Σήμερα το πρωί. Ανεβαίνω Πεντέλη από Διόνυσο πρός Μέλίσσια γύρω στις 10:00 για να πάω στη δουλειά μου. Λίγο μετά τον Αγ.Πέτρο μεσήλικας χοντρός σε παλιό Fiat Τιpo, με γυναίκα και γριά (πεθερά ?). Το αμάξι αφήνει πίσω του μυρωδιά σαν να σβήνεις τσιγάρο σε λάδι και τσούπ, χεράκι (τριχωτό) έξω και πετάμε την γόπα στο μεγάλο τασάκι.
Μου σηκώθηκε η τρίχα. Τον προσπερνάω του κάνω σήμα και τον σταματάω.
- "Πού έριξες το τσιγάρο μωρέ ???"
- "Συγγνώμη, ξεχάστηκα !!!"
- "Τι ξεχάστηκες ρε? Την αστυνομία θα καλέσουμε ΤΩΡΑ." βγάζω τηλέφωνο.
- "Πω πω συγγνώμη, και να φανταστείς τώρα μιλάγαμε για τις φωτιές", Ο τύπος είναι περίπτωση!!! μου ανεβάζει κι άλλο την πίεση.
- "Γύρνα πίσω και βρές το τσιγάρο και σιγουρέψου ότι το έσβησες."
Ο τύπος γύρισε, και γώ μαζί του, το βρήκαμε, το έσβησε. και μου λέει:
- "Τι και μπαίνει έτσι φωτιά ? με ένα τσιγάρο ?"
- "Προφανώς και μπαίνει με αυτή τη ζέστη και τον αέρα"
- "Τι να πώ, συγγνώμη και πάλι, δεν θα ξανασυμβεί. Καλή βδομάδα, γειά." !!!
Έμεινα και κανένα πεντάλεπτο να σιγουρευτώ και κοίταζα μήν είχαμε σβήσει λάθος τσιγάρο. Και όπως κοίταζα το δρόμο, τί γόπα είδα στις άκρες, δεν λέγεται.
Έμεινα να σκέφτομαι: Ο τύπος δεν το έκανε επίτηδες, αδιάφορος είναι απλά, ασυνείδητος. Έτσι είμαστε ως λαός. Εϊμαστε για λύπηση.
Μια συμβουλή, όποτε οδηγάτε σε δασωμένα μέρη, προσέχτε τους τους "κουτάνθρωπους".
Ανοιχτά παράθυρα? Ρίξτε μια ταχύτητα και ακολουθήσε από κοντά για το λίγο το κουτί περιμένοντας 2-3 λεπτά. Μπορεί να προλάβετε κάτι, μπορεί να σώσετε ένα δάσος. Ας έχουμε το νού μας.