Σας βλέπω να έχετε κάνει τους δρόμους πίστα για συγκρουόμενα χρονιάρες μέρες...
Σας βλέπω να έχετε κάνει τους δρόμους πίστα για συγκρουόμενα χρονιάρες μέρες
Σε είδα να σταματάς στη άκρη και να μου δίνεις το MT πίσω αφού είχες κάνεις μόνο 5-10km
-Τι έπαθες ρε;
-Πάρε το PlayStation από εδώ
-Δε σου άρεσε;
-Είναι σαν παιχνίδι και σε μπρζώνει, δε χρειάζομαι άλλες λάμες
arvala παν στην εκκλησιά arvala προσκυνάνε.......
Σε είδα στην Παλληνη πάνω στον Λ. Μαραθωνος θανάσιμα χτυπημένη από φορτηγό…..
Στην ζωή μου 2 φορές έχω δει τοσο άσχημο τραυματισμό. Κουραγιο στους δικούς της
Καλό να είσαι μέτριος αρκεί να είσαι Καφές
Σας είδα 2 μηχανές της Δίας να διασχίζετε κάθετα εν ψυχρώ με κόκκινο τη Δουκίσης Πλακεντίας στο Χαλάνδρι για να μην περιμένετε στην κίνηση. Εννοείται ούτε σειρήνες, ούτε φάροι, τίποτα, απλώς γιατί να περιμένετε; Σας είδα ξαφνικά μπροστά μου καθώς πέρναγα απέναντι (με πράσινο εγώ το κορόιδο) και κόντεψα να πέσω στο αμάξι αριστερά μου για να χωρέσετε να περάσετε. Εύχομαι στη επόμενη να διασταυρωθείτε με νταλίκα, να δούμε πώς θα τη γλυτώσετε ξεφτίλες.
Δεν έχουν δικαίωμα να παραβιάσουν σηματοδότες ακόμα και αν γίνεται οτιδήποτε απέναντι τους.
Σειρήνες, φάροι κ.λπ. δεν δίνουν δικαιώματα, είναι για την προστασία τους.
Παραμονές των Χριστουγέννων από τις 20.00 το απόγευμα μέχρι ανήμερα των Χριστουγέννων (σήμερα) στις 7:00 το πρωί είδα εμπρός στα μάτια μου την απελπισία, την αγωνία, την απόγνωση, τον θυμό, την λύπη, την κατάρρευση...
Είδα εσένα τυφλέ και μοναχικέ παππού με τα πρησμένα πόδια και την χαρισματική γλυκιά φωνή γεμάτη ευγένεια και την ατέρμονη υπομονή σου, που σε άφηνε "πίσω" στις προτεραιότητες του προσωπικού.
Είδα εσένα κόρη δίπλα στη μάνα, να την χαϊδεύεις, να την ανακουφίζεις με λόγια που ήταν σαν χάδια.
Είδα εσένα γιε, που μάλωνες τον πατέρα επειδή έβγαζε τα πόδια από το φορείο, παραδομένος στα νεύρα από την κούραση.
Είδα τους συγγενείς του 23χρονου που έχασε τη ζωή του στη λεωφ. Συγγρού, να καταρρέουν στην ανακοίνωση του θανάτου του, απόκοσμες φωνές και ουρλιαχτά... θεέ μου.
Είδα με αισθήματα θυμού τους αναίσθητους από μεθύσι όλων των ηλικιών, όπου οι περισσότεροι συνοδοί -κυρίως των ενηλίκων- τους ήταν ακόμη σε διάθεση ρεβεγιόν ανάμεσα σε πονεμένους ανθρώπους. Πόσο πολύτιμο χρόνο στερούν από ιατρούς και ασθενείς για να τους συνεφέρουν από την αλόγιστη κρεπάλη τους.
Είδα ανθρώπους απλούς να γιγαντώνονται στα μάτια μου μέσα από την μεγαλειώδη ευγένεια και φιλανθρωπία τους. Είδα βέβαια και κάποιους πολύ "μικρούς".
Είδα πολλούς νέους ιατρούς και τις νοσηλεύτριες να δίνουν αγώνα να βάλλουν σε τάξη τις πραγματικές προτεραιότητες και όχι τις θεωρητικές των συνοδών των ασθενών.
Είδα τέλος να φεύγουμε, μετά από 11 ώρες -άσκησης υπομονής- με διάγνωση στη μάνα "λοίμωξη του αναπνευστικού", σχετικά ανακουφισμένος σε σύγκριση με τα χειρότερα που φοβήθηκα.
Είδα εμένανε να ισορροπώ εκτιμώντας και επαναπροσδιορίζοντας την αξία της προφύλαξης της υγείας μας που είναι αξία στη ζωή.
Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών Λαϊκό
Τελευταία τροποποίηση από STF; 25/12/2024 στις 18:04.
Σε αυτό θα διαφωνήσω.. και θα ευχηθώ "μακάρι τα επείγοντα να είναι γεμάτα ΜΟΝΟ από τέτοια περιστατικά"Δημοσιεύθηκε αρχικά από STF
Και για να μην παρεξηγηθώ: Ναι, χρειάζεται το μέτρο, και δεν πρέπει κανείς να ξεφεύγει τόσο ώστε να φτάνει στα επείγοντα λόγω κατανάλωσης αλκοόλ.
ΑΛΛΑ: Αλλοίμονο αν θυμώνουμε με τους συνανθρώπους μας (και ειδικά τους νέους σε ηλικία) επειδή γλεντάνε και χαίρονται την ζωή τους. Αν μετά την κραιπάλη δεν πιάσουν οποιουδήποτε είδος τιμόνι και απλά γυρίσουν σπίτι τους (ή τους μαζέψουν οι φίλοι τους στα επείγοντα) τότε δεν έκαναν εξ ορισμού κάτι κακό.
Και είμαι σίγουρος οτι αν βρεθείς στα επείγοντα μία φορά λόγω μεγάλης κατανάλωσης αλκοόλ, την επόμενη φορά που θα βγεις για κραιπάλες, θα έχεις μάθει το μάθημα σου.
Και κάτι τελευταίο: Αν έχετε παιδιά, μάθετε τους ΠΩΣ να πίνουν ΥΠΕΥΘΥΝΑ και ΠΩΣ να ΣΤΑΜΑΤΟΥΝ! Δεν κάνω πλάκα.. Αν το "παιδί" ηλικίας 17 χρονών δεν έχει πιεί ποτέ στη ζωή του πάνω από μισό ποτήρι κρασί ή μια μπύρα και στα 18 του π.χ. περάσει φοιτητής σε μια άλλη πόλη και βγει βόλτα για φαγητό με φίλους.. οι πιθανότητες να καταλήξει στα επείγοντα λόγω αλκοόλ αυξάνονται αστρονομικά. Και δεν θα φταίει το παιδί. Θα φταίει ο γονιός του.
Χρονιάρες μέρες είναι. Ο κόσμος γλεντάει και οφείλει να γλεντάει, και καλά κάνει! Τιμόνι να μην πιάνει μόνο στα χέρια του, έστω και με μισό ποτηράκι κρασί..
Έχεις δίκιο για την εκπαίδευση από το σπίτι αλλά μην φτάνουμε στο σημείο να λέμε πως το να θες νοσοκομείο από το πιώμα σημαίνει πως γλεντάς και χαίρεσαι την ζωή σου..
Είναι τραγικό, κάνεις ζημιά σε πλήθος οργάνων και απειλείσαι άμεσα να πάθεις ατύχημα χωρίς να οδηγείς.
Γιώργο φαντάζομαι δεν με παρεξηγείς, είμαστε κοινότητα μοτοσυκλετιστών και όσο μας καταλαβαίνω δεν μας λες και παρθεναγωγείο.
Υπάρχουν φίλοι που κάποια στιγμή στην ζωή τους λιποθύμισαν ή χρειάστηκαν νοσοκομείο από το αλκοόλ;
Νομίζω δεν θα βρούμε. Αν υπάρχουν να μας πουν πόσο τους άρεσε και αν νοσταλγούν αυτήν την κατάσταση, σοβαρά το λέω.
Είχαμε εφηβεία σαν τον Morrison (15-32), έχουμε εκτεθεί σε πάνω από μία χώρα και δεν είπε ποτε κανείς: δεν ήξερα τι έκανα, δεν θυμάμαι..
Για να μην κουράζω και εγώ σαν τον Στέφανο το σκέφτομαι. Μπάχαλα μέχρι να παγώσει η κόλαση και ιστορίες πιωμάτων να γράψεις βιβλίο.
Μέρες που όλος ο κόσμος είναι έξω, οι ενήλικοι έχουμε περισσότερη ευθύνη, δεν χρειάζεται να πέσουμε κάτω. Σταματάμε εκεί που μας αρέσει πόσο ρδελο είμαστε.
Το μεθύσι δεν είναι ακραία διασκέδαση αλλά ακραίος εξευτελισμός
Κι αν μιλάμε για νοσοκομεία είναι η ντροπή των επειγόντων
Προχθές κουβάλησα φίλο σπίτι του μέρα μεσημέρι και όταν συνηλθε ντρέπομουν να του πω πως ηταν
Νομίζω ήμουν ξεκάθαρος.
Από εκεί και πέρα έχω κουβαλήσει και φίλους και αγνώστους στα επείγοντα λόγω υψηλής κατανάλωσης αλκοόλ. Κανένας μετά δεν ήταν περήφανος για τι του συνέβει, και κανένας δεν το επανέλαβε.
Όμως η ενασχόληση μου 29 χρόνια με τη νύχτα σαν DJ με έχει διδάξει οτι είναι ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΟ να την πατήσεις, αν δεν "ξέρεις". Κανένα "παιδάκι/έφηβος/νέος" 18/20 χρονών δεν βγαίνει με σκοπό να πιεί τόσο που θα φτάσει στα επείγοντα. Βγαίνει για να πιεί, ναι, και να διασκεδάσει. Θεωρεί οτι έχει τον έλεγχο: "Αν νιώσω άβολα θα σταματήσω" λέει
Και πολλές φορές το κάνει. Μόνο που όταν νιώθει άβολα και σταματάει, είναι ήδη αργά. Όταν νιώθει άβολα "μιλάνε" τα πρώτα 4 π.χ. ποτά από τα 8 που έχει πιεί, χωρίς τα σφηνάκια που κατανάλωσε πριν από 5 λεπτά.. Και από εκεί και μετά η εξέλιξη είναι προδιαγεγραμμένη.
Μπορούμε να το παίζουμε Παναγίτσες και αναμάρτητοι, αλλά έτσι δεν θα σώσουμε τα παιδιά μας.
Ούτε η απαγόρευση θα τα σώσει. Ούτε ο αφορισμός. Να σκύψουμε από πάνω τους πρέπει, και να τα καταλάβουμε, και να τα βοηθήσουμε.
Αλλά εμείς είμαστε απασχολημένοι με το να τα καταδικάζουμε επειδή δεν ήξεραν οτι αν πιούν 6 ποτά μέσα σε μία ώρα με άδειο στομάχι είναι πολύ πιθανό να φτάσουν στα επείγοντα..
Βοηθήστε τα παιδιά σας να μάθουν να διασκεδάζουν "σωστά". Με μέτρο. Με το δικό τους μέτρο, όχι το δικό σας.
Διαφορετικά να εύχεστε να βρίσκονται άνθρωποι που θα τα πάνε στα επείγοντα και δεν θα τα αφήσουν να ξερνοβολάνε σαν γατιά στην άκρη ενός πεζοδρομίου (το έχω ζήσει παραπάνω από "μερικές" φορές αυτό). Και όταν θα τα πάνε στα επείγοντα να εύχεστε οτι δεν θα τα κοιτάζει κάποιος σαν κι εμάς τις Παναγίτσες και τους αδίκαστους κριτές με μισό μάτι επειδή έκαναν το θανάσιμο αμάρτημα να θέλουν να διασκεδάσουν χωρίς να ξέρουν πως..
Σας ευχαριστώ όλους για τις συγκινητικές ευχές που μου στείλατε στα vroom αλλά και μόνο για τα απλά vroom. Υπήρχε κι ένα που με συγκίνησε ιδιαίτερα αλλά σε καμία περίπτωση δεν το αξίζω.
Από εκεί και πέρα, το σχόλιο μου δεν ήταν για να κουνήσω δάχτυλο σε κανέναν, ούτε σε αυτόν που ήπιε ούτε σε αυτόν που μάλωνε τον πονεμένο του πατέρα. Το σχόλιο μου ήταν πόνημα μιας ανάγκης να εξωτερικεύσω τα αισθήματα που ένιωσα και μέσα από αυτά το μάθημα που πήρα. Ένιωσα και θυμό και το έγραψα και αυτό. Αν έχω δίκιο ή άδικο δεν το ξέρω, μπορεί να έχω και άδικο... Όμως αυτό ένιωσα αυτό έγραψα, χωρίς περιστροφές, Προκύπτει από τη συνολική εικόνα μιας γεμάτης βάρδιας σε νυχτερινό εφημερεύον νοσοκομείο. Περισσότερες από 11 ώρες που μεταφράζονται σε 40.000 δευτερόλεπτα μέσα στα οποία το μάτι άθελα του ταξίδευε και κατέγραφε. Στιγμές υπομονής και έμμεσης παρατήρησης δεκάδων -αν όχι εκατοντάδων- ιστοριών δυστυχίας και πόνου. Θα μπορούσα να γράψω και άλλα πολλά, που είδαν τα μάτια μου γιατί ήταν πράγματι πολλά, μακάρι - μακάρι - μακάρι... να μην ήταν. Παρόλα αυτά δεν θέλω να την ξεχάσω αυτήν την βραδιά.
Πόση αξία έχει μέσα σε αυτό το πολεμικό περιβάλλον να "φιλτράρω" τους από αλκοόλ αναίσθητους; Η παρουσία τους ήταν μια αντίφαση, ένα παράδοξο, μια εντελώς "ξένη" παρένθεση εκείνες τις στιγμές. Και γινόταν ακόμη πιο παράδοξο από τη συμπεριφορά των συνοδών -κυρίως των ενηλίκων- οι οποίοι ήταν γύρω από το φορείο με τα γιορτινά τους ρούχα και νόμιζες πως συνεχίζουν τη βραδιά τους μπροστά σε ψηλό πάγκο από μπαράκι και όχι μπροστά σε φορείο με φίλο τους στα έκτακτα. Αστειάκια, ψιλοκουβεντούλα, πειράγματα... Ακριβώς δίπλα τους ο τυφλός παππούς με τα πρησμένα -προφανώς από διαβήτη- πόδια. Ευτυχώς τα νεαρά παιδιά (συνοδοί) ήταν πολύ πιο συνεσταλμένα, σε αντίθεση με την πρωταγωνίστρια φίλη τους. Ξέρω 'γω... θύμωσα ρε γαμώτο.
πόσο πιο ανθρώπινα να το γράψεις...
ωστόσο , μια αντίφαση δεν είναι η ζωή ολόκληρη?
NdGT: "A great challenge of life: Knowing enough to think you're doing it right, but not enough to know you're doing it wrong"Το'χω πάθει και στις Σέρρες
riding coach του πληκτρολογίου
Στέφανε.....σε πάω ρε φίλε.....πολύ!
εγώ άθεος; ισα-ισα, εχω τρεις: το μυαλό μου, τα χέρια μου και τα πόδια μου
Σε είδα ρε γιαγιά να μας χαιρετάς για τον άλλο (; ) κόσμο , κυρία στο σπίτι σου με τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου γύρω σου , όπως σου άξιζε .
Καλές γιορτές κυρίες και κύριοι , δείξτε υπομονή και ανοχή στους ανθρώπους γύρω σας .
Επιστρέφουμε μοτοσυκλέτιστικα εντός της επόμενης εβδομάδας .
The Dirty Harry
Καλό Παράδεισο να έχει η γιαγιά Χάρη...
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση