Πουθενά δεν την πάτησες ρε άνθρωπα.
Χιουμοριστικά το έγραψα επειδή στο ποστ σου έλεγες "...δεν σημαινει οτι δεν αντιλαμβανομαι το σκεπτικο σου..." "...αλλα σορι αυτη ειναι μια πολυ αυθαιρετη μοιρασια της κοινωνιας..." "...και καταλαβαινω οτι στην παρουσα φαση γινεται για να πεις καποια πραγματα..." "...αλλα δεν ειναι ακριβως ετσι οι κοινωνιες...".
Επιβεβαίωσα αυτό που έλεγες στην ουσία.
Ότι από τη μία "με πιάνεις" κι από την άλλη "με αφήνεις".
Ούτε είπα ότι κακώς το κάνεις ούτε ότι έχεις λάθος.
Συμφωνώ με όλα τα υπόλοιπα που γράφεις. Άπειρα παραδείγματα υπάρχουν και μπορεί να ακούγονται θεόκουλα.
Η τάση κάποιου για αντιδραστικότητα συχνά είναι κι ένας μηχανισμός άμυνας για να ξεφύγει από την ψυχαναγκαστική προσωπικότητά του και τις φοβίες του.
Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι ένας βαθύτατα αρχομανής αναρχικός.
Δε νομίζω ότι διαφωνούμε κάπου (μέχρι στιγμής). Εκτός ίσως από την ένστασή σου στο σκεπτικό μου περί μοιρασιάς, που όμως είπαμε τη δέχομαι, και καταλαβαίνουμε αμφότεροι τις ανάγκες για τις οποίες δημιουργήθηκε και τους περιορισμούς της.