μετά και από:
http://www.gpo.gr/el/component/k2/it...CE%B7-gpo.html
κλείνω pcιά και πάω παραλία να ηρεμήσω. Παραπληροφόρηση από παντού.
Στο μεταξύ παραθέτω κάτι που μου άρεσε:
"Τις κρίσιμες αυτές ώρες είναι περισσότερο από ότι συνήθως αναγκαίο ως πολίτες να συναινούμε σε ηθικά αποδεκτές βασικές αρχές και κανόνες, αμφότερα απαραίτητα για τη δημοκρατική λειτουργία της δημόσιας σφαίρας. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι πρέπει να αντιλαμβανόμαστε τις αρχές με τον ίδιο τρόπο ούτε ότι πρέπει να τις υιοθετούμε για τους ίδιους λόγους. Το σημαντικό είναι να τις αποδεχόμαστε και να σεβόμαστε τους κανόνες που απορρέουν από αυτές. Μιλούμε εδώ για μια πρωταρχική και αναγκαία συμφωνία ως προϋπόθεση διαφωνίας. Τα παραπάνω δεν υποτιμούν το αγωνιστικό στοιχείο της πολιτικής. Τουναντίον προσπαθούν να το καταστήσουν καρποφόρο θέτοντας τους όρους διεξαγωγής του αγώνα.
Σε αυτό το πλαίσιο αποδεχόμαστε την ύπαρξη αντιπάλων, αλλά δεν τους μετατρέπουμε σε εχθρούς, επειδή αργότερα μπορεί να μας συντρέξουν ως σύμμαχοι. Αναγνωρίζουμε την ύπαρξη πληθώρας λεξιλογίων, δηλαδή εναλλακτικών περιγραφών της πραγματικότητας, αλλά και ετερόκλητων συμφερόντων υπό την προϋπόθεση ότι δεν απειλούν τη δημόσια σφαίρα. Κατανοούμε ότι είναι άγονο να μεταφράζεται πάντοτε η διαφωνία επί των αξιών ή η διαφορά συμφερόντων σε ιδεολογική αντιπαράθεση στα επιμέρους. Είμαστε διατεθειμένοι να υποχωρήσουμε σε κάποια ζητήματα ώστε να διασφαλίσουμε άλλα, αναγνωρίζοντας ότι δεν μπορούμε πάντα να επιτυγχάνουμε όλους τους στόχους της ατζέντας μας. Αλλωστε η αξιοπιστία των «κόκκινων γραμμών» καθορίζεται από τη δυνατότητα και τους τρόπους του «συμβιβάζεσθαι».
Τιθασεύουμε τον ναρκισσισμό μας αποδεσμεύοντας την αυτοεικόνα μας από την επικράτηση των πεποιθήσεών μας. Είμαστε πάντοτε περισσότερα απ όσα πιστεύουμε διότι διαθέτουμε την ικανότητα να αναθεωρούμε, να υιοθετούμε και να δημιουργούμε νέες αξίες. Είμαστε επίσης περισσότερα από όσα χρειαζόμαστε διότι δεν εξαντλούμαστε στην ανάγκη, καθότι ο βίος υπερβαίνει τη ζωή. Κατευνάζουμε την οργή και τον φθόνο μας ώστε να διεκδικήσουμε αποτελεσματικότερα όσα πρεσβεύουμε, αλλά και επειδή επιθυμούμε οι άλλοι να πράξουν το ίδιο ως προς εμάς. Χαλιναγωγούμε τον φόβο μας ώστε να μη γεννήσει βία, παραμένοντας αλληλέγγυοι. Εν ολίγοις προστατεύουμε τη δημόσια σφαίρα για να μην καταλυθεί από την κυριαρχία ανεξέλεγκτων παθών. Κυρίως, κατανοούμε ότι η δημόσια σφαίρα συνιστά κάτι περισσότερο από χώρο σύγκρουσης αξιών, επιδίωξης συμφερόντων και διεκδίκησης ισχύος, αποτελώντας αυταξία."
*από Theofanis Tasis