Αυτό το ποίημα γράφτηκε σήμερα, καθώς δεν είχα όρεξη για διάβασμα και καθώς η ανδρογενής αλλοπεκείαση, κοινώς φαλάκρα κάνει θραύση στον ανδρικό πληθυσμό ή τον απασχολεί (μαζί με αυτόν και εμένα)
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΡΑΦΛΟΥΣ
Ο καραφλός
Πρωϊ-Πρωϊ σηκώθηκα και τουαλέτα πήγα
Μα στον καθρέπτη σαν κοιτάχτηκα, τα χάλια μου τα είδα
Οι τρίχες λιγοστές, εγυάλισε το σκάλπ
Και το κεφάλι λείο έγινε, ωσάν να ήτανε Transalp
Δεν είναι δυνατόν, να μου πέσει το μαλλί!
Γιατί σε μένανε; γιατί;
Α ρε οικογένεια -σκέφτηκα- με τα γονίδιά σου!
Δε μού 'δινες καλύτερα, τα εγχειρίδιά σου;
Μου 'φυγε το μαλλί, πάει η πλούσια χαίτη!
Και σαν τον Βέγγο θα χτυπώ, μονάχα Ταϋγέτη
Το κεφάλι ακτινοβολεί, ωσάν να ήταν λάμπα
Τύφλα να 'χουν οι κιθαρωδοί, οι αδελφοί Κατσάμπα (Χωρίς τα περουκίνια τους
Μα κάτι άκουσα για λείζερ, για νέες τεχνολογίες
Λέτε να είν' του marketing, οι αερολογίες ;
Κρύος ιδρώτας μ' έλουσε, πείτε τί να κάνω;
Σαν τον Βέγγο έγινα, τρέχω και δε φτάνω
Οκ καλή είν' κι' καράφλα, εμπνέει ερωτισμό
Προχωράς στη κοινωνία, με άααλλο δυναμισμό
Φέρνει σε executive, θυμίζει διευθυντή
Θυμίζει και τον Γκουσγκούνη, τον Καραμπουζουκλή!
Χρήστος Π.
Αι μεγάλαι κεφαλαί προς τη φαλάκρα τείνουν
Ή φαλακραι είναι ή φαλακραί θα γίνουν
Απάντηση με παράθεση
