View Full Version : Ποίηση και μουσική
Καλημέρα σε όλους, ένα νήμα για την ποίηση, τους ποιητές και τα ποιήματα που αγαπάμε στην αγνή, πρωταρχική μορφή τους ή μελοποιημένα, ενορχηστρωμένα, τραγουδισμένα :)
Ας μοιραστούμε ποιήματα Ελλήνων και ξένων ποιητών που αγαπάμε :beer:
Θα αρχίσω εγώ με ένα δικό μου ποίημα στα ελληνικά, από το τέταρτο βιβλίο μου με τίτλο Θύραθεν:
Ιθάκη
Με μάτια υγρά σαν υδάτινα κάτοπτρα, στάθηκε πάνω στη βρεγμένη άμμο
και με τη σκιά του ραβδιού του μέτρησε τη μεγάλη ανηφόρα που οδηγεί στ’ άστρα.
Και σαν η σκιά κόντυνε τόσο που δεν μπορούσε πια να ξεχωρίσει το ξανθό απ’ το
θαλασσινό κύμα, μέσα από χιλιάδες μετέωρες φωτεινές πεταλούδες,
κι ο κόσμος όλος συνοψίστηκε σ’ ένα ασημί λαμπύρισμα, έκλεισε τα μάτια,
όπως τότε, κι ένιωσε τη θέρμη πάνω στα πορτοκαλιά του βλέφαρα.
Με διάφανο δέρμα, διάστικτο φως και πύρινο χρώμα,
ξέχασε για μια στιγμή όσα του έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι
και δάκρυσε
για την Ιθάκη του που κέρδισε...
Driftwood στα αγγλικά:
410194
Μία μετάφραση του Acquainted with the Night, του μεγάλου Robert Frost:
410195
Και τέλος η Έναστρη νύχτα μου μελοποιημένη και παντρεμένη με το υπέροχο animation του διάσημου πίνακα :)
https://www.youtube.com/watch?v=gFWTVbn2orA
karellen
24/09/2019, 11:01
:beer:
Πολύ ωραίο θέμα. :)
Μοιραίοι, Τα ρω του έρωτα*, Πρέβεζα, μερικά από τα κορυφαία και αγαπημένα μου τα οποία μελοποιήθηκαν κιόλας.
*όλα τα πήρε το καλοκαίρι
Πολύ ωραίο θέμα. :)
Μοιραίοι, Τα ρω του έρωτα*, Πρέβεζα, μερικά από τα κορυφαία και αγαπημένα μου τα οποία μελοποιήθηκαν κιόλας.
*όλα τα πήρε το καλοκαίρι
Εξαιρετικά όλα, διαφορετικές "υφές" ποιητικά αλλά όλοι τους άφησαν το πολύ χαρακτηριστικό τους σημάδι στην τέχνη...
Οι Μοιραίοι - Κώστας Βάρναλης
Mες την υπόγεια την ταβέρνα,
μες σε καπνούς και σε βρισές
(απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα)
όλ' η παρέα πίναμ' εψές·
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.
Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο
και κάπου εφτυούσε καταγής.
Ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής!
Όσο κι ο νους να τυραννιέται,
άσπρην ημέρα δε θυμιέται.
Ήλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος τ' άσωτ' ουρανού!
Ω! της αβγής κροκάτη γάζα,
γαρούφαλα του δειλινού,
λάμπετε, σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!
Tου ενού ο πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος, ίδιο στοιχειό·
τ' άλλου κοντόημερ' η γυναίκα
στο σπίτι λυώνει από χτικιό·
στο Παλαμήδι ο γιος του Mάζη
κ' η κόρη του Γιαβή στο Γκάζι.
― Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
― Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
― Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
― Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα
δεν τό βρε και δεν τό πε ακόμα.
Έτσι στη σκότεινη ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας έβρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!*
Οι δύο τελευταίο στίχοι, όποτε πλησιάζει η ζωή μας σε αυτή την κατάσταση να τους θυμόμαστε και να ξυπνάμε!
'Κινητηρας φολξβαγκεν κροταλιζε
Και κατεβηκε
Μπουλονια και βιδες στο πατωμα
Τα εμβολοχιτωνια ηταν χαλασμενα'
Αποσπασμα απο το επικο μου πημα "η χρηση του αλουμινιου στις βαριες κατασκευες"
Χεχε, μου θύμησες άλλο ένα του Ελύτη που το είχα διαβάσει στους 4Τ (και το αφιερώνω στον Μπάκλεϋ :D )
Θαύμασα τον Παρθενώνα
και στην κάθε του κολόνα
βρήκα τον χρυσό κανόνα
Όμως σήμερα το λέω
βρίσκω το καλό κι ωραίο
σε μια σπορ Alfa Romeo
....
Εγω τωρα γιατι περιμενω εναγωνιως τον ταβαριτς Νικολαϊ θα αναφερει την Θοδωρα..?>?>?
AUFGEBRACHT
24/09/2019, 16:47
https://www.youtube.com/watch?v=Pf4YKyptH4s
https://www.youtube.com/watch?v=xleuzbioeiY
(Εκλιπαρώ τη συγγνώμη σας για το spam προκαταβολικά...)
'Κινητηρας φολξβαγκεν κροταλιζε
Και κατεβηκε
Μπουλονια και βιδες στο πατωμα
Τα εμβολοχιτωνια ηταν χαλασμενα'
Αποσπασμα απο το επικο μου πημα "η χρηση του αλουμινιου στις βαριες κατασκευες"
Ποιες Στροφές Στροφάλων; Τον έσβησες τον Εμπειρίκο :lol:
410204
:wave2:
Ομήγυρη απ' τις λίγες :beer:
Εγω τωρα γιατι περιμενω εναγωνιως τον ταβαριτς Νικολαϊ θα αναφερει την Θοδωρα..?>?>?
Τι θέλει να πει ο ποιητής (εδώ ταιριάζει γάντι :D );
https://www.youtube.com/watch?v=Pf4YKyptH4s
https://www.youtube.com/watch?v=xleuzbioeiY
(Εκλιπαρώ τη συγγνώμη σας για το spam προκαταβολικά...)
ΚΑΝΕΝΑ σπαμ, η ταινία θα έπρεπε να έχει πάρει Χρυσό Φοίνικα το λιγότερο!
Εγώ νόμιζα θα βάλει τον ποιητή φανφάρα :lol:
Ωραία, καλά πήγαμε, περίμενα τουλάχιστον δύο σελίδες κράξιμο :lol:
Ένα υπέροχο τραγούδι του Leonard Cohen εμπνευσμένο από το παρακάτω ποίημα του Καβάφη:
"ΑΠΟΛΕΙΠΕΙΝ Ο ΘΕΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΝ"
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές -
την τύχη σου πού ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
πού βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια πού φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πώς ήταν
ένα όνειρο, πώς απατήθηκεν η ακοή σου
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν πού ταιριάζει σε πού αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν,
άλλ' όχι με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια πού χάνεις.
Alexandra leaving, εδώ τραγουδά η Sharon Robinson, υπάρχει και η εκδοχή - ντουέτο με τον Cohen βέβαια:
https://www.youtube.com/watch?v=zakc2ymWCFQ
Μια που πήγαμε ως την Αλεξάνδρεια, ας μείνουμε λίγο ακόμη :)
Ένα ποίημα που έγραψα μετά από μία επίσκεψη στο Κάϊρο, πριν πολλά χρόνια, καλεσμένος σε έναν γερμανο-αραβικό γάμο :lol:
Προφανώς ήταν αδύνατο να παραλείψω μία επίσκεψη στην Αλεξάνδρεια, όπου έφτασα μετά από πολλαπλές στάσεις λόγω...αμμοθύελλας με τον σοφέρ μου Μεχμέτ που φυσικά δε μιλούσε λέξη αγγλικά!
Μία πόλη με όνομα βαρύ σαν ιστορία και παρηγοριά μας τη νέα βιβλιοθήκη, το σπίτι του Καβάφη και τα απομεινάρια της πάλαι ποτέ κραταιάς Ελληνικής Κοινότητας...
410736
Nik0s_Dk
04/10/2019, 11:18
Γιὰ τὴ ζωή
(ἀπόδοση: Γιάννης Ρίτσος)
Ἡ ζωὴ δὲν εἶναι παῖξε-γέλασε
Πρέπει νὰ τήνε πάρεις σοβαρά,
Ὅπως, νὰ ποῦμε, κάνει ὁ σκίουρος,
Δίχως ἀπ᾿ ὄξω ἢ ἀπὸ πέρα νὰ προσμένεις τίποτα.
Δὲ θά ῾χεις ἄλλο πάρεξ μονάχα νὰ ζεῖς.
Τὶς πιὸ ὄμορφες μέρες μας δὲν τὶς ζήσαμε ἀκόμα
Κι ἂχ ὅ,τι πιὸ ὄμορφο θά ῾θελα νὰ σοῦ πῶ
Δὲ στό ῾πα ἀκόμα.
Ναζίμ Χικμέτ
Γιὰ τὴ ζωή
(ἀπόδοση: Γιάννης Ρίτσος)
Ἡ ζωὴ δὲν εἶναι παῖξε-γέλασε
Πρέπει νὰ τήνε πάρεις σοβαρά,
Ναζίμ Χικμέτ
:D
Η ζωή είναι κωμωδία γι’ αυτούς που σκέφτονται και τραγωδία γι’ αυτούς που αισθάνονται.
Horace Walpole
Γιὰ τὴ ζωή
Πολύ όμορφο ποίημα φίλε Νίκο, μου φώτισε λίγο τη μέρα!
Αγαπητοί φίλοι με χαρά σας ανακοινώνω ότι θα παρουσιάσω τις δύο πιο πρόσφατες ποιητικές μου συλλογές Πολλαχώς (Εκδόσεις Ζήτη, 2016) και Ατρέπτως (Εκδόσεις Ζήτη, 2018) την Τετάρτη, 16 Οκτωβρίου, στις 7 το απόγευμα, στην αίθουσα της Ομοσπονδίας Δυτικομακεδονικών Σωματείων (Βενιζέλου 30, τέταρτος όροφος), με είσοδο ελεύθερη για όλους.
Θα παρουσιαστούν - ερμηνευθούν επίσης ζωντανά τέσσερα νέα μελοποιημένα ποιήματα και άλλα τραγούδια από τα βιβλία μου και όλα τα έσοδα από την εκδήλωση θα διατεθούν για την ενίσχυση της Εταιρείας Προστασίας Ατόμων με Αυτισμό – Δ.Α.Δ. Ν. Καστοριάς.
Θα χαρώ πολύ να συναντήσω από κοντά όποιον θέλει να γνωρίσει εμένα και την ποίησή μου :)
Edit: Βάζω και τυπικά το αγγελτήριο για όποιον επιθυμεί να το μοιραστεί:
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Ο Παντελής Τσιμπισκάκης παρουσιάζει τις δύο πιο πρόσφατες ποιητικές του συλλογές Πολλαχώς (Εκδόσεις Ζήτη, 2016) και Ατρέπτως (Εκδόσεις Ζήτη, 2018) την Τετάρτη, 16 Οκτωβρίου, στις 7 το απόγευμα, στην αίθουσα της Ομοσπονδίας Δυτικομακεδονικών Σωματείων (Βενιζέλου 30, τέταρτος όροφος), στη Θεσσαλονίκη, με είσοδο ελεύθερη για όλους.
Θα παρουσιαστούν - ερμηνευθούν επίσης ζωντανά τέσσερα νέα μελοποιημένα ποιήματα και τραγούδια από τα βιβλία του συγγραφέα και όλα τα έσοδα από την εκδήλωση θα διατεθούν για την ενίσχυση της Εταιρείας Προστασίας Ατόμων με Αυτισμό – Δ.Α.Δ. Ν. Καστοριάς.
Δύο δικές μου μεταφράσεις ποιημάτων του Ουίλλιαμ Μπλέηκ, μιας πραγματικής ιδιοφυΐας, πολύ μπροστά από την εποχή του και φυσικά παρεξηγημένος και κατατρεγμένος τον καιρό που ζούσε. Το φορμάτ των βιβλίων μου με ποιήματα και χαρακτικά να τα συνοδεύουν είναι εμπνευσμένο - αφιερωμένο σε αυτόν :)
411083
411084
Εγω τωρα γιατι περιμενω εναγωνιως τον ταβαριτς Νικολαϊ θα αναφερει την Θοδωρα..?>?>?
Γιατί παρά την ηλικία σου, έχεις ακόμα μνήμη. Κι εγώ γ@μώ το στανιό μου...
μέσα σε μια καταχνιά, που κυβερνά το μυαλό , την ζωή ολάκερη, τον τελευταίο καιρό...
Το τοπίο, αρχίζει να ξεδιαλύνεται...
Υπάρχουν φορές, που δεν σώζεται τίποτα...
Γαμιέται το σύμπαν ολόκληρο...
Dreary Lands, ένα ποίημα από το δεύτερο βιβλίο μου, Αβλέμμων βυθός:
Dreary Lands
I walked alone through dreary lands
where winter only exists.
Along with whitened meadowlands,
denuded trees and mist.
I clasped my coat, eager to enfold
but, couldn't tell apart
whether the bitter, piercing cold
was coming from my heart.
I walked alone through dreary lands
and I could not resist.
I raised my gaze, I clenched my hands
and vanished in their midst.
Και εδώ μελοποιημένο με ακουστική κιθάρα :)
https://www.youtube.com/watch?v=2LfRKyHZmmY
Και μέσα σε κοιλάδα σκιάς θανάτου αν περπατήσω, δεν θα φοβηθώ κακό· επειδή, εσύ είσαι μαζί μου· η ράβδος σου και η βακτηρία σου, αυτές με παρηγορούν.
Κι επίσης η μελοποίηση του από πάνω μου φέρνει λίγο από αυτό (https://www.youtube.com/watch?v=ZFYxCIr-Byo)
Κι επίσης η μελοποίηση του από πάνω μου φέρνει λίγο από αυτό (https://www.youtube.com/watch?v=ZFYxCIr-Byo)
Πολύ ενδιαφέρουσα η προσέγγισή σου!
Αγαπώ τα θρησκευτικά μοτίβα και τα χρησιμοποιώ πολύ στην ποίησή μου, καθαρά συμβολικά πάντα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η έμπνευση είναι καθαρά προσωπική αλλά αυτή η νοητή συνοδοιπορία είναι πολύ φυσική και ευχάριστη.
Και πόσα χρόνια είχα να ακούσω αυτό το τραγούδι! Από κάτι αυτοσχέδιες κασέτες πριν χρόνια πολλά :)
Θα ήθελα να ευχαριστήσω το φόρουμ από καρδιάς γενικά και ειδικά για τη φιλοξενία της παραπάνω πρόσκλησης. Ήταν μία όμορφη εκδήλωση και συγκεντρώθηκε ένα ικανό ποσό για τον καλό σκοπό μας που σίγουρα θα "πιάσει τόπο" και μάλιστα άμεσα.
Ήταν ίσως το μόνο θετικό τον τελευταίο καιρό καθώς έχασα δύο αγαπημένα πρόσωπα μέσα σε 50 ημέρες και ένα ακόμα δίνει άνισο αγώνα με το "θηρίο".
Τούτο το ποίημα το είχα γράψει με άλλο σκοπό, το αφιερώνω όμως σε όλες τις ψυχές που πέταξαν και μας προσέχουν πλέον από ψηλά...
411631
Ένα ποίημα για τους λάτρεις του Matrix, των ονείρων μέσα σε όνειρα και των ανοιχτών ματιών και μυαλών :)
Από το τρίτο βιβλίο μου, Θρυαλλίς:
Η σπηλιά του Πλάτωνα
"Reality is merely an illusion, albeit a very persistent one" Albert Einstein
Άρχισαν πάλι να προβάλλουν οι σκιές, και να χορεύουν γύρω μας, μπροστά μας.
Στα μάτια μας φαντάζουν τόσο ζωντανές, τόσο οικείες στα αθώα όμματα μας.
Και οι μακρινές που αντηχούν φωνές, οι ακατάληπτοι ήχοι στα αυτιά μας,
ακούγονται σε μας σαν μουσικές και λόγια ευκολονόητα, δικά μας.
Κοιτώντας μοναχά μπροστά, τίτλους μοιράζουμε, κομπάζουμε, ορίζουμε την ευτυχία
πρόθυμα αφηνόμαστε μες τη σκλαβιά και μοιάζει η άγνοια στις ζωές μας με ευλογία!
Μα είναι οι ζωές αυτές, σαν τις μορφές τριγύρω μας, σκιώδεις·
κι είναι οι αλήθειες μας πλαστές και οι αρνήσεις μας παροιμιώδεις.
Και όταν κάποιος βγει στο φως κι έπειτα στη σπηλιά ξανακατέβει,
θα βρει μονάχα κάτω εδώ κώνειο, σταυρό ή χλεύη.
Μα μόνο όποιος δεν φοβηθεί το φως και κάνει τη σπηλιά μέσα στο νου κομμάτια
θα δει πως είναι πιότερο τυφλός αυτός που βλέπει μόνο με τα μάτια.
Η πραγματικότητα αλλάζει στο μάτι του παρατηρητή.
"Το πείραμα των δύο σχισμών 1998 "
:)
Η πραγματικότητα αλλάζει στο μάτι του παρατηρητή.
"Το πείραμα των δύο σχισμών 1998 "
:)
Εκτός αν του τα βγάλεις.
Βασίλειος Β', 29.07.1014
Εκτός αν του τα βγάλεις.
Βασίλειος Β', 29.07.1014
1801 Μετά Χ. :D
1801 Μετά Χ. :D
Δεν ξέρω τι λες.
Δεν ξέρω τι λες.
Ο συνειρμός με τον "αγιο " Βασίλειο με ξεπερνά. Το πείραμα έγινε το 1801
Ο συνειρμός με τον "αγιο " Βασίλειο με ξεπερνά. Το πείραμα έγινε το 1801
Εγώ για τον αυτοκράτορα μίλησα.
Εγώ για τον αυτοκράτορα μίλησα.
Κι εγώ για το πείραμα. Αν θες τα συνδέεις.
Ο συνειρμός με τον "αγιο " Βασίλειο...
Μάλλον είχες κατά νου τη "χοάνη" του συγκεκριμένου και αυτόματως πήγε ο νους σου σε αυτόν;
Σας χαιρετώ από τη Νέα Υόρκη όπου επέστρεψα δυστυχώς για το μνημόσυνο του θείου μου...
Ορίστε και ένα ποίημα που έγραψα όταν ήμουν φοιτητής εκεί πριν αρκετά χρόνια μιας και οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουν:
Metropolis
I stroll through hearts of steel and stone
and huge egos clad in glass
through this city that has no limits.
Towering ambitions are blocking out my sun.
I look toward the dizzying heights of
greed and desire;
It's all about the money here,
enough is never enough
of what this world calls wealth.
My gaze can't pierce the clouds though,
but I feel content.
Money makes the world go round
but joy always has a different cost.
Η πραγματικότητα αλλάζει στο μάτι του παρατηρητή.
"Το πείραμα των δύο σχισμών 1998 "
:)
Εισαι σαχλος και εσυ και ο Ταβαριτς..
Το ματι του παρατηρητη αλλαζει την πραγματικοτητα..!!
(κανονιστε να ξεσηκωθουν ολα τα σωματεια αδικοχαμενων γατιων..)
Εισαι σαχλος και εσυ και ο Ταβαριτς..
Το ματι του παρατηρητη αλλαζει την πραγματικοτητα..!!
(κανονιστε να ξεσηκωθουν ολα τα σωματεια αδικοχαμενων γατιων..)
Κοίτα να δεις, στα πειράματα με τις 2 σχισμές συνήθως δεν αλλάζει τίποτα στο μάτι του παρατηρητή αλλά σ' αυτό του αντικειμένου του πειράματος (βασικά και στα 2 μάτια).
Κοίτα να δεις, στα πειράματα με τις 2 σχισμές συνήθως δεν αλλάζει τίποτα στο μάτι του παρατηρητή αλλά σ' αυτό του αντικειμένου του πειράματος (βασικά και στα 2 μάτια).
Δεν βλεπω ομως να γραφεις καποιο ποιημα γι αυτο...:smokin:
Δεν βλεπω ομως να γραφεις καποιο ποιημα γι αυτο...:smokin:
Τα ποιήματα είναι οι μουγγές κραυγές του κύματος της ήρεμης θάλασσας, θέλουν τον χρόνο τους.
Άλλο ένα ποίημα από τα φοιτητικά μου χρόνια για τον θαυμαστό κόσμο του μετρό της Νέας Υόρκης :)
Manhattan Transfer
Platform 4.
A rush of grimy air betrays the arrival. A decelerating slideshow unfolding.
If you are lucky, the brake squeal climax will leave you facing the sliding doors.
Mind the gap.
So many empty yet occupied seats inside.
Vacant stares lost in transit.
Sleepless workers, drunkards, students and madmen under the shiny metal skin.
So many, so close, but so strikingly alone.
So splendidly alone.
All of us underground, yet not necessarily chthonic, rolling beneath the Hudson.
Or East River, for what matters…
Down here, you can be anything you want.
Singer, magician, Messiah.
You can be anything you want.
Safe as a mere reflection on our glassy stares.
On the other side, the sun will glow on the towering skylines of our mind.
For some of us, at least.
Από το τρίτο μου βιβλίο, Θρυαλλίς:
Λιμάνια
Συννέφιασε κι αντάριασε ο ορίζοντας της λήθης
και οι αναμνήσεις σβήνουνε σαν φώτα της ομίχλης.
Υπόλοιπα αντίληψης του αμφιβληστροειδή,
εκρήξεις χρώματος, συναισθησία.
Ευλίμενα κενά, λιμένες σφαλιστοί•
φάροι μνημών, εκλάμψεις νοσταλγίας.
Σκοτείνιασε και πρόβαλλαν σαν άστρα οι αναμνήσεις
σαν Πορτολάνος του ουρανού που ξέχασες ν’ ανοίξεις…
Με αφορμή το τόπικ περί θητείας ένα ποίημα που έγραψα κάποτε σε ένα φυλάκιο του Έβρου, από το πέμπτο βιβλίο μου Πολλαχώς:
Το πλατύ ποτάμι
Ένα ποτήρι νερό
είναι συνήθως αρκετό.
Εκτός κι αν είναι μεσημέρι
εκτός κι αν είναι καλοκαίρι
εκτός κι αν κουβανείς ένα μωρό στο χέρι.
Ένα ποτήρι νερό συνήθως φτάνει
για να δροσίσει, έστω, μια πλάνη.
Είναι φορές που όλη η ανθρωπιά και η ανάγκη του κόσμου
συμπυκνώνεται σε κάτι απλό:
Στο βλέμμα ενός μωρού
κυνηγημένου από παντού
στην όχθη ενός μεγάλου ποταμού.
Σε ένα ποτήρι νερό
κι ας μην είναι αρκετό...
Οι νικητές της Βαστίλης, από το τρίτο μου βιβλίο, Θρυαλλίς:
Les vainqueurs de la Bastille (confession d'un vieillard)
Η Βαστίλη έπεσε και οι πύλες είναι ανοικτές! Μοναχά μια μέρα μας πήρε!
Με άδεια μουσκέτα και γεμάτες καρδιές. Με τρίχρωμες κονκάρδες.
Μπήκαμε και στο κατάστιχο. Νικητές!
Βέβαια, αυτά που βρήκαμε μέσα δεν ήταν και τόσο τρομερά.
Μισή ντουζίνα τρόφιμοι και αλαφροΐσκιωτοι που τους χαλάσαμε την ησυχία.
Και όλοι αυτοί οι παλιοί στρατιώτες… Αλλά ας μην τραβούσαν την σκανδάλη.
Είχαν βέβαια τις διαταγές τους. Αυτοί τις δικές τους και εμείς τις δικές μας.
Κι ο Ντε Λονέ μόνος του το έφαγε το κεφάλι του.
Έδωσε βλέπετε την διαταγή.
Αν την έδωσε τελικά...
Εν πάση περιπτώσει έγινε σκοτωμός και κάποιος έπρεπε να την πληρώσει.
Έτσι είναι αυτά τα πράγματα.
Κάποιοι μέθυσαν με την ισότητα, άλλοι με την αδελφότητα, μα οι πιο πολλοί μεθύσαμε
με την ελευθερία.
Έτσι είναι η ελευθερία• δίνει επικίνδυνες ελευθερίες.
Jack knife, Πολλαχώς, 2016:
Jack knife
Years have passed since I switched opened your blade.
It was my decision to do so, I did it for me.
Covered in rust and colour fading, but still true to your cause.
It is eternal this thirst of steel for blood.
I have to clutch you in my fist in order to close you.
I have to bleed.
Από το τέταρτο βιβλίο μου Θύραθεν, - 2014:
Darkness and a candle
My only wealth, the hope of light,
my only hope, the wealth of night.
Μία μετάφρασή μου του Fire and Ice του μεγάλου Robert Frost:
415020
Λυρικη αποδοση θα το ελεγα, παρα μεταφραση...;)
(εκτος αν εγινε με πλαγιαυλο αντι λυρας, οποτε παω πασο..)
Λυρικη αποδοση θα το ελεγα, παρα μεταφραση...;)
(εκτος αν εγινε με πλαγιαυλο αντι λυρας, οποτε παω πασο..)
Ασκομαντούρα πιθανότερο.
Είναι σαφέστατα μετάφραση προσωπικής ερμηνείας.
Λυρικη αποδοση θα το ελεγα, παρα μεταφραση...;)
(εκτος αν εγινε με πλαγιαυλο αντι λυρας, οποτε παω πασο..)
Ασκομαντούρα πιθανότερο.
Είναι σαφέστατα μετάφραση προσωπικής ερμηνείας.
Το κατά δύναμιν, αγαπητοί :D
Kώστας Ουράνης
Είναι κάποια νησιά...
Είναι κάποια νησιά που σαν πλοία
μέσ' στα πέλαγα, λεν, ταξιδεύουν:
όσοι τα' δανε, μάταια πλέον
να τα δούνε ξανά τα γυρεύουν˙
είναι κάποια νησιά που ακόμα
πόδι ανθρώπου δεν έχει πατήσει:
-Πώς τα βρήκες, Ψυχή μου, και πήγες
κι από τότες δεν έχεις γυρίσει;
Από την ποιητική συλλογή Νοσταλγίες
Ένα ποίημα από τη νέα μου ποιητική συλλογή με τίτλο «Αιθερονόμος» για την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής :a022:
428941
Αφιερωμένο σε όλους, μουσικούς και μη!
Το παρεστιγμένο
Όταν με τρόμο ανακάλυψα ότι η μουσική είναι μαθηματικά,
μοιραία αντιλήφθηκα την εξίσωση της ζωής
σαν πεντάγραμμο με όρους μουσικούς.
Τον ρυθμό άλλοτε τον κανονίζουμε εμείς,
τις περισσότερες φορές όχι.
Πλήθος μυστήρια σύμβολα στριμώχνονται στις γραμμές•
αρμονικές ακολουθίες ή παραμορφώσεις.
Βιαστικό πολλές φορές το σκρίπτο,
άλλες καλογραμμένο.
Απ’ όλες όμως της θεωρίας τις γραφές
μία αγαπώ κι όσο μπορώ επιδιώκω:
Το παρεστιγμένο,
αυτό το μικρό σκόνταμμα του ρυθμού,
η στιγμούλα του πενταγράμμου,
το αλάτι της ζωής.
Καλημέρα σύντροχοι, ελπίζω να είστε όλοι καλά.
Επιτέλους επιστροφή στο στούντιο ηχογράφησης μετά από δύο χρόνια καραντίνας!
Έγραψα στίχους πάνω στην υπέροχη μουσική του Ισπανού κιθαρίστα Manuel Simón-Talero Horga
και ιδού το τραγούδι Στο τέλος των ποταμών, μία λυρική αλληγορία όπου το ποτάμι είναι η ζωή και αυτός
που φτάνει στο τέλος του κοιτά μέσα στα νερά του και ανακαλύπτει τον αλλοτινό, αθώο εαυτό του,
μία νέα πορεία και ευτυχία:
https://www.youtube.com/watch?v=F6GQTA4i5rA
Οι στίχοι βασίζονται σε ένα ανέκδοτο ποίημα που είχα γράψει στα μικράτα μου :)
karellen
10/02/2022, 11:07
Όμορφο τραγούδι και ταιριαστοί οι στίχοι.
Σε γαληνεύει.
Όμορφο τραγούδι και ταιριαστοί οι στίχοι.
Σε γαληνεύει.
Χαίρομαι που σου άρεσε!
Η μουσική είναι ουσιαστικά ένας μακρύς αυτοσχεδιασμός και μας δυσκόλεψε αρκετά
αλλά πιστεύω ότι τα καταφέραμε καλά τελικά :)
Ένα ποίημα από το τελευταίο μου βιβλίο για τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης :)
Η επιστροφή των θεριστών
Κάποτε αναπαυόμαστε μα πάντα αδημονούμε
και πάντοτε επιστρέφουμε στα αγαπημένα εδάφη,
χρυσά πεδία με λεπτό φεγγάρι για δρεπάνι.
Άλλη χαρά δεν έχουμε από μια αγκαλιά χρυσάφι,
που έπειτα το μοιράζουμε στάχυ το στάχυ σε όλους
ψωμί να γίνει της ψυχής, καρδιές για να γλυκάνει,
και για μελλούμενες σοδειές
νέους θεριστές να κάμει.
Παντελής Τσιμπισκάκης, Αιθερονόμος, Εκδόσεις Ζήτη - 2020
σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης :)
Το άκουσα το πρωί στο ραδιόφωνο και αμέσως σε θυμήθηκα :a013:
Το άκουσα το πρωί στο ραδιόφωνο και αμέσως σε θυμήθηκα :a013:
Τύφλα να 'χει ο Μπόρχες δηλαδή (pun intended) :D
Είναι και η πρώτη μέρα της άνοιξης ημερολογιακά, αν και φέτος αγνοείται!
Τύφλα να 'χει ο Μπόρχες δηλαδή (pun intended) :D
Από ποίηση δεν σκαμπάζω αλλά χιούμορ έχεις σίγουρα, δεν ήξερα ούτε τον Μπόρχες ούτε ότι ήταν όντως τυφλός. Να 'σαι καλά!
Από ποίηση δεν σκαμπάζω αλλά χιούμορ έχεις σίγουρα, δεν ήξερα ούτε τον Μπόρχες ούτε ότι ήταν όντως τυφλός. Να 'σαι καλά!
Καλά, ο ίδιος αυτοσαρκαζόταν ακόμα περισσότερο, είχε πει το κλασικό ότι πάντα φανταζόταν τον Παράδεισο ως ένα είδος βιβλιοθήκης όταν έγινε γενικός διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης τη χρονιά που έχασε πλήρως την όρασή του :lol:
Μεγάλος ποιητής και φιλέλληνας, θα βάλω έργα του σύντομα.
Γιατί παρά την ηλικία σου, έχεις ακόμα μνήμη. Κι εγώ γ@μώ το στανιό μου...
:lol:
Καλημέρα σε όλους και χρόνια πολλά.
Δυστυχώς πριν λίγες μέρες έχασα τη μητέρα μου ανήμερα Μεγάλη Παρασκευή, εντελώς ξαφνικά, από ρήξη ανευρύσματος στον εγκέφαλο.
Ήταν μία ουμανίστρια ζωγράφος που αφιέρωσε τη ζωή της στην Τέχνη, την οικογένεια και τους συνανθρώπους της και διαμόρφωσε και τον δικό μου χαρακτήρα γύρω από τα ίδια ιδανικά.
Το παρακάτω ποίημα είναι αφιερωμένο στη μνήμη της.
Δοξαστικόν
Μόνο επειδή το διάλεξες
θα σε σαρώσω σαν Θείος άνεμος,
θα σου κουρελιάσω τα ρούχα,
θα σου γυμνώσω τα κόκαλα,
θα πλαταγίσω την ψυχή σου
σαν σημαία πειρατική
και μόνο τότε
θα γίνουμε ένα
γιατί θα ξέρεις να αγαπάς,
να πονάς,
και να μοχθείς
για τους άλλους
και για τα αστέρια
και να μοιράζεσαι,
όπως τότε,
σαν τον άρτο
από το χέρι του Ποιητή.
Παντελής Τσιμπισκάκης, Αιθερονόμος, Εκδόσεις Ζήτη - 2020
Manalishi
29/04/2022, 10:31
Ένα ποίημα από το τελευταίο μου βιβλίο για τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης :)
Η επιστροφή των θεριστών
Κάποτε αναπαυόμαστε μα πάντα αδημονούμε
και πάντοτε επιστρέφουμε στα αγαπημένα εδάφη,
χρυσά πεδία με λεπτό φεγγάρι για δρεπάνι.
Άλλη χαρά δεν έχουμε από μια αγκαλιά χρυσάφι,
που έπειτα το μοιράζουμε στάχυ το στάχυ σε όλους
ψωμί να γίνει της ψυχής, καρδιές για να γλυκάνει,
και για μελλούμενες σοδειές
νέους θεριστές να κάμει.
Παντελής Τσιμπισκάκης, Αιθερονόμος, Εκδόσεις Ζήτη - 2020
Αν δεν υπήρχε ο Θεριστής, θα ήμουν παραθεριστής...
Αν δεν υπήρχε ο Θεριστής, θα ήμουν παραθεριστής...
Εύχομαι μόνο υγεία και χαρές για εσένα και την οικογένειά σου.
lykourgi
02/05/2022, 12:11
Τα συλλυπητήριά μου.
το ξαφνικο δεν παλευεται
να εισαι καλα φιλε μου να την θυμασαι....
Τα συλλυπητήρια μου Tsber... πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια σε τέτοιες περιπτώσεις. Κουράγιο.
Σας ευχαριστώ όλους και δημοσίως για τη στήριξη σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, να είστε πάντα καλά εσείς και όλος ο κόσμος.
Χόρχε Λουίς Μπόρχες - Το Σκάκι
Συγκεντρωμένοι οι παίχτες νύχτα μέρα
καθοδηγούν τα αδιάφορα πιόνια.
Ως το πρωί θα κλείνει η σκακιέρα
δυο χρώματα που αντιμάχονται αιώνια.
Μέσα, τα πιόνια αναδίνουν μια προσήλωση
μαγευτική: ευκίνητα άλογα, πύργοι oμηρικοί,
βασιλιάς στα μετόπισθεν, διαγώνιοι αξιωματικοί.
Μα κι όταν αποσύρονται οι παίχτες,
από το χρόνο πια εξαντλημένοι,
η δράση εξακολουθεί να επιμένει.
Απ’ την Ανατολή έχει ο πόλεμος αυτός ανάψει∙
το δίχτυ του σ’ ολόκληρη τη γη απλώνει.
Μα ούτε η μια παρτίδα ούτε η άλλη δεν τελειώνει.
Φρενιασμένη βασίλισσα, πύργος ευθύς, αξιωματικός
λοξός, στρατιώτης πολυμήχανος, βασιλιάς ασθενικός
ψάχνονται στο ασπρόμαυρο πεδίο του αοράτου
να συγκρουστούν σιωπηλά μέχρι θανάτου.
Δεν ξέρουν πως το αποφασισμένο χέρι
του παίχτη τούς ρυθμίζει την πορεία τέλεια,
δεν ξέρουν καν πως μια ασύλληπτη νομοτέλεια
τις αποφάσεις και τη διαδρομή τους περιφέρει.
Αλλά κι ο παίχτης είναι επίσης ένας αιχμάλωτος
μιας άλλης σκακιέρας με νύχτες μαύρες
(η έκφραση είναι του Ομάρ) και άσπρες μέρες.
Ο Θεός ελέγχει τον παίχτη κι ο παίχτης τα πιόνια.
Μα τάχα ποιος θεός πίσω από τον Θεό, κινεί αιώνια
τα νήματα του χρόνου, του ονείρου και της αγωνίας;
Χόρχε Λουίς Μπόρχες, από “Το βιβλίο της άμμου”
Καλημέρα φίλοι μου, για τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης σας παρουσιάζω το νέο μου βιβλίο με τίτλο Αστέρινη, αφιερωμένο στη μνήμη της μητέρας μου που χάσαμε πέρσι ανήμερα Μεγάλη Παρασκευή.
https://biblionet.gr/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%89%CF%80%CE%BF/?personid=73714
Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο δύσκολο μου ήταν να ολοκληρώσω το βιβλίο αυτό.
Όταν χάνεις έναν άνθρωπο, δραστήριο, δημιουργικό και γεμάτο ζωή μέσα σε μια στιγμή, τα λόγια γίνονται περιττά.
Τα εξώφυλλα όλων των βιβλίων μου τα φιλοτεχνούσε πάντα αυτή και τούτο δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση – Παναγία η Βρεφοκρατούσα από τη σειρά αφαιρετικών αγιογραφιών Δωδεκάορτο, την καλύτερη δουλειά της μητέρας μου…
442111
Και το ποίημα Βαφή, για τις ημέρες που μας άφησε για τη γειτονιά των αγγέλων:
442112
karellen
21/03/2023, 19:42
Παντελή να είστε γεροί να την θυμόσαστε.
Παντελή να είστε γεροί να την θυμόσαστε.
Να είσαι καλά φίλε μου και ό,τι καλύτερο σου εύχομαι από καρδιάς.
Καμιά φορά τα δυσάρεστα είναι αναπόφευκτα, είτε ως γεγονότα, είτε ως αφορμές.
Ο χρόνος και οι δικλείδες ασφαλείας του εγκεφάλου (και κάποια διαδικτυακά στέκια βεβαίως βεβαίως) βοηθούν και στο τέλος μένουν μόνο τα "καλά", που ξεπροβάλλουν σαν τις κορυφές των βουνών μετά από κατακλυσμό.
Στο μέλλον θα βάλω και άλλα ποιήματα από το συγκεκριμένο βιβλίο, δεν είναι όλο ένα μοιρολόι, καθώς ήταν ένας άνθρωπος φωτεινός σε μεταδοτικό βαθμό.
Το όνειρο του Ιούδα
Σα να ‘μαι άρρωστος πολύ Δάσκαλε, μια τρικυμία φοβερή στον νου μου νιώθω,
κι είναι θηλιά σφιχτή στο λαιμό μου γύρω η νύχτα, σα φανερώθηκε η βουλή Σου
μες τον ύπνο.
Αλίμονο, τα είδα και τ’ αργύρια, και τα σταυρόξυλα στο λόφο σηκωμένα
και το λιθάρι της σπηλιάς στο πλάι ακουμπισμένο.
Μα ποιος αντέχει πρότερα της λύπης το φορτίο;
Το φόρτωμα και μιας μονάχα μέρας ποιος το αντέχει;
Τα βλέμματα των αδελφών και των πιστών τα μάτια;
Μα ας είναι, δίχως σταύρωση Ανάσταση δεν έχει…
Δε θ’ αρνηθώ, Δάσκαλε, την τρομερή βουλή Σου,
και ας μου είναι αβάσταχτο των θλίψεων το φορτίο.
Μ’ ένα φιλί θα σου το πω το τελευταίο αντίο…
Από το τέταρτο βιβλίο μου Θύραθεν, Εκδόσεις Ζήτη, 2014
Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα σε όλους!
"Μα ας είναι,δίχως σταύρωσηΑνάσταση δεν έχει..."
Καλή Ανάσταση Παντελή!
Ένα tribute από τον Αιθερονόμο, το έβδομο βιβλίο μου, λίγο πριν την Κυριακή των εκλογών:
443371
Καλό βόλι...
Θερινό ηλιοστάσιο, αρχή καλοκαιριού και η μεγαλύτερη σε διάρκεια ημέρα του χρόνου!
Ένα ποίημα για τη θάλασσα μια που έχω την τύχη να κολυμπώ στην αγκαλιά της σήμερα :)
Θάλασσα
Όψη γαλήνια και θελκτική, φύση υποχθόνια, προδοτική·
σημείο εκκίνησης, ζωοδότρα πηγή, αργυροστόλιστη μα πλανερή.
Έκταση ατέρμονη, κυμοθαλής, κι άλλοτε ασάλευτη και απαθής.
Μέλαινα μέγαιρα ορμητική, νύφη αφρόεσσα, κόρη γλαυκή.
Θάλασσα εσύ, μητέρα δεινών,
διάφανο σύμπαν, σκοτάδι ερεβών.
Θάλασσα μάνα, μητέρα ολονών,
γυναίκα όλων και κανενός.
Παντελής Τσιμπισκάκης, Θρυαλλίς, Εκδόσεις Ζήτη - 2012
karellen
21/06/2023, 12:22
:beer::beer:
Καλό μήνα :beer:
Αύγουστος
Η θάλασσα
το κύμα, η ομορφιά των τόπων
Ο ήλιος
ο ιδρώτας, η λάμψη των προσώπων
Ο αέρας
το φεγγάρι, η θέρμη των ανθρώπων
Πράσινο
και γαλάζιο, τα χρώματα των κόσμων
Παντελής Τσιμπισκάκης, Αβλέμμων βυθός,, Εκδόσεις Ζήτη, 2010
445204
Καλό μήνα Παντελή!:beer:
Να είσαι καλά φίλε μου, εύχομαι να χορτάσει η ψυχή σου Πελοποννησιακά πράσινα και γαλάζια :beer:
karellen
02/08/2023, 10:40
Καλό μήνα :beer:
Αύγουστος
Η θάλασσα
το κύμα, η ομορφιά των τόπων
Ο ήλιος
ο ιδρώτας, η λάμψη των προσώπων
Ο αέρας
το φεγγάρι, η θέρμη των ανθρώπων
Πράσινο
και γαλάζιο, τα χρώματα των κόσμων
Παντελής Τσιμπισκάκης, Αβλέμμων βυθός,, Εκδόσεις Ζήτη, 2010
445204
Οι στίχοι σου μου θυμίζουν μια κουβέντα το Γιώργου Γραμματικάκη στο "Αυτοβιογραφία του Φωτός" :
'Ελλάδα δεν είναι η λατρεία του Ήλιου αλλά η ιεροτελεστία του ίσκιου'
Αύγουστος είναι - 2006
Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική:
Παντελής Θαλασσινός
Αύγουστος είναι το τραγούδι του Νικόλα
και κάποια νύχτα στη ζωή που τα `χεις όλα
μια αγκαλιά και φορητό ραδιοφωνάκι
να παίζει Μάλαμα, Περίδη και Λιδάκη
Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα
αλλά μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα
του σεληνόφωτος αυτή η πανδαισία
να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία...
Αύγουστος είναι ο ρεμβασμός του Σκιαθίτη
κι οι αναμνήσεις απ’ το φως του Πανορμίτη
φλόγα κεριού σε ταπεινό προσκυνητάρι
με το σπαθί του Αρχαγγέλου στο θηκάρι.
Αύγουστος είναι και το δεύτερο φεγγάρι
προτού προλάβει ο Σεπτέμβρης να το πάρει
πέντε έξι στίχοι που αγαπάς και τους θυμάσαι
είσαι κι εσύ που ξαγρυπνάς κι όταν κοιμάσαι
https://www.youtube.com/watch?v=xwV4b-4S4II
Οι στίχοι σου μου θυμίζουν μια κουβέντα το Γιώργου Γραμματικάκη στο "Αυτοβιογραφία του Φωτός" :
'Ελλάδα δεν είναι η λατρεία του Ήλιου αλλά η ιεροτελεστία του ίσκιου'
Ήλιος και σκιά, φως και σκοτάδι ή, καλύτερα, έλλειψη φωτός, χαρά και λύπη, ιεροτελεστίες αέναα εξελισσόμενες στα Ομηρικά ακρογιάλια :)
Κοσμογονία
Χαρακώνοντας όλες τις νύχτες
και τα μελίχροα καλοκαιρινά όνειρα
μία φλογάτη, μακρόσυρτη γραμμή,
για εκείνον που μυστικά περιμένει να τη δει.
Ξεδιάντροπα,
ένα χαλίκι κλέβει διάπυρο τη δόξα των άστρων
έστω για μια στιγμή.
Ξεδιάντροπα κι εμείς το ονομάζουμε πεφταστέρι,
διάττοντα αστέρα, shooting star, étoile filante.
Μία δική μας, προσωπική κοσμογονία
σε ανθρώπινο χρόνο
μήπως
βαφτίζοντας το χαλίκι αστέρι
γίνουμε κι εμείς θεοί
έστω για μια στιγμή.
Παντελής Τσιμπισκάκης, Αστέρινη, Εκδόσεις Ζήτη, 2022
:beer:
Indian summer
October sixth…
Lost in ripples of liquid emerald crystal,
bottled in a heavy Bohemian jar along with the breeze,
the moment and the soul of the summer,
until next May.
It’s not going to last, of course…
And that’s what makes it special.
Παντελής Τσιμπισκάκης, Ατρέπτως, Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη, 2018
446765
Kornilios
03/11/2023, 23:55
Καλημέρα σύντροχοι, ελπίζω να είστε όλοι καλά.
Επιτέλους επιστροφή στο στούντιο ηχογράφησης μετά από δύο χρόνια καραντίνας!
Έγραψα στίχους πάνω στην υπέροχη μουσική του Ισπανού κιθαρίστα Manuel Simón-Talero Horga
και ιδού το τραγούδι Στο τέλος των ποταμών, μία λυρική αλληγορία όπου το ποτάμι είναι η ζωή και αυτός
που φτάνει στο τέλος του κοιτά μέσα στα νερά του και ανακαλύπτει τον αλλοτινό, αθώο εαυτό του,
μία νέα πορεία και ευτυχία:
https://www.youtube.com/watch?v=F6GQTA4i5rA
Οι στίχοι βασίζονται σε ένα ανέκδοτο ποίημα που είχα γράψει στα μικράτα μου :)
Καλησπέρα σας, έχετε τα πνευματικά δικαιώματα για αυτό το τραγούδι; Ενδιαφερόμαστε να το χρησιμοποιήσουμε σε μία ταινία μικρού μήκους. Μπορείτε να αναπαράγετε τη μουσική και τη μελωδία ή να παράσχετε ταμπλατούρες ή ηχογραφήσεις; Ευχαριστώ.
Καλησπέρα σας, έχετε τα πνευματικά δικαιώματα για αυτό το τραγούδι; Ενδιαφερόμαστε να το χρησιμοποιήσουμε σε μία ταινία μικρού μήκους. Μπορείτε να αναπαράγετε τη μουσική και τη μελωδία ή να παράσχετε ταμπλατούρες ή ηχογραφήσεις; Ευχαριστώ.
Καλημέρα σας, ναι, μπορώ να σας βοηθήσω εγώ εκτός αν θέλετε μόνο τη μουσική οπότε θα σας φέρω σε επαφή με τον Manu.
Δυστυχώς δεν είμαι τόσο καλός κιθαρίστας, κανονικά θα έκανα δεύτερη κιθάρα αλλά ούτως ή άλλως το αποτέλεσμα είναι μία hybrid ηχογράφηση σε στούντιο μεν, με αυτοσχεδιασμό δε λόγω πανδημίας τότε και δεν υπάρχουν ταμπλατούρες.
Παρόλα αυτά γνωρίζω έναν εξαιρετικό sound engineer που δουλεύει χρόνια στο BBC και μπορεί να κάνει θαύματα με την υπάρχουσα ηχογράφηση και μπορώ να σας φέρω σε επαφή και με αυτόν.
Θα σας στείλω τα στοιχεία και θα συνεχίσουμε τη συνομιλία μέσω πμ ή e-mail - ευχαριστώ!
Coyote.V
12/11/2023, 19:34
Ψάχνοντας έπεσα επάνω σε αυτό. Πως μας βλέπει μια ποιήτρια...
Ο μοτοσικλετιστής
Τι ν' απόγινε άραγε
εκείνος ο θορυβοποιός
της νύχτας
Καβάλα στο μηχανικό του ζώο
να κραδαίνει την άσφαλτο
Χωρίς φρένο
Να παίζει ώρα ύπνου
με τις φρένες μας
εδώ μέσα
στο σακατεμένο κρανίο
Προχτές το μεσονύχτι
που κοίταζα απ' το παράθυρό μου
το νέο φεγγάρι
άκουσα θόρυβο παράξενο
να 'ρχεται από ψηλά
και μου φάνηκε πως τον είδα
ένας άγγελος πάνω στη μοτοσικλέτα
να διασχίζει τους δρόμους τ' ουρανού
κι απ' το σπασμένο καθρεφτάκι του
να με κοιτάζει περίλυπος
Βγάλε μου σε παρακαλώ
μια ωραία φωτογραφία
να τη στείλω στο κορίτσι μου
έτσι απάνω στη μοτοσικλέτα μου
με το ένα χέρι στο χειρόφρενο
το άλλο να σιάζει τα σγουρά μαλλιά μου
Θέλω να φαίνεται καλά
το καινούριο μου πέτσινο
το σιδερένιο κράνος
Να διακρίνεται προπάντων
ο ίλιγγος στο πρόσωπό μου
κι εκείνο του θανάτου
το αναπόφευκτο
Το Ποίημα Ανήκει στη συλλογή Θαλασσινό ημερολόγιο (1981).
Μαρία Κέντρου - Αγαθοπούλου
Πολύ ωραίο ποίημα, το κλείσιμο μού θύμισε και άλλους στίχους - γραμμές πάντα καμπύλες, ευθείες μόνο στο χαρτί...
Όλα στη ζωή έχουν το αντίτιμό τους και το αναπόφευκτο σημείο φυγής, σε δύο τροχούς ή όχι, για όλους μας.
Tο θέμα είναι τι κάνουμε στο ενδιάμεσο :)
Και ένα δικό μου από το τέταρτο βιβλίο μου, με το χαρακτικό που το συνοδεύει:
Vanishing point
The road called me.
The road found me.
The road always had me.
Winding, long, dotted with lines and signs in foreign tongues.
Curling and flowing like a new emotion.
Like the wind on my chest.
Every time.
Between exhaust note and intake howl, the sound of cooling metal is the sound of contentment.
The swim of motion is our goal.
And the point where the pathways of our soul and the road converge, our destination.
448043
Παντελής Τσιμπισκάκης, Θύραθεν, εκδόσεις Ζήτη, 2014
Χαρακτικό: Nenad Nikolic
Coyote.V
20/11/2023, 15:49
Δεν είχα τι να κάνω και εφόσον μου αρέσει η ποίηση κάθισα και διάβασα όλο το θέρντ. Αυτό που μου έχει κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι τα ποιήματα με ομοιοκαταληξίες στα αγγλικά.
Πέραν του ότι είναι πολύ όμορφα και τα ευχαριστήθηκα, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Το να γράψεις ένα ποίημα πεζό στην αγγλική είναι σχετικά εύκολο, με ομοιοκαταληξία όμως όσο καλά και να ξέρεις αγγλικά ή όσο καιρό και να ήσουν στο εξωτερικό αν δεν είναι η μητρική σου γλώσσα είναι εξαιρετικά δύσκολο να το συνθέσεις. Ναι μεν είναι απλή γλώσσα τα αγγλικά αλλά έχει πολλούς ιδιωματισμούς... :beer:
Δεν είχα τι να κάνω και εφόσον μου αρέσει η ποίηση κάθισα και διάβασα όλο το θέρντ. Αυτό που μου έχει κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι τα ποιήματα με ομοιοκαταληξίες στα αγγλικά.
Πέραν του ότι είναι πολύ όμορφα και τα ευχαριστήθηκα, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Το να γράψεις ένα ποίημα πεζό στην αγγλική είναι σχετικά εύκολο, με ομοιοκαταληξία όμως όσο καλά και να ξέρεις αγγλικά ή όσο καιρό και να ήσουν στο εξωτερικό αν δεν είναι η μητρική σου γλώσσα είναι εξαιρετικά δύσκολο να το συνθέσεις. Ναι μεν είναι απλή γλώσσα τα αγγλικά αλλά έχει πολλούς ιδιωματισμούς... :beer:
Χαίρομαι πολύ που σου άρεσαν, ο ελεύθερος στίχος γενικά έχει κάνει ίσως περισσότερο κακό από καλό στην ποίηση, εγώ γράφω (και) έμμετρα και στις δύο γλώσσες και προτιμώ την εσωτερική αρμονία και μουσικότητα.
Είχα αποφασίσει εξαρχής να γράφω και στις δύο γλώσσες και όλα μου τα βιβλία μέχρι στιγμής έχουν το ίδιο φορμάτ, με τα ποιήματα μοιρασμένα στις σελίδες τους.
Αν επισκεφθείς το προφίλ στον πιο πάνω σύνδεσμο με το τραγούδι θα βρεις και άλλα έμμετρα ποιήματα στα αγγλικά μελοποιημένα :beer:
doctor_john
28/11/2023, 07:55
Αφιερωμένο παιδιά, με ευχαριστεί τόσο να τον ακούω όπου πετύχω κάτι δικό του. Σαν να κάνω reset .
https://www.youtube.com/watch?v=rKkHXxcZ-eg&ab_channel=%CE%A3%CF%84%CE%BF%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%82%CE%A0%CE%BF%CE%AF%CE%B 7%CF%83%CE%B7%CF%82
Coyote.V
28/11/2023, 10:17
Αφιερωμένο παιδιά, με ευχαριστεί τόσο να τον ακούω όπου πετύχω κάτι δικό του. Σαν να κάνω reset .
https://www.youtube.com/watch?v=rKkHXxcZ-eg&ab_channel=%CE%A3%CF%84%CE%BF%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%82%CE%A0%CE%BF%CE%AF%CE%B 7%CF%83%CE%B7%CF%82
Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει. (Ρίτσος) :a013:
Ένα ποίημα από το τέταρτο βιβλίο μου αφιερωμένο στον αγαπημένο συγγραφέα, με το χαρακτικό που το συνοδεύει :)
449713
Εξαιτίας σου έψαξα κάποια πράγματα και είδα κάποια βίντεο για τον συγκεκριμένο. Είναι τρομακτικό το πως αναλύεις έναν δύσκολο όρο, έναν ψυχισμό και ένα έργο σε ελάχιστες γραμμές. Έννοιες πολλές φορές αντιφατικές ισορροπημένες σε ένα όμορφο σύνολο.
Πάντως δεν μπορώ με τίποτα να καταλάβω πως λειτουργεί κάποιος που γράφει. Πως σκέφτεται, απο που αρχίζει και πως συνεχίζει. Δε νομίζω ότι είναι κάτι που μαθαίνεται η διδάσκεται πάντως.
Εξαιτίας σου έψαξα κάποια πράγματα και είδα κάποια βίντεο για τον συγκεκριμένο. Είναι τρομακτικό το πως αναλύεις έναν δύσκολο όρο, έναν ψυχισμό και ένα έργο σε ελάχιστες γραμμές. Έννοιες πολλές φορές αντιφατικές ισορροπημένες σε ένα όμορφο σύνολο.
Πάντως δεν μπορώ με τίποτα να καταλάβω πως λειτουργεί κάποιος που γράφει. Πως σκέφτεται, απο που αρχίζει και πως συνεχίζει. Δε νομίζω ότι είναι κάτι που μαθαίνεται η διδάσκεται πάντως.
Το συγκεκριμένο πόνημα είναι μία ελαφρώς ιδιάζουσα περίπτωση που χρειάστηκε κάποια χρόνια και μία επίσκεψη στην παγωμένη Πράγα ώστε να καταλήξει στη συγκεκριμένη απόδοση. Εδώ προφανώς προϋπήρχε η αρχή, μία αφετηρία για τη σκέψη, αλλά και το βάρος του να είναι κάτι αρκετά καλό τόσο για τα προσωπικά, όσο και για τα δεδομένα της ιδιαίτερης γραφής του Κάφκα. Τα συμπυκνωμένα νοήματα είναι πάντως ένα χαρακτηριστικό της ποίησης, όταν δεν καταντά «σεντόνι» τουλάχιστον.
Η καλλιέργεια και η σπουδή μπορεί να βοηθήσει, προφανώς, τον καθένα, χωρίς να εγγυάται το αποτέλεσμα ούτε να το διαχωρίζει σε κακό, καλό ή καλύτερο. Από εκεί και πέρα το σημαντικό για τον αναγνώστη είναι να νιώσει κάτι, σύμφωνα πάντα με την κριτική του ικανότητα, και να καταλάβει ότι το δύσκολο με τα «βιβλιαράκια» ποίησης είναι ότι το κάθε ποίημα απαιτεί μία ξεχωριστή προσέγγιση, έμπνευση αν θέλεις, που θα πρέπει επιπλέον να ισορροπήσει όπως σωστά γράφεις, σε ένα όμορφο σύνολο.
Και ο δημιουργός όμως θα πρέπει να θυμάται να έχει πάντα ένα πόδι στη γη όπως λέει και η έκφραση, ώστε ο αναγνώστης της ποίησης να έχει να πιαστεί από κάπου για να μπορέσει να την καταλάβει, να ταυτιστεί μαζί της ή να την απορρίψει.
Αλκυονίδες μέρες
Όμορφη χειμωνιάτικη λιακάδα,
σαν ποίηση απρόσμενη, ξαφνική,
με στίχους εξαίσια αντιφατικούς
σαν τα μπουμπούκια της αμυγδαλιάς
ανυπόμονους.
Με έναν βοριά καταβάτη συγκαταβατικό
να σβήσει τη γραφή της άμμου,
να ξεμπλέξει τυρβώδεις νεφώσεις
και σκέψεις σαν αόρατο χτένι.
Να αντιπαλέψει τον ήλιο
όπως στο παλιό γνωμικό,
όπως κορώνει τα αστέρια
τα βράδια.
Όμορφη χειμωνιάτικη λιακάδα
και ποίηση γλυκιά θαλπωρή,
με στίχους ξεθαρρεμένους
σαν πανωφόρια ξεσφιγμένα,
σίγουρους σαν κιτρινωπά αυγά
κάτω από τα ζεστά φτερά της αλκυόνης.
Δεν θα κρατήσει για πολύ φυσικά,
μα ο ήλιος πάντα,
ενέχυρο θέρους.
Παντελής Τσιμπισκάκης, Αστέρινη, Εκδόσεις Ζήτη, 2022
450505
Καλημέρα σε όλους!
Ένα ποίημα για τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης και την έλευση της άνοιξης :)
Ο μελισσοκόμος
Μέλισσα άοκνη η ποίηση
χορεύει στην κερήθρα της ψυχής
και μέλι χρυσό γεμίζει
του ανθρώπου το Είναι.
Κι ούτε σταγόνα δεν ξεκλέβει
ο Μέγας Μελισσουργός,
μοναχά την καμαρώνει,
που τόση γλύκα
με κόπο μοίρασε,
στις καρδιές που τη θελήσαν!
Παντελής Τσιμπισκάκης, Ατρέπτως, εκδόσεις Ζήτη, 2018
Σωστός. Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης!!
Ας βάλω και εγώ το λιθαράκι μου, χωρίς να ξέρω πολλά επι του θέματος...
451678
Σωστός. Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης!!
Ας βάλω και εγώ το λιθαράκι μου, χωρίς να ξέρω πολλά επι του θέματος...
Μου έλειψαν αυτά, από τη δεύτερη κιόλας σελίδα σοβαρευτήκαμε :lol:
Άλλο Πέπη κι άλλο πρέπει!
Powered by vBulletin® Copyright © 2025 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.