθεια είχαν πετρώσει και περπατούσα σαν τον κάβουρα ή τον Ζαν Μπον Βιτάμ (ανάλογα την οπτική που με έβλεπε κανείς.)
Έχοντας στο μυαλό να αποφύγω όσο περισσότερο μπορώ την κίνηση στις αστικοποιημένες ζώνες αποφάσισα να διασχίσω κάθετα το νησί, και να μεταφερθώ από την πλευρά της Ιαπωνικής θάλασσας. Έκανα ένα κύκλο προς Kai - Nirasaki – Hokuto – Minamimaki -Koumi για να καταλήξω στο Chino, διασχίζοντας και πάλι τις Ιαπωνικές Άλπεις. Επειδή η ομορφιά, όπως και η λεπτομέρεια, κρύβεται στα ψιλά γράμματα έφυγα τελείως από τους κεντρικούς δρόμους και συνάντησα απίστευτης ομορφιάς τοπία μέσα από λίμνες, καταπράσινες διαδρομές γεμάτες έλατα, πεύκα και πολύχρωμα δέντρα που πρώτη φορά συναντούσα.
375442
375443
Δυστυχώς όμως η συνεχής βροχή και η σποραδική ομίχλη πιο πολύ με ταλαιπώρησαν παρά με εμπόδισαν να απόλαυση την διαδρομή. Λίγο πριν το Chino πέρασα το πέρασμα Mugikusatoge στα 2.127 μέτρα ευχαριστώντας για άλλη μια φορά την τύχη μου που μου έδωσε την δυνατότητα να πραγματοποιήσω αυτό το ονειρικό ταξίδι.
375444
375445
Βγαίνοντας στον δρόμο προς το Chino κατέβηκα στην μεγάλη πεδιάδα και κατευθύνθηκα βόρεια προς το Ματσουμότο.
375446
375447
Εκεί βρίσκεται και το μοναδικό ιαπωνικό κάστρο που παραμένει σχεδόν ανέπαφο από το 1504 όπου και χτίστηκε. Γλύτωσε από τις πυρκαγιές, τους σεισμούς, τους πολέμους και την αδηφάγα πολιτική των κυβερνήσεων της περιόδου Meiji (1868) οι οποίες διέλυσαν πολλά κάστρα με πρόσχημα την πώληση του ξύλου και του σίδερου αλλά με πραγματικό κίνητρο να εξαφανίσουν οποιαδήποτε σχέση με το φεουδαρχικό και απομονωτικό παρελθόν της χώρας. Οι ντόπιοι κάτοικοι έκαναν έρανο, μάζεψαν χρήματα και το αγόρασαν σώζοντας το έτσι, αυθεντικό, για τις επόμενες γενιές.
Ο καιρός για λίγο μου έκανε το χατίρι και έβγαλε ήλιο δίνοντας μου την ευκαιρία να απολαύσω την θέα της πόλης από την κορυφή του κτίσματος. Πέριξ του κάστρου κλασσική τάφρος με γέφυρα και ψάρια koi και ένας μεγάλος κήπος που αναδεικνύει την μεγαλοπρέπεια και την απαράμιλλη ομορφιά του.
375448
375449
375450
375451
ψαρούκλα
375452
375453
Ικανοποιημένος έφυγα ανατολικά σε μικρή απόσταση από την πόλη για να επισκεφτώ τα Utsukoshigaharakogen Heights. Πανέμορφη διαδρομή πάλι μέσα από λίμνες και δασόφυτες πλαγιές. Το ξεχωριστό στοιχείο της διαδρομής ήταν οι υπέροχες μυρωδιές που πλανιόντουσαν στον αέρα, σίγουρα εκκρίσεις από δέντρα ή χαμηλή βλάστηση, χωρίς όμως να καταφέρω να εντοπίσω με ακρίβεια την προέλευσή τους. Πάλι όμως η ομίχλη έκανε την εμφάνισή της στερώντας την δυνατότητα από το βλέμμα μου για μακρινές περιπλανήσεις .
375457
Απίθανη λίμνη ..
375458
Εκεί βρήκα ένα κλειστό δρόμο. Κόλλησα λίγο αλλά μετά (κλασσικός περίεργος) μπήκα. Δεν πάει να γαμηθεί και η ομίχλη και το σύμπαν, χώθηκα και έκανα την πιο «άγρια» διαδρομή μου στην Ιαπωνία. Το "πάρτι" κράτησε περίπου 15 χλμ αλλά άξιζε και με το παραπάνω.
375459
Τώρα κάτι λένε αυτές οι πινακίδες αλλά τι;
375460
Με το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, παρά την ομίχλη, ακολούθησα τον δρόμο 254 προς Azumino – Matsukawa – Omachi και Hakuba συνεχίζοντας το οδοιπορικό μου μέσα από τις ιαπωνικές Άλπεις.
375463
Η Hakuba είναι γνωστό σημείο έναρξης αναρριχήσεων και πεζοποριών προς τις άλπεις και έχει πολλές τύπου σαλέ ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις. Στο χόστελ που διανυκτέρευσα ήμουν μόνος μου και έτσι απόλαυσα μία υπέροχη συζήτηση με τους ιδιοκτήτες του, ένα ζευγάρι με δύο πανέμορφα μικρά κοριτσάκια. Ο Μάσι την επόμενη μέρα μεσολάβησε και ψάχνοντας στο διαδίκτυο μου έκλεισε δωμάτιο σε ένα guest house στην Μουραγιάμα που θα αποτελούσε τον επόμενο σταθμό μου προς το βορειότερο νησί της χώρας το Χοκάϊντο.
Μέχρι αυτό το σημείο δεν είχα πρόβλημα με την ανεύρεση φτηνού καταλύματος. Όταν λέω φτηνού εννοώ μεταξύ 18 με 25€ γιατί οι μέση τιμή στα ξενοδοχεία ήταν περίπου 150€. Επειδή όμως τα βορειότερα μέρη της νήσου Χονσού δεν είναι τουριστικά, υπάρχουν ελάχιστα χόστελ και τα μόνα καταλύματα που μένουν είναι τα ξενοδοχεία που έχουν δόντια και δαγκώνουν…
Από την Hakuba κινήθηκα προς Itoigawa και προς Ιαπωνική θάλασσα. Βαθμιαία τα ρυζοχώραφα έδωσαν την θέση τους σε ποτάμια και βουνά, με κάποια να έχουν και πίστες για σκι. Όσο η διαδρομή στένευε από τα βουνά άρχισαν να εμφανίζονται πολλαπλά τούνελ. Η Ιαπωνία λόγω της γεωγραφίας της είναι γεμάτη, αλλά τα τούνελ που συνάντησα εδώ πραγματικά δεν είχαν τελειωμό κερδίζοντας για άλλη μια φορά τον θαυμασμό μου για τις υποδομές αυτής της χώρας.
375466
375465
375467
Συνέχισα παραλιακά προς Joetsu - Izumozaki - Νιιγκάτα .
375468
375469
375470
Εκεί ξαναμπήκα στην ενδοχώρα από την Shibata και κατευθύνθηκα προς Oguni – Lide – Shirataka και κατέληξα στην Μουραγιάμα.
375477
Αυτό που διαπίστωσα από την συνολική μου περιήγηση στην Ιαπωνία είναι πως το σύνολο της ακτογραμμής είναι δομημένο ή εκμεταλλευόμενο. Αμέτρητοι κυματοθραύστες, παράκτια τείχη, λιμάνια, μαρίνες, μπλόκια, υπάρχουν σε αφθονία διάσπαρτα σε όλη την χώρα. Ειδικά στην περιοχή της Φουκουσίμα, ύστερα από το τσουνάμι και τις τραγικές του συνέπειες (θυμίζω 18.500 νεκροί) οι ιάπωνες στις μπούκες των κόλπων κυριολεκτικά σηκώνουν τεράστια τείχη (15 με 20 μέτρα ύψος) για να προστατεύσουν την ενδοχώρα από μελλοντική «επίθεση».
Το έργο έχει ονομαστεί «The Great Wall of Japan» και με την ολοκλήρωσή του θα περιλαμβάνει μία αλυσίδα 400 χλμ που θα αποτελείται από 440 παράκτια τείχη. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της πόλης Fudai της οποίας ο δήμαρχος ξόδεψε 12 χρόνια και 20 εκ.$ την δεκαετία του 1970 για να χτίσει ένα θαλάσσιο τείχος και να προστατεύσει τους 3.000 κάτοικους της πόλης. Χλευάστηκε και κατηγορήθηκε από πολλούς για να ηρωιοποιηθεί (εννοείται μετά τον θάνατό του) το 2011 ύστερα από το καταστροφικό τσουνάμι, αφού η Fudai ήταν η μόνη πόλη στην ακτίνα δράσης του τσουνάμι που παρέμεινε ανέπαφη…
375478
375479
375480
375481
375482
Πινακίδα προειδοποίησης για την ακτίνα δράσης του τσουνάμι
Τα τόσα έργα υποδομής μου έλυσαν και την απορία για το λεγόμενο «Ιαπωνικό θαύμα». Πως δηλαδή μία χώρα που έτρεχε με μέσο ρυθμό ανάπτυξης 7,5% για δύο δεκαετίες (1960, 1970) και την δεκαετία του 1980 με μέσο ρυθμό ανάπτυξης 3,2%, αντιμετωπίζει τώρα την ύφεση ή την ισχνή ανάπτυξη. Η Ιαπωνία από την ίδρυσή της ήταν ένα φεουδαρχικό κράτος χωρίς καμία βιομηχανική ανάπτυξη. Όλα αυτά όμως μέχρι το 1868 όπου στην περίοδο Μεϊτζί η χώρα μεταμορφώθηκε. Άνοιξε την αγορά της στον κόσμο, επεκτάθηκε οικονομικά ενώ πολλές επιχειρήσεις ιδρύθηκαν εκείνη την περίοδο. Εκατό χρόνια μετά άρχισαν τα τεράστια έργα υποδομής-θωράκισης σε όλη την χώρα.
Αν στην Ελλάδα έχουμε να αντιμετωπίσουμε τους σεισμούς στην Ιαπωνία έχουν να παλέψουν με τους σεισμούς, τα ηφαίστεια, τα τσουνάμια, τους τυφώνες, τις χιονοπτώσεις και όλα αυτά σε μία χώρα της οποίας η επικράτεια κατά τα δύο τρίτα είναι βουνά. Η θωράκιση λοιπόν της χώρας απαίτησε τεράστια έργα υποδομής τα οποία αφού ολοκληρώθηκαν άφησαν πολλούς άνεργους και πολλές εταιρίες άνευ πόρων. Σαν αποτέλεσμα ακολούθησε η ύφεση και ο οικονομικός μαρασμός.
Η ευχάριστη έκπληξη στην Μουραγιάμα ήταν πως ένας από τους συνιδιοκτήτες του guest house ήταν ο Σαμ.
375483
Άγγλος ο οποίος έφυγε από την βρεττανία σε ηλικία 22 ετών και ήρθε στην Ιαπωνία να διδάξει αγγλικά σε σχολείο. Του άρεσε, παντρεύτηκε, έκανε οικογένεια και έμεινε εκεί. Τώρα ασχολείται με την καλλιέργεια ρυζιού. Με τον Σαμ είχα την πρώτη πραγματικά σε βάθος συζήτηση για την χώρα. Είχα τόσα πολλά να τον ρωτήσω που χρειάστηκε, στην επιστροφή μου προς Τόκυο, να ξανακάνω διανυκτέρευση εκεί για να ολοκληρώσουμε την κουβέντα μας. Πήρα πάρα πολλές πληροφορίες, πολλές από τις οποίες τις έχω ήδη ενσωματώσει στο ταξιδιωτικό. Βέβαια μου έκανε και την ζημιά του αφού όταν του ζήτησα να μου βρει δρομολόγια πλοίου για το Χοκάϊντο αυτός μου έδωσε το καλοκαιρινό πρόγραμμα και θα δούμε στην συνέχεια τι έγινε.
Από την Μουραγιάμα κατευθύνθηκα βόρεια προς Obanazawa – Shinjo – koneyama – Yuzama – Yokote και μετά πήρα τον 107 (ανατολικά). Εκεί στην διασταύρωση για Nishiwaga ξαναπήρα βόρεια τροχιά περνώντας από την Shizukuishi για να καταλήξω στην Μοριόκα, έχοντας λάβει την τελευταία γεύση μου από τις γιαπωνέζικες Άλπεις. Ο στόχος ήταν να φτάσω στην Oma, στο βορειότερο σημείο της νήσου Χονσού, να περάσω απέναντι στην Χακοντάτε και να πατήσω στην νήσο Χοκάϊντο.
Συνέχισα λοιπόν, πάντα εκτός αυτοκινητόδρομου, μέσω του δρόμου 4 προς Iwate – Ninohe – Towada και Noheji φτάνοντας στα βόρεια παράλια της χώρας μέσα από μία απολαυστική διαδρομή.
375484
Μόνο ο αείμνηστος Βέγγος και οι Ιάπωνες σκουπίζουν τον δρόμο. Προσέξτε την σκούπα που κρατάει ο εργάτης. Είναι η γνωστή σε όλους μας "σαρωματιά" που την χρησιμοποιούσαν οι γιαγιάδες μας κατα κόρον. Τώρα μας έφαγε η βιλέντα... Για αυτό στο Βιλαμπάχο ακόμα τρίβουνε ..
375485
Ευτυχώς η κίνηση μετά την Μοριόκα ήταν μειωμένη αισθητά, αλλά και πάλι η ταχύτητά μου μικρή. Το θετικό με την χώρα είναι πως σου προσφέρει πλήθος διαδρομών αν δεν θέλεις να πληρώσεις διόδια. Και πάλι όμως τα χιλιόμετρα «βγαίνουν» δύσκολα στην χώρα του ανατέλοντος ήλιου. Τα διόδια όμως δεν αποτελούσαν παρά ένα μέρος του πολύπλοκου προβλήματος που ονομάζεται «οδηγώ στην Ιαπωνία».
Καταρχήν, αν και είναι ευρέως γνωστό, οδηγούν από την αριστερή πλευρά του δρόμου, όπως και στην Αγγλία και αυτό δημιουργεί κάποιες επιπλοκές τουλάχιστον μέχρι να το συνηθίσεις. Επιπρόσθετη προσοχή χρήζουν και οι δρόμοι οι οποίοι είναι πιο στενοί από τους αντίστοιχους Ελληνικούς και ευρωπαϊκούς. Τα όρια εντός πόλεων είναι 30 έως 50 χλμ ενώ στους επαρχιακούς και εθνικούς δρόμους άλλα 10 χλμ παραπάνω, δηλαδή έως 60 χλμ/ώρα.
Στον αυτοκινητόδρομο (highway) το όριο ταχύτητας είναι 100 χλμ αλλά υπάρχουν πολλά κομμάτια με ανώτατη ταχύτητα τα 60 και 70χμλ. Σε όλο αυτό έρχονται να προστεθούν και τα ανα 200 μέτρα φανάρια (σε αστικό τοπίο), συνεπώς οποιοδήποτε σχέδιο για γρήγορη οδήγηση και κάλυψη αποστάσεων πάει περίπατο. Πολλά φανάρια κρατάνε πάνω από λεπτό για αυτό είναι σύνηθες φαινόμενο οι οδηγοί να σβήνουν τους κινητήρες των οχημάτων τους για όσο διαρκεί το κόκκινο φανάρι.
Παράλληλα εξαιτίας της συνεχούς επέκτασης των πόλεων και του περιορισμένου χώρου δόμησης, σε πολλά σημεία το αστικό τοπίο είναι συνεχές και τα όρια μεταξύ πόλεων δυσδιάκριτα. Χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα ακτογραμμής και σχεδόν συνεχούς δόμησης αποτελεί η διαδρομή Okayama - Οζάκα – Ναγκόγια - Χαμαμάτσου – Τόκυο (περίπου 700 χλμ), ενώ στο τρίγωνο των πόλεων Κιότο-Οζάκα-Κόμπε-Νάρα δεν μπορείς να γνωρίζεις το τέλος και την αρχή της κάθε πόλης.
Βρέθηκα να οδηγώ για 100 συνεχόμενα χιλιόμετρα ανάμεσα σε αστικό τοπίο περνώντας διαδοχικές πόλεις με ένα διάλειμμα ενός ή δύο χιλιομέτρων με εξοχή. Αν μπορούσα να οδηγήσω με μέση ωριαία ταχύτητα 50 χλμ ημερησίως ειλικρινά ήμουν ευχαριστημένος. Για όποιον έχει σκοπό να επισκεφτεί την χώρα και να την γυρίσει είτε πρέπει να έχει διαθέσιμα για διόδια κανα 400σάρι ευρώ είτε πρέπει να οπλιστεί με υπομονή, είτε να ασελγήσει πάνω στον κώδικα οδικής κυκλοφορίας …
375486
375487
375488
Μόνο οι κάθετοι δρόμοι που διασχίζουν το νησί ή αυτοί που βρίσκονται στην ενδοχώρα έχουν αισθητά λιγότερη κίνηση, αλλά είναι στενοί, με πολλές – λόγω βουνών- στροφές έτσι είναι σχεδόν ανέφικτο να διατηρήσεις υψηλή ταχύτητα. Εντός πόλεων οι κάμερες είναι πολλές ενώ στην επαρχία ελάχιστες έως καθόλου. Αστυνομική παρουσία να ελέγχει τα όρια ταχύτητας δεν είδα πουθενά και αυτό συμβαίνει μάλλον επειδή ολόκληρη η χώρα είναι στον αυτόματο πιλότο και αυτό συμπεριλαμβάνει και τους κατοίκους της…
Από το Noheji ακολούθησα τον παραλιακό δρόμο προς Yokohama (όχι αυτήν που ξέρουμε -αυτή είναι στο Τόκυο) – Mutsu και Όμα.
375489
375491
Φτάνοντας στην Όμα είχα την τύχη να παρακολουθήσω ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα σε έναν πορτοκαλί βαμμένο ουρανό.
375492
Οι εικόνες από τα παράκτια ψαροχώρια που συνάντησα στην διαδρομή με έκαναν να συνειδητοποιήσω πως τα σπίτια σε όλη την Ιαπωνία έχουν διαφορετική νοοτροπία και κατασκευή ανάλογα με το γεωγραφικό διαμέρισμα που βρίσκονται και αυτό μου άρεσε πολύ. Εδώ υπήρχαν πολλά ξύλινης κατασκευής, στις Άλπεις κυρίαρχο δομικό υλικό ήταν το τσιμέντο και το κεραμίδι και πάει λέγοντας.
Μπορεί να φαίνεται αστείο αλλά σκεφτείτε πως από την Ρουμανία μέχρι την Ιαπωνία οι κατασκευές στις επαρχίες ήταν λίγο πολύ οι ίδιες με αποκορύφωμα την Ρωσία όπου τα σπίτια από την μία άκρη της χώρας μέχρι την άλλη ήταν ίδια.
Στο λιμάνι της Όμα βρέθηκα περίπου στις 18:00 τοπική ώρα και περίμενα να πάρω το πλοίο που έφευγε στις 19:00. Η απουσία κίνησης στην προβλήτα κατευθείαν με έβαλε σε σκέψεις. Επειδή σύμφωνα με τους νόμους του Μέρφι τα κακά νέα ταξιδεύουν πάντα γρήγορα, ο ένας και μοναδικός άνθρωπος που υπήρχε στην προβλήτα μιλούσε αγγλικά και μου εξήγησε πως αυτό που είχα σημειώσει (όχι εγώ ο Σαμ) ήταν το καλοκαιρινό δρομολόγιο. Το χειμερινό έχει 2 δρομολόγια ημερησίως στις 07:00 και στις 14:00. Είπα και εγώ να πάρω πλοίο εκτός Ελλάδας και να μην συμβεί κάτι ;;;;;;
Πάντως αυτό το θέμα με τα πλοία στο εξωτερικό πρέπει με κάποιο τρόπο να το εκμεταλλευτώ οικονομικά ...
Σε ένα γύρισμα της τύχης το κτίριο με τα γραφεία της εταιρίας είχε ανοιχτό το ίντερνετ και βρήκα ένα κάμπινγκ στα 3 χλμ από το λιμάνι. Σφαίρα έφυγα για εκεί. Το κάμπινγκ ήταν ελεύθερο σε ένα πάρκο με γρασίδι και εγκαταστάσεις κουζίνας και υγιεινής. Με περίσσεια ευχαρίστηση έστησα σκηνή και την έπεσα.
375493
Την έπεσα τότε, την πέφτω και τώρα και η συνέχεια καθώς και το τέλος αργότερα..
Ήρθε το αργότερα.
Μπάινω στην τελική ευθεία ...
Το επόμενο πρωί πήρα το πλοίο και πέρασα στο Χοκάιντο.
375511
375512
Από την Χακοντάτε μέσω του δρόμου 5 πήγα προς Mori - Yakumo - Oshamanambe - Kuromatsunai - kutchan – Οτάρου – Ebetsu και επέστρεψα στο Σαππόρο που αποτελεί και την «πρωτεύουσα» του νησιού. Τα διαστήματα βροχής τις τελευταίες μέρες είχαν αυξηθεί, ευτυχώς όμως όχι και το κρύο. Η μορφολογία του Χοκάιντο δεν διαφέρει από αυτή της υπόλοιπης χώρας με την διαφορά πως τα βουνά εδώ δεν είναι τόσο ψηλά. Η βλάστηση εξακολουθεί να είναι οργιώδης και οι διαδρομές καταπράσινες.
Η θάλασσα σε όλες τις πορείες μου είχε αυτό το γκρίζο, μουντό χρώμα του ωκεανού. Σκοτεινή, ακόμα και όταν έχει ήλιο δεν σε προδιαθέτει για να κάνεις μια βουτιά.
375513
375514
Κατά την διαδρομή μου στο Χοκάϊντο είδα αρκετές ομάδες με χάρλει και όλο τον εξοπλισμό (δερμάτινα, μπότες κ.λπ) να παραβιάζουν όλα τα όρια ταχύτητας. Βασικά όλες οι μηχανές πηγαίνανε μπούνια. Προφανώς στις εσχατιές της χώρας οι μηχανόβιοι πηγαίνουν για να ξεμπουκώνουν τα μοτόρια.
375515
Powered by vBulletin® Copyright © 2025 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.