Ας υποθέσουμε ότι είστε αθλητές και συμμετέχετε στους Ολυμπιακούς αγώνες. Έστω ότι είστε σε τέλεια φόρμα και κερδίζετε μετάλλιο. Τι θα σας έκανε πιο ευτυχισμένους? Το ασημένιο ή το χάλκινο?
Όπως καταλάβατε η ερώτηση είναι παγίδα καθώς σχεδόν όλοι θα απαντούσαν το ασημένιο. Φυσικά, είναι προτιμότερη η 2η θέση απο την 3η. Είναι όμως? Μια επιστημονική μελέτη που έγινε μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1992 αποκάλυψε ότι αυτοί που κέρδισαν ασημένιο μετάλλιο ήταν λιγότερο ευτυχισμένοι καθώς θεωρούσαν ότι έχασαν το χρυσό. Όμως εκείνοι που μπήκαν στο βάθρο κερδίζοντας το χάλκινο μετάλλιο ήταν πιο ευτυχισμένοι καθώς η αμέσως επόμενη σκέψη τους ήταν ότι θα μπορούσαν να μείνουν εκτός βάθρου και όχι ότι θα μπορούσαν να διεκδικήσουν κάτι παραπάνω.
Το ηθικό δίδαγμα της έρευνας είναι ότι και στη ζωή πρέπει να σκέφτεσαι αφαιρετικά. Όπως δηλαδή οι αθλητές που κέρδισαν το χάλκινο μετάλλιο. Μόνο αν σκεφτείς τι θα μπορούσες να μην έχεις απο αυτά που έχεις, μπορείς να φτάσεις κοντά στο να είσαι ''ευτυχισμένος''. Αν σκέφτεσαι όπως οι κάτοχοι ασημένιων μεταλλίων τότε δυστυχώς η ζωή σου θα είναι γεμάτη δυσκολίες, αποδοχής κυρίως!
Πολλές φορές σκέφτομαι αρχικά σαν αθλητής ασημένιου μεταλλίου. ''Αχ ρε γαμώτο να είχα παραπάνω χρόνο και όχι μόνο μια μέρα και αυτή όπως όπως''. Πάντα όμως στο τέλος καταλήγω να σκέφτομαι σαν αθλητής που κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο. ''Πάλι καλά που έχω έστω αυτή τη μέρα, πάλι καλά που έχω και τόσα άλλα πράγματα, όποια και αν είναι αυτά'' και σε συνδυασμό με τις εικόνες που βλέπω αργότερα λέω '' εντάξει μια μέρα ήταν κουραστική μεν αλλά τουλάχιστον περιεκτική στο 100%''.
Μπράβο Billy, κατάφερες να σκεφτείς όπως οι Στωϊκοί φιλόσοφοι 2.000+ χρόνια πριν. Επιτυχία δεν το λες!
Για σκέψου όμως να μην είχες καταφέρει ούτε αυτό?
Τελευταία μέρα του Ιουλίου ο οποίος τελείωσε υποδειγματικά με μια σχεδόν 1000αρα εξόρμηση στον νομό Κοζάνης και με 2 ήπια βουνά. 1ος στόχος μου το όρος με το παράξενο όνομα Μέλλια Βελλιά. Δεν έχω ιδέα απο που προήλθε η ονομασία του. Μάλιστα είχα κατά νου να ρωτήσω κανέναν στην Ξηρολίμνη απο την οποία θα ανέβαινα ψηλότερα. Τελικά το ξέχασα όταν έφτασα εκεί. 450Km ήταν αυτά, πολλές σκέψεις μέχρι να φτάσω πάνω. Το μυαλό κουρασμένο ειδικά τέτοια εποχή. Συγχωρέστε με. Στο ίντερνετ δε βρήκα πουθενά κάποια πληροφορία. Θα μείνει ένα μυστήριο η ονομασία αυτού του φιλόξενου κατά τα άλλα βουνού.
Απο το χωριό Ξηρολίμνη λοιπόν στις ανατολικές παρυφές του βουνού, ένας χωματόδρομος αρκετά δύσβατος σε μερικά σημεία, με οδήγησε ψηλότερα.
Απο αυτήν την πλευρά είχε λίγο πράσινο
Σύντομα όμως έφτασα σε τεράστιο οροπέδιο με υποαλπικά λιβάδια. Πανέμορφη διαδρομή απο ένα σημείο και μετά.
Σε αυτό το σημείο ο δρόμος σταματά. Η τοποθεσία ονομάζεται 9 βρύσες και άκουσον άκουσον, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΒΡΥΣΗ ΕΔΩ!
Απέναντι διακρίνεται το Άσκιο με υψόμετρο 2107m. Είχα ανέβει πριν σχεδόν 3 χρόνια στην κορυφή του.
Κερδίζοντας ύψος κοιτώντας προς τα πίσω το τεράστιο οροπέδιο.
Γνώριζα αρκετό καιρό ότι το συγκεκριμένο βουνό έχει ανεμογεννήτριες στην κορυφογραμμή του. Φυσικά επέλεξα να το ανέβω ορειβατικά καλύπτοντας μια υψομετρική διαφορά σχεδόν 400m.
Απάντηση με παράθεση
Δημοσιεύθηκε αρχικά από yes-u
