Βολτα στην τεραστια πολη,απο την μια κατευθυνση φτωχεια και παραγκες,και απο την αλλη η χλιδα και τα κυριλε μαγαζια.
Δεν εχει κατι το εντυπωσιακο να δεις εκτος απο το μεγα τζαμι του Χασαν ΙΙ,δεν επιτρεπεται η εισοδος ομως σε μη μουσουλμανους
οποτε αρκεστηκαμε στις φωτο.
Πολυ εντυπωσιακο ομως.
Βολτα στην πολη..
Αραξαμε για καφε και περιμεναμε να φυγει η ομιχλη που ελουζε το τζαμι,για να βγαλουμε φωτογραφιες.
Συνεχισαμε παραλιακα,ολος ο κοσμος ηταν στη θαλασσα και διασκεδαζε,εκανε μπανιο η απλα καθοταν και απολαμβανε
τον Ατλαντικο..
Η θερμοκρασια το απογευμα ηταν 29 βαθμοι,αλλα απο την υγρασια γινοσουν μουσκεμα,πολυ ζορικη κατασταση.
Βραδιασε και πηγαμε στο αεροδρομιο να παρουμε τη βαλιτσα,θα ετοιμαζομασταν επι τοπου και θα ξεκινουσαμε νυχτα νοτια
για το Sidi Ifni,εκει ειχα δει στο νετ μια παραλια ονειρεμενη την Legzira,και ειχα παθει ταρακουλο,ετσι την εβαλα πρωτη στο
προγραμμα.
Πηγε η συντροφος μου να παρει τη βαλιτσα,κι οπως κοιτουσα τη μηχανη προσεξα οτι η αλυσιδα ειναι χαλαρη,ηθελε τεντωμα.
Οκ,λεω,εχω τα παντα,μεχρι και μοτερ λυνω στο επι τοπου.
Βγαζω εργαλεια.και ω Θεοι!!Μου λειπει το 12 γερμανικο που θελει ο ριγουλατορος.
Αυτο ξεχασα,αυτο χρειαστηκα γαμω τον Μερφυ...
Ξεκινα λεω,και ασε τον οδηγο αλυσιδας να βγαλει τα λεφτα του..
Και τα εβγαλε.
Ηρθε η συνταξιδιωτισσα μου,με την βαλιτσα σε κακα χαλια,χτυπημενη και κατεστραμενη.
Μεσα το κρανος χιλιογρατζουνισμενο και κομματια πλαστικου παντου.
Γαμω τις κωλοαεροπορικες εταιριες λεω...οκ,ψυχραιμια,βγαζουμε τα ρουχα κτλ,και τα βαζουμε στην βαλιτσα της μηχανης,
χαριζουμε τη σπασμενη βαλιτσα σε δυο κυριες,και ετοιμαζομαστε για αναχωρηση.
Θα φταναμε το μεσημερι στη Legzira,το ταξιδι ηταν μια χαρα αν και αγχωθηκα λιγο να οδηγω νυχτα στο Μαροκο αλλα κανενα
προβλημα.
Ξημερωμα και θελουμε 2 ωρες ακομη...
Με το φως της μερας οσο οδηγουσα χαζευα απο το φανταστικο τοπιο του νοτου..οσο κατεβαιναμε τοσο πιο ομορφα,δεν μας αρεσε
το βορειο Μαρόκο που ηταν πιο πολιτισμενο και τουριστικο,ο νοτος ειναι ολη η ουσια της χωρας.
Το λυπηρο ειναι οπως παντα αλλα σε αυτη την περιπτωση απολυτο,οτι οι φωτο παντα θα ειναι πολυ λιγες και μικρες,οσες και αν
τραβηξεις...στην επιστροφη τις βλεπαμε και σκεφτομασταν δεν πλησιαζουν καν την αισθηση και αυτα που βλεπει το ματι..
Κατεβαινοντας..
Καποια στιγμη βλεπουμε ενα κοπαδι καμηλες και εχουμε παθει παρακρουση απο τη χαρα μας,ηταν οι πρωτες που βλεπαμε
και σταματαμε για φωτο.
Εκανα σαν μικρο παιδι που του εκαναν το ωραιοτερο δωρο και εκεινη τη στιγμη τραβουσα την κορδελα,μια ευτυχια
Στο δρομο..
Περναμε το Agadir και τωρα παμε παραλιακα σε μια διαδρομη με θεα τον Ατλαντικο..
Απεριγραπτο.
Καποια στιγμη βλεπουμε πινακιδα Legzira,στριβω και σε λιγα μετρα βρισκομαι μπροστα σε μια μπαρα κι εναν πιτσιρικα φυλακα
και παρκαδορο,σταματαω και τον ρωταω αν μπορω να αφησω εδω μπροστα τη μηχανη και αν μπορουμε να μεινουμε στη παραλια
το βραδυ σε σκηνη.
Θετικες οι απαντησεις,και πεταξα απο τη χαρα μου,την ονειρευτηκα πολλες φορες τη βραδια εδω σε σκηνη.
Με διαβεβαιωσε οτι θα προσεχει τη μηχανη και να μην ανησυχω,πηραμε πραγματα και βουρ για την παραλια.
Legziraaaaaa
Και συνεχιζω..
Δεν πιστευα στα ματια μου...λες και ονειρευομουν ενιωθα,ενα σκηνικο απεριγραπτο.
Χαιρομουν που επελεξα αυτο το μερος για διαμονη κι οχι το τουριστικο Agadir.
Φυσικα στησαμε σκηνη,μπανακι και ολα τα σχετικα.
Βασιλιαδες νιωθαμε..
Μετα ηρθε η ωρα της μάσας,ειχε μαγαζακια με τανζιν και διαφορα αλλα παραδοσιακα εδεσματα,και δεν χασαμε
ευκαιρια.
Ηταν νοστιμοτατα,και πολυ φθηνα.
Η χαρα του παιδιου
Γυρισαμε πισω για μπανιο,και βολτες να δουμε καθε γωνια αυτης της παραλιας,και ηταν ατελειωτη.
Η μερα εφευγε και οι φωτογραφιες συνεχιστηκαν μεχρι που εφυγε ο κοσμος και μπηκαμε στη σκηνη.
Καποια στιγμη περασαν δυο νεαροι τραγουδωντας και χορευοντας,τους επιασα με την φωτογραφικη..
Αυτα ειναι σκεφτηκα,ανεμελια και χαρα,τοσο απλο αλλα και τοσο δυσκολο πια..
Μετα καθισα στη σκηνη,αναψα ενα τσιγαρο και ρουφηξα καθε δεπτερολεπτο απο αυτο που ζουσα,στιγμες που θα θυμαμαι
για παντα..
Αδειο το μυαλο,δεν σκεφτομουν τιποτα,μονο μια γαληνη μεσα μου..ευτυχια..
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση