Ήταν άλλη μια όμορφη μέρα που καταλήξαμε στο Κοτόρ στο Μαυροβούνιο. Πήγαμε σε περίοδο όχι τουριστική και ευτυχώς έλειπαν οι ορδές Ευρωπαίων τουριστών που συρρέουν στον κόλπο για τα μπάνια τους.
Εκεί λοιπόν όσο πίναμε τις μπύρες μας καταλάβαμε ότι είχαμε μία εξτρα μέρα στο ταξίδι μας μιας και δεν είχαμε υπολογίσει σωστά, κάτι λεφτά μας είχαν περισσέψει, η ψυχολογία ήταν στα ύψη οπότε η απόφαση πάρθηκε εύκολα και πριν κατηφορίσουμε στην Αλβανία θα πηγαίναμε στην Ποντγκόριτσα αφού πρώτα δούμε και την Μπούντβα.
Φτάνοντας λοιπόν το επόμενο πρωινό στην Μπούντβα μας φωνάζει ένας Μαυροβούνιος με ένα λευκό Αφρικα, μας λέει ότι είναι μέλος του τοπικού συλλόγου μoτοσυκλετιστων της περιοχής και μας κάλεσε στο καφέ μπάρ που διατηρούν προκειμένου να παρκάρουμε εκεί τις μοτοσυκλέτες μας. Σιγά μην το χάναμε , φτάσαμε ήπιαμε τις πρωινές μας μπυρίτσες φάγαμε και τις σούπες μας και ξεχυθήκαμε στην πόλη για βολτίτσα.
![]()
Απογευματάκι πλέον είμαστε στην Ποντγκόριτσα την πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου. Καθαρά βιομηχανική πόλη, ίχνος τουρισμού και τίποτα ιδιαίτερο από αξιοθέατα. Όμως ζωή στο φούλ, κόσμος πολύς, μαγαζάκια και μπυραρίες πολύ όμορφες, τιμές πολύ καλές οπότε δεν ήθελε πολύ τα ήπιαμε καλά γελάσαμε και περάσαμε τέλεια.
![]()
Ξυπνήσαμε χαλαροί και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε προς την Αλβανική ριβιέρα…
Μπήκαμε στην Αλβανία από τον βορά και η πρώτη πόλη που συναντήσαμε ήταν η Σκόδρα. Πραγματικά στεναχωριέμαι που δεν έκατσα εκεί στο κέντρο της πόλης να κάνω ένα τσιγάρο και να παρακολουθώ την τρέλα των ανθρώπων. Υπαίθρια παζάρια, παλιά ποδήλατα, κοτόπουλα με δεμένα τα πόδια να πωλούνται κατάχαμα στην άκρη του δρόμου, όλοι κινούνταν παντού, κάρα, παπιά κομμένα από μπροστά τα οποία είχαν μετατρέψει σε καρότσες, γαϊδουράκια, γυναίκες με μαντήλια, καλώδια του ρεύματος να κρέμονται από σπίτι σε σπίτι μιλάμε για την απόλυτη τρέλα. Και ξανά στο δρόμο για να φτάσουμε στους Αγίους Σαράντα όπου θα διανυκτερεύσουμε. Μετά την Αυλώνα ακολουθήσαμε μια πολύ όμορφη διαδρομή που εναλλασσόταν συνεχώς η θάλασσα με το βουνό και μας οδήγησε στο κοσμοπολίτικο τουριστικό θέρετρο της Αλβανίας. Οι Άγιοι Σαράντα είναι μια παραλιακή τουριστική πόλη που μάλλον η ανάπτυξη σημαίνει να σηκώσουμε παντού τεράστιες πολυκατοικίες τι να πω εμένα προσωπικά δεν με ενθουσίασε. Αυτό που είδα και μου δημιούργησε όμορφα συναισθήματα είναι η φιλοξενία των Αλβανών που ήταν άριστη. Παντού όταν έβλεπαν τις πινακίδες από τις μοτοσυκλέτες μας χαιρετούσαν , ειδικά στην νότια Αλβανία μας μίλαγαν Ελληνικά, τα οποία όπως μας είπαν δεν τα έφεραν από την Ελλάδα αλλά τα έμαθαν στα σχολεία τους….
Εδώ κάπου φτάσαμε στο τέλος…..
Αντί επιλόγου .
Η καρδιά χτυπά πιο έντονα, το μυαλό φεύγει, οι προετοιμασίες είναι σαν να έχεις ξεκινήσει πολύ νωρίτερα να περιπλανιέσαι, η προσμονή σε θρέφει, οι εικόνες σε γεμίζουν, καβάλα στην μοτοσυκλέτα σου νιώθεις λες και κουβαλάς το σπίτι σου σε κάθε γωνιά του κόσμου, αισθάνεσαι την φυγη και την εναλλαγή σε κάθε μέτρο, περνάς τα σύνορα και νιώθεις την ανυπαρξία τους, ζείς έξω από τα μουντά όρια που σου έχουν θέσει έστω και αν το διάστημα είναι μικρό αλλά στην ψυχή σου είναι τεράστιο.
Αυτό είναι το ταξίδι για εμένα……
Ευχαριστούμε…
Τόλης-Χάρης
Όχι που δεν θα είχαμε βίντεο……
Ευγε και μπράβο!
Τι καλύτερο ..Σάββατο..Δεκέμβρης..κρύο..αφραγκιές..να διαβάζεις ενα όμορφο ταξιδιωτικό!
Με το καλό τα επόμενα![]()
Πολύ ωραίο ταξιδιωτικό! Μπράβο!!!
Mπραβο παιδια!!Ωραιες εικονες!
ΩΡΑΙΟΙ .....
Ωραίο ταξίδι, όμορφες φωτογραφίες. Και στο επόμενο με καλό!
vardis