Ηλθε λοιπόν φιλικό ζευγαράκι με αυτοκίνητο και πεφτει η ιδέα να πάμε εκδρομή στην παραλία της Πρέβελης και μετά επίσκεψη στην ομόνυμη Μονή.
Μιας κι έχουν αυτοκίνητο, εγώ και η σύζυγος θα πηγαίναμε μαζί τους, να είμαστε όλοι μαζί παρέα στο δρόμο, να γλιτώναμε και χρήματα από ενοικίαση μοτο ή αυτοκινήτου...
....Αλλά δεν είχα ιδέα....
Πρώτη φορά στην Κρήτη ο εν λόγω οδηγός, ήδη μέσα σε μια εβδομάδα είχε γυρίσει όλο το νομό Χανίων.
Μπαίνουμε μέσα στο αυτοκίνητο, όλα καλά. Βγαίνουμε εθνική, όλα καλά. Αφού βγήκαμε εθνική, πήγαινε με 50-60, ευτυχώς γρήγορα βγήκαμε από την εθνική για να πάρουμε την Ρεθύμνου-Σπηλίου.
Στον κόμβο Ρεθύμνου-Σπηλίου, Βγαίνει εθνική, κοιτάει μόνο προς τα αριστερά που ήθελε να στρίψει, κόβει 2 αυτοκίνητα, οδηγεί 10 μέτρα στο αντίθετο, και μετά μπαίνει στο ρεύμα του.
Στο βενζινάδικο, λίγο πιο πάνω, το οποίο είναι στο αντίθετο ρεύμα, μπαίνει τέρμα αριστερά στο αντίθετο και οδηγεί καμία 50άρα μέτρα με αυτοκίνητα να μας προσπερνάνε και μπαίνει "κύριος" στο βενζινάδικο....
Εντάξει, λέω, θα συντονιστεί.... Ας μην τον αφορίσω ακόμη...
Η συνέχεια μέχρι τη μονή έχει ως εξής:
Κάθε έξοδος από στροφή τον έβρισκε στο αντίθετο (το άνοιγε πολυ), χωρίς λόγο και αιτία.
Πατούσε ΣΥΝΕΧΕΙΑ την διπλή διαχωριστική σε σημείο αηδίας.
Έκανε προσπέραση σε στροφή, χωρίς να έχει ΙΔΕΑ από τον δρόμο.
Πήγαινε γρήγορα στις ευθείες (αυτό όχι απαραίτητα κακό) και μόλις έβλεπε στροφή η οποία ήταν απότομη, βίαζε τα φρένα και κουνούσε το τιμόνι πολύ βίαια για να στρίψει (αυτό είναι κακό).
Στις στροφές στις βουνοπλαγιές, ήταν ΜΟΝΙΜΑ στο αντίθετο, και όταν έβλεπε αυτοκίνητο τελευταία στιγμή, έκανε ελιγμούς αποφυγής μετωπικής.
Η επιστροφή δεν ήταν για καρδιακούς...
Ξεκινάμε κατά τις 21:00 από ταβερνάκι να γυρίσουμε πίσω.
Στις διασταυρώσεις ξεχνούσε να κοιτάξει από τη μια ή από την άλλη, προσπεράσεις πριν από στροφές και πλακώματα στα φρένα, με εξήντα μέσα από χωριά με στενούς δρόμους κλπ.
Διάφορα άλλα που έκανε κατά καιρούς:
άφηνε το τιμόνι χωρίς λόγο και μετά το ξανάπιανε όταν ήμασταν στο αντίθετο, δίπλα από τα βράχια, έδενε την ζώνη εν κινήσει και κουνούσε ταυτόχρονα ασυνάρτητα το τιμόνι αριστερά και δεξιά, με το ένα χέρι και φλάς και τιμόνι και φώτα μικρή-μεγάλη σκάλα και με το άλλο το μπούτι της κοπέλας του, αλλαγές ταχυτήτων ασυνάρτητες τελείως και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε.....
Τον προειδοποίησα, δυο-τρείς φορές, εκεί όπου γνώριζα οτι ο δρόμος ήθελε πολύ προσοχή, αλλά βλέπετε, σύντροφος της φίλης μας ένεκα, δεν του είπα ότι θα γυρίσω με ταξί....
Κάποιος μας προστάτεψε εχθές από τα χειρότερα. Εμάς αλλά και τους υπόλοιπους.....
Δούλευα έξι χρόνια σε ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα. Έχω δει τα χειρότερα αλλά και τα καλύτερα. Έχω μπεί σε οδηγούς που νόμιζα οτι είναι οι χειρότεροι, αλλά αυτός εδώ, κατέχει το βραβείο. Απορώ πως είναι ακόμη ζωντανός....
Δεν με νοιάζει. Βόλτα θα με πάω μόνο εγώ από εδώ και πέρα. Και για εμένα δεν με πολυαπασχολεί, αλλά για τη γυναίκα μου δεν διακινδυνεύω τίποτα.
Ποτέ ξανά, εχθές πραγματικά τα χρειάστηκα (τα Valium και τα Xanax και το λίθιο που παίρνει η γιαγιά μου...)
Καλούς δρόμους παιδιά και να είμαστε όλοι πάντα καλά
Απάντηση με παράθεση
