Ως τραπεζίτης είναι λογικό να χαρακτηρίζει "σχεδόν εσκεμμένη" την κρίση στη χώρα μας.
Αν, όμως αναλογιστούμε ότι αυτοί που επέβαλαν τα δάνεια και τα προγράμματα "διάσωσης" στην πατρίδα μας, είναι - υποτίθεται - εκ των κορυφαίων οικονομολόγων στον πλανήτη, προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η παταγώδης αποτυχία τους ήταν απολύτως εσκεμμένη.
Σε οικονομία που βρίσκεται σε ύφεση μόνο με ευρύ πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων υπάρχει ελπίδα ανάπτυξης (βλ. New Deal), αφού οι ιδιώτες δεν επενδύουν παρά μόνο όταν η οικονομία στόχος πιάσει πάτο.
Εντός νομικού πλαισίου ΕΕ αυτό απαγορεύεται καταρχήν ως παράνομη κρατική ενίσχυση, άρα δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Ας θυμηθούμε επίσης τι είχε υποσχεθεί η ΕΕ, όταν ξέσπασε η κρίση του 2008: Να διαχωρίσει τις εμπορικές από τις επενδυτικές τράπεζες, για να προστατεύονται οι απλοί καταθέτες.
Να επιβάλλει φόρο στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές, για να σταματήσουν τα κερδοσκοπικά παιχνίδια.
Να ιδρύσει δικό της οίκο οικονομικής αξιολόγησης, γιατί δεν εμπιστευόταν τους διεθνείς κερδοσκόπους - οίκους αξιολόγησης που έκριναν βάσει των προσδοκιών τους για υψηλότερα κέρδη.
Οκτώ χρόνια μετά δεν έχει κάνει τίποτα από τα παραπάνω. Οκτώ χρόνια μετά όλες οι χώρες εξακολουθούν να χρεώνονται περισσότερο (βλ. έκθεση McKinsey της 25-2-2015).
Οκτώ χρόνια μετά οι πλούσιοι είναι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.
Άρα η έξοδος από την ευρωζώνη και η υιοθέτηση εθνικού νομίσματος, που τώρα προτείνει ο Μ. Κίνγκ, χρειάζεται, αλλά δεν επαρκεί.
Απαιτείται έξοδος από την ΕΕ, ώστε να μπορεί να εφαρμοστεί πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων.
Απαιτείται επίσης διαγραφή του υποτιθέμενου χρέους, όχι μόνο για λόγους ανθρωπιστικούς, αλλά και διότι η αποπληρωμή του είναι πρακτικά αδύνατη. Άρα αυτό επιβάλλεται όχι μόνο για νομικούς, αλλά και για οικονομικούς λόγους.
Αρκούν τα παραπάνω; Προφανώς όχι. Αρνούμενοι να αναγνωρίσουμε όσα υπέγραψαν για λογαριασμό μας οι υπάλληλοι - δήθεν κυβερνήτες μας, θα πρέπει να τους οδηγήσουμε στο εδώλιο του κατηγορουμένου, ώστε να υφίσταται ακόμα ένα επιχείρημα για τη μη αναγνώριση των δεσμεύσεων που ανέλαβαν.
Για την ανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας θα πρέπει επομένως να συνδυαστεί η άσκηση αυτόνομης εθνικής οικονομικής πολιτικής με την απόδοση δικαιοσύνης, τη διαγραφή των οφειλών των πολιτών που προέκυψαν λόγω της κρίσης και βέβαια την εγκαθίδρυση γνήσιας δημοκρατίας.
Ο έλεγχος της κυβερνητικής εξουσίας από τους πολίτες είναι η μόνη δικλείδα ασφαλείας για την αποτροπή επανεμφάνισης φαινομένων διαφθοράς και αλλοτρίωσης.
Το αίτημα για κοινωνική δικαιοσύνη δεν είναι μόνο ιδεολογικό, είναι αίτημα κοινής λογικής, εφόσον επιθυμούμε να ζούμε σε μια κοινωνία με τις λιγότερες δυνατές συγκρούσεις. Άρα η υποστήριξή του είναι επιβεβλημένη σε κάθε περίπτωση.
Μην ξεχνάμε επίσης τον Αριστοτέλη. Ο έλεγχος της όποιας εξουσίας υπάρχει μόνο, όταν υφίσταται δυνατότητα ανάκλησης όσων ασκούν τέτοια εξουσία. Η δε εξουσία πρέπει να "σπάει", ώστε να είναι αποτελεσματικός ο έλεγχός της, δηλαδή να επιλεγεί το λιγότερο συγκεντρωτικό σύστημα εξουσίας με ρητή πρόβλεψη για μικρό χρονικό διάστημα άσκησης της εξουσίας αυτής. Συνταγή απλή και λογική, αλλά όχι εύκολη. Αφού λοιπόν είναι τόσο απλή, γιατί δεν την εφαρμόζουμε;
Διότι μας παραπλανούν, ώστε να μην είμαστε ενωμένοι. Το "διαίρει και βασίλευε" είναι παλιό, κλασικό κόλπο. Μην το ανέχεστε! Πολεμήστε το, ξεσηκωθείτε και αντισταθείτε! Θα επιχειρήσουν τα πάντα, για να μην το πετύχουμε.
Οι προσφυγικές ροές δεν είναι τυχαίες, είναι κι αυτές ένας παράγοντας περαιτέρω διχασμού της κοινωνίας σε υπέρμαχους και αντίθετους, όπως γίνεται με τον χαρακτηρισμό των δημοσίων υπαλλήλων ως αργόμισθων, των ελευθέρων επαγγελματιών ως φοροφυγάδων κ.ο.κ.. Στις κοινωνικές κρίσεις η συνταγή της εξουσίας είναι πάντα να αποτρέψει την ένωση των διαμαρτυρόμενων. Για τις προθέσεις ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΝΑΤΟ και όλων των ντόπιων υποστηρικτών τους δεν είναι πια ρεαλιστικό να αμφιβάλλουμε, αφού αυτοί δημιούργησαν το πρόβλημα με τις βόμβες τους, χύνοντας για ακόμα μία φορά αίμα με αιτιολογία δήθεν τη δημοκρατία.
Άρα τι πρέπει να κάνουμε; Να αντιληφθούμε ότι μόνο όλοι μαζί μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτή τη λαίλαπα, να ενωθούμε και να εφαρμόσουμε επιτέλους την παραπάνω απλή συνταγή.
Δημοσιεύθηκε αρχικά από GFawkes
Αν ήμουν υπουργός θα ήμουν μεγάλο τρόλλ ! Αλλά με όνομα Ιμπραήμ Φακανάκης δε κάνω καριέρα στην πολιτική!
