Γ@μώ τα χαλινάρια του Αστραχάν
Ιστορία μην σου τύχη
Παρασκευή 24/12 απόγευμα (4.30)
ετοιμαζόμαστε να πάμε σε φιλικό σπίτι για φαΐ κλπ
κατεβαίνω σκάλες ψιλό σβέλτα κρατώντας 2 σακούλες Σκλαβενίτη στο αριστερό χέρι (αριστερόχειρας γαρ)
3-4 σκαλιά πριν το πλατύσκαλο κάνω μια ζεμπεκιά..... Απογίνομαι και μετά από σύντομη πτήση προσγειώνομαι στο ισόγειο......
μόνο το δεξί ήτανε ελεύθερο, δεν φορούσα και τα enduraδικα και ένιωθα λίγο χαλαρός.
Αποτέλεσμα
Συντριπτικό κάταγμα στο δεξιό μετακάρπιο, με λίγο λόγια τσάκισα το κόκαλο που στηρίζει το μικρό δάχτυλο μέσα στη παλάμη.
Καπάκι (με τις σακούλες αγκαλιά) πάω Νοσοκομείο (ευτυχώς το metropolitan είναι 3 στενά από το σπίτι μου), με βλέπουνε 2 ορθοπεδικοί και τους λέω τι έγινε και έχουνε γαμηθεί στο γέλιο. Τηλέφωνο στον μικροχειρούργο που εχει πάει σπίτι του για ρεβεγιόν, ετοιμασία για χειρουργείο μέχρι να κατέβει ο άνθρωπος από τον γέρακα.
Σκάει ο δόκτωρ ευτυχώς ξενέρωτος, βλέπει το σπάσιμο και λέει.....
Doc: δεν είναι τίποτα, το κόκαλο βέβαια εκει που έσπασε εχει γίνει θρύψαλα αλλά θα βάλουμε μόσχευμα και μια πλάκα από τιτάνιο και σε 6-7 εβδομάδες θα είσαι 100% οκ!!!
Jul:Τι λε ρε ντοκ? 6-7!?!?
Doc:7-10 μέρες μόνο νάρθηκα και μετά το κουνάς κανονικά αλλά όχι βάρη κλπ
Jul: άντε κόβε να προλάβουμε να γυρίσου σπίτι για ρεβεγιόν
Στις 10.30 επέστρεψα σπίτι + νάρθηκα + μόσχευμα + τιτάνιο
Έκανα και γαμώ τα ρεβεγιόν (η νάρκωση πέρασε 100% την επόμενη μέρα)
Το καλό. Επιστρέφοντας σπίτι η γυναίκα μου, μου είχε στολίσει το δώρο μου κάτω από το δέντρο, μου πήρε καινούργιο mountain μπουυυυυ χου χου χου
Τωρα περιμένω να έρθει δευτέρα-τρίτη να βγάλω τον κωλονάρθηκα
![]()
![]()
![]()
![]()