Έρχεται... - Ετήσια 2024, τα μεθεόρτια

[CorpseAlive]

Αφού ξεκινήσαμε η παρέα από τον Σταθμό 14 πηγαίνουμε ΤΡΕΝΟ στο Χάνι της Γραβιάς.
Δεν χαθήκαμε πουθενά, δεν πατήσαμε χώμα , μια ωραία ήσυχη διαδρομή χωρίς περιττά δράματα , όπως π.χ. κάποιων άλλων...
Βρήκαμε το 1ο Group που είχε καβατζώσει το μισό και βάλε καφέ απέναντι από την εκκλησία και κάτσαμε για τα δέοντα καφεδάκια .
Τότε περίπου 2,5 ώρες μετά , έφτασε το 3ο Group των γρήγορων , όλοι ιδρωμένοι , σκονισμένοι σαν να πέρασαν από το Χάρκοβο ένα πράγμα .
Εμείς οριακά ήμασταν στα τηλέφωνα με το 100 και το 166 γιατί εντάξει να αργήσεις μισή ώρα , να αργήσεις 1 ώρα αλλά 2,5 ώρες ανησυχήσαμε.
Μετά όμως θυμηθήκαμε ότι Leader ήταν ο Χάρης και γι'αυτό δεν κάναμε κάτι αλλά καρτερικά περιμέναμε την άφιξη τους.
Τα είπαμε με τα παιδιά από το 3ο Group , ένα 5 λέπτο και φύγαμε γιατί θα αργούσαμε στην ταβέρνα που μας περίμεναν κάτι όμορφα κορίτσια.

Το 2ο μέρος της διαδρομής είχε σαφέστατα μεγαλύτερο ενδιαφέρον, ωραίες εικόνες πεδιάδας οι οποίες άλλαζαν σιγά σιγά ανεβαίνοντας υψόμετρο.
Κάπου εκεί άναψε το κινητό-GPS του Yes U και αναγκάστηκα να γίνω Leader.

Τα αποτελέσματα ήταν εμφανή, περάσαμε από κάτι παρακμιακούς κ@λόδρομους ΑΛΛΑ , για άλλη μια φόρα βρεθήκαμε στον προορισμό μας , κύριοι και με 0 χλμ σε χώμα.

Λίγο πριν την πλαζ λαμπερού κάποιοι το πήγαμε ένα κλικ πιο σβέλτα και έτσι η βόλτα αυτή έσβησε με τον πιο ωραίο τρόπο.

Φθάνοντας στην Ταβέρνα μας περίμενε ο Παντελής όπου και απαθανάτησε ωραίες στιγμές όπως π.χ. να προσπαθούμε να παρκάρουμε δίπλα σε κάτι κάδους , εγώ οριακά να ξεχνώ να οδηγώ μηχανή και να προσπαθώ να κάνω μάταια αναστροφή επιτόπια για να την παρκάρω καλύτερα .

Μπαίνουμε στην Ταβέρνα και βλέπουμε τον Βαγγέλη (Bullmont_) μετά φαγητού άνετος και αραχτός να μας περιμένει!

Και τότε ξεκίνησαν τα όργανα.

Γιατί όταν κανονίζει το Moto.gr βόλτα δεν χαρίζεται .
Και φαγητό και θέαμα.
Μετά άρχισε να συννεφιάζει απότομα και κάποια μαύρα σύννεφα έκαναν την εμφάνιση τους.


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Y.Γ.
Μια τυχαία φωτό που πρόλαβε να βγάλει η γυναίκα μου από το Group μας , καθώς έφτασε στο Χάνι της Γραβιάς.

[granazi]

Εγώ είμαι με τον Χάρη

[bulmont]

Κανείς δεν είναι τέλειος.

[harris_x]

Εγώ είμαι με τον Χάρη

Δε το περίμενα αυτό από 'σένα

[Dimmanoukas]

Το ξέρετε ότι η ετήσια είναι απλά ο προορισμός.
Το ταξίδι (και το αλατοπιπερο) είναι τα σχόλια after.

[Volpad]

Αφού ξεκινήσαμε η παρέα από τον Σταθμό 14 πηγαίνουμε ΤΡΕΝΟ στο Χάνι της Γραβιάς.
Δεν χαθήκαμε πουθενά, δεν πατήσαμε χώμα , μια ωραία ήσυχη διαδρομή χωρίς περιττά δράματα , όπως π.χ. κάποιων άλλων...
Βρήκαμε το 1ο Group που είχε καβατζώσει το μισό και βάλε καφέ απέναντι από την εκκλησία και κάτσαμε για τα δέοντα καφεδάκια .
Τότε περίπου 2,5 ώρες μετά , έφτασε το 3ο Group των γρήγορων , όλοι ιδρωμένοι , σκονισμένοι σαν να πέρασαν από το Χάρκοβο ένα πράγμα .
Εμείς οριακά ήμασταν στα τηλέφωνα με το 100 και το 166 γιατί εντάξει να αργήσεις μισή ώρα , να αργήσεις 1 ώρα αλλά 2,5 ώρες ανησυχήσαμε.
Μετά όμως θυμηθήκαμε ότι Leader ήταν ο Χάρης και γι'αυτό δεν κάναμε κάτι αλλά καρτερικά περιμέναμε την άφιξη τους.
Τα είπαμε με τα παιδιά από το 3ο Group , ένα 5 λέπτο και φύγαμε γιατί θα αργούσαμε στην ταβέρνα που μας περίμεναν κάτι όμορφα κορίτσια.

Το 2ο μέρος της διαδρομής είχε σαφέστατα μεγαλύτερο ενδιαφέρον, ωραίες εικόνες πεδιάδας οι οποίες άλλαζαν σιγά σιγά ανεβαίνοντας υψόμετρο.
Κάπου εκεί άναψε το κινητό-GPS του Yes U και αναγκάστηκα να γίνω Leader.

Τα αποτελέσματα ήταν εμφανή, περάσαμε από κάτι παρακμιακούς κ@λόδρομους ΑΛΛΑ , για άλλη μια φόρα βρεθήκαμε στον προορισμό μας , κύριοι και με 0 χλμ σε χώμα.

Λίγο πριν την πλαζ λαμπερού κάποιοι το πήγαμε ένα κλικ πιο σβέλτα και έτσι η βόλτα αυτή έσβησε με τον πιο ωραίο τρόπο.

Φθάνοντας στην Ταβέρνα μας περίμενε ο Παντελής όπου και απαθανάτησε ωραίες στιγμές όπως π.χ. να προσπαθούμε να παρκάρουμε δίπλα σε κάτι κάδους , εγώ οριακά να ξεχνώ να οδηγώ μηχανή και να προσπαθώ να κάνω μάταια αναστροφή επιτόπια για να την παρκάρω καλύτερα .

Μπαίνουμε στην Ταβέρνα και βλέπουμε τον Βαγγέλη (Bullmont_) μετά φαγητού άνετος και αραχτός να μας περιμένει!

Και τότε ξεκίνησαν τα όργανα.

Γιατί όταν κανονίζει το Moto.gr βόλτα δεν χαρίζεται .
Και φαγητό και θέαμα.
Μετά άρχισε να συννεφιάζει απότομα και κάποια μαύρα σύννεφα έκαναν την εμφάνιση τους.


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Y.Γ.
Μια τυχαία φωτό που πρόλαβε να βγάλει η γυναίκα μου από το Group μας , καθώς έφτασε στο Χάνι της Γραβιάς.

Εγώ ήμουνα leader μέχρι τη Γραβιά ρε.... (σχεδόν τουλάχιστον)...

Αλλα point taken... έτσι και αλλιώς, ο Χάρης σε κάποια φάση έμεινε τόσο πίσω, που αναγκάστηκε να με πάρει τηλέφωνο για να βρει που έχουμε φτάσει.

Το κορυφαίο σε αυτό το σημείο είναι ότι είχαμε πάει λάθος, αλλά και ο Χάρης που είχε μείνει πίσω είχε πάει το ίδιο λάθος, οπότε βρεθήκαμε...

[Bowleno]

Με αυτά και αυτά, ευτυχώς δηλαδή που δεν ήρθε ο vaska, θα σας έβρισκαν σε κανένα Βελιγράδι....

[bulmont]

Με αυτά και αυτά, ευτυχώς δηλαδή που δεν ήρθε ο vaska, θα σας έβρισκαν σε κανένα Βελιγράδι....

https://www.youtube.com/watch?v=86E7JlUKg5Q

[harris_x]

Και κάπως έτσι, καταλαβαίνετε όλοι το κλίμα, εχθρικό θα το χαρακτήριζα, που επικρατούσε οταν ταλαιπωρημενοι απο τα παιγνιδια των GPS, καταφεραμε να φτασουμε στη Γραβιά.

Ειλικρινά δεν περίμενα τέτοια hostile, όπως λένε και στα μέρη μου, συμπεριφορά... και μάλιστα να έχει ξεκινήσει από άνθρωπο της ομάδας συντονισμού και να επικροτειται απο τον Γιώργο aka giorgosb

Φίδια αγαπητοί μου, φίδια στον κόρφο μου...

[Ilias_83]

Ζήλεψα που δεν ήρθα, ζηλεύω ακόμα περισσότερο τώρα που διαβάζω τις ιστορίες και βλέπω τις φωτογραφίες...
Όλα μου τα καλοκαίρια σαν παιδί τα περνούσα στη λίμνη Πλαστήρα και συγκεκριμένα η βασική μας έξοδος ήταν στην πλαζ του λαμπερού με την ίδια καλοσυνάτη χαμογελαστή φάτσα να είναι σταθερά όλα αυτά τα χρόνια εκεί.

Μπράβο σας και στην επόμενη...

@harris_x μην μασάς με τα GPS, η μόνη μου διαφωνία με την μοτοσικλετιστική μου παρέα είναι τα κινητά καρφωμένα στο τιμόνι και το GPS. Στην επόμενη μόνο με χάρτη και τις ταμπέλες και όπου σας βγάλει...

[granazi]

Και κάπως έτσι, καταλαβαίνετε όλοι το κλίμα, εχθρικό θα το χαρακτήριζα, που επικρατούσε οταν ταλαιπωρημενοι απο τα παιγνιδια των GPS, καταφεραμε να φτασουμε στη Γραβιά.

Ειλικρινά δεν περίμενα τέτοια hostile, όπως λένε και στα μέρη μου, συμπεριφορά... και μάλιστα να έχει ξεκινήσει από άνθρωπο της ομάδας συντονισμού και να επικροτειται απο τον Γιώργο aka giorgosb

Φίδια αγαπητοί μου, φίδια στον κόρφο μου...

Ωωωωω τι σας είπε

[harris_x]

@harris_x μην μασάς με τα GPS, η μόνη μου διαφωνία με την μοτοσικλετιστική μου παρέα είναι τα κινητά καρφωμένα στο τιμόνι και το GPS. Στην επόμενη μόνο με χάρτη και τις ταμπέλες και όπου σας βγάλει...

Ούτε σε εμένα αρέσει αλλά τελικά σε χαλαρή βολτα ή ταξίδι με άγνωστη διαδρομή, βολεύει.

[CorpseAlive]

Τα σύννεφα άρχιζαν να συσσωρεύονται και σιγά σιγά η κουβέντα της παρέας άλλαξε θέμα .
Κάπου εκεί είχαμε 2 επιλογές για να φτάσουμε στο Νεοχώρι που είχαμε κλείσει την διαμονή μας, από τον πάνω δρόμο και από τον κάτω που είχε και το φράγμα . Ο Βαγγέλης μου λέει , πηγαίνετε από κάτω να δείτε και το φράγμα μωρέ ίδια χλμ είναι και έτσι και εγώ αυτή την πολύτιμη, όπως φάνηκε, συμβουλή θεώρησα χρέος μου να την μεταλαμπαδεύσω στην υπόλοιπη ομάδα και ξεκινήσαμε για τον δρόμο από την μεριά του φράγματος.

Όπως φεύγαμε θυμάμαι ήταν ο Τάσος (Airmav) να μας λέει ότι δεν θα μας πιάσει βροχή να μην αγχωνόμαστε.
Όμως ο Airmav φόρεσε τα αδιάβροχα του , γιατί ο Airmav ήξερε κάτι που οι υπόλοιποι το μάθαμε στην πορεία.
Δεν έχει κάνει ΕΝΑ ταξίδι χωρίς να γίνει ο κατακλυσμός του Νώε.

Ο Χάρης και εγώ είπαμε , θα το προλάβουμε μωρέ , άντε να φάμε καμία ψιχάλα.

Η διαδρομή μας ξεκίνησε ιδανικά, δροσιά , συννεφιά να κόβει την αντηλιά και ένα υπέροχο πράσινο τοπίο να μας συνοδεύει σε κάθε μας στροφή .

Μέχρι που έσκασε η πρώτη σταγόνα στο κράνος μου στα πρώτα 10 χλμ που είχαμε ξεκινήσει.

Το μέγεθος της σταγόνας και η δύναμη που έσκασε στην ζελατίνα του κράνους μου με είχε ήδη προδιαθέσει για το τι έπεται.

Από την 1η ψιχάλα μέχρι την 1000στη πρέπει να πέρασαν 2 λεπτά.

Ξαφνικά ΑΝΟΙΞΑΝ ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ.
Μιλάμε για Κ@ΛΟΒΡΟΧΟ . Δεν ήξερα αν έπρεπε να καλέσω την πυροσβεστική ή το λιμενικό να μας βοηθήσει (ά ρε τσάκωνα, άκουγα την φωνή σου να λέει αυτό το αστείο σε όλη την διαδρομή)
Η γυναίκα μου να έχει κολλήσει πάνω μου , εγώ να έχω μισάνοιχτη την ζελατίνα του κράνους, τα χέρια να έχουν γίνει μπετόν αρμέ από την βροχή και να μην μπορώ να στρίψω σαν άνθρωπος , ο Χάρης να ακολουθά εμένα γιατί είχα το GPS και να μην μπορεί να πατήσει μια γκαζιά να διακτινιστεί στο Νεοχώρι και παράλληλα να αισθάνομαι και σούπερ κουλομαρίας που δεν μπορώ να πάω πιο γρήγορα.
Με τούτα και με εκείνα σταματάμε στο φανάρι του Φράγματος. Ο Χάρης ούτε να με κοιτάξει δεν ήθελε , με είχε ΣΙΧΑΘΕΙ ΤΟ ΕΙΝΑΙ του κύριοι. Δεν μου απεύθυνε καν τον λόγο ,μιλάγαμε μέσω της γυναίκας μου.

Σε μία στιγμή παραφροσύνης και ενώ ήμουν το γνωμικό ''ο βρεγμένος την βροχή δεν την φοβάται'' καίω το φανάρι του φράγματος και ακολουθά ο Χάρης από πίσω.
Οι οδηγίες του GPS ήταν σαφέστατες , έστριψα εκεί που έπρεπε να στρίψω και φτάνουμε στο Νεοχώρι που ήταν ο αρχικός μας σκοπός.
Μάλιστα βρήκα την ευκαίρια να κάνω και ένα μικρό τουρ στον Χάρη , στο χωριό να γνωρίσει καλύτερα τον τόπο που έμελλε να τον φιλοξενήσει το βράδυ.
Αφού κάναμε μια υπέροχη δροσερή (κυρίως υγρή) βόλτα , στην πλατεία του χωριού, χαιρετήσαμε το μπάρ Άρτεμις και είδαμε από κοντά μία μία τις υπέροχες αυλές της κυράς Μαρίας-Γεωργίας-Ρηνιώς και Ελπίδας , κατάλαβα ότι έπρεπε να πάρουμε τον σύντομο δρόμο της επιστροφής προς το κατάλυμα μας .
Είπα στην Εμμανουέλα, εντάξει φτάνει η διασκέδαση τώρα, βάλε στον χάρτη να πάμε στο πανδοχείο.

Ο Χάρης δεν εκτίμησε την καλή μου διάθεση για να τον γυρίσω στα γραφικά στενά του Νεοχωρίου και γράφει ότι γράφει παραπάνω.
Αλλά τον συγχωρώ γιατί είμαι μεγάλη ψυχή.


Παρκάρουμε τις μηχανές και με μουγκρίσματα αποχαιρετιόμαστε με τον Χάρη για να τραβήξει ο καθένας στο δωμάτιο του.

2 ώρες μετά χτυπάει το τηλ.

Μια γνώριμη φωνή αλλά σαφώς πιο γερασμένη , ταλαιπωρημένη , βρώμαγε θάνατο θα την πω εγώ, στο ακουστικό μου.


Εελαα ρεεε, ακόμα βρέχει έξω τι θα καααανοουυμεε?


Του λέω πάρε τον Βαγγέλη που έχει έρθει με το αμάξι να κάνει το σχολικό και πάμε για φαγητό γιατί τόση βροχή , έκαψα παραπάνω θερμίδες από τις αναμενόμενες και αισθανόμουν ένα επικίνδυνο κενό.

Έτσι και έγινε. Πήγαμε σε ένα εστιατόριο με τουλάχιστον 3 μισελέν (λάστιχα απέξω όχι αστέρια) όπου βρεθήκαμε με τον Βαγγέλη, την Αλεξία τον Τάσο και σύσσωμο το κλιμάκιο Θεσ/νικης.

HINT : Ο Τάσος και το κλιμάκιο θεσ/κης έπεισαν την γυναίκα του ταβερνιάρη να τους πηγαινοφέρει με το αμάξι της , υποσχόμενοι μεγάλη κατανάλωση (υπόσχεση που την κρατήσαμε) .

Αφού τρώμε σαν πηγαίνουμε για πόλεμο την επόμενη μέρα, βγάζει ο Βαγγέλης ένα λίτρο Τεντούρα.
Ε εκεί πίνε πίνε πίνε, με πούλησε και με αγόρασε κανά 2 φορές ο Πατρινός. Χαίρομαι που έχω ακόμα την άδεια της μηχανής μου πάνω μου.
Αφού λύσαμε όλα τα προβλήματα του κόσμου, βρήκαμε λύσεις σε οικονομικά, νομικά, πολιτικά, αθλητικά και λύσαμε και το πρόβλημα των 3 σωμάτων , το σχολικό Βαγγέλης μας επέστρεψε σπίτι μας ως άλλος καληνυχτάκιας !


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

[harris_x]

Μάλιστα βρήκα την ευκαίρια να κάνω και ένα μικρό τουρ στον Χάρη , στο χωριό να γνωρίσει καλύτερα τον τόπο που έμελλε να τον φιλοξενήσει το βράδυ.
Αφού κάναμε μια υπέροχη δροσερή (κυρίως υγρή) βόλτα , στην πλατεία του χωριού, χαιρετήσαμε το μπάρ Άρτεμις και είδαμε από κοντά μία μία τις υπέροχες αυλές της κυράς Μαρίας-Γεωργίας-Ρηνιώς και Ελπίδας , κατάλαβα ότι έπρεπε να πάρουμε τον σύντομο δρόμο της επιστροφής προς το κατάλυμα μας .
Είπα στην Εμμανουέλα, εντάξει φτάνει η διασκέδαση τώρα, βάλε στον χάρτη να πάμε στο πανδοχείο.

Ο Χάρης δεν εκτίμησε την καλή μου διάθεση για να τον γυρίσω στα γραφικά στενά του Νεοχωρίου και γράφει ότι γράφει παραπάνω.
Αλλά τον συγχωρώ γιατί είμαι μεγάλη ψυχή.

Έτσι και έγινε. Πήγαμε σε ένα εστιατόριο με τουλάχιστον 3 μισελέν (λάστιχα απέξω όχι αστέρια) όπου βρεθήκαμε με τον Βαγγέλη, την Αλεξία τον Τάσο και σύσσωμο το κλιμάκιο Θεσ/νικης.

HINT : Ο Τάσος και το κλιμάκιο θεσ/κης έπεισαν την γυναίκα του ταβερνιάρη να τους πηγαινοφέρει με το αμάξι της , υποσχόμενοι μεγάλη κατανάλωση (υπόσχεση που την κρατήσαμε) .

[harris_x]

Αλλα point taken... έτσι και αλλιώς, ο Χάρης σε κάποια φάση έμεινε τόσο πίσω, που αναγκάστηκε να με πάρει τηλέφωνο για να βρει που έχουμε φτάσει.

Πες ρε αλήτη και γιατί έμεινα πίσω;

Το κορυφαίο σε αυτό το σημείο είναι ότι είχαμε πάει λάθος, αλλά και ο Χάρης που είχε μείνει πίσω είχε πάει το ίδιο λάθος, οπότε βρεθήκαμε...