@ alres
Επειδή την καραμελίτσα του φασισμού μερικοί την παραέχετε εύκολη, θα σου πω ένα παραδειγματάκι:
Εγώ έχω κόψει το τσιγάρο 5.5 χρόνια και όχι μόνο δεν μου λείπει, αλλά μου βρωμάει από χίλια μίλια μακριά. Παρόλα αυτά, στο σπίτι μου έχω ακόμη τασάκι για τους επισκέπτες και δεν λέω σε κανέναν από την παρέα μου να μην καπνίζει μπροστά μου αν και με ενοχλεί.
Οι περισσότεροι (πάνω από εννιά στους δέκα) καπνιστές λοιπόν είσαστε αρκετά γαϊδούρια ώστε να μιλάτε στο διπλανό σας με το στόμα γεμάτο καπνό και να τον λούζετε (κι εγώ το έκανα). Κι άμα σας πει κανένας και τίποτα, παίρνετε και ύφος και ρωτάτε «και τι να κάνω ρε μαλάκα, να μη μιλήσω;»
- ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΡΕ ΒΛΑΚΑ, ΑΛΛΑ ΦΥΣΑ ΤΟΝ ΚΑΠΝΟ ΣΟΥ ΠΡΩΤΑ Η ΜΙΛΑ 5 ΔΕΥΤΕΡΑ ΜΕΤΑ, ΕΚΕΙ ΘΑ ΕΊΜΑΙ, ΔΕΝ ΦΕΥΓΩ!
Όταν λοιπόν ψηφίστηκε ο νόμος, όλοι όσοι ξέρω (είμαι ο μόνος που δεν καπνίζει στον κύκλο μου) άρχισαν να μου λένε τις ίδιες μαλακίες περί φασισμού κι απαγορεύσεων.
Κι έτσι τους πρότεινα το εξής:
- «Ωραία, χέστε το νόμο. Όσο δικαίωμα έχεις εσύ να καπνίζεις, άλλο τόσο έχω κι εγώ να μη με βρωμίζεις με το κολοτσίγαρο, σωστά; Άρα, όταν βρισκόμαστε, τη μια φορά θα καπνίζετε και δεν θα μιλάω καθόλου όσο καπνό κι αν μου φυσήξετε πάνω μου και την επόμενη δεν θα καπνίζετε».
Απάντηση: «Μαλάκας είσαι;»
- «Εντάξει, δύο φορές θα καπνίζετε και μια όχι».
Απάντηση: «Όχι.»
- «Οκ, τρεις ναι και μια όχι».
Απάντηση: «Αποκλείεται.»
Να μη στα πολυλογώ, έφτασα μέχρι το δέκα προς μια και κανένας δεν δέχτηκε. Φυσικά, δεν περίμενα να δεχτεί και κανένας.
Όταν λοιπόν φτάσεις να συμφωνήσεις με το κομμάτι της παρέας σου που δεν καπνίζει να μην τους ενοχλείς τι μισές φορές που θα βρεθείτε και κάποιος επιμένει να σου επιβάλλει κάτι, τότε μίλα για φασισμό.
Προς το παρόν ζούμε στο φασισμό του καπνιστή που γράφει τους πάντες και τα πάντα...