Να πώ κι'εγώ την εμπειρία μου,μιάς και έχω λίγο χρόνο..
Πίσω στο '98 που πλησίαζα στα 16 ΕΠΡΗΖΑ τους γονείς μου για μηχανάκι,πριν καλά καλά βγάλω δίπλωμα.
Η απάντηση τους ήταν "πάρτο αλλά μέχρι να βγάλεις δίπλωμα θα είναι κλειδωμένο στο γκαράζ"
Ψάχνοντας λοιπόν για το υπεργαμάτο "μαγικό χαλί" της εφηβείας μου,βρήκα ένα κανιβαλισμένο GLX..
Αερογραφίες,μπροστινά απο astrea-ψαλίδια-κουτάλια-χιλιοστά και πολύ βαβούρα..Ονείρωξη σωστή λέμε..
Το αγοράζω και το κλειδώνω.Κάθε μέρα κυλούσε βασανιστικά,κοιτάζοντας το να κάθεται,δοκιμάζοντας κάθε είδος καθαρίσματος επάνω του,και ονειρευόμενος να το οδηγώ πέρασε ο καιρός...
Όταν λοιπόν ήρθε η μέρα που πήρα το δίπλωμα και ξεχύθηκα στους δρόμους διαπίστωσα πολλά...
Το μηχανάκι ήταν στραβό,τα μπροστινά είχαν τζόγο,το μοτεράκι του είχε πράγματα που δεν γώριζα κάν.
Ήταν όμως το μαγικό χαλί μου,δεν με ένοιαζε τίποτα..
Το μηχανάκι έφαγε πολύ κατσαβίδι και μαζί όλο μου το χαρτζιλίκι..Ταλαιπωρία σωστή δηλαδή.
Μου λείπει βέβαια τώρα(ή μάλλον αυτά που έζησα πάνω του?)
Ηθικό δίδαγμα,κάνε λάθη,χωρίς αυτά δεν μαθαίνεις.
Μήν ακούς κανένα ακολούθησε την καρδιά σου και κάνε ότι θές.
Μονάχα ΠΟΤΕ μην οδηγήσεις χωρίς δίπλωμα,και ποτέ ποτέ ποτε ποτέ ΠΟΤΕ χωρίς κράνος!
Άτιμη εφηβεία![]()