Δημοσιεύθηκε αρχικά από DrBig
Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν ξέρουν ότι δεν ξέρουν αυτά που δεν ξέρουν.
VINEYARD PHILOSOPHIES!!!
Στο θέμα της ενόρασης και της διαίσθησης έχεις απόλυτο δίκιο και είναι απαραίτητες αμφότερες και στην επιστήμη. Δεν είναι τα πάντα συμπερασματικά με μαθηματικό τρόπο, πολλές επιστημονικές ανακαλύψεις έγιναν επειδή κάποιος "αρπαγμένος" αφουγκράστηκε ( ; ) ή ψυλλιάστηκε ότι κάτι μπορεί να συμβαίνει / υφίσταται και απλά το επαλήθευσε πειραματικά στη συνέχεια. Ειδικά στην κβαντομηχανική, τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς αφού μιλάμε για ένα πεδίο πολύ έξω από τα όρια της αντίληψης μας. Σε κάθε περίπτωση πάντως, ευτυχώς οι καιροί μας επιτρέπουν (σχετικά πάντα) να χρησιμοποιήσουμε ότι τραβάει η όρεξη μας για να απαντήσουμε στα ερωτήματα που μας βασανίζουν. Προσωπική άποψη είναι ότι η θρησκεία είναι πολύ βολική και απευθύνεται σε πνευματικούς τεμπέλιδες (η πνευματικά ανάπηρους), ακριβώς γιατί δίνει προκάτ "απαντήσεις", unisex και one size fits all. Προσωπική άποψη είπαμε, μη μου παρεξηγηθεί κανείς. Προφανώς ούτε η επιστήμη μπορεί να δώσει απαντήσεις σε όλα, αλλά τουλάχιστον μας έχει ανοίξει τα γκαβά, μας έχει βγάλει από την ανθρωποκεντρική εμμονή μας και θεωρώ ότι προσφέρει τη βάση για την περεταίρω ανάπτυξη του είδους μας, σε πνευματικό επίπεδο.
Δεν διαφωνω καθολου Ελ!
Απλα θεωρω οτι κι αυτη (η θρησκεια) γεννηθηκε απο μια αναγκη συστηματοποιησης της ανθρωπινης διαισθησης του 'επεκεινα'. Το πως διεκπαιρεωνεται ειναι αλλη υποθεση και το ιδιο ακριβως συμβαινει και με την επιστημη. Οι αξιολογοι φορεις και των δυο απαντωνται εξ'ισου σπανια. Η μεγαλη διαφορα των δυο θεσμων ειναι οτι ο ενας προς το παρον εξελισσεται, ενω ο αλλος οχι. Και πιστευω οτι κατι βραζει εκει, αλλα πολυ αργα.
Ολα περναν αλλα αφηνουν τρυπα.
Δόκτωρ Μεγάλε, απλά δεν μπορώ να κατάλαβω στο σκεπτικό σου, με ποιο τρόπο σχετίζονται οι αγκυλώσεις της θρησκείας με αυτές της επιστήμης (αν υπάρχουν). Είναι αντιδιαμετρικά παρατεταγμένες.
Αναφερομαι σε αγκυλωσεις των επιστημονων και της επιστημης οπως εφαρμοζεται, οχι της επιστημης ως θεσμος.
Αυτο που λες/λεμε επιστημη ειναι το κρεμ ντε λα κρεμ που εχει επιβιωσει στο χρονο και το οποιο οφειλεται σε ανθρωπους μετρημενους στα δαχτυλα.
Η μεγαλη αγκυλωση της επιστημης ειναι οτι θεωρει οτι εξηγει το συμπαν, την στιγμη που το μονο που επιτυγχανει ειναι να περιγραφει με μεγαλη ακριβεια καποια φαινομενα. Σε αντιδιαστολη, η θρησκεια θεωρει επισης οτι εξηγει το συμπαν (σε αλλο επιπεδο) ενω το μονο που κανει ειναι να περιγραφει συναισθηματα.
Μια αλλη αγκυλωση της επιστημης οπως διδασκεται και εφαρμοζεται, ειναι πχ το οτι ζουμε σε ενα ανοργανο συμπαν οπου συμβαινουν καποια λιγα οργανικα πραγματα και οχι οτι ζουμε πχ σ' ενα οργανικο συμπαν οπου τιποτε δεν ειναι ανοργανο. Θεωρει οτι παντου και παντα η 'αιτια' εχει υλικη υποσταση και αναλλωνεται να βρισκει σωματιδια επι σωματιδων στα οποια οφειλεται η μια και η αλλη αλληλεπιδραση.
Το πλεον αυτο-περιοριστικο ομως (αν μπορει να το πει κανεις ετσι) ειναι πως ενω ειναι πλεον πασιγνωτο πως η 'ενοραση' που λεγαμε πριν κανει θαυματα στην κατανοηση και το οποιο αποδεικνυεται περιτρανα απο 'θρησκειες' οπως πχ ο ταοισμος(=κβαντομηχανικη με αλλα λογια αλλα χιλιαδες χρονια πριν), εντουτις τοσο οι πρακτικες που οδηγουν σε αυτες τις νοητικες καταστασεις οσο και οι φερουσες κουλτουρες, θεωρει οτι δεν την αφορουν. Δεν μπορεις κυριος να ισχυριζεσαι οτι ζεις και αναπνεεις για την 'αληθεια' και να γραφεις στα παπαρια σου τις αποψεις, την γνωση αλλα και την μεθοδο που εχουν πχ χιλιαδες σαμανοι ανα τον κοσμο.
Μια θρησκεια απο την αναποδη, αλλα απο την αλλη δεν θα μποροθσε να ειναι και αλλιως. Καποια στιγμη η δυση θα παρει στα σοβαρα την ανατολη και τοτε κατι πολυ καλο θα προκυψει. Μεχρι τοτε, απλα θα οδευουμε προς τα κει.
Με λιγοτερα και απλουστερα λογια, η επιστημη εχει αφορισει, οπως ακριβως και η θρησκεια. Μοναδικη ισως εξαιρεση ηταν η ΕΣΣΔ καποτε, οπου μεταξυ αλλων η παραψυχολογια ηταν πανεπιστημιακο πτυχιο.
Τελευταία τροποποίηση από DrBig; 13/05/2013 στις 20:41.
Ολα περναν αλλα αφηνουν τρυπα.
Το βιντεάκι δεν το πόσταρα ως καυγά επιστήμης-θρησκείας. Άλλωστε έγραψα λακωνικά ότι επρόκειτο για προβληματισμό.
Για να καταλάβετε όμως τι κατάλαβα εγώ, θα προσπαθήσω με λίγες λέξεις να μεταφέρω το συναίσθημα (αν θέλετε) από
τις μνήμες που μου ανέσυρε.
Όταν πριν πολλά χρόνια, παιδί που μόλις είχε αρχίσει να διαβάζει τα πρώτα του γράμματα, ο (όπου είναι, όπως είναι)
θείος Κλέαρχος, αστρονόμος και ερασιτέχνης φυσικός με πήγε βόλτα με τα πόδια ένα αφέγγαρο βράδυ στα μαγικά
δρομάκια του Πηλίου.
Πάνω μας, ο έναστρος ουρανός και ο Γαλαξίας..... Και η ζεστή φωνή του να μου εξηγεί με απλές λέξεις τι είναι
αστέρια, τι είναι πλανήτες, τι είναι διάστημα. Πόσο μακρυά είναι, πόσο καιρό χρειάζεται για να φτάσει το φώς τους
και χίλια άλλα δυο που ανάθεμά με αν κατάλαβα τότε περισσότερα από ελάχιστα.
Η νύχτα, το άπειρο όμως με είχε συνεπάρει. Το τι είμαστε, ήμασταν ή μπορούσαμε να μάθουμε ή να γίνουμε
με είχε κατακτήσει.
"Ένα παιδί μετράει τα άστρα" στη κυριολεξία.
Και μια άλλη βραδυά πολλά χρόνια αργότερα, που μεθυσμένος από "πιοτί" και έρωτα, αραχτός στην άμμο στη σκοτεινή
παραλία, αγκαλιά με το αμόρε, κοιτώντας τον ουρανό σχολίασα
"πρόσεξε το βάθος"
συνειδητοποιώντας το χώρο που εκτεινόταν μεταξύ εμάς και των ασημένιων πινέζων στο μαύρο φόντο.
Ρομαντικός θα μου πεις, μπα, στιγμές θρησκευτικής κατάνυξης σε συνδυασμό με εγκεφαλική υπερδραστηριότητα
θα σου απαντήσω.
Αυτό κατάλαβα εγώ, καμμία επίθεση ή προπαγάνδα. Μια στιγμή απόλυτης συνειδητότητας.
Ρομαντικός θα μου ξαναπείς....
Αντιλαμβάνομαι τι εννοείς, αλλά θεωρώ ότι είσαι πολύ αυστηρός με την επιστήμη. Η επιστήμη είναι απλά ένας δρόμος που αν θες τον ακολουθείς για να σε βγάλει κάπου. Υπάρχουν ένα κάρο άλλοι δρόμοι που μπορούν να σε βγάλουν σε άλλα μέρη, ίσως ποιο μαγικά και συναρπαστικά, ωστόσο ο δρόμος της επιστήμης είναι ο μόνος δρόμος για τον οποίο οι... "κατασκευαστές" του μπορούν να εγγυηθούν ότι είναι αλφάδια, καλοστρωμένος και ασφαλής. Μπορεί από τοπίο να είναι μάπα, μπορεί να μην έχει στροφιλίκια, αλλά είναι δρομάρα και θα σε πάει εκεί που θες με ασφάλεια, για όσο χιλιόμετρα εν πάσει περιπτώση έχει στρωθεί. Οι άλλοι δρόμοι έχουν σήμανση "δρόμος υπο κατασκευή, διέρχεστε με δική σας ευθύνη" ενώ ο δρόμος της θρηκείας κατ΄εμέ είναι σίγουρα ένα κυκλικό πράγμα στο οποίο μπαίνεις και κάνεις απλά γύρες χωρίς να πηγαίνεις κάπου, απλά πολλοί άνθρωποι ικανοποιούνται μόνο και μόνο με το γεγονός ότι πήραν ένα δρόμο και δεν τους νοιάζει να φτάσουν σε κάποιον προορισμό.
Για να μην το πάμε σε επίπεδα που δεν προσφέρουν τίποτα σε ιντερνετική συζήτηση, θα θέσω ένα παράδειγμα το οποίο είναι πιστεύω αντιληπτό απ΄όλους. Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του σύμπαντος για μένα είναι η μουσική. Ναι η μουσική που την έχουμε σαν κάτι δεδομένο. Αν το σκεφτεί κανείς όμως είναι εντελώς ακατάληπτο. Για κάποιο περίεργο λόγο, οι πρωτόγονοι άνθρωποι αντίληφθηκαν ότι το να χτυπάνε κούφιους κορμούς δέντρων σε συγκεκριμένα ρυθμικά μοτίβα, ήταν κάτι που τους φόρτιζε συναισθηματικά και τους συγκινούσε. Τότε φυσικά δεν ξέραν ένα πο*υτσο γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό, αλλά guess what? Ούτε και σήμερα ξέρουμε! Ωτσόσο έκατσε ο Πυθαγόρας σε κάποια φάση και σκέφτηκε ας βάλουμε μια τάξη σε όλους αυτούς του ήχους, να του κατηγοριοποιήσουμε και φτιάξουμε ένα σύστημα αναφοράς για το τι και πως. Και το έκανε και έβγαλε τα τετράχορδα και κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι πρώτες κλίμακες, τέθηκαν οι βάσεις για τη θεωρία της μουσικής η οποία εξελίχτηκε ανά τους αιώνες και τελικά φτάσαμε στις πολυπληθείς ορχήστρες που εκτελούν συμφωνικά έργα και φτάσαμε στη Jazz και στη Rock και σε όλα τα είδη της μουσικής που ξέρουμε σήμερα. Ωστόσο η θεωρία της μουσικής δεν εξηγεί σε καμία περίπτωση για ποιο λόγο ο εγκέφαλος μας ενεργοποιείται και ανταποκρίνεται στο άκουσμα μια ακολουθίας συχνοτήτων. Μπορούμε να αναπαράγουμε ήχους με ακρίβεια, να τους μετρήσουμε, να τους καταγράψουμε, να τους μεταφέρουμε σε στικάκια ή να τους στείλουμε μέσω δορυφόρων στην άλλη άκρη της Γης, αλλά δεν έχουμε ακόμα εξηγήσει γιατί μας αρέσει η μουσική.
Πιστεύω λοιπόν ότι η θεωρία της μουσικής, είναι το αντίστοιχο της επιστήμης. Δεν εξηγεί γιατί μας αρέσει η μουσική, αλλά έχει αποκωδικοποιήσει όλο το σύστημα της και προσφέρει αναμφισβήτητα τις βάσεις για να καταφέρουμε κάποτε (αν καταφέρουμε) να εξηγήσουμε αυτό το μυστήριο. Επίσης η μελέτη και η γνώση της, είναι ο καλύτερος και ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος για να μάθει κάποιος να παίζει μουσική. Σίγουρα μπορεί κάποιος να παίξει μουσική χωρίς να γνωρίζει γρι απο θεωρία, παραδείγματα τεράστιων μουσικών που βλέπαν πεντάγραμμο και ήταν σαν να βλέπουν κινέζικα ιδεογράμματα υπάρχουν άπειρα. Αυτοί λοιπόν είναι το αντίστοιχο των σαμάνων, των ρεκτών και των μυστών που αναφέρεις στο μήνυμα σου. Χαρισματικοί άνθρωποι με περίσσεια ταλέντου που απλά είχαν την ενόραση που επίσης αναφέρεις πάνω στη συγκεκριμένη τέχνη. Δυστυχώς όμως η ενοραση αφορούσε μόνο την πάρτη τους και αν κάποιος θέλει να μάθει μουσική δεν μπορείς να τους πεις "πάρε μια κιθάρα και εξάσκησε την ενόραση σου...", αλλά "πάρε μια κιθάρα και πήγαινε στο ωδείο". Οποτε αν τους βάλεις δίπλα - δίπλα, μια χαρά γουστάρει και ο σαμάνος μουσικός αλλά μια χαρά γουστάρει και ο σπουδαγμένος στα ωδεία, τον ίδιο δρόμο ακολουθούν, το ίδιο ακατάληπτο και ανεξήγητο μυστήριο κοινωνούν, από διαφορετική αφετηρία ξεκίνησαν, αλλά βγήκαν στην ίδια κεντρική αρτηρία. Απλά τυγχάνει το "πακετάκι" ωδείο - θεωρία να ειναι πιο ενδεδειγμένο για το 99,9% των ανθρώπων που θέλουν να μάθουν μουσική. Με βάση αυτό το σκεπτικό λοιπόν, θεωρώ ότι ο ποιο ενδεδειγμένος τρόπος για να ψαχτεί κάποιος είναι ο δρόμος της επιστήμης, καθότι μπορεί να μην έχουν όλοι οι άνθρωποι συγκεκριμενες (και σπάνιες) ιδιότητες και ικανότητες, αλλά σαφώς έχουν το δικαίωμα να βουτήξουν και να πλατσουρίσουν σε αυτό το πεδίο, αν φυσικά θέλουν.
Τι έμεινε έξω από το μουσικό παραλληρισμό; Α ναι ή "συστηματοποιημένη" θρησκεία... ναι... το λοιπόν εκεί στο μεσαίωνα που τραγουδούσαν γρηγοριανούς ύμνους και είχαν πετάξει τα μουσικά όργανα έξω από τις εκκλησίες (σκανδάλιζαν τους πιστούς), απαγορευόντουσαν συγκεκριμένα διαστήματα και ακολουθίες συγχορδιών γιατί ήταν λέει του διαβόλου (σοβαρα μιλάω, δεν κάνω πλάκα). Οπότε να ένα τρανό μουσικό παράδειγμα για την συμβολή των θρησκειών -και εννοώ των συστηματοποιημένων- στην εξέλιξη μας... απαγορεύαν διάστηματα και ακολουθίες συγχορδιών... όπως απαγορευόταν η Γη να είναι σφαιρική, απογορευτόταν να γυρνάμε σε τροχιά γύρω από τον ήλιο και άλλα τέτοια ωραία.
Αυτά.
Κώστα, διάβασε (ή μάλλον άκου) λίγο Bobby mcFerrin σε κάποιο από τα άπειρα live του στο σωλήνα. Θα σε εκπλήξει με το πόσο διαφορετικό είναι το θέμα με τη μουσική και τη θεωρεία της.
Και όπως πάει η κουβέντα το ίδιο και περί επιστήμης.
Μουσική, επιστήμη και ψυχή (ας το πω έτσι) είναι όσο πιο αλληλένδετες έννοιες μπορεί να είναι.
Και περί μουσικής χρωστάω πολλά που έχω υποσχεθεί να πω είναι η αλήθεια.
Νικόλα ότι και αν κάνει και όπως και αν προσεγγίζει ο Mc Ferrin την μουσική καταγράφεται και αναλύεται... αρμονικά, μελωδικά, τα πάντα όλα. Και να κάποιος έχει τις φωνητικές του δεξιότητες (δύσκολο αλλά λέμε τώρα) μπορεί να το αναπαράγει χωρίς ποτέ να το έχει ακούσει. Ο τύπος μπορεί να είναι ο γ@μιστερότερος vocalίστας όλων των εποχών, να αντλεί έμπνευση απο ποιος ξέρει που, αλλά έχει μάθει μουσική για να φτάσει σε αυτό το επίπεδο και οι αυτοσχεδιασμοί του προκύπτουν από γνωστές μελωδικές, ρυθμικές και αρμονικές σχέσεις. Τα σκέφτεται όλα εκείνη τη στιγμή; Όχι, είναι πλεόν βίωμα, ωστόσο έχει κάνει πολύ εξάσκηση και το σημαντικότερο γνωρίζει πότε είναι φάλτσος και αρμονικά άκυρος. Αν δεν υπήρχε η θεωρία της μουσικής ίσω να μην είχε καταφέρει τίποτα απ όλα αυτά, πάτησε σε αυτή και εξελίσσει το είδος και ίσως κάποιος άλλος σε μερικά χρόνια να το φτάσει ακόμα παραπάνω κ.ο.κ. Το ίδιο και η επιστήμη, από τον Νεύτωνα φτάσαμε στον Aινστάιν και στον Hawking, οι οποίοι έχουν αναιραίσει τον πρώτο, όπως και ο Mc Ferrin έχει αναιραίσει και αποδομήσει τις κλασσικές μελωδίες πατώντας αλλού. Όμως αν δεν υπήρχε αυτή η εξέλιξη, αν δεν υπήρχαν οι θεμέλιοι λίθοι από τον Πυθαγόρα και τον Νεύτωνα και τους κλασσικούς συνθέτες, ούτε Hawking, ούτε Αινσταίν, ούτε Mc Ferrin θα είχαμε. Και αν ποτέ βρεθεί κάποιος που θα προτείνει ένας εντελώς νεό είδος μουσικής η μια νέα επιστημονική θεωρία, μια διαφορετική προσέγγιση που δεν θα έχει αναφορά σε τίποτα απ΄όλα αυτά που ξέρουμε μέχρι σήμερα, θα το καταφέρει γιατί ακριβώς θα γνωρίζει τι αποδομεί και τι γκρεμίζει συθέμελα. Εκεί όμως είναι και το ζουμί της ιστορίας... μαζί με την εξέλιξη της μουσικής και της επιστήμης εξάσκείται το μυαλό και η αντίληψη μας, εξελισσόμαστε. To μηλο έπεσε στο κεφάλι του Νέυτωνα και να σου η βαρύτητα και η Νευτώνια φυσική...ισχύει; Όχι λένε σήμερα δεν ισχύει αλλά για να φτάσουν σε αυτό το συμπέρασμα είχαν πρώτα οικειοποιηθεί και δεχτεί τον Νέυτωνα. Ήταν το προπαρασκευαστικό στάδιο. Φαντάζεσαι το 1700 να έβγαινε κάποιος και να διατύπωνε τη θεωρία της σχετικότητας; Πως; Από που; Με τι βάσεις; Με θεϊκή παρέμβαση και άγιο πνέυμα; Και άντε πες ότι ήταν ένας υπερεξελιγμένος τύπος που μπορούσε να το κάνει. Ποιοι θα ήταν οι αποδέκτες; Αυτοί που πιστέυαν ότι η Γη είναι φλαταδούρα και το κέντρο του σύμπαντος; Όλα αυτά είναι αλληλένδετα και αποτελλούν μια συνέχεια. Εκεί είναι το θέμα με τη θρησκεία (και με τις θρηκείες γενικότερα) δεν εξελίσσονται, δεν μπορέι να εξελιχτεί ένα δόγμα άλλωστε... εν έτη 2013 να δεχτώ ότι ο Μωϋσής χώρισε τη θάλασσα στα δύο και ότι μετά έπιασε φωτιά ένα πουρνάρι και ότι του έστειλε ο Θεός οδηγίες προς ναυτιλομένους; Πως να το σωσεις αυτό; Πως να το πάρεις πίσω όταν το έχεις υποστηρίξει τόσο σθεναρά ανά τους αιώνες;
Μουσική πάλι... Ιωάννης Ξενάκης... http://www.youtube.com/watch?v=Ho452dlRTaU είναι μουσική αυτό; Εμένα δεν μου αρέσει καθόλου, είναι μια παραφυάδα, μια εξέλιξη της συχρονης συμφωνικής. Μπορεί να γραφτεί και να αναπαραθχεί, όχι με τον συμβατικό τρόπο φυσικά. Και πως σχετίζεται αυτό με την επιστήμη; Άμεσα! Είναι σαν αυτές τις ακατάληπτες θωρίες που διατυπώνουν διάφοροι σύχγρονοι φυσικοί. Λίγοι μπορουν να τις καταλάβουν και ακόμα πιο λίγοι να τις δεχτούν. Αλλά συμβαίνουν και υπάρχουν και ποιος ξέρει, σε λίγα χρόνια ίσως να γοσυτάρουμε να ακούμε τέτοια μουσική και ένα 5χρονο παιδί να καταλβαίνει για πλάκα αυτά που εμείς χάνουμε από τις πρώτες λέξεις της διατυπωσης τους. Εξέλιξη! Ας σκεφτούμε πόση απόσταση χωρίζει τον Νεύτωνα από τον Hawking και πόση τον Mozart από τον Ξενάκη... χάος! Και όμως είναι οι ίδιοι - μακρυνοί- κρίκοι μιας αλυσίδας ορθλογισμού και επιστημονικής θέωρησης.
Όχι σε όλα.
1ον Η καταγραφή της μουσικής είναι απλά μια στενογραφική σημείωση. Να επαναλάβεις αυτό που "ερμηνεύτηκε" κάποτε δεν
γίνεται γιατί είναι σαν να προσπαθείς να αντιγράψεις τα πάντα. Από τη θερμοκρασία του χώρου ως το μήκος των νυχιών του ποδιού του
4ου βιολιού.
2ον Δεν αναιρέθηκε κανένας Νεύτωνας ή Αϊνστάιν, ούτε καν ο Αριστοτέλης. Απλά τα λεγόμενά τους εξελίχθηκαν και συμπεριλήφθηκαν
στις νέες θεωρίες. Αυτό είναι ίσως και το hard part. Κανένας δεν σκέφτεται out of the box. Εντελώς όμως.
3ον Ξενάκης
4ον από πολλά χρόνια ψάχνω να βρω έναν τύπο που είχα διαβάσει για αυτόν νεαρός, ότι κάπου στα '30's είχε φτιάξει κάποια
έργα μόνο με πνευστά τα οποία θεωρήθηκαν εκτρώματα από τους σύγχρονούς του διότι δεν πάταγε πάνω στις γνωστές κλίμακες.
5ον Ο αυτοσχεδιασμός στη μουσική είναι το βασικότερο πράγμα, το οποίο με τη δημιουργία στείρων θεωριών και καταγραφών έχουν κάνει τον κόσμο
να πιστεύει ότι δεν μπορεί αν δεν τα "σπουδάσει". Τι άλλο χρειαζεται για να φτιάξεις μουσική, από τον εαυτό σου;
Μέχρι πρόσφατα στην ιστορία (Μότζαρτ) τι μουσική υπήρχε θαρρείς στο κόσμο; Στα χωριά τραγουδάγανε, κλαίγανε, χαιρόντουσαν
μια χαρά όλοι (αν εξαιρέσεις τον κακοφωνίξ
αποδώσεις αυτό που κουβαλάς στη γκασπάνα σου σε 50 νοματαίους βιολιτζίδες, κλαρινιτζίδες κλπ για να τους συντονίσεις για π.χ. τους
γάμους του Φίγκαρο; ) άρχισε και η πραγματική ελιτοποίηση του γνώστη της θεωρίας.
Και πόσους "καθηγητάδες" μουσικούς έχουμε ζήσει που δεν μπορούν να γράψουν τρεις μελωδικές νότες με νόημα!!!!!!
Ωραίος ο Ξενάκης (όπως ξαναέγραψα) αλλά είναι για τους γνώστες.
Ποιος όμως δεν ανατριχιάζει όταν ακούει το don't worry be happy, ή δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει το πιο απλό νανούρισμα;
Κάνε την αναγωγή στην επιστήμη (τις θρησκείες άστες, χαμένο παιχνίδι) και θα καταλάβεις τι λέω
Αναμένω τη συνέχεια των αναλύσεων, έχω ενθουσιαστεί.....
Cash, Ass or Grass, nobody rides me for free
Ειναι σα να λες, 'μην εισαι αυστηρος με τα μαθηματικα'. Ειναι οξυμωρο.
Εφ'οσον μαλιστα η οποια αυστηροτητα εχει να κανει με το λογικο πλαισιο στο οποιο η επιστημη στηριζεται.
Ολα περναν αλλα αφηνουν τρυπα.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση