Ποίηση και μουσική

[Tsber]

Δεν είχα τι να κάνω και εφόσον μου αρέσει η ποίηση κάθισα και διάβασα όλο το θέρντ. Αυτό που μου έχει κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι τα ποιήματα με ομοιοκαταληξίες στα αγγλικά.
Πέραν του ότι είναι πολύ όμορφα και τα ευχαριστήθηκα, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Το να γράψεις ένα ποίημα πεζό στην αγγλική είναι σχετικά εύκολο, με ομοιοκαταληξία όμως όσο καλά και να ξέρεις αγγλικά ή όσο καιρό και να ήσουν στο εξωτερικό αν δεν είναι η μητρική σου γλώσσα είναι εξαιρετικά δύσκολο να το συνθέσεις. Ναι μεν είναι απλή γλώσσα τα αγγλικά αλλά έχει πολλούς ιδιωματισμούς...

Χαίρομαι πολύ που σου άρεσαν, ο ελεύθερος στίχος γενικά έχει κάνει ίσως περισσότερο κακό από καλό στην ποίηση, εγώ γράφω (και) έμμετρα και στις δύο γλώσσες και προτιμώ την εσωτερική αρμονία και μουσικότητα.

Είχα αποφασίσει εξαρχής να γράφω και στις δύο γλώσσες και όλα μου τα βιβλία μέχρι στιγμής έχουν το ίδιο φορμάτ, με τα ποιήματα μοιρασμένα στις σελίδες τους.

Αν επισκεφθείς το προφίλ στον πιο πάνω σύνδεσμο με το τραγούδι θα βρεις και άλλα έμμετρα ποιήματα στα αγγλικά μελοποιημένα

[doctor_john]

Αφιερωμένο παιδιά, με ευχαριστεί τόσο να τον ακούω όπου πετύχω κάτι δικό του. Σαν να κάνω reset .

https://www.youtube.com/watch?v=rKkH...83%CE%B7%CF%82

[Coyote.V]

Αφιερωμένο παιδιά, με ευχαριστεί τόσο να τον ακούω όπου πετύχω κάτι δικό του. Σαν να κάνω reset .

https://www.youtube.com/watch?v=rKkH...83%CE%B7%CF%82

Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει. (Ρίτσος)

[Tsber]

Ένα ποίημα από το τέταρτο βιβλίο μου αφιερωμένο στον αγαπημένο συγγραφέα, με το χαρακτικό που το συνοδεύει

[NickBel]

Εξαιτίας σου έψαξα κάποια πράγματα και είδα κάποια βίντεο για τον συγκεκριμένο. Είναι τρομακτικό το πως αναλύεις έναν δύσκολο όρο, έναν ψυχισμό και ένα έργο σε ελάχιστες γραμμές. Έννοιες πολλές φορές αντιφατικές ισορροπημένες σε ένα όμορφο σύνολο.

Πάντως δεν μπορώ με τίποτα να καταλάβω πως λειτουργεί κάποιος που γράφει. Πως σκέφτεται, απο που αρχίζει και πως συνεχίζει. Δε νομίζω ότι είναι κάτι που μαθαίνεται η διδάσκεται πάντως.

[Tsber]

Εξαιτίας σου έψαξα κάποια πράγματα και είδα κάποια βίντεο για τον συγκεκριμένο. Είναι τρομακτικό το πως αναλύεις έναν δύσκολο όρο, έναν ψυχισμό και ένα έργο σε ελάχιστες γραμμές. Έννοιες πολλές φορές αντιφατικές ισορροπημένες σε ένα όμορφο σύνολο.

Πάντως δεν μπορώ με τίποτα να καταλάβω πως λειτουργεί κάποιος που γράφει. Πως σκέφτεται, απο που αρχίζει και πως συνεχίζει. Δε νομίζω ότι είναι κάτι που μαθαίνεται η διδάσκεται πάντως.

Το συγκεκριμένο πόνημα είναι μία ελαφρώς ιδιάζουσα περίπτωση που χρειάστηκε κάποια χρόνια και μία επίσκεψη στην παγωμένη Πράγα ώστε να καταλήξει στη συγκεκριμένη απόδοση. Εδώ προφανώς προϋπήρχε η αρχή, μία αφετηρία για τη σκέψη, αλλά και το βάρος του να είναι κάτι αρκετά καλό τόσο για τα προσωπικά, όσο και για τα δεδομένα της ιδιαίτερης γραφής του Κάφκα. Τα συμπυκνωμένα νοήματα είναι πάντως ένα χαρακτηριστικό της ποίησης, όταν δεν καταντά «σεντόνι» τουλάχιστον.

Η καλλιέργεια και η σπουδή μπορεί να βοηθήσει, προφανώς, τον καθένα, χωρίς να εγγυάται το αποτέλεσμα ούτε να το διαχωρίζει σε κακό, καλό ή καλύτερο. Από εκεί και πέρα το σημαντικό για τον αναγνώστη είναι να νιώσει κάτι, σύμφωνα πάντα με την κριτική του ικανότητα, και να καταλάβει ότι το δύσκολο με τα «βιβλιαράκια» ποίησης είναι ότι το κάθε ποίημα απαιτεί μία ξεχωριστή προσέγγιση, έμπνευση αν θέλεις, που θα πρέπει επιπλέον να ισορροπήσει όπως σωστά γράφεις, σε ένα όμορφο σύνολο.

Και ο δημιουργός όμως θα πρέπει να θυμάται να έχει πάντα ένα πόδι στη γη όπως λέει και η έκφραση, ώστε ο αναγνώστης της ποίησης να έχει να πιαστεί από κάπου για να μπορέσει να την καταλάβει, να ταυτιστεί μαζί της ή να την απορρίψει.

[Tsber]

Αλκυονίδες μέρες

Όμορφη χειμωνιάτικη λιακάδα,
σαν ποίηση απρόσμενη, ξαφνική,
με στίχους εξαίσια αντιφατικούς
σαν τα μπουμπούκια της αμυγδαλιάς
ανυπόμονους.

Με έναν βοριά καταβάτη συγκαταβατικό
να σβήσει τη γραφή της άμμου,
να ξεμπλέξει τυρβώδεις νεφώσεις
και σκέψεις σαν αόρατο χτένι.
Να αντιπαλέψει τον ήλιο
όπως στο παλιό γνωμικό,
όπως κορώνει τα αστέρια
τα βράδια.

Όμορφη χειμωνιάτικη λιακάδα
και ποίηση γλυκιά θαλπωρή,
με στίχους ξεθαρρεμένους
σαν πανωφόρια ξεσφιγμένα,
σίγουρους σαν κιτρινωπά αυγά
κάτω από τα ζεστά φτερά της αλκυόνης.

Δεν θα κρατήσει για πολύ φυσικά,
μα ο ήλιος πάντα,

ενέχυρο θέρους.


Παντελής Τσιμπισκάκης, Αστέρινη, Εκδόσεις Ζήτη, 2022

[Tsber]

Καλημέρα σε όλους!

Ένα ποίημα για τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης και την έλευση της άνοιξης

Ο μελισσοκόμος

Μέλισσα άοκνη η ποίηση
χορεύει στην κερήθρα της ψυχής
και μέλι χρυσό γεμίζει
του ανθρώπου το Είναι.

Κι ούτε σταγόνα δεν ξεκλέβει
ο Μέγας Μελισσουργός,

μοναχά την καμαρώνει,

που τόση γλύκα
με κόπο μοίρασε,

στις καρδιές που τη θελήσαν!


Παντελής Τσιμπισκάκης, Ατρέπτως, εκδόσεις Ζήτη, 2018

[Volpad]

Σωστός. Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης!!
Ας βάλω και εγώ το λιθαράκι μου, χωρίς να ξέρω πολλά επι του θέματος...

[Tsber]

Σωστός. Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης!!
Ας βάλω και εγώ το λιθαράκι μου, χωρίς να ξέρω πολλά επι του θέματος...

Μου έλειψαν αυτά, από τη δεύτερη κιόλας σελίδα σοβαρευτήκαμε

Άλλο Πέπη κι άλλο πρέπει!

[Coyote.V]

Α έτσι;

Η Καλάμιτυ Τζέην είναι υπαρκτό πρόσωπο στην άγρια δύση, μια γυναίκα αδάμαστη, ξερνούσε ιδρωτίλα και σκόνη, τεστοστερόνη και καυτά κολτ. Οι ιστορικοί και οι λαϊκοί συγγραφείς φαίνεται να την ξέχασαν και ήταν μία μόνο από δαύτες, κατά κόσμον Μάρθα Τζέιν Κάναρι ή αλλιώς Καλάμιτι Τζέιν, που θα αναλάμβανε το δύσκολο έργο να εκπροσωπήσει το γυναικείο στοιχείο στον αιματοβαμμένο κόσμο του Φαρ Ουέστ!

Αν κάποιος την ξέρει τότε θα είναι φανατικός αναγνώστης του Λούκι λουκ

Η Καλάμιτυ Τζέην μασά
ταμπάκο και φτύνει βρωμιά.
Φονεύει ρεμάλια και γδέρνει τσακάλια,
ληστεύει, κουρσεύει, νικά.

Καβάλα στο άτι περνά,
κοιτά υποτιμητικά.
Αντέχει στο κρύο, αντέχει στη ζέστη
αντέχει και στο θανατά.

Η Καλάμιτυ Τζέην θα πει:
«Να βάλουν φωτιά στο Κ.Α.Π.Η.!»
Γιατί δε γερνάμε· καιγόμαστε, σπάμε
κι αρχίζουμε απ’την αρχή.

Το βούτυρο και το ψωμί
μασάει, μα νοιώθει αδειανή.
Εκείνη ζητάει ψυχές για να φάει
σαρκία φιλὀξενα να γεννηθεί.

Η Καλάμιτυ Τζέην φορά φωτοστέφανο
αγορασμένο από τη λαϊκή.

[svaboda]

https://www.youtube.com/watch?v=CaA7bn3g9L8

Ιλισσός – Θάνος Κόης/λοστ μπόντις


Ήταν εντελώς στα αρχίδια μου αν αυτό το ποτάμι λεγόταν Ιλισσός

Αυτό που είχε σημασία, ήταν ότι ήταν το μοναδικό μέρος που μπορούσα να χωθώ

για να ξεφύγω από τους μπάτσους

Μπήκα από την είσοδο στην Καλλιθέα

κι άρχισα να τρέχω μέσα στο στεγασμένο τσιμεντομένο ποτάμι

ώσπου έτρεχα στο απόλυτο σκοτάδι

χωρίς να βλέπω εντελώς τίποτα πίσω μου

τίποτα εντελώς μπροστά μου

Ώσπου βρέθηκα με τα μούτρα μέσα στα βρομόνερα,

τις αποχετεύσεις και τα βιομηχανικά λύματα

Και η γλώσσα μου βούτηξε στα κάτουρα των ποντικιών

Ξαφνικά, το άγχος και η αγωνία μου, έφυγαν

κι αφέθηκα να βυθίζομαι ήρεμα και παράλογα

με το χρώμα του νερού να ξανοίγει γύρω μου

σε ένα μπλε, μωβ, γαλάζιο

που εναλλάσσονταν με μια θύελλα από φως

που δημιουργούσε, όγκο, βάθος

και κουρτίνες από φως σαν τροπική καταιγίδα

Τότε κατάλαβα ότι κινούμαι με μεγάλη άνεση

κουνώντας μόνο το κουτσό μου πόδι

Παρόλα αυτά, γλιστρούσα όμορφα

Βαθιά και μακριά, έβλεπα τα πάντα

Όμως κοντά, ήταν όλα θαμπά, φλουταρισμένα

Προσπάθησα να ενώσω τα χέρια μου σαν γυαλιά για να δω καλύτερα

Σιγά σιγά, άρχισα να ξεχωρίζω τις ραφές από την μπλούζα της

που ταξίδευαν το κορμί της σαν ξερολιθιά

Γύρισε και μου άστραψε ένα χάδι με την ανάποδη του χεριού της

Έτσι γύρισα το βλέμμα μου και κατάλαβα ότι όλοι εκεί, ήταν σε ένα άλλο κόσμο

από αυτόν που ξέρουμε

Εκεί δεν υπήρχε άγχος για τίποτα

Οι άνθρωποι, δεν χωρίζονταν σε φυλές, σε πλούσιους και φτωχούς

Όλοι αισθάνονταν, χαίρονταν

Κανείς δεν κατείχε

Κανείς δεν ήθελε γιατί είχε

Είδα όλα τα σπάνια cd που έψαχνα, μπροστά μου

αλλά δεν αισθάνθηκα την ανάγκη να πάρω ούτε ένα

Ολόγυρα είχε εξαιρετικές ζωγραφιές που άλλαζαν συνέχεια

Ανάλογα με ποιον τρόπο τις έβλεπες

Όταν πείναγες, έφτανε να κοιτάξεις δεξιά, αριστερά

Είχε τραπέζια με βουνά

από κανελόνια με κιμά σαλτσαρωτά

και σουβλάκια τυλιχτά τριών λογιών

Ένα με πλημυρισμένο, τραγανιστό, πικάντικο γύρο

το άλλο με πανσέτα

και το τρίτο, δεν υπήρχε, ήταν απλώς το τρίτο

Λίγο πιο κάτω υπήρχαν ταψιά με μουσταλευριά

με μπόλικη κανέλα κι ένα δάχτυλο καρύδια από πάνω

Η ηλικία ήταν αυτή ή απλά δεν ήταν

Εκεί δεν υπήρχαν νυστέρια έτοιμα να επιτεθούν στις ρυτίδες

Εκεί δεν υπήρχε καμία απειλή

Όλα ήταν αλήθεια και όλα ήταν ψέμα

Σαν κοίταζες μέσα στα μεγάλα κομμάτια από κεχριμπάρι

Αναγνώριζες αγαπητά πρόσωπα που ήταν έτοιμα να συζητήσουν μαζί σου

Το άλσος

Το νερό

Το νερό

Και η μουσική

που εκεί τη μετέφερε ο ένας στον άλλον

με ένα άγγιγμα κι ένα βλέμμα

Αυτό ήταν και το μόνο που έφερα πίσω μαζί μου

Τη μουσική

Για να με πιστέψετε

Αλλά για να δείτε κι εσείς τη μαγεία και την πληρότητα που ζούσαν εκεί

Και φυσικά για να με πιστέψετε

Θάνος Κόης

[Oneman1987]

Καλημέρα σε όλους!

Ένα ποίημα για τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης και την έλευση της άνοιξης

Ο μελισσοκόμος

Μέλισσα άοκνη η ποίηση
χορεύει στην κερήθρα της ψυχής
και μέλι χρυσό γεμίζει
του ανθρώπου το Είναι.

Κι ούτε σταγόνα δεν ξεκλέβει
ο Μέγας Μελισσουργός,

μοναχά την καμαρώνει,

που τόση γλύκα
με κόπο μοίρασε,

στις καρδιές που τη θελήσαν!


Παντελής Τσιμπισκάκης, Ατρέπτως, εκδόσεις Ζήτη, 2018

Ρε κοίτα που πάλι μαρεσει αυτό που γράφεις χωρίς να ξέρω γιατί! Δεν κάνεις και ένα εξπλειν να δω αν τα πιάνω κιεγω

[Tsber]

Ρε κοίτα που πάλι μαρεσει αυτό που γράφεις χωρίς να ξέρω γιατί! Δεν κάνεις και ένα εξπλειν να δω αν τα πιάνω κιεγω

Δε χρειάζεσαι εξπλειν μαι φρεντ, το ξέρεις ήδη, η μέλισσα είναι η ποίηση, ο μελισσοκόμος ο ποιητής και ο Μέγας Μελισσουργός ο Ποιητής των πάντων.

Αλλά μάλλον θα το έχεις καταλάβει ήδη

[Tsber]

Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα σε όλους!

Παντελής