Το ρίσκο στην Ζωή, ακόμα και μικρό, υπάρχει πάντα. Το δέχεσαι και προχωράς, δεν το δέχεσαι δεν προχωράς.
Το μοτό να το δει έμπιστος μηχανικός, και να σου δώσει λεπτομερή αναφορά τι βρήκε, να δειτε και τα χαρτιά του, και τα ΚΤΕΟ του, τι ιστορία λένε, και να βγάλεις συμπέρασμα που να ελαχιστοποιεί το ρίσκο. Οπου ρίσκο, να μην βγει ετοιμοθάνατο το μοτό.
Γενικά πάντως το μοτέρ αυτό, δεν βγάζει βλάβες, και 100Κ χλμ, δεν είναι μεγάλο νούμερο που να σε απελπίζει.
Αν δεν υπάρχουν εκπλήξεις, σε ορίζοντα διετίας θα χρειαστείς ενδεχομένως λάστιχα και αλυσιδογράναζα (που ειναι και τα πιο ακριβά πράγματα για αλλαγή).
Πάντα το ρίσκο βέβαια θα υπάρχει, γιατι και ο μηχανικός ακόμα, κάνει μια εκτίμηση απέξω-απέξω, δεν κάθεται να κάνει βίδες το μοτέρ, και να μετρήσει ένα-ένα όλα τα εξαρτήματα αν είναι στις προδιαγραφές που πρέπει.
Από την άλλη, με 3Κ ευρώ, θα πάρεις ένα δικύλινδρο 500 με 40 κάτι άλογα τροχό, όχι ένα ανεμικό 300 με καμιά 25ρια άλογα τροχό. Που σημαίνει ότι το 500 θα σου βγάλει μεγαλύτερο εύρος χρήσεων από το 300, όταν οι απαιτήσεις σου σε ισχύ θα ανέβουν π.χ. να μπορεί να κρατάει 120 στην Εθνική χωρίς να ακούγεται σαν να έρχεται η ανατίναξη.