Έρχεται... - Ετήσια 2024, τα μεθεόρτια

[Volpad]

Αφού ξεκινήσαμε η παρέα από τον Σταθμό 14 πηγαίνουμε ΤΡΕΝΟ στο Χάνι της Γραβιάς.
Δεν χαθήκαμε πουθενά, δεν πατήσαμε χώμα , μια ωραία ήσυχη διαδρομή χωρίς περιττά δράματα , όπως π.χ. κάποιων άλλων...:evil:
Βρήκαμε το 1ο Group που είχε καβατζώσει το μισό και βάλε καφέ απέναντι από την εκκλησία και κάτσαμε για τα δέοντα καφεδάκια .
Τότε περίπου 2,5 ώρες μετά , έφτασε το 3ο Group των γρήγορων , όλοι ιδρωμένοι , σκονισμένοι σαν να πέρασαν από το Χάρκοβο ένα πράγμα .:a43::a43:
Εμείς οριακά ήμασταν στα τηλέφωνα με το 100 και το 166 γιατί εντάξει να αργήσεις μισή ώρα , να αργήσεις 1 ώρα αλλά 2,5 ώρες ανησυχήσαμε.
Μετά όμως θυμηθήκαμε ότι Leader ήταν ο Χάρης και γι'αυτό δεν κάναμε κάτι αλλά καρτερικά περιμέναμε την άφιξη τους. :owned:
Τα είπαμε με τα παιδιά από το 3ο Group , ένα 5 λέπτο και φύγαμε γιατί θα αργούσαμε στην ταβέρνα που μας περίμεναν κάτι όμορφα κορίτσια.

Το 2ο μέρος της διαδρομής είχε σαφέστατα μεγαλύτερο ενδιαφέρον, ωραίες εικόνες πεδιάδας οι οποίες άλλαζαν σιγά σιγά ανεβαίνοντας υψόμετρο.
Κάπου εκεί άναψε το κινητό-GPS του Yes U και αναγκάστηκα να γίνω Leader.

Τα αποτελέσματα ήταν εμφανή, περάσαμε από κάτι παρακμιακούς κ@λόδρομους :smokin:ΑΛΛΑ , για άλλη μια φόρα βρεθήκαμε στον προορισμό μας , κύριοι και με 0 χλμ σε χώμα.

Λίγο πριν την πλαζ λαμπερού κάποιοι το πήγαμε ένα κλικ πιο σβέλτα και έτσι η βόλτα αυτή έσβησε με τον πιο ωραίο τρόπο.

Φθάνοντας στην Ταβέρνα μας περίμενε ο Παντελής όπου και απαθανάτησε ωραίες στιγμές όπως π.χ. να προσπαθούμε να παρκάρουμε δίπλα σε κάτι κάδους , εγώ οριακά να ξεχνώ να οδηγώ μηχανή και να προσπαθώ να κάνω μάταια αναστροφή επιτόπια για να την παρκάρω καλύτερα .

Μπαίνουμε στην Ταβέρνα και βλέπουμε τον Βαγγέλη (Bullmont_) μετά φαγητού άνετος και αραχτός να μας περιμένει!

Και τότε ξεκίνησαν τα όργανα. :a022:

Γιατί όταν κανονίζει το Moto.gr βόλτα δεν χαρίζεται .
Και φαγητό και θέαμα. :bawl:
Μετά άρχισε να συννεφιάζει απότομα και κάποια μαύρα σύννεφα έκαναν την εμφάνιση τους.


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Y.Γ.
Μια τυχαία φωτό που πρόλαβε να βγάλει η γυναίκα μου από το Group μας , καθώς έφτασε στο Χάνι της Γραβιάς.
453591

Εγώ ήμουνα leader μέχρι τη Γραβιά ρε.... (σχεδόν τουλάχιστον)...

Αλλα point taken... έτσι και αλλιώς, ο Χάρης σε κάποια φάση έμεινε τόσο πίσω, που αναγκάστηκε να με πάρει τηλέφωνο για να βρει που έχουμε φτάσει.

Το κορυφαίο σε αυτό το σημείο είναι ότι είχαμε πάει λάθος, αλλά και ο Χάρης που είχε μείνει πίσω είχε πάει το ίδιο λάθος, οπότε βρεθήκαμε...

[Bowleno]

Με αυτά και αυτά, ευτυχώς δηλαδή που δεν ήρθε ο vaska, θα σας έβρισκαν σε κανένα Βελιγράδι....:D

[bulmont]

Με αυτά και αυτά, ευτυχώς δηλαδή που δεν ήρθε ο vaska, θα σας έβρισκαν σε κανένα Βελιγράδι....:D

https://www.youtube.com/watch?v=86E7JlUKg5Q

[harris_x]

Και κάπως έτσι, καταλαβαίνετε όλοι το κλίμα, εχθρικό θα το χαρακτήριζα, που επικρατούσε οταν ταλαιπωρημενοι απο τα παιγνιδια των GPS, καταφεραμε να φτασουμε στη Γραβιά.

Ειλικρινά δεν περίμενα τέτοια hostile, όπως λένε και στα μέρη μου, συμπεριφορά... και μάλιστα να έχει ξεκινήσει από άνθρωπο της ομάδας συντονισμού και να επικροτειται απο τον Γιώργο aka giorgosb :sad:

Φίδια αγαπητοί μου, φίδια στον κόρφο μου... :sad:

[Ilias_83]

Ζήλεψα που δεν ήρθα, ζηλεύω ακόμα περισσότερο τώρα που διαβάζω τις ιστορίες και βλέπω τις φωτογραφίες...
Όλα μου τα καλοκαίρια σαν παιδί τα περνούσα στη λίμνη Πλαστήρα και συγκεκριμένα η βασική μας έξοδος ήταν στην πλαζ του λαμπερού με την ίδια καλοσυνάτη χαμογελαστή φάτσα να είναι σταθερά όλα αυτά τα χρόνια εκεί.

Μπράβο σας και στην επόμενη...

@harris_x μην μασάς με τα GPS, η μόνη μου διαφωνία με την μοτοσικλετιστική μου παρέα είναι τα κινητά καρφωμένα στο τιμόνι και το GPS. Στην επόμενη μόνο με χάρτη και τις ταμπέλες και όπου σας βγάλει...

[granazi]

Και κάπως έτσι, καταλαβαίνετε όλοι το κλίμα, εχθρικό θα το χαρακτήριζα, που επικρατούσε οταν ταλαιπωρημενοι απο τα παιγνιδια των GPS, καταφεραμε να φτασουμε στη Γραβιά.

Ειλικρινά δεν περίμενα τέτοια hostile, όπως λένε και στα μέρη μου, συμπεριφορά... και μάλιστα να έχει ξεκινήσει από άνθρωπο της ομάδας συντονισμού και να επικροτειται απο τον Γιώργο aka giorgosb :sad:

Φίδια αγαπητοί μου, φίδια στον κόρφο μου... :sad:

Ωωωωω τι σας είπε :a014:

[harris_x]

@harris_x μην μασάς με τα GPS, η μόνη μου διαφωνία με την μοτοσικλετιστική μου παρέα είναι τα κινητά καρφωμένα στο τιμόνι και το GPS. Στην επόμενη μόνο με χάρτη και τις ταμπέλες και όπου σας βγάλει...

Ούτε σε εμένα αρέσει αλλά τελικά σε χαλαρή βολτα ή ταξίδι με άγνωστη διαδρομή, βολεύει.

[CorpseAlive]

Τα σύννεφα άρχιζαν να συσσωρεύονται και σιγά σιγά η κουβέντα της παρέας άλλαξε θέμα .
Κάπου εκεί είχαμε 2 επιλογές για να φτάσουμε στο Νεοχώρι που είχαμε κλείσει την διαμονή μας, από τον πάνω δρόμο και από τον κάτω που είχε και το φράγμα . Ο Βαγγέλης μου λέει , πηγαίνετε από κάτω να δείτε και το φράγμα μωρέ ίδια χλμ είναι και έτσι και εγώ αυτή την πολύτιμη, όπως φάνηκε, συμβουλή θεώρησα χρέος μου να την μεταλαμπαδεύσω στην υπόλοιπη ομάδα και ξεκινήσαμε για τον δρόμο από την μεριά του φράγματος.

Όπως φεύγαμε θυμάμαι ήταν ο Τάσος (Airmav) να μας λέει ότι δεν θα μας πιάσει βροχή να μην αγχωνόμαστε.
Όμως ο Airmav φόρεσε τα αδιάβροχα του , γιατί ο Airmav ήξερε κάτι που οι υπόλοιποι το μάθαμε στην πορεία.
Δεν έχει κάνει ΕΝΑ ταξίδι χωρίς να γίνει ο κατακλυσμός του Νώε.

Ο Χάρης και εγώ είπαμε , θα το προλάβουμε μωρέ , άντε να φάμε καμία ψιχάλα.

Η διαδρομή μας ξεκίνησε ιδανικά, δροσιά , συννεφιά να κόβει την αντηλιά και ένα υπέροχο πράσινο τοπίο να μας συνοδεύει σε κάθε μας στροφή .

Μέχρι που έσκασε η πρώτη σταγόνα στο κράνος μου στα πρώτα 10 χλμ που είχαμε ξεκινήσει.

Το μέγεθος της σταγόνας και η δύναμη που έσκασε στην ζελατίνα του κράνους μου με είχε ήδη προδιαθέσει για το τι έπεται.

Από την 1η ψιχάλα μέχρι την 1000στη πρέπει να πέρασαν 2 λεπτά.

Ξαφνικά ΑΝΟΙΞΑΝ ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ.
Μιλάμε για Κ@ΛΟΒΡΟΧΟ . Δεν ήξερα αν έπρεπε να καλέσω την πυροσβεστική ή το λιμενικό να μας βοηθήσει (ά ρε τσάκωνα, άκουγα την φωνή σου να λέει αυτό το αστείο σε όλη την διαδρομή)
Η γυναίκα μου να έχει κολλήσει πάνω μου , εγώ να έχω μισάνοιχτη την ζελατίνα του κράνους, τα χέρια να έχουν γίνει μπετόν αρμέ από την βροχή και να μην μπορώ να στρίψω σαν άνθρωπος , ο Χάρης να ακολουθά εμένα γιατί είχα το GPS και να μην μπορεί να πατήσει μια γκαζιά να διακτινιστεί στο Νεοχώρι και παράλληλα να αισθάνομαι και σούπερ κουλομαρίας που δεν μπορώ να πάω πιο γρήγορα.
Με τούτα και με εκείνα σταματάμε στο φανάρι του Φράγματος. Ο Χάρης ούτε να με κοιτάξει δεν ήθελε , με είχε ΣΙΧΑΘΕΙ ΤΟ ΕΙΝΑΙ του κύριοι. Δεν μου απεύθυνε καν τον λόγο ,μιλάγαμε μέσω της γυναίκας μου.

Σε μία στιγμή παραφροσύνης και ενώ ήμουν το γνωμικό ''ο βρεγμένος την βροχή δεν την φοβάται'' καίω το φανάρι του φράγματος και ακολουθά ο Χάρης από πίσω.
Οι οδηγίες του GPS ήταν σαφέστατες , έστριψα εκεί που έπρεπε να στρίψω και φτάνουμε στο Νεοχώρι που ήταν ο αρχικός μας σκοπός.
Μάλιστα βρήκα την ευκαίρια να κάνω και ένα μικρό τουρ στον Χάρη , στο χωριό να γνωρίσει καλύτερα τον τόπο που έμελλε να τον φιλοξενήσει το βράδυ.
Αφού κάναμε μια υπέροχη δροσερή (κυρίως υγρή) βόλτα , στην πλατεία του χωριού, χαιρετήσαμε το μπάρ Άρτεμις και είδαμε από κοντά μία μία τις υπέροχες αυλές της κυράς Μαρίας-Γεωργίας-Ρηνιώς και Ελπίδας , κατάλαβα ότι έπρεπε να πάρουμε τον σύντομο δρόμο της επιστροφής προς το κατάλυμα μας .
Είπα στην Εμμανουέλα, εντάξει φτάνει η διασκέδαση τώρα, βάλε στον χάρτη να πάμε στο πανδοχείο.

Ο Χάρης δεν εκτίμησε την καλή μου διάθεση για να τον γυρίσω στα γραφικά στενά του Νεοχωρίου και γράφει ότι γράφει παραπάνω.
Αλλά τον συγχωρώ γιατί είμαι μεγάλη ψυχή.


Παρκάρουμε τις μηχανές και με μουγκρίσματα αποχαιρετιόμαστε με τον Χάρη για να τραβήξει ο καθένας στο δωμάτιο του.

2 ώρες μετά χτυπάει το τηλ.

Μια γνώριμη φωνή αλλά σαφώς πιο γερασμένη , ταλαιπωρημένη , βρώμαγε θάνατο θα την πω εγώ, στο ακουστικό μου.


Εελαα ρεεε, ακόμα βρέχει έξω τι θα καααανοουυμεε? :a024:


Του λέω πάρε τον Βαγγέλη που έχει έρθει με το αμάξι να κάνει το σχολικό και πάμε για φαγητό γιατί τόση βροχή , έκαψα παραπάνω θερμίδες από τις αναμενόμενες και αισθανόμουν ένα επικίνδυνο κενό.

Έτσι και έγινε. Πήγαμε σε ένα εστιατόριο με τουλάχιστον 3 μισελέν (λάστιχα απέξω όχι αστέρια) όπου βρεθήκαμε με τον Βαγγέλη, την Αλεξία τον Τάσο και σύσσωμο το κλιμάκιο Θεσ/νικης.

HINT : Ο Τάσος και το κλιμάκιο θεσ/κης έπεισαν την γυναίκα του ταβερνιάρη να τους πηγαινοφέρει με το αμάξι της , υποσχόμενοι μεγάλη κατανάλωση (υπόσχεση που την κρατήσαμε) .

Αφού τρώμε σαν πηγαίνουμε για πόλεμο την επόμενη μέρα, βγάζει ο Βαγγέλης ένα λίτρο Τεντούρα.
Ε εκεί πίνε πίνε πίνε, με πούλησε και με αγόρασε κανά 2 φορές ο Πατρινός. Χαίρομαι που έχω ακόμα την άδεια της μηχανής μου πάνω μου.
Αφού λύσαμε όλα τα προβλήματα του κόσμου, βρήκαμε λύσεις σε οικονομικά, νομικά, πολιτικά, αθλητικά και λύσαμε και το πρόβλημα των 3 σωμάτων , το σχολικό Βαγγέλης μας επέστρεψε σπίτι μας ως άλλος καληνυχτάκιας !


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

[harris_x]

Μάλιστα βρήκα την ευκαίρια να κάνω και ένα μικρό τουρ στον Χάρη , στο χωριό να γνωρίσει καλύτερα τον τόπο που έμελλε να τον φιλοξενήσει το βράδυ.
Αφού κάναμε μια υπέροχη δροσερή (κυρίως υγρή) βόλτα , στην πλατεία του χωριού, χαιρετήσαμε το μπάρ Άρτεμις και είδαμε από κοντά μία μία τις υπέροχες αυλές της κυράς Μαρίας-Γεωργίας-Ρηνιώς και Ελπίδας , κατάλαβα ότι έπρεπε να πάρουμε τον σύντομο δρόμο της επιστροφής προς το κατάλυμα μας .
Είπα στην Εμμανουέλα, εντάξει φτάνει η διασκέδαση τώρα, βάλε στον χάρτη να πάμε στο πανδοχείο.

Ο Χάρης δεν εκτίμησε την καλή μου διάθεση για να τον γυρίσω στα γραφικά στενά του Νεοχωρίου και γράφει ότι γράφει παραπάνω.
Αλλά τον συγχωρώ γιατί είμαι μεγάλη ψυχή.


:moutza:


Έτσι και έγινε. Πήγαμε σε ένα εστιατόριο με τουλάχιστον 3 μισελέν (λάστιχα απέξω όχι αστέρια) όπου βρεθήκαμε με τον Βαγγέλη, την Αλεξία τον Τάσο και σύσσωμο το κλιμάκιο Θεσ/νικης.

HINT : Ο Τάσος και το κλιμάκιο θεσ/κης έπεισαν την γυναίκα του ταβερνιάρη να τους πηγαινοφέρει με το αμάξι της , υποσχόμενοι μεγάλη κατανάλωση (υπόσχεση που την κρατήσαμε) .
:lol::lol::lol:

[harris_x]

Αλλα point taken... έτσι και αλλιώς, ο Χάρης σε κάποια φάση έμεινε τόσο πίσω, που αναγκάστηκε να με πάρει τηλέφωνο για να βρει που έχουμε φτάσει.
:eek:

Πες ρε αλήτη και γιατί έμεινα πίσω;


Το κορυφαίο σε αυτό το σημείο είναι ότι είχαμε πάει λάθος, αλλά και ο Χάρης που είχε μείνει πίσω είχε πάει το ίδιο λάθος, οπότε βρεθήκαμε...
:lol::lol::lol:

[CorpseAlive]

Την επόμενη μέρα με βρήκε το πρωί να είμαι με ένα πιστολάκι μαλλιών του 80, ξέρετε τα αντρικά που οριακά ψήνεις μπριζόλα από την δύναμη που έχουν , να προσπαθώ να στεγνώσω τις μπότες της μηχανής που την προηγούμενη μέρα είχαν πάρει μισό ποτήρι νερού μέσα.
Αφού βρώμισε το μισό Νεοχώρι ποδαρίλα και ήμουν σχετικά ικανοποιημένος με την νωπή αίσθηση της σόλας , κατέβηκα για το πρωινό όπου βρήκα την εμμανούελα και τον χάρη σε μια τραπεζαρία και μια φιλότιμη γιαγιούλα να τους φέρνει πίτες και κέικ.
Η σκηνή βγαλμένη από σειρά του Παπακαλιάτη των 90s , χυμός, γάλα ,ελληνικός καφές , το κλασικό κωμικό ζευγάρι και ένας επαναστάτης με σκουλαρίκια απαρτίζανε το τραπέζι . Ουσιαστικά κάτσαμε μισή ώρα για να δούμε ποιος τελικά είχε την φαεινή ιδέα να πάμε από το φράγμα.
Με πολλή (λίγη) σκέψη αποφάσισα να ρίξω το φταίξιμο στον Βαγγέλη που δεν ήταν μπροστά και είχε ήδη φύγει για Πάτρα οπότε θα ήταν δυσκολότερο να με πιάσουν.

Λίγο αργότερα , αφού έσπασε ο διάολος το ποδάρι του και το ΚΤΜ πήρε μπροστά με μισή μιζιά ξεκινήσαμε για τον 2ο καφέ της ημέρας (ριψοκίνδυνο θα έλεγε κανείς δεδομένου ότι είχαμε αρκετά χλμ να καλύψουμε)
Εκεί βρήκαμε τον Τάσο την Αλεξία και τον Road Pirate να πίνουν καφέ μέσα και με δημοκρατικές διαδικασίες βγήκαμε έξω για να μπορούμε να καπνίζουμε.
Τα είπαμε με την παρέα και συμφωνήσαμε να τους ακολουθήσουμε για βόλτα στην Πύλη των Τρικάλων και μετά για φαγητό .
Ξεκινώντας ο καιρός ήταν γυναίκα στα 18-20 που θέλει και δεν θέλει, ήτοι ήταν να βρέξει αλλά δεν έβρεχε.
Ο Χάρης ως κότα που είναι έβαλε τα αδιάβροχα γρήγορα γρήγορα , ο Τάσος που έχει καεί από τον χυλό και φυσάει και το γιαούρτι μία από τα ίδια μαζί με την Αλεξία , ενώ η Έμμα με ΠΟΥΛΗΣΕ κι δανείστηκε ένα πάνω αδιάβροχο από τον Τάσο-Αλεξία που είχαν εξτρά.
(Και εγώ στην θέση του , με αυτά που άκουσα και είδα 10 αδιάβροχα θα είχα)
Εγώ τα δικά μου αδιάβροχα τα είχα αφήσει στο μαγαζί που θα τα αγόραζα επομένως , αντρικός και ωραίος συνέχισα να βρέχομαι από το ψιλόβροχο .

Η βόλτα ήταν υπέροχη και οι διαδρομές εξαιρετικές , τις είδατε τις φωτογραφίες επομένως να πάτε όσοι το σκέφτεστε.

Όλα τα υπόλοιπα κύλησαν αλφαδιά , πήγαμε τα είδαμε φάγαμε μπήκαμε εθνική , φτάσαμε Αθήνα .



Πέραν της πλάκας, θέλω όντως να ευχαριστήσω τον Χάρη αρχικά για την ακραία υπομονή του να τρώει το σκατόβροχο εξαιτίας μου και να μην με αφήνει μόνο στην διαδρομή για Νεοχώρι .
Τον Τάσο και την Αλεξία για την εξαιρετική τους διάθεση και παρέα !!
Τον Taisteal που ''πούλησε'' στην γυναίκα μου την ιδέα για Nordcapp και έχει μπει ως ταξίδι στις ράγες επιτέλους.
Τον Βαγγέλη για την Τεντούρα , γιατί αλλιώς δεν χωνεύονταν αυτά που φάγαμε .

#EDIT Ξέχασα να πω και για τον εντουρά με το Mt-07 τον Road Pirate που ο άνθρωπος έμπλεξε με παρέα βλαμμένων και μας ακολουθούσε στωικά σε όλη την διαδρομή!

Ήταν μια όμορφη βόλτα λίγο κάτω από τα 1000 χλμ , εγώ και η Έμμα περάσαμε τέλεια , τρομερά μέρη εκεί πάνω .


Στις επόμενες και πιο μακρινές μας βόλτες .
Διαδικτυακές μπύρες σε όλους. :beer::beer::beer:
453615


The End .

[PaNick67]

Παντα τετοια ευχομαι, να περνατε ομορφα!

Σας διαβασα, γελασα με την καρδια μου, σας ζηλεψα ( με την καλη εννοια ), αλλα μοτοταξιδι χωρις απροοπτα κι αναποδιες ειναι σαν πατατες τηγανητες χωρις αλατι ...


Και στα επομενα!

[bulmont]

..... αποφάσισα να ρίξω το φταίξιμο στον Βαγγέλη που δεν ήταν μπροστά ....


Να ξέρεις, ο Θεός συγχωρεί, ο Βαγγέλας ΠΟΤΕ............................

[karellen]

Τι τον είπε.
Τα μισά να με έλεγε...

[CorpseAlive]

Να ξέρεις, ο Θεός συγχωρεί, ο Βαγγέλας ΠΟΤΕ............................

Προσωπικά φοβάμαι περισσότερο τον Βαγγέλη παρά τον θεό.
Τον έναν από τους δύο , τον έχω συναντήσει. :bawl:

[giorgosb]

453622

[granazi]

Μια ετήσια τους στείλαμε και παραλίγο να αναβιώσουν τον εθνικό διχασμό να ούμ :smokin:

[airmav]

Όπως φεύγαμε θυμάμαι ήταν ο Τάσος (Airmav) να μας λέει ότι δεν θα μας πιάσει βροχή να μην αγχωνόμαστε.
Όμως ο Airmav φόρεσε τα αδιάβροχα του , γιατί ο Airmav ήξερε κάτι που οι υπόλοιποι το μάθαμε στην πορεία.
Δεν έχει κάνει ΕΝΑ ταξίδι χωρίς να γίνει ο κατακλυσμός του Νώε.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

συκοφαντίες του κίτρινου τυπου θα πω εγω

453643

[Dimos35]

Πριν ξεκινήσω κι εγώ να γράφω θα ήθελα να σταθώ σε 2 πράγματα αρχικά, για να τα δουν και όσοι δεν θα το διαβάσουν όλο.

Πρώτα πρώτα ευχαριστώ τους διοργανωτές, πολύ όμορφη επιλογή μέρους και διαδρομής … (όση καταφέραμε να τηρήσουμε και δεν πήγαμε από εθνική).

Ένα συγγνώμη από τα μέλη του γκρουπ που ταλαιπώρησα, πρώτα γιατί χάθηκα στο δεύτερο σκέλος και έπειτα για την αργό ρυθμό, καθώς από 330 cc δικάβαλος δεν μπορούσα και πολλά παραπάνω.

*Γιατί χάθηκα. Το πρώτο σκέλος μέχρι Γραβιά τέλεια, είχα φτιάξει την διαδρομή στο GPS από την προηγούμενη. Όταν σκάναρα λοιπόν το δεύτερο σκέλος από το σκονάκι που μας έδωσε ο Χάρης, πέρασε στους χάρτες ως διαδρομή αλλά ΟΥΧΙ, ουχί λέγω, ως οδηγίες στο Gps, εκτός από το πρώτο κομμάτι. Τα υπόλοιπα κομμάτια ήταν με γαλάζιο χρώμα αντί για μπλε και χωρίς οδηγίες φωνητικές ή στην οθόνη. Είχε και ήλιο, δύσκολο να διακρίνεις την οθόνη, τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Πάμε λοιπόν. Η ετήσια ανακοινώθηκε πολύ νωρίς, ψήθηκα αμέσως να δηλώσω συμμετοχή. Το μέρος ήταν φανταστικό, ευκαιρία να πάω καθώς δεν είχε τύχει να πάω ποτέ λίμνη Πλαστήρα. Το καινούριο scooterάκι μου πλέον θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις ανάγκες της διαδρομής.

Ένα μικρό πρόβλημα υπήρχε μόνο. Η γυναίκα μου που δεν είχε ξανακάνει ποτέ τόσο μεγάλη διαδρομή. Ήταν γενικά κατά της μοτοσυκλετιστικής ιδέας, πιάνεται στην σέλα, φοβάται, βαριέται, βρίζει, δέρνει, αλλά για κάποιο λόγο την ήθελα μαζί.

Ήταν αντίθετη από την πρώτη στιγμή, μου ζήτησε να πάω μόνος, αλλά πίστευα ότι στο τέλος θα το ευχαριστιόταν. Δεν είχα άλλη επιλογή λοιπόν από το να τάξω 50 € στο πιο χειριστικό άτομο του σπιτιού, την μικρή μου κόρη, αν κατάφερνε να την πείσει. Μην τα πολυλογώ, το πενηντάρικο έπιασε τόπο, δεν το έκλαψα, αντιθέτως.

Το καφέ στην Γραβιά υπέροχο, πιάσαμε τις καλύτερες θέσεις εννοείται αφού φτάσαμε πρώτοι, οι γΛήγοροι αναγκάστηκαν να κάτσουν μέσα, δίπλα στις τουαλέτες. Για να γλυτώσουν από τις μυρωδιές δεν έβγαλαν τα κράνη, αυτό έχω μόνο να πω, έχουν ανέβει πειστήρια στις προηγούμενες σελίδες.
453657
453659
453660
453661
453662

[Dimos35]

Μετά λοιπόν από το δεύτερο σκέλος της διαδρομής και αρκετή ταλαιπωρία καθώς χαθήκαμε και βγήκαμε λίγο εκτός χρονικά (συγγνώμη στα παιδιά από Λάρισα που περίμεναν αρκετά στο υπέροχο σημείο συνάντησης), βρεθήκαμε στην πλαζ Λαμπερού.

Εκεί όπως ειπώθηκε και παραπάνω μας περίμενε ένα φαντασμαγορικό μπαλέτο που λικνιζόταν ηδονικά σε τοπικούς ρυθμούς και σε πολλούς άρχισαν να τρέχουν τα σάλια (εγώ έφαγα και μία παντοφλιά).
453663

Το τοπίο υπέροχο, δεν έχω λόγια, έχω φωτογραφίες όμως.
453664
453665
453666
453667
453668

Α για να μην το ξεχάσω. Αν γίνονταν καλλιστεία μηχανών (μόνο ομορφιά λέμε), την ψήφο μου την έπαιρνε άνετα το πανέμορφο νιντζάκι, εδώ σε πρώτο πλάνο.
453669

Κάτσαμε λοιπόν και φάγαμε. Ο χώρος άπλετος, ότι πρέπει για μένα τον αγοραφοβικό. Ο Μιχάλης (Mikes) επικεντρώθηκε να παίρνει extra μπριζόλες από άλλα τραπέζια και όχι από το δικό μας, οπότε χορτάσαμε με τα ομολογουμένως πολύ καλά κρέατα του μαγαζιού. Να πω την αλήθεια θα ήθελα μια μπύρα, αρκέστηκα σε μια coca cola και σε 2 τεντουροκαραμέλες που μας έδωσε ο Βαγγέλης (φανταστικές). Το βράδυ, σκέφτηκα, θα πιούμε να ρεφάρουμε.
453670
453672

[Dimos35]

Κάποια στιγμή, μου λέει η κυρά Δήμαινα, δεν ξεκινάμε για το δωμάτιο για να προλάβουμε την βροχή;

Η αλήθεια ήταν ότι είχαμε κατά σύμπτωση και οι δύο μια πολύ δύσκολη εργασιακή εβδομάδα με λίγο ύπνο και πολύ κούραση. Συμφώνησα χωρίς πολλά πολλά, άλλωστε ήθελα να έχω 2 μάτια και την άλλη μέρα, κάτι που δεν θα συνέβαινε αν διαφωνούσα.

Ξεκινήσαμε για Νεοχώρι, επιλέξαμε να πάμε από την κάτω μεριά, να δούμε και το φράγμα. Υπέροχος δρόμος, φανταστικά τοπία, μην τα ξαναλέμε.
Το φανάρι στο φράγμα μας έπιασε, δεν το κάψαμε όμως, σαν μερικούς μερικούς, αν και είμαστε τελείως μόνοι (ούτε λεπτό δεν περιμέναμε).

Όταν φτάσαμε μόλις είχε ξεκινήσει να ρίχνει μερικές ψιχάλες. Για καλή μας τύχη το κατάλυμά μας είχε κανονικό σκεπαστό parking που ήταν και για τους πελάτες. Το βάλαμε μέσα κυριολεκτικά ένα λεπτό πριν ξεκινήσει η βροχή. (φωτό από το internet όχι δική μου, το βελάκι έβαλα εγώ)
453673

Μπήκαμε λοιπόν στο ομολογουμένως ωραίο δωμάτιο.
453674
453675

Για να με δω, πώς είμαι; Εντάξει; ΝΑΙ, εντάξει.
453676

Η Μαρία όμως δεν ήταν εντάξει. Από την κούραση αλλά και του κρύου λόγω υψομέτρου, είχε πάθει μάλλον υποθερμία. Χώθηκε κάτω από το πάπλωμα και αδυνατούσε να συνέλθει.
Πέρασαν 2 ώρες για να αρχίσει να νοιώθει λίγο καλύτερα, μου είπε όμως ότι δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει για να βρούμε τους υπόλοιπους το βράδυ.

Αυτό ήταν που με πείραξε, ήξερα ότι η παρέα ήταν ένας κι ένας, είχε τάξει και τεντούρα ο Βαγγέλης …. την άλλη φορά παιδιά. Επίσης δεν έτυχε να αλλάξω κουβέντα με τον Corps όλη μέρα, αλλά σκεφτόμουν ότι το βράδυ θα τα λέγαμε και έτσι δεν το επεδίωξα να πω την αλήθεια, κρίμα δεν τα κατάφερα.

Κατεβήκαμε λοιπόν το βράδυ να φάμε λίγο, μη φανταστείτε τίποτα ιδιαίτερο, μια σαλάτα ίσα να στρώσει το στομάχι. Ε και μια τραχανόσουπα με λουκάνικο. Και λίγα ψητά λαχανικά με ένα τοπικό τυρί αλοιφή στην μέση, δεν συγκράτησα το όνομά του. Με λίγο κρασάκι, ήταν ότι έπρεπε.
453677

[Dimos35]

Την άλλη μέρα όλα ήταν πολύ καλύτερα, δεν θα έβρεχε, ο καιρός άνοιγε.
453678
453679
Φάγαμε ένα πολύ καλό πρωινό και είπαμε να ξεκινήσουμε νωρίς, πριν τις 10 και να πάμε the easy way από εθνική. Χαλαρά και με συχνές στάσεις για ξεμούδιασμα, όπως και έγινε.
453680
Γυρίσαμε σχετικά γρήγορα και χωρίς απρόοπτα σπίτι.

Ευχαριστώ ΟΛΟΥΣ. Για ΟΛΑ. Καλή μας αντάμωση.

Επίλογος. Η επόμενη εβδομάδα μας βρήκε και τους 2 ψυχικά ήρεμους, με όρεξη για δουλειά αλλά και διασκέδαση. Στην Μαρία μπήκε επιτυχώς το μικρόβιο, θα γίνει μία από μας, άρχισε να μου ζητάει διαδρομές που μπορούμε να πάμε, ημερήσιες, διήμερες, διακοπές, όλα με το scooter. Στην δουλειά αντιμετωπίστηκε σαν superhero μόλις είπε που και πως πήγε το ΣΚ. Ζει (κι εγώ) μεγάλες στιγμές .&-

[motojojo]

Όντως σουπερχερο το σκουτερ!
Πιστευω ακράδαντα ότι τα καλύτερα roadtrip γινονται με τα πιο ακατάλληλα οχήματα.

Και εις άλλα με υγεια!

[azar41]

Μην στεναχωριέσαι για τα χασίματα,είχαν την πλάκα τους,μπράβο στη σύζυγο για τις αντοχές της,κανονίστε μια Πελοπόννησο να τα ξαναπούμε!

[Tsber]

Κάτσαμε λοιπόν και φάγαμε. Ο χώρος άπλετος, ότι πρέπει για μένα τον αγοραφοβικό. Ο Μιχάλης (Mikes) επικεντρώθηκε να παίρνει extra μπριζόλες από άλλα τραπέζια και όχι από το δικό μας, οπότε χορτάσαμε με τα ομολογουμένως πολύ καλά κρέατα του μαγαζιού

Να σημειώσω εδώ ότι η περιφερόμενη μπριζόλα ήταν δική μου, και μάλιστα χοιρινή εξαιρετικής ποιότητος, καθώς εκείνη τη στιγμή έκανα φωτορεπόρτάζ :D

Ευχαριστώ τον mike για την επισήμανση και τον bulmont που κρατούσε τις μύγες μακριά μέχρι να επιστρέψω :lol:

[mikes]

Εν το μεταξυ δημο, η γυναικα σου που αρχικα ηταν αρνητικη οπως λες, εμενα μου φανηκε πως απο ολακερο το γκρουπ, ηταν αυτη που το ζουσε και το φχαριστονταν περισοτερο..
Οι ρυθμοι σου παντως ΔΕΝ ηταν αργοι, αλλα ιδανικοι για ετησια βολτα, δεν καθυστερησαμε πουθενα και αμα διαβασεις το θρεντ πριν τη βολτα, θα δεις οτι ειμασταν παντου και παντα εντος χρονοδιαγραμματος παρα τις αναποδιες με το gps

[CorpseAlive]

Κάποια στιγμή, μου λέει η κυρά Δήμαινα, δεν ξεκινάμε για το δωμάτιο για να προλάβουμε την βροχή;

Η αλήθεια ήταν ότι είχαμε κατά σύμπτωση και οι δύο μια πολύ δύσκολη εργασιακή εβδομάδα με λίγο ύπνο και πολύ κούραση. Συμφώνησα χωρίς πολλά πολλά, άλλωστε ήθελα να έχω 2 μάτια και την άλλη μέρα, κάτι που δεν θα συνέβαινε αν διαφωνούσα.

Ξεκινήσαμε για Νεοχώρι, επιλέξαμε να πάμε από την κάτω μεριά, να δούμε και το φράγμα. Υπέροχος δρόμος, φανταστικά τοπία, μην τα ξαναλέμε.
Το φανάρι στο φράγμα μας έπιασε, δεν το κάψαμε όμως, σαν μερικούς μερικούς, αν και είμαστε τελείως μόνοι (ούτε λεπτό δεν περιμέναμε).

Όταν φτάσαμε μόλις είχε ξεκινήσει να ρίχνει μερικές ψιχάλες. Για καλή μας τύχη το κατάλυμά μας είχε κανονικό σκεπαστό parking που ήταν και για τους πελάτες. Το βάλαμε μέσα κυριολεκτικά ένα λεπτό πριν ξεκινήσει η βροχή. (φωτό από το internet όχι δική μου, το βελάκι έβαλα εγώ)
453673

Μπήκαμε λοιπόν στο ομολογουμένως ωραίο δωμάτιο.
453674
453675

Για να με δω, πώς είμαι; Εντάξει; ΝΑΙ, εντάξει.
453676

Η Μαρία όμως δεν ήταν εντάξει. Από την κούραση αλλά και του κρύου λόγω υψομέτρου, είχε πάθει μάλλον υποθερμία. Χώθηκε κάτω από το πάπλωμα και αδυνατούσε να συνέλθει.
Πέρασαν 2 ώρες για να αρχίσει να νοιώθει λίγο καλύτερα, μου είπε όμως ότι δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει για να βρούμε τους υπόλοιπους το βράδυ.

Αυτό ήταν που με πείραξε, ήξερα ότι η παρέα ήταν ένας κι ένας, είχε τάξει και τεντούρα ο Βαγγέλης …. την άλλη φορά παιδιά. Επίσης δεν έτυχε να αλλάξω κουβέντα με τον Corps όλη μέρα, αλλά σκεφτόμουν ότι το βράδυ θα τα λέγαμε και έτσι δεν το επεδίωξα να πω την αλήθεια, κρίμα δεν τα κατάφερα.

Κατεβήκαμε λοιπόν το βράδυ να φάμε λίγο, μη φανταστείτε τίποτα ιδιαίτερο, μια σαλάτα ίσα να στρώσει το στομάχι. Ε και μια τραχανόσουπα με λουκάνικο. Και λίγα ψητά λαχανικά με ένα τοπικό τυρί αλοιφή στην μέση, δεν συγκράτησα το όνομά του. Με λίγο κρασάκι, ήταν ότι έπρεπε.
453677

Επιφυλασσόμεθα για την επόμενη να τα πούμε Δήμο!

Διαδικτυακές μπύρες εως τότε!! :beer::beer: