Εναλλακτικά: τρείς μοτοσυκλέτες, ένα rock bar και δύο απίθανες συμπτώσεις.
Οι ήρωες της ιστορίας μου ακούνε στα ονόματα Γιάννης, Αλέξανδρος1, Αλέξανδρος2.
Σας μεταφέρω πίσω στο χρόνο, όχι πολύ, δύο χρονάκια. Ο Γιάννης υπηρετεί τη μαμά πατρίδα, έχει πλέον ''παλιώσει'' και οι άδειες έρχονται πιο εύκολα. Μέσα Σεπτέμβρη του 2009 έχει πάρει άδεια από το στρατόπεδο (Σάππες Ροδόπης) για να επισκευτεί την ιδιαίτερη πατρίδα του (Σοφάδες Καρδίτσας), αλλά και αγαπημένα πρόσωπα στο τρελάδικο (λέγε με Αθήνα).
Στην επιστροφή από Αθήνα κι επειδή σιχαίνεται τις ατέλειωτες ευθείες αποφασίζει να ακολουθήσει την παλιά εθνική. Στο τελευταίο φανάρι έξω από την Ελευσίνα συναντά ένα κόκκινο fzs και χαιρετούνται με τον αναβάτη του (γνέψιμο κεφαλής) ο οποίος φοράει ένα πορτοκαλί-μαύρο shoei και στην ουρά έχει δέσει έναν σάκο ταξιδίου με χταπόδια. Το ταξίδι ξεκινάει ο καθένας με το ρυθμό του, οι δυο αναβάτες χάνονται. Ο Γιάννης αποφασίζει στη Λειβαδιά να βάλει πλώρη για Αράχωβα ώστε να απολαύσει καφέ και να ''πέσει'' στη Γραβιά από το δρόμο που περνάει κάτω από το χιονοδρομικό του Παρνασού. Μετά Μπράλο και Δομοκό. Εκεί όμως τον περίμενε μια έκπληξη. Ο Γιάννης έχει πιάσει γρήγορο ρυθμο (αν και φορτωμένος) όταν βγαίνοντας από μια στροφή βλέπει πριν την είσοδο της επόμενης την κουκίδα που αφήνει στον ορίζοντα μια προπορευόμενη μοτοσυκλέτα. Πλησιάζοντας αναγνωρίζει τον αναβάτη που είχε συναντήσει έξω από την Ελευσίνα. Η σκέψη αστραπιαία: ''τι διάολο μ' αυτό τον τύπο κουβαλάμε την ίδια (μοτοσυκλετιστική) χαζομάρα, πρέπει να τον γνωρίσω''...Αλάρμ στην Αγία Αικατερίνη και οι απαραίτητες συστάσεις. Έκτοτε ο Γιάννης με τον Αλέξανδρο1 έχουν πραγματοποιήσει μαζί πολλά κοντινά και μακρινά βολταράκια.
Σας επαναφέρω λοιπόν στο παρόν. Οκτώβριος του 2011 Γιάννης και Αλέξανδρος1 απολαμβάνουν το μπυράκι τους σ' ένα ροκάδικο κοντά στο σταθμό ΗΣΑΠ Πευκάκια. Λίγο πριν αποχωρήσουν εμφανίζεται ένα παληκάρι (Αλέξανδρος2) πάνω σε ένα tuono gen.2 γνωστός του ιδιοκτήτη, ο οποίος τους γνωρίζει μεταξύ τους. Βγαίνουν όλοι μαζί έξω να ζαχαρώσουν το ιταλικό ''πιστόλι'' κι αρχίζουν συζητήσεις περί γκαζιού, πίστας, αλλά και ταξιδιού. Εκεί ο Αλέξανδρος2 εξιστορεί πού έχει ταξιδέψει το τουονάκι του και μεταξύ άλλων αναφέρεται σε ένα δικάβαλο ταξίδι στη Χαλκιδική και δεκαπενθήμερη διαμονή σε camping. Το flashback στις αναμνήσεις αρχίζει.
Γιάννης: Φίλε τότε είχες κόντο μαλλί, μαζί σου ήταν μια ξανθιά κοπέλα, μετά τα Τέμπη φάγατε μια από τις δυνατότερες βροχές στη ζωή σου και βρήκατε καταφύγιο στο σταθμό διοδίων των Μαλγάρων. Ο Άλεξ2 έχει μείνει εμβρόντητος για να ακούσει και τη συνέχεια (''κάτω από το υπόστεγο ήταν μια παρέα Κρητικών με μια Τουρκάλα καβάλα σε ένα 650gs, ένας Γερμαναράς με BMW Rκάτι...'')!!!Κι όλα αυτά δυο μήνες πριν την τυχαία συνάντηση του Γιάννη με τον Άλεξ1.
Τελικά ο μοτο-κόσμος μας είναι πολύ μικρός...
Αρχικά δημιουργήθηκε από Jo.Da.
Σας είδα Αλέξανδρε με την κοπέλα σου πάνω στο τουόνο, Δημήτρη με τον τίγρη τον καινούριο, κρητικόπουλα με την τουρκάλα μοτοσυκλετίστρια, Ιταλοί καβαλάρηδες, να σταματάτε στα διόδια Μαλγάρων την Παρασκευή 7/8/09 και να μην μπορούμε όλοι μαζί να πιστέψουμε ότι σε 2 λεπτά γίναμε μουσκεμα ως το κόκκαλο...ελπίζω να φτάσατε όλοι καλά στον προορισμό σας...Να ευχαριστήσω και τα παιδιά με το τουόνο για την παρέα...
Απάντηση με παράθεση
:rotflmao:
