Δημοσιεύθηκε αρχικά από AUFGEBRACHT
Προφανές; Γιατί το λες αυτό
Χειρόφρενο
Προφανές; Γιατί το λες αυτό
Χειρόφρενο
Για σε παρακαλω! Ετσι προχωραει η επιστημη. Μαζευονται δηλαδη πολλοι μετριοι γυρω απο ενα μεγαλο τραπεζι και σκεφτονται πως μπορουν να πεισουν την διεθνη κοινοτητα να τους δωσει λεφτα. Καμια φορα πιανει.
Ολα περναν αλλα αφηνουν τρυπα.
Εντάξει, αν όμως στην επανάληψη του πειράματος έβγαζαν το ίδιο αποτέλεσμα τι θα λέγαμε τώρα;
Ή μήπως αυτές οι τελευταίες μετρήσεις οι οποίες "εξυπηρετούν" όλο το οικοδόμημα των σύγχρονων θεωριών είναι σίγουρα ακριβείς;
Και τι σημαίνει ακριβής στο κάτω κάτω;
Δεν ειμαι σιγουρος πως καταλαβα τι εννοεις.
Αυτο που εννοω εγω παντως ειναι οτι η θεωρητικη φυσικη εχει στολλαρει χοντρα και χρειαζεται μυαλο, χαρτι, μολυβι, ενα ειδος 'αυθεντικης αγαπης' για το αντικειμενο και κατι αλλο που δεν το λεω για να μην ξαναρχιζουμε τα ιδια
Το μονο που δεν χρειαζεται σιγουρα ειναι τα mega money projects των μετριων, που ανακυκλωνουν την βασισμενη σε αυθαιρετα αξιωματα, 'μη κατανοηση'.
δεν κθερουμε ουτε τι ειναι το νετλινο ουτε τι ειναι το φωτονιο (παλολο που εμεις τα βαφτισαμε ετσι) αλλα ζα να δουμε πιο τλεχει πιο γληγολα.....γιουπι!!!!!
Και ο λαος απο κατω θαυμαζει τους φωστηρες που λυνουν εξισωσεις και κραυγαζει: Δωσε!
Ολα περναν αλλα αφηνουν τρυπα.
Κάτι απίθανο, να ήταν σωστά τα πρώτα αποτελέσματα και τα 2α να μαγειρεύτηκαν για να μη μπλέξουνε τα μπούτια τους.
Έχει ξαναγίνει και δεν το αποκλέιω, αλλά είναι απίθανο.
Τα μέγκα μάνευ πρότζεκτς όμως αφήνουν χρήμα, χρόνο και χώρο στους λίγους που μπορούν να χρησιμοποιήσουν το μυαλό τους.
Ένα πανεπιστήμιο π.χ. θα πάρει λεφτά για ένα "άχρηστο" πείραμα, το οποίο όμως θα έχει πόρους για να μπορεί κάποιος φοιτητάκος να ξεχωρίσει.
(αν και με πιάσανε τα γέλια γιατί σκεφτόμουνα το μικρό μου που μιλάει έτσι)
Τι εννοείς δηλαδή "δεν ξέρουμε"; Όσο "ξέρουμε" ότι αυτή τη στιγμή κοιτάω μια οθόνη, τόσο ξέρω και τι είναι φωτόνιο, μποζόνιο, παπαρόνιο.
Φυσικά και το βαφτίζω αλλά και το ορίζω, σύμφωνα με τις συσσωρευμένη αφηρημένη γνώση και εμπειρία που έχουμε εμείς και έχει προηγηθεί από τους
προγόνους μας.
Φυσικά και είναι πεπερασμένη, ατελής και περιορισμένη η αντίληψή μας, τα αισθητήρια όργανα που χρησιμοποιούμε είναι αυτά που φταίνε.
Και είναι ένα άλμα από μόνο του το να κατακτήσεις την έννοια της σχετικότητας (προσπάθησε να την εξηγήσεις σε κάποιον που δεν
έχει τη παραμικρή γνώση φυσικής και θα δεις τι leap of faith χρειάζεται).
Το ότι @ρχ1δ1@ ξέρουμε ισχύει σε όποιο επίπεδο κατανόησης και να έχουμε φτάσει, σε όποιο επίπεδο συνειδητότητας και αν είμαστε.
Το ερώτημα είναι αν και τι νόημα έχει η "έμφυτη" ανάγκη του ανθρώπου για "εξέλιξη".
Κάτι σαν το AIDS ένα πράμα...
Δεν αμφισβητω καθολου την εμφυτη αναγκη του (καποιου) ανθρωπου για εξελιξη. Αλλα να μη το γενικευουμε, γιατι αυτο ειναι ιδιοτητα της κοινωνιας και οχι του ατομου.
Το μονο που λεω, ειναι οτι αυτοι οι λιγοι ανθρωποι (εξαιρεσεις στο κανονα της πνευματικης ρεκλας) ειναι αυτοι που εξ'ορισμου δεν συμμετεχουν σε πειραματα του CERN και δεν ειναι καθηγητες σε μεγαλα γνωστα πανεπιστημια. Γα τον ιδιο ακριβως λογο που φωτισμενα πολιτικα μυαλα ΔΕΝ ειναι βουλευτες στην ελληνικη βουλη. Το καθε συστημα εχει τα στεγανα του και στην περιπτωση της θεωρητικης φυσικης, τα στεγανα ειναι πολυ παρομοια με αυτα του αιγυπτιακου ιερατειου, οπως ηταν την εποχη του αμενχοτεπ. Στα πανεπιστημια μαμουθ του χωρου, οπως stanford, cambridge κλπ θα βρει κανεις αναμφισβητητα μερικους πολυ εξυπνους ανθρωπους, αλλα δεν θα βρει κανενα που να εχει την καταλληλη ψυχικη σταση στο θεμα ερευνα ωστε να ειναι σε θεση να χρησιμοποιησει το μυαλο του για να παραγει κατι πραγματικα καινουργιο. Οταν εχεις την κλασσικη προθεση στην σκεψη, κλασσικα πραγματα θα βγαλεις.
Και τελικα οι μονοι που μπορουνε να πουνε κατι και αυτο να ακουστει, ειναι καταξιωμενοι συνταξιουχοι της επιστημης, οπως οι J.A Wheeler και D. Bohm, οι οποιοι αφου κατεκτησαν τις περγαμηνες μεσα στο συστημα, απεκτησαν το δικαιωμα πλεον να λενε ο,τι τους κατεβει. Και μερικες φορες (οπως οι προαναφερθεντες) λενε εξαιρετικα ενδιαφεροντα πραγματα, τα οποια ειναι ΕΝΤΕΛΩΣ εξω απο τα πλαισια του 'κλασσικου' τροπου σκεψης της φυσικης επιστημης και ως εκ τουτου, εντελως αδιαφορα στο συστημα, πχ ιδεες οπως 'it from bit' του πρωτου και 'implicate order' του δευτερου.
Οι θεωρητικοι φυσικοι του σημερα ειναι οι μηχανικατζες του χθες, που λυνουν, αναποδογυριζουν, λαδωνουν και ξαναδενουν μαθηματικες εξισωσεις. Αντε προσθετουν και κανα καινουργιο (εκκεντροφ)ορο, ξεπηδαει και ενα καινουργιο σωματιο και κατι τρεχει στα γυφτικα του σερν.
Αυτα που κανουν δεν ειναι σε καμια περιπτωση αχρηστα, αλλα ουτε και οσο χρησιμα θελουν οι ιδιοι να παρουσιαζουν οτι ειναι, ειδικα σε σχεση με τα λεφτα που κοστιζουν.
Ολα περναν αλλα αφηνουν τρυπα.
Ακριβώς αυτό. Σίγουρα υπάρχουν και αυτοί που δεν βρέθηκαν ποτέ μέσα στο σύστημα και πάλι λένε ότι τους κατέβει.
Πολλοί δε από αυτούς πιθανόν να έχουν εξίσου εξωτικές και "σωστές" ιδέες.
Αλλά (δυστυχώς) χάνονται και χλευάζονται διότι δεν απέκτησαν μέσα στις συνθήκες της κοινωνίας το δικαίωμα, λάθος,
το ελεύθερο να δημοσιοποιούν τη σκέψη τους.
Δεν είναι και λάθος η σκέψη ότι οι "εκ του συστήματος" να έχουν αποκτήσει εκτός της αποδοχής και το "επικοινωνιακό"
ύφος που τους βοηθά και σίγουρα την εμπειρία να διατυπώσουν αυτές τις αφηρημένες για τον μέσο άνθρωπο έννοιες
έτσι ώστε να είναι κατανοητές.
Μέγιστο παράδειγμα για μένα (αν και εντελώς μέσα στο σύστημα) δεν είναι άλλος από τον Στήβεν Χώκινγκ.
Που με απλές λέξεις κατάφερε να αναλύσει το σκεπτικό του (μέχρι ενός σημείου βέβαια) σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων
που (ως και ο υποφαινόμενος) έχουν ξεχάσει ή δεν έχουν ποτέ δουλέψει τα μαθηματικά που χρειάζονται.
Το άλμα που έκανε ο ίδιος, η σκέψη που χρειάστηκε να την οργανώσει με τέτοιο τρόπο που ο απόφοιτος λυκείου
να "πιάνει" το νόημα, δεν είναι παρά αποτέλεσμα των δικών του κολλημάτων μέσα στον ακαδημαϊκό κόσμο.
Ή κάπως έτσι τέλος πάντων (δεν έχω και χρόνο είπαμε)
Ακόμη και αυτό παίρνει συζήτηση. Σχετικό δεν είναι και αυτό;
Επειδή ένας δεύτερος ή τρίτος δε μπορεί να καταλάβει το συλλογισμό ή επειδή (για τους λόγους του) αρνείται να δεχθεί, δε σημαίνει απαραίτητα ότι δεν υφίσταται σαν αλήθεια.
Ακόμη και σε θεωρητικό πλάνο.
Και φυσικά είναι ευκολότερο να χλευάσει ή να απορρίψει στεγνά κανείς παρά να αποδείξει ότι ο άλλος λανθάνει.
Ακόμη και σε αυτό το θεωρητικό, όπως είπαμε, πλάνο.
Συνέβη δε ως λέγουσιν, άνδρα εν τη μάχη παρείναι το είδος και την σκευήν άγροικον. Ούτος των βαρβάρων πολλούς καταφονεύσας αρότρω, μετά το έργον ην αφανής. Ερόμενοις δε Αθηναίοις άλλο μεν ο θεός ες αυτόν έχρησεν ουδέν, τιμάν δε Εχετλαίον εκέλευσεν ήρωα." (Παυσανίας βιβλ. 1, κεφ. 32)
Το "λένε ότι τους κατέβει" αναφέρθηκε ακριβώς με αυτό το σκεπτικό νωρίτερα από τον Άγι.
Σε μας πιθανόν να φαίνεται έτσι σε 1ο χρόνο.
Κάτι σαν αυτά που λέω εγώ και με κράζουν στην αρχή δηλαδή
http://www.youtube.com/watch?v=MUFx0eRvzEY του πλανήτη ούλου
Τελευταία τροποποίηση από nikos_abel; 12/06/2012 στις 12:21.
Χώρια που δεν υπάρχει χρόνος. Άλλη απάτη και αυτή
Συνέβη δε ως λέγουσιν, άνδρα εν τη μάχη παρείναι το είδος και την σκευήν άγροικον. Ούτος των βαρβάρων πολλούς καταφονεύσας αρότρω, μετά το έργον ην αφανής. Ερόμενοις δε Αθηναίοις άλλο μεν ο θεός ες αυτόν έχρησεν ουδέν, τιμάν δε Εχετλαίον εκέλευσεν ήρωα." (Παυσανίας βιβλ. 1, κεφ. 32)
Το ΣΥΡΙΖΑ φταίει.
Το δεν υπάρχει είναι σχετικό. Όσο υπάρχει και χώρος ή εμείς, άλλο τόσο υπάρχει και αυτός.
Η αντίληψή μας για αυτόν είναι πιθανόν "λανθασμένη", "περιορισμένη", κάτι σε "ένη" τέλος πάντων.
Ούτε αυτό ακριβώς, η αίσθηση ότι έχει "ροή", μια κατεύθυνση, καθώς όλη η τετρασδιάστατη αντίληψή μας
βασίζεται σε μεταβολές που λαμβάνουν μέρος στο πενταδιάστατο χώρο.
Ή μάλλον, οι αλλαγές που έχουμε στην οπτική γωνία παρατήρησης ενός "ακίνητου" υποκειμένου, μας δίνουν την αίσθηση
της ροής του χρόνου.
Τα έμβια όντα στο πλανήτη μας ας πούμε, εξ' ορισμού ζούν με την παραδοχή ότι ο χρόνος κυλάει προς μια κατεύθυνση
την οποία έχουμε βαφτίσει μέλλον.
Εξ΄ορισμού, διότι αν μπορούσαμε να "δούμε ταυτόχρονα" ολόκληρη τη διάρκεια της ζωής ενός λουλουδιού,
η διαφορά του από τη διάρκεια "ζωής" ενός άστρου δε θα μας φαινόταν και τόσο μεγάλη.
Θα ήταν σα να συγκρίνουμε τη ζωή μιας μύγας με μιας χελώνας. Θα διέφερε μόνο στο μέγεθος.
Η "εξέλιξη" και η "ανάπτυξη" που αντιλαμβανόμαστε στη ζωή, είναι απλά κάτι που μας βοηθά να κινούμαστε
στο περιβάλλον που βρισκόμαστε (και αντιλαμβανόμαστε).
Εκεί βρίσκεται και το ζουμί, πόσα από τα "προφανή" και "αυταπόδεικτα" πράγματα δεν είναι παρά εκ γεννετής (και γεννετικές)
παραδοχές για την επιβίωσή μας;
Ήτοι εγωισμός στο έπακρο. Ακόμη και εκεί.
Επινόηση μιας "αξίας" όπως αυτή του χρόνου επειδή πρέπει κάτι να εξηγήσει το γιατί υπάρχει μέρα και νύχτα.
Πολύ σοφά είπε κάποιος ότι "clocks only count themselves".
Συνέβη δε ως λέγουσιν, άνδρα εν τη μάχη παρείναι το είδος και την σκευήν άγροικον. Ούτος των βαρβάρων πολλούς καταφονεύσας αρότρω, μετά το έργον ην αφανής. Ερόμενοις δε Αθηναίοις άλλο μεν ο θεός ες αυτόν έχρησεν ουδέν, τιμάν δε Εχετλαίον εκέλευσεν ήρωα." (Παυσανίας βιβλ. 1, κεφ. 32)
Καλά μη τρελαίνεσαι. Θεωρείς ότι η Κα λιονταρίνα διακατέχεται από τον ίδιο εγωϊσμό που (φαντάζομαι) ότι εννοείς;
Και αυτή πάντως την ίδια αντίληψη έχει περί της ροής του χρόνου - πιο πριν πεινάω - πριν σκοτώνω - τώρα τρώω - μετά αράζω.
Η πολύπλοκότητα που έχουμε φέρει εμείς με τα οικονομοτεχνικά προγραματιστικά μας πλάνα, δε διαφέρει και πολύ.
Σάμπως υπάρχει κανά πλάνο που να εγγυάται το μέλλον;
Το "γιατί" από την άλλη για κάποιο περίεργο λόγο έχει γίνει δεύτερη φύση μας.
Μάλλον γιατί μαθαίνοντας από τα "πρίν" έχουμε μάθει ότι κάνοντας τις ίδιες κινήσεις μπορούμε να επιτύχουμε το ίδιο "μετά".
Και είναι πολύ μικρό το στατιστικό δείγμα που έχουμε να δουλέψουμε (13,5 δις χρονάκια σε ένα μόνο ανθρωπικό εκ των απείρων συμπάντων) αλλά βασιζόμαστε σε αυτό.
Ένας Βουδιστής ή ένας μύστης των Σίντο θα διαφωνούσε σίγουρα (και) ως προς αυτό.
Α, και εγώ.
Συνέβη δε ως λέγουσιν, άνδρα εν τη μάχη παρείναι το είδος και την σκευήν άγροικον. Ούτος των βαρβάρων πολλούς καταφονεύσας αρότρω, μετά το έργον ην αφανής. Ερόμενοις δε Αθηναίοις άλλο μεν ο θεός ες αυτόν έχρησεν ουδέν, τιμάν δε Εχετλαίον εκέλευσεν ήρωα." (Παυσανίας βιβλ. 1, κεφ. 32)
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση