Σήμερα κατέβηκα κέντρο για κάτι δουλειές. Έχω το συνήθειο, από όταν έβγαλα το δίπλωμα στα 18, να το κουβαλάω στην κολώτσεπη. Το ίδιο και το πορτοφόλι. Είτε στην πόλη ή στην εθνική, με μηχανή ή με σκούτερ, δεν είχα πρόβλημα ποτέ.
Φτάνω Σύνταγμα, και καθώς κλειδώνω το σκούτερ, βλέπω ότι λείπει το δίπλωμα. Στην θήκη είχα μαζί, ταυτότητα, κάτι κάρτες πιστωτικές και αναλήψεων, και μερικά ακόμα χαρτιά. Σοκ
Γυρίζω πίσω σε ότι μαγαζί είχα μπει, μήπως και είχε πέσει εκεί, τζίφος
Με τα πολλά επιστρέφω σπίτι και αρχίζω τα τηλέφωνα. Η πλάκα είναι ότι άλλες εποχές θα ανησυχούσα πρώτα για τις κάρτες, αλλά η κρίση με απάλλαξε τουλάχιστον από αυτό το άγχος, όποιος και να τις έβρισκε θα έπαιρνε τα .....
Αυτό που με χάλασε περισσότερο ήταν η διαδικασία για να ξαναβγούν όλα τα χαρτιά, καθώς και κάτι 60αρια + ευρώ που ήθελε το δίπλωμα για επανέκδοση χωρίς τις φωτογραφίες.
Εκεί που το έχω πάρει απόφαση, και λέω ότι έγινε έγινε χτυπάει τηλέφωνο.
"Καλημέρα, μήπως χάσατε κάτι χαρτιά σήμερα"
"Άνθρωπε μου, ποίος είσαι, ο Αϊ Βασίλης;"
Τελικά ο Αϊ Βασίλης, που λεγότανε Διονύσης, ήταν ένα παλικάρι δυο μέτρα, Χαρλεάς, με μια κοτσίδα μέχρι τη μέση, που δουλεύει φορτηγό σκούπα στον Δήμο Αθηνών. Είδε τη θήκη κάπου στη Σταδίου, και αντί να την μαζέψει με τη σκούπα και να συνεχίσει για τη βάρδια του, την μάζεψε και ασχολήθηκε για να με βρει και να μου τη δώσει. Αρνήθηκε τα λίγα χρήματα που προσφέρθηκα να του δώσω, σαν να ήταν προσβολή. Και έτσι, μίας και είχε δει την κάρτα της ανεμολέσχης στη θήκη, και του αρέσουν οι πτήσεις, του υποσχέθηκα πτήση με ανεμόπτερο στο Τατόι.
Τελικά ο Αϊ Βασίλης υπάρχει, και είμαστε εμείς και τα μικρά ή μεγάλα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε ο ένας για τον άλλο.
Καλές γιορτές σε όλους
Απάντηση με παράθεση
Δημοσιεύθηκε αρχικά από antsoar
.
