Είπα να σε τρολάρω βρεΔημοσιεύθηκε αρχικά από MG-KTiNoS
Σβησε το Λουλά σ έχει κάνει ταλατίνι....
[/B]
Αλλά εσύ δεν παίζεσαι, άκου λουλά !
ΔΕΝ τα σκοτώνω λέμε ! Χθες είδα ένα στο παγκράτι και το άφησα να φύγει.
Για τα βέλη δεν έχεις δίκιο , Υπάρχουν και τα βέλη του έρωτα :a07::a07:
gutsi gutsi gutsi...
ανανήψαντας
και τον άνεμο δε τον βλέπουμε αλλά μπορούμε να μιλάμε για αυτόν όταν φυσαει.
Δεν είναι επιχείρημα για κάτι αυτό.
Κανείς δεν έγινε λιονταρολόγος επειδή είπε μια γνωμη για την άνανδρη θανάτωση ενός ζώου για χόμπι.
Καίω τα δέντρα,χτίζω μεζονέτες
Θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες
Λιονταρολογία: Μυστικιστική και απόκρυφη επιστήμη της οποίας τα μέλη παίρνουν όρκο ζωής να διαφυλάττουν τη γνώση που έχουν κοινωνήσει από αυτή. Από κάποιες σκόρπιες μαρτυρίες και κυρίως από το έργο ενός ρεπόρτερ που ασπάστηκε την Λιονταρολογία και έζησε 30 συναπτά έτη από κοντά την οργάνωση, συγγράφοντας το βιβλίο: "Λιοντάρια... και όμως υπάρχουν" γνωρίζουμε ορισμένα πράγματα (καλά δεν είμαστε και σίγουροι) όπως ότι τα λιοντάρια είναι απειλούμενο είδος, με περιορισμένη εξάπλωση και δεν είναι καλό να τα σκοτώνεις...
Έχω την εντύπωση ότι την έχουμε ξανακάνει αυτή την κουβέντα οι δυο μας κάπου εδώ μέσα, πριν πολύ καιρό....
Τέσπα.
Κατ'αρχάς να πω ότι συμφωνώ με τη βάση των όσων λες.
Αλλά αφού το γενικεύσαμε (it's ok), ας το δούμε από διάφορες πλευρές.
Το σίγουρο είναι ότι ο λιοντάρης δεν ήταν γλυκό ζωάκι, τζουτζουκομπιρμπιλίνι, άχουτομωρέ κλπ.
Κι άλλο σίγουρο είναι ότι η φύση είναι σκληρή.
Λες ότι "Η μεγαλύτερη μ@λ@κι@ μας ως είδος, είναι που προβάλλουμε τα πάντα μέσα από τη δική μας οπτική γωνία...", συμφωνώ στο ότι το κάνουμε όντως, (νομίζω) διαφωνώ στο ότι είναι μαλακία μας, και ο λόγος που (νομίζω) διαφωνώ, είναι το ερώτημα: Θα μπορούσαμε άραγε να κάνουμε κι αλλιώς?
Από καταβολής κόσμου, ή έστω από το σημείο εκείνο στην εξελικτική μας πορεία που μπήκε αυτό το "κάτι άλλο" μέσα μας που μας διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα ζώα, είχαμε την ανάγκη να έχουμε κάποιον πάνω από το κεφάλι μας. Αλλιώς δεν μπορούσαμε να λειτουργήσουμε.
Σημαντικό: δε λέω ότι έπρεπε να βάλουμε κάποιον πάνω από τα κεφάλια ορισμένων. Λέω ότι όλοι, είχαμε έχουμε και θα έχουμε την ανάγκη να υπάρχει κάτι πάνω από το κεφάλι μας, το οποίο θα μας επιτρέπει να κάνουμε πράγματα, θα μας απαγορεύει να κάνουμε πράγματα, θα μας οδηγεί στο να θυσιαστούμε γι'αυτό το αίσθημα ικανοποίησης που φέρει κάθε θυσία (όσο μεγαλύτερη η θυσία τόσο μεγαλύτερο και το αίσθημα αυτό) και πάει λέγοντας.
Αν πιάσουμε τα ζώα και τη φύση λοιπόν, ακόμα και το να πούμε ότι το λιοντάρι ΔΕΝ είναι γλυκούλικο, λάθος είναι. Γιατί και το "μη γλυκούλικο" μια δικιά μας προβολή είναι πάλι.
Το να πούμε ότι η φύση είναι σκληρή, λάθος είναι. Γιατί και το "σκληρό" μια δικιά μας προβολή είναι.
Η φύση είναι απλά η φύση, το λιοντάρι είναι απλά το λιοντάρι, και κάπου εκεί τελειώνει το πράγμα.
Έλα όμως που οι φούστηδες έχουμε αυτή την τεράστια ανάγκη να κοσμούμε τα πάντα με επίθετα, προκειμένου να τους δίνουμε ένα χ ψ νόημα και να τα τοποθετούμε κάπου μέσα στο κεφάλι μας. Ανάλογα την περίπτωση πάντα. Άμα με κυνηγάει το λιοντάρι να με φάει, είναι γ@μημένο θεριό και κακό ζώο και πρέπει να το σκοτώσω για να ζήσω. Άμα το σκοτώνει ο γιάνκης είναι κρίμα το κακόμοιρο το γλυκό το λιονταράκι.
Και λογικό είναι να το βλέπουμε έτσι.
Πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να το δούμε?
Μπορούμε να δούμε το οτιδήποτε, χωρίς να του προβάλλουμε δικές μας ιδέες, σκέψεις, συναισθήματα, ανάγκες, φόβους, ελπίδες και δεν ξέρω γω τί άλλο?
Από τον νάτιβ αμέρικαν που σκότωνε το ελάφι και του έκανε ολόκληρη τελετή σε 10 θεούς για να δεχθούν το σώμα του ελαφιού, να γίνει ξανά ένα με τη φύση λες και το ελάφι που είχε τινάξει πλέον τα πέταλα καταλάβαινε τίποτα ή λες και όταν ήταν ζωντανό ήτανε θρήσκο.
Δεν τα λέω υποτιμητικά όλα αυτά!
Κάθε άλλο.
Θα μπορούσε να το δει αλλιώς το κυνήγι ο ερυθρόδερμος?
Θα μπορούσε ο πιο ελαφρόμυαλος και λίγο "πειραγμένος" της φυλής να περιορίσει τον εαυτό του και να μη σκοτώσει 15 ελάφια, αν δεν είχε το φόβο ότι θα τον πάρει ο γεροδιάολος (δεν ξέρω ποιόν είχανε) και θα τον σηκώσει που βεβήλωσε τη φύση με την πράξη του αυτή?
Θα μπορούσε το παιδί που ΔΕ μεγάλωνε σε μια κοινωνία αγρίων που σφάζανε, βαράγανε, βιάζανε, αλλά μεγάλωνε σε μια κοινωνία με αλληλοσεβασμό και ηθικές αρχές (όποιες ηθικές αρχές), πριν καλά καλά μπει στην εφηβία να βοηθήσει τον πατέρα του στο κυνήγι και να σκοτώσει ένα τόσο όμορφο ζώο (όχι δεν είναι μόνο για μας όμορφα, και τότε όμορφα ήτανε), αν δεν είχε μυηθεί κατά τέτοιον τρόπο που να μη θεωρεί ότι αυτή η πράξη του κάνει πραγματικό κακό στο ζώο?
Εκεί που θέλω να καταλήξω, είναι στο ότι, θέλουμε δε θέλουμε, είτε μας αρέσει είτε όχι, ο μόνος τρόπος για να συλλάβουμε κάτι είναι από τις 5 αισθήσεις μας και από το ρεζουμέ που βγάζει ο "επεξεργαστής" μας.
Μπορεί το να προσδίδουμε ανθρώπινα συναισθήματα και χαρακτηριστικά στα ζώα πχ να είναι λάθος κατά έναν ή πολλούς τρόπους, αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς, κάτι πρέπει να προσδώσουμε.
Και πώς να προσδώσουμε κάτι άλλο, αφού μόνο αυτά έχουμε και γνωρίζουμε (όσο μπορούμε να τα γνωρίζουμε κι αυτά).
Ό,τι μας κινητοποιεί, είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο, προέρχεται από αυτά.
Αν είναι να κάνω κάτι καλό, χρήσιμο, θεμιτό ("says who?" by the way, αλλά μην το πιάσουμε τώρα κι αυτό) πχ να τρέξω να σώσω ένα σκύλο που του ρίχνουν ξύλο, επειδή έχω μέσα μου την εικόνα και το βίωμα από μωρό παιδί να λέω "άχου το το γλυκό σκυλάκι", ε δε γ@μιέται.
Ας το σώσω το σκυλί, κι ας είναι επειδή δεν αντέχω να σκέφτομαι ότι βασανίζεται ένα γλυκό πλασματάκι, κι όχι γιατί έχω εμπεδώσει την χρησιμότητά του σκύλου.
(Με ένα παρόμοιο και αντίστοιχο τρόπο βέβαια, λειτουργεί και ο γιάνκης που τρώει το λιοντάρι για να γεμίσει το ΣουΚού του.)
ΥΓ. Δεν κάνω αντίλογο σε καμία περίπτωση Κώστα, μην παρεξηγηθούμε
Πάντως οι συντοπίτες του μαλάκα, δεν μπορώ να πώ, αντέδρασαν άμεσα
εκδηλώνοντας τον αποτροπιασμό τους για την πράξη του..........................
Τόσο μαλάκας είναι που πήγε στην Αφρική να σκοτώσει λιοντάρια...λές και
δεν μπορούσε να πεταχτεί μέχρι το Ιράν, Ιράκ, Αφγανιστάν να καθαρίσει κάνα
κωλόπαιδο, κάνα μουσάτο και να γίνει ήρωας......................
Και θα ήταν κι' ο πρώτος μάγκας στο χωριό............................
"ελλαδα ειναι η χωρα οπου ο λαζοπουλος κανει σατιρα και ο αρκας προπαγανδα....(!)"
Αυτά γίνονται αλλά δεν ακούγονται.
Άσ'το....
Pipe, ο ερυθρόδερμος και γενικά ο αυτόχθονας παλιάς κοπής, ήταν ενταγμένος πολύ περισσότερο από εμάς μέσα στη φύση και ως εκ τούτου γνώριζε σχεδόν από ένστικτο και τη θέση του και τον ρόλο του μέσα σε αυτή. Για αυτό το λόγο οι Θεοί του δεν ήταν Αβρααμικές one size - fits all θεότητες που πήγαν χεράκι - χεράκι την "εξέλιξη" (ή με την εξέλιξη) αλλά ήταν τα ρυάκια και τα ποτάμια και ο αδερφός ελάφι και ο ξάδερφος βίσονας κτλ-κτλ... εργαλεία μπορεί να μην είχαν αλλά θα μπορούσαν, επειδή δεν υπήρχαν και πολλά πράγματα για να περάσεις την ώρα σου τότε, να έχουν ξεκληρίσει όλη την πανίδα και να έχουν κατακάψει όλη την χλωρίδα... δεν το έκαναν όμως, γιατί είχαν φάει στο κεφάλι και περιόδους ξηρασίας και άκαρπες χρονιές και σκατά θηρευτικές περιόδους, που σήμαιναν ένα πράγμα: ψόφο. Καμία σοφία και κανένα υπερβατικό νοητικό άλμα, απλά ανάγκη.
Εμείς πρέπει να έχουμε σπουδάσει περιβαλλοντολογία και αειφορική διαχείριση με 5 δοκτορά ο καθένας για να το καταλάβουμε; Μάλλον... και να μην βρέξει μια χρόνια, λαχανικά θα βρεις στο μανάβη, κρέας μπορείς να φας τόσο που να φορτώσεις χοληστερίνη για τρεις γενιές, δημητριακά, γάλατα, αυτοκίνητα, κινητά, ρούχα και ένα διάολο άλλα άχρηστα σκατά είναι δίπλα μας σε αφθονία. Διαλέγεις το λάχανο από το ράφι και δεν ξέρεις ότι για να βγει αυτή η πρασινάδα έχουν στεγνώσει υδροφόροι ορίζοντες σε περιοχές που δεν θα έπρεπε επ' ουδενί να καλλιεργείται, έχουν πέσει τόσα χημικά που έχει αφανιστεί κάθε "έλα μωρέ και τι κάνει αυτό; σιχαμένο είναι!" έντομο, ενώ ο καρκίνος κάνει πάρτυ επίσης. Καταβροχθίζεις το κρέας και δε έχεις εικόνα του ότι αποψιλώθηκαν τεράστιες δασικές εκτάσεις για να βοσκήσει το ζωντανό που σφάχτηκε για να έχεις τρίτη μέρα σερί σάρκα στο πιάτο σου.
Δεν τα βλέπουμε, δεν υπάρχουν. Κάτι ακούμε αλλά δε γαμιέται... όταν είναι να μπουκώσουμε και να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας, είμαστε ντιπ για ντιπ βασικό ένστικτο και ζώα, όταν πρέπει να πληρώσουμε τα σπασμένα για την απληστία μας ή όταν πρέπει να ρημάξουμε και άλλο πλανήτη για να εξασφαλίσουμε καταναλωτική πρέζα, είμαστε μανούλες και "οι πιο ξύνπνιοι της πιάτσας"... ε δεν πάει έτσι, είναι ζαβολιά, πως να το πω αλλιώς;
Και πάλι δε διαφωνώ κάπου.
Απλά τώρα το πας αλλού.
Τον ερυθρόδερμο τον έφερα απλά ως παράδειγμα σε αυτό που είπες για την προβολή δικών μας αναγκών, συναισθημάτων κλπ στη φύση.
Εννοείται ότι ούτε έχουμε καμιά σχέση με τον ερυθρόδερμο ούτε έχουμε σε καμία περίπτωση το ίδιο οικολογικό αποτύπωμα ή δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω.
Δεν μπήκα σε τέτοια χωράφια.
Μίλησα απλά για το θέμα προβολής.
Ότι δεν είναι εκεί το issue, το πρόβλημα, το deal πώς να το πω.
Ότι προβολή γινόταν ανέκαθεν κι από τους καλύτερους (βλ. πχ ερυθρόδερμοι), κι από τους χειρότερους (βλ. πχ εμάς).
Αυτό είπα μόνο.
Δε νομίζω πως διαφωνείς σε αυτό αν κρίνω από την απάντησή σου (μπορεί να κάνω και λάθος βέβαια).
Σε όλα τα υπόλοιπα που λες, όντως έτσι είναι.
Ο μαλάκας ο δίποδος κάποτε, έβλεπε βροχή, χαιρόταν, έσπερνε, θέριζε, κράταγε και για του χρόνου μπας και δε βρέξει και μείνει να τρώει τα νύχια του.
Ο σημερινός δεν ασχολείται με αυτά.
Όπως λες κι εσύ, το μαρούλι του να βρίσκει στο ράφι, και κομπλέ είναι.
Εξελίχθηκαν έτσι τα πράγματα που σε κάποιους τομείς (συμπεριλαμβανομένης της φύσης) θα αποκτούσαμε δυστυχώς μια απόσταση.
Αλλά άλλο το αποκτώ μια απόσταση, άλλο το δεν ξέρω τί μου γίνεται κι ο υπερκαταναλωτισμός.
Δεν τα βάζω με τον άνθρωπο που θέλει να ψωνίζει το μαρούλι του κι όχι να το σπέρνει ή να το κόβει από τη μαρουλιά που μπορει να νομίζει ότι βγαίνει.
Αυτός πιθανότατα προσφέρει κάπου αλλού στο κοινωνικό σύνολο και με το μαρούλι δεν έχει πολλά πάρε δώσε.
Δεκτό.
Το ότι επειδή δε βλέπουμε κάποια πράγματα άρα δεν υπάρχουν είναι όντως θέμα όμως.
Κι ο υπερκαταναλωτισμός εκεί έχει οδηγήσει.
Τώρα όσο γι'αυτό που λες για τη ζαβολιά κι ότι δεν πάει έτσι.... Αμ δυστυχώς "έτσι πάει".
Κι έτσι πάει, κι έτσι θα συνεχίσει να πηγαίνει κατά πως φαίνεται, μέχρι να μείνουν μόνο οι δικαιολογίες αλλά στην πράξη να έχει τελέψει το πράγμα και να απορούμε δήθεν πώς φτάσαμε ως εδώ.
Δε θα τα λουστούνε άλλοι.
Ή μάλλον θα τα λουστούνε ΚΑΙ άλλοι. Οι άλλοι που τα λούζονται ήδη.
Αλλά και ο φελλός να είσαι, ε άμα παραγεμίσει το μπουκάλι στο τέλος θα βραχείς κι εσύ.
(και δε λέω αν θα προλάβουμε να τα λουστούμε εμείς σαν Κώστας και Παναγιώτης, ή αν θα τη φάνε στο γκώλο τα παιδιά ή τα εγγόνια μας κλπ. Μιλάω "εμείς" ως είδος.)
Τελικά την απόλυτη γνώση κατέχει ο Θεός
Και όποιος διαθέτει .. σφυροδρέπανο!!
Για τον πρώτο δεν είμαι και πολύ σίγουρος!
Μασάι σκότωσαν έξι σπάνια λιοντάρια ως αντίποινα για τρία γαϊδούρια..
http://www.econews.gr/2015/01/05/maa...ntaria-119764/
Υπάρχει όμως μια αιτία
Οι επιθέσεις λιονταριών σε ζώα κτηνοτροφίας έχουν πληθύνει τα τελευταία χρόνια στην Τανζανία και την Κένυα, όπου η μείωση των βιοτόπων έχει συντελέσει στη στενή γειτνίαση ανθρώπου και άγριας ζωής.
Ως αποτέλεσμα οι κάτοικοι των περιοχών αυτών παίρνουν το νόμο στα χέρια τους και επιτίθενται στα προστατευόμενα αιλουροειδή.
Κι ένας ψυχοπαθής έσφαξε 40 νοματαίους γιατί του βρίσανε το σόι.
http://www.cloudofbullshit.com/690/0...onopoythymamai
Ε και?Υπάρχει όμως μια αιτία
Και ο οδοντογιατρός είχε τους λόγους του.
Ξέρεις πόσα "ωραία" πράγματα απαγορεύονται? Που θα βγάλει τα βίτσια του ο καθένας να ξεθυμάνει?
Σωστά!
Κι ο οδοντίατρος φτιάχνει δόντια για να μπορεί να Μασά(ε)ι ..
Τυχαίο??
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση