Μετά την ευθεία στο Δαφνί στο Χαιδάρι είχε μεγάλο μπλόκο με κάμερες κτλ. Κατεβαίναμε με ένα φίλο, ZX12 καινούργιο το πρώτο μοντέλο χωρίς κόφτη και γω με το ZZR 1100.
Δεν το περιμέναμε αλλά έτσι κι αλλιώς δεν τρέχαμε.
(Καμμιά 20ρια χρόνια πίσω.)
Λέει ο τροχαιος στον φίλο " το ξέρεις ότι πήγαινες με 160;"
Απάντηση του φίλου " να μη βάλω 2α δηλαδή???"
![]()
Δεν γέλασαν οι τροχαίοι και την φάγαμε για τα καλά.
Το ZZR ήταν ξεκάθαρα ένα πολύ άνετο σπορτ Τούρινγκ που στα κλειστά ήθελε τον τρόπο του αλλά σε πιο ανοιχτές διαδρομες ταξίδευε υπέροχα.
Το πρώτο ZX12 ήταν ένας κανίβαλος που δεν ήξερε αν ήταν σούπερ σπορ η σπορτ Τούρινγκ αλλά πέρα από αυτό ήταν πάρα πολύ γρήγορο και όμορφο. Και παραδόξως ήταν αρκετά άνετο για τον οδηγό.
Τοτε οι δρόμοι ήταν χειρότεροι αλλά πρώτον δεν υπήρχαν κάμερες και δεύτερον τα διόδια ήταν ελάχιστα, μόνο τα κρατικά υπήρχαν οπότε είχαν λόγω ύπαρξης αυτές οι μοτό. Είχαμε και λεφτά για λάστιχα.