Μα έτσι που το όρισες, και με την ανάπτυξη μπορεί ο κόσμος να «χάνει εισόδημα, απολύσεις, κέφι, όνειρα».
Μια χαρά, μάλιστα:
- Παραγωγή προῖόντων; Χρήσιμων ή άχρηστων;
- Υπηρεσιών. Γνήσιων ή πλασματικών τρέχα-γύρευε;
(Ξέρετε ποιες λέω, αυτές που πρέπει παράλληλα να τρέχεις για να δημιουργείς "ζήτηση")
- Διαθέσιμο εισόδημα; Αν σου έχει στοιχίσει πράγματα που δεν μπορείς πια να αγοράσεις;
(Αν μπορούσες ποτέ, δλδ.)
- Δουλειές; Από αυτές που ζέχνει πια ο τόπος παγκοσμίως; Με 3.60 ϗ 0 hours contract;
Πω, πω, κέφι που φτιάχνω!
Αυτό είναι το κακό με τέτοιους "ευφραδεις", εύκολους, ορισμούς. Παρακάμπτουν πλήρως την ανάγκη να απευθυνθούν σε κάποια τέλος πάντων ουσιώδη πραγματικότητα, και θεωρούν ουδετερότητα και αντικειμενικότητα μόνο ότι δεν θίγει τα προσωπικά συμφέροντα. Δύσκολο να γίνει αντιληπτή η έννοια όταν κανείς είναι βυθισμένος στο περιβάλλον, ακόμα κι οταν υπάρχουν οι πνευματικές δυνατότητες.
Ή, όπως έλεγε και ο
Upton Sinclair :
"It is difficult to get a man to understand something, when his salary depends upon his not understanding it!"
Και δεν απευθύνομαι σε κανέναν προσωπικά, απλά λέω...