Κυριακή πρωί και το ξυπνητηρι χτυπάει σαν να ήταν καθημερινή.
Σηκώνομε στις μύτες, βγάζω δερμάτινα και μπότες από την ντουλάπα και πάω στην κουζίνα να ντυθώ.
8:05 Βάζω μπροστα τη μηχανή, ενώ όλοι κοιμούνται ακόμα στο σπίτι.
Καιρός απίστευτος και οι μηχανές έχουν αρχίσει να μαζεύονται στα γνωστά ραντεβού.
Μετά το πρώτο κομμάτι με τα έργα η Εθνική Αθηνών Λαμίας είναι άδεια.
Σταματάω στον Κούρο μετά την Λιβαδειά για καφέ.
Στα 20 λεπτά που κάθισα πρέπει να πέρασαν πάνω από 10 γκρουπ μηχανών.
Στην είσοδο της Αράχοβας επιτόπου στροφή για το σπίτι, αυτή τη φορά από παλιά Εθνική.
Οι μηχανές όσο πάει και πληθαίνουν, πιο χαρακτηριστικό ένα γκρουπ με 30 μηχανές έξω από την Λιβαδειά.
12:30 έφτασα σπίτι, 13:00 ήμουν ένας ακόμα οικογενειάρχης που πήγαινε την οικογένεια του την καθιερωμένη Κυριακάτικη βόλτα για φαγητό.
Τελικά με λίγη καλή πρόθεση όλα συνδυάζονται…αυτό το 36ωρο δεν ξέρω πώς να χωρέσω στο πρόγραμμα, πείτε καμιά ηδέα ρε παιδιά γιατί το «πετάγομαι να πάρω τσιγάρα » και το «αγάπη μου κατεβαίνω να κουρέψω το γκαζόν» είναι τα μόνα που έχω σκεφτεί και δεν νομίζω ότι θα με βοηθήσου και πολύ.
Για το 36ωρο προτείνω αντισταθμιστικά οφέλη και αν γίνεται, άδεια Παρασκευή - Δευτέρα
