Ξέρω, ο τίτλος του θέματος μάλλον δε βοηθάει... αλλά πως να βάλω κι εγώ τις λίγες λέξεις του τίτλου σε σειρά να περιγράψω το τι συμβαίνει μέσα μου... αλλά και ανάμεσα στα πόδια μου;
Ας πάρουμε λοιπόν τα πράματα από την αρχή...
Στα 32 μου, πήρα την πρώτη μου μηχανή! 20 χρόνια ονειροπολούσα ταξίδια στους 2 τροχούς, με έτρωγε μέσα μου, όμως λίγο οι καταστάσεις, λίγο οι συγκυρίες, στην καλύτερη με ένα σκούτερ την έβγαζα!
Σχολείο, εξωτερικό, πίσω, στρατός, δουλειά - σκότωμα, ανεργία, άγχος, πίεση, δουλειά - σκότωμα, κρίση, εξωτερικό... κάπως έτσι με πήγαινε.
Και τα βράδια στο κρεβάτι ονειροπολούσα πως κι εγώ την κοπανούσα και τα άφηνα πίσω όλα, καβάλα στο μοναδικό μου δίτροχο... Το δίτροχο στα όνειρα, κατά καιρούς άλλαζε: μια αφρικάνα στην εφηβεία, μια τενερέ λίγο μετά, μια xt αργότερα, μια τενερέ ξανά... Κοινός παρονομαστής η απόδραση και το αίσθημα ελευθερίας! Πολλές φορές τα τελευταία χρόνια συντροφιά και πηγή έμπνευσης για την ονειροπόληση αυτή τα ταξιδιωτικά όλων σας εδώ μέσα. Και κάπως έτσι οι μέρες τελείωναν, βάραιναν τα μάτια κι έκλειναν, μέχρι να αρχίσει η επόμενη μέρα ξανά... από τα πρώτα εφηβικά μου χρόνια, μέχρι το προηγούμενο Σάββατο, που το όνειρο έγινε πραγματικότητα!
Μετά από πολλές περιπέτειες και αναποδιές (θα σας τα γράψω κάποτε ίσως, ή ίσως να τα πούμε σε κάποια στάση καθ' οδόν ποιος ξέρει για που...) έφτασα στην πηγή! Κάτοικος πλέον κεντρικής Ευρώπης και βρήκα τη δική μου Μέκκα στο Βερολίνο! Εκεί την εντόπισα σε διαδικτυακή αγγελία - μου γυάλισε - και είπα "είσαι δική μου!". Έκανα λοιπόν το απαραίτητο ταξίδι και πήγα και προσκύνησα!
Ταξίδι μερικές ώρες Σάββατο πρωί μέχρι Βερολίνο με το αυτοκίνητο, βρίσκω τον πωλητή: αντιπρόσωπος BMW και Kawasaki. Το αντικείμενο του πόθου; Ένα μαύρο versys 650, μοντέλο 2014 με μόλις 1480 χιλιόμετρα! Την κοίταξα, την καβάλησα κι αυτό ήταν! 1 βδομάδα μετά, Σάββατο πρωί και πάλι,εκεί για παραλαβή!!
Τα γόνατά μου έτρεμαν και ένα σπαστικό τικ έκανε το μάγουλο μου στα δεξιά να χοροπηδάει. Υπογραφές, ρούχα - κράνος - αντίο!
Βγαίνω στο δρόμο και μέσα από το κράνος αισθάνομαι να φουσκώνω σα μπαλόνι από τις βαθιές αναπνοές!
Πρώτη μηχανή, πρώτη μέρα με μηχανή, πρώτη εκδρομή!!!! όλα μαζί!
--- To be continued. Θα προστεθούν και φωτό. Πάω να καβαλήσω, δεν αντέχω!
-»»»»»»»Συνέχεια!-----»»»»
Αφού βόλταρα λίγο στους δρόμους του Βερολίνου, πήγα και αγόρασα το απαραίτητο λουκέτο για το δισκόφρενο - σε προσφορά γύρω στα 90 Ε με ενσωματωμένο συναγερμό με αισθητήρα κίνησης - κραδασμού. Μια χαρά λέω!
Το φορτώνω στο σακίδιο και την κοπανάω! Γυρνάω τους δρόμους μέχρι που με πιάνει η νύχτα. Κάθε φορά που περπατούσα, πχ για να πάρω μια εξαιρετική πίτα από ένα λιβανέζικο για μεσημεριανό, είμαι σα λιοντάρι στο κλουβί... Νύχτωσε όμως και έχω δρόμο! Εθνική λοιπόν...
Περιφερειακός Βερολίνου και Autobahn. Πάω προς τα ανατολικά. Ο εξοπλισμός με βγάζει ασπροπρόσωπο - αν και δε βρέχει πολύ ή συνεχώς, έρχονται διαστήματα με βροχή που όμως δε με επηρεάζει.
Ταχύτητα γύρω στα 120 κ.α.ω. με τις απαραίτητες επιταχύνσεις για προσπεράσεις κτλ...
Η μέρα τελειώνει. Παρκάρω, κλειδώνω, ξαπλώνω στο κρεβάτι και σκέφτομαι "τι μέρα είναι αυτή ρε πούστη!!!!". Ο ενθουσιασμός, η συγκίνηση, το ταξίδι, η απειρία με το στρες που αυτή συνεπάγεται "η πρώτη φορά" με βυθίζουν σε βαθύ ύπνο....
Πετάγομαι από το κρεβάτι. Έχει ξημερώσει και είμαι ακόμα εδώ! ρούχα, κράνος και τρέχω.
Πάω στο πάρκινγκ και τι να δω: Είναι ακόμα εκεί! Δεν ήταν όνειρο. Πηδάω πάνω και βγαίνω από το γκαράζ. Έχει μια χειμωνιάτικη λιακάδα - ότι πρέπει! βγαίνω σε μικρούς δασικούς δρόμους και πάω... πάω... πάω...
Να μην τα πολυλογώ, πήγαινα μέχρι που έπιασε απόγευμα και ήμουν σπίτι και προσπαθούσα να συνέλθω!
Απολογισμός 24ώρου: Πήρα την πρώτη μου μηχανή και έγραψα περίπου 400 χλμ σε εθνικό-αστικό-επαρχιακό δίκτυο την πρώτη μου μέρα! Όχι και άσχημα για "παρθενώπη" ε, τι λέτε;
Στην αντιπροσωπία, έτοιμος να φύγω...
...λίγος ήλιος επιτέλους!
και με τον ήλιο η δασική διαδρομή ήταν απόλαυση!!