Δεν ήξερα που να το βάλω (νέος στο φλόρουμ κλπ κλπ), το ότι επέλεξα εδώ δίνει άνετα το ελεύθερο να μεταφερθεί όπου αρμόζει (ναι σιγά μη σε ρωτήσουμε)
Στο δια ταύτα λοιπόν, η ζωή με/μας έφερε στην Αθήνα πια, το γνωρίζουν ήδη αρκετοί, αφού βολευτήκαμε από σπίτι και βάλαμε μια τάξη στα πρώτα τρεχάματα ήρθε και η στιγμή να βγάλω στη φόρα κάποιες σκέψεις που άρχισα κάνω αρκετό καιρό πριν μεταφέρω το τομάρι μου εδώ. Αφού μάζεψα εικόνες και ποστς απ'το φόρουμ μετά από καιρό απουσίας, εμπειρίες και αλλαγές φάσεων της ίδιας της ζωής όλων μας πιθανότατα, λόγια φίλων που βρεθήκαμε ξανά μετά από καιρό.. χάρηκα στην "ιδέα" που πήρα ότι υπάρχει ακόμα διάθεση για βόλτες και ομορφιές με φίλους παλιούς και νέους γενικότερα (με την υπόνοια ότι αγαπάμε όλοι το ίδιο τη "μοτοβόλτα" ακόμα και σήμερα που όλα γύρω μοιάζουν παύλα είναι σκατά..)... σχεδόν σε όλους όμως υπάρχει σήμερα αυτό το "ναι μεν αλλά". Μη μπαίνω σε λεπτομέρειες μιζέριας, πιστεύω όλοι καταλαβαίνουμε για τι πράγμα μασάω τις λέξεις..
Κι εδώ μπαίνω εγώ να καταθέσω, να ρίξω την ιδέα μου γεμάτος χαμόγελο και αισιοδοξία (μη νομίζετε πως είμαι από αυτούς που τα έχουν όλα ακόμα και σήμερα, τα τραβάω κι εγώ τα ζόρια μου πια αλλά άσχετο με το θέμα) ότι τέλος πάντως θα εισακουστεί σε 5 ανθρωπους σήμερα, σε άλλους 10 αύριο και πάει λέγοντας. Μια μαλακοφωνή μέσα μου με έχει πρήξει να το γράψω, ας το πούμε "the makis project" λοιπόν (αφού δεν το έβαλα για τίτλο αυτοχαρακτηρίζομαι υπερβολικά εγκρατής)
Πως έχει το πράγμα λοιπόν αφού οι περισσότεροι ζοριζομαστε πια και κλειστηκαμε στα καβουκια μας ενώ κατά βάθος υπάρχει επιθυμία για "διάφορα".. "πως θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι χαλαρό με λίγους φίλους που συναναστρεφόμαστε σχεδόν καθημερινά όμως δεν έχουμε τη δυνατότητα για πράγματα που κάποτε κάναμε για πλάκα.. "
..η απάντησή μου λοιπόν είναι μικρές κοντινές τσάρκες με τις μηχανές μας σε μέρη που εσείς θα προτείνετε (καθότι παντελως άσχετος εδώ) σε μέρη με δέντρα ποτάμια γρασίδια (αυτά τα γκέι τέλος πάντων- που προσφέρουν όμως τόση χαλάρωση απ'τα καθημερινά.. ) κουβαλώντας νερό, σπαστό φραπεδακι και φαγητό σε ταπερ απ'το σπίτι. Αστείο ίσως, κάνοντάς το όμως πράξη μπορεί στο τέλος να αποδειχτεί μια απίθανη εμπειρία, να γεμίσει τις Κυριακές μας, να μοιραστούμε ατελείωτο μπλα μπλα μεταξύ μας χωρίς να διαβάζει ο ένας τον άλλον απ'την οθόνη.. να δούμε καινούργια πράγματα, να γνωρίσουμε καινούργιους ανθρώπους, να, να.. οικονομικα και χαλαρα, κάτι που νομίζω ότι μπορούμε όλοι να καταφέρουμε ακόμα και σήμερα, θέλω τουλάχιστον να ελπίζω. Διάθεση και χαλάρωση, τα είπα και στο "παραπονιαρικο" για τις ετήσιες..
Το έριξα, όλο δικό μας για κουβέντα, προτάσεις.. και που ξέρεις. Κάτι μπορεί να βγάλει στο τέλος.
![]()