Ποίηση και μουσική

[Tsber]

Θερινό ηλιοστάσιο, αρχή καλοκαιριού και η μεγαλύτερη σε διάρκεια ημέρα του χρόνου!

Ένα ποίημα για τη θάλασσα μια που έχω την τύχη να κολυμπώ στην αγκαλιά της σήμερα


Θάλασσα


Όψη γαλήνια και θελκτική, φύση υποχθόνια, προδοτική·

σημείο εκκίνησης, ζωοδότρα πηγή, αργυροστόλιστη μα πλανερή.


Έκταση ατέρμονη, κυμοθαλής, κι άλλοτε ασάλευτη και απαθής.

Μέλαινα μέγαιρα ορμητική, νύφη αφρόεσσα, κόρη γλαυκή.



Θάλασσα εσύ, μητέρα δεινών,

διάφανο σύμπαν, σκοτάδι ερεβών.



Θάλασσα μάνα, μητέρα ολονών,

γυναίκα όλων και κανενός.


Παντελής Τσιμπισκάκης, Θρυαλλίς, Εκδόσεις Ζήτη - 2012

[karellen]

[Tsber]

Καλό μήνα

Αύγουστος

Η θάλασσα
το κύμα, η ομορφιά των τόπων

Ο ήλιος
ο ιδρώτας, η λάμψη των προσώπων

Ο αέρας
το φεγγάρι, η θέρμη των ανθρώπων

Πράσινο
και γαλάζιο, τα χρώματα των κόσμων

Παντελής Τσιμπισκάκης, Αβλέμμων βυθός,, Εκδόσεις Ζήτη, 2010

[azar41]

Καλό μήνα Παντελή!

[Tsber]

Καλό μήνα Παντελή!

Να είσαι καλά φίλε μου, εύχομαι να χορτάσει η ψυχή σου Πελοποννησιακά πράσινα και γαλάζια

[karellen]

Καλό μήνα

Αύγουστος

Η θάλασσα
το κύμα, η ομορφιά των τόπων

Ο ήλιος
ο ιδρώτας, η λάμψη των προσώπων

Ο αέρας
το φεγγάρι, η θέρμη των ανθρώπων

Πράσινο
και γαλάζιο, τα χρώματα των κόσμων

Παντελής Τσιμπισκάκης, Αβλέμμων βυθός,, Εκδόσεις Ζήτη, 2010

Οι στίχοι σου μου θυμίζουν μια κουβέντα το Γιώργου Γραμματικάκη στο "Αυτοβιογραφία του Φωτός" :
'Ελλάδα δεν είναι η λατρεία του Ήλιου αλλά η ιεροτελεστία του ίσκιου'

[Tropeas]

Αύγουστος είναι - 2006

Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης

Μουσική:
Παντελής Θαλασσινός

Αύγουστος είναι το τραγούδι του Νικόλα
και κάποια νύχτα στη ζωή που τα `χεις όλα
μια αγκαλιά και φορητό ραδιοφωνάκι
να παίζει Μάλαμα, Περίδη και Λιδάκη

Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα
αλλά μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα
του σεληνόφωτος αυτή η πανδαισία
να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία...

Αύγουστος είναι ο ρεμβασμός του Σκιαθίτη
κι οι αναμνήσεις απ’ το φως του Πανορμίτη
φλόγα κεριού σε ταπεινό προσκυνητάρι
με το σπαθί του Αρχαγγέλου στο θηκάρι.

Αύγουστος είναι και το δεύτερο φεγγάρι
προτού προλάβει ο Σεπτέμβρης να το πάρει
πέντε έξι στίχοι που αγαπάς και τους θυμάσαι
είσαι κι εσύ που ξαγρυπνάς κι όταν κοιμάσαι


https://www.youtube.com/watch?v=xwV4b-4S4II

[Tsber]

Οι στίχοι σου μου θυμίζουν μια κουβέντα το Γιώργου Γραμματικάκη στο "Αυτοβιογραφία του Φωτός" :
'Ελλάδα δεν είναι η λατρεία του Ήλιου αλλά η ιεροτελεστία του ίσκιου'

Ήλιος και σκιά, φως και σκοτάδι ή, καλύτερα, έλλειψη φωτός, χαρά και λύπη, ιεροτελεστίες αέναα εξελισσόμενες στα Ομηρικά ακρογιάλια

[Tsber]

Κοσμογονία

Χαρακώνοντας όλες τις νύχτες
και τα μελίχροα καλοκαιρινά όνειρα
μία φλογάτη, μακρόσυρτη γραμμή,
για εκείνον που μυστικά περιμένει να τη δει.

Ξεδιάντροπα,
ένα χαλίκι κλέβει διάπυρο τη δόξα των άστρων

έστω για μια στιγμή.

Ξεδιάντροπα κι εμείς το ονομάζουμε πεφταστέρι,
διάττοντα αστέρα, shooting star, étoile filante.

Μία δική μας, προσωπική κοσμογονία
σε ανθρώπινο χρόνο

μήπως

βαφτίζοντας το χαλίκι αστέρι
γίνουμε κι εμείς θεοί

έστω για μια στιγμή.


Παντελής Τσιμπισκάκης, Αστέρινη, Εκδόσεις Ζήτη, 2022

[Tsber]

Indian summer

October sixth…

Lost in ripples of liquid emerald crystal,
bottled in a heavy Bohemian jar along with the breeze,
the moment and the soul of the summer,
until next May.

It’s not going to last, of course…

And that’s what makes it special.


Παντελής Τσιμπισκάκης, Ατρέπτως, Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη, 2018

[Kornilios]

Καλημέρα σύντροχοι, ελπίζω να είστε όλοι καλά.

Επιτέλους επιστροφή στο στούντιο ηχογράφησης μετά από δύο χρόνια καραντίνας!

Έγραψα στίχους πάνω στην υπέροχη μουσική του Ισπανού κιθαρίστα Manuel Simón-Talero Horga
και ιδού το τραγούδι Στο τέλος των ποταμών, μία λυρική αλληγορία όπου το ποτάμι είναι η ζωή και αυτός
που φτάνει στο τέλος του κοιτά μέσα στα νερά του και ανακαλύπτει τον αλλοτινό, αθώο εαυτό του,
μία νέα πορεία και ευτυχία:

https://www.youtube.com/watch?v=F6GQTA4i5rA

Οι στίχοι βασίζονται σε ένα ανέκδοτο ποίημα που είχα γράψει στα μικράτα μου

Καλησπέρα σας, έχετε τα πνευματικά δικαιώματα για αυτό το τραγούδι; Ενδιαφερόμαστε να το χρησιμοποιήσουμε σε μία ταινία μικρού μήκους. Μπορείτε να αναπαράγετε τη μουσική και τη μελωδία ή να παράσχετε ταμπλατούρες ή ηχογραφήσεις; Ευχαριστώ.

[Tsber]

Καλησπέρα σας, έχετε τα πνευματικά δικαιώματα για αυτό το τραγούδι; Ενδιαφερόμαστε να το χρησιμοποιήσουμε σε μία ταινία μικρού μήκους. Μπορείτε να αναπαράγετε τη μουσική και τη μελωδία ή να παράσχετε ταμπλατούρες ή ηχογραφήσεις; Ευχαριστώ.

Καλημέρα σας, ναι, μπορώ να σας βοηθήσω εγώ εκτός αν θέλετε μόνο τη μουσική οπότε θα σας φέρω σε επαφή με τον Manu.

Δυστυχώς δεν είμαι τόσο καλός κιθαρίστας, κανονικά θα έκανα δεύτερη κιθάρα αλλά ούτως ή άλλως το αποτέλεσμα είναι μία hybrid ηχογράφηση σε στούντιο μεν, με αυτοσχεδιασμό δε λόγω πανδημίας τότε και δεν υπάρχουν ταμπλατούρες.

Παρόλα αυτά γνωρίζω έναν εξαιρετικό sound engineer που δουλεύει χρόνια στο BBC και μπορεί να κάνει θαύματα με την υπάρχουσα ηχογράφηση και μπορώ να σας φέρω σε επαφή και με αυτόν.

Θα σας στείλω τα στοιχεία και θα συνεχίσουμε τη συνομιλία μέσω πμ ή e-mail - ευχαριστώ!

[Coyote.V]

Ψάχνοντας έπεσα επάνω σε αυτό. Πως μας βλέπει μια ποιήτρια...



Ο μοτοσικλετιστής


Τι ν' απόγινε άραγε
εκείνος ο θορυβοποιός
της νύχτας
Καβάλα στο μηχανικό του ζώο
να κραδαίνει την άσφαλτο
Χωρίς φρένο
Να παίζει ώρα ύπνου
με τις φρένες μας
εδώ μέσα
στο σακατεμένο κρανίο

Προχτές το μεσονύχτι
που κοίταζα απ' το παράθυρό μου
το νέο φεγγάρι
άκουσα θόρυβο παράξενο
να 'ρχεται από ψηλά
και μου φάνηκε πως τον είδα
ένας άγγελος πάνω στη μοτοσικλέτα
να διασχίζει τους δρόμους τ' ουρανού
κι απ' το σπασμένο καθρεφτάκι του
να με κοιτάζει περίλυπος

Βγάλε μου σε παρακαλώ
μια ωραία φωτογραφία
να τη στείλω στο κορίτσι μου
έτσι απάνω στη μοτοσικλέτα μου
με το ένα χέρι στο χειρόφρενο
το άλλο να σιάζει τα σγουρά μαλλιά μου
Θέλω να φαίνεται καλά
το καινούριο μου πέτσινο
το σιδερένιο κράνος
Να διακρίνεται προπάντων
ο ίλιγγος στο πρόσωπό μου
κι εκείνο του θανάτου
το αναπόφευκτο


Το Ποίημα Ανήκει στη συλλογή Θαλασσινό ημερολόγιο (1981).
Μαρία Κέντρου - Αγαθοπούλου

[Tsber]

Πολύ ωραίο ποίημα, το κλείσιμο μού θύμισε και άλλους στίχους - γραμμές πάντα καμπύλες, ευθείες μόνο στο χαρτί...

Όλα στη ζωή έχουν το αντίτιμό τους και το αναπόφευκτο σημείο φυγής, σε δύο τροχούς ή όχι, για όλους μας.

Tο θέμα είναι τι κάνουμε στο ενδιάμεσο

Και ένα δικό μου από το τέταρτο βιβλίο μου, με το χαρακτικό που το συνοδεύει:

Vanishing point

The road called me.
The road found me.
The road always had me.

Winding, long, dotted with lines and signs in foreign tongues.
Curling and flowing like a new emotion.
Like the wind on my chest.

Every time.

Between exhaust note and intake howl, the sound of cooling metal is the sound of contentment.

The swim of motion is our goal.

And the point where the pathways of our soul and the road converge, our destination.



Παντελής Τσιμπισκάκης, Θύραθεν, εκδόσεις Ζήτη, 2014

Χαρακτικό: Nenad Nikolic

[Coyote.V]

Δεν είχα τι να κάνω και εφόσον μου αρέσει η ποίηση κάθισα και διάβασα όλο το θέρντ. Αυτό που μου έχει κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι τα ποιήματα με ομοιοκαταληξίες στα αγγλικά.
Πέραν του ότι είναι πολύ όμορφα και τα ευχαριστήθηκα, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Το να γράψεις ένα ποίημα πεζό στην αγγλική είναι σχετικά εύκολο, με ομοιοκαταληξία όμως όσο καλά και να ξέρεις αγγλικά ή όσο καιρό και να ήσουν στο εξωτερικό αν δεν είναι η μητρική σου γλώσσα είναι εξαιρετικά δύσκολο να το συνθέσεις. Ναι μεν είναι απλή γλώσσα τα αγγλικά αλλά έχει πολλούς ιδιωματισμούς...