Ζεστή κοιλάδα Πίνδου προς Βοβούσα. Τι να γράψω για αυτό το μέρος?
Αυτό που θα ήθελα είναι κάποια στιγμή να περπατήσω εκεί μέσα κάποια μονοπάτια. Με τις μοτοσυκλέτες πήραμε μόνο μια γεύση από αυτόν τον παράδεισο, αν και δεν είναι το ιδανικό μέσο γιατί όσο να 'ναι ακούγονται τα εργαλεία τα τσίλικα και τα τρομάζουμε τα ζωντανά.
Και μετά από μερικά χιλιόμετρα ασφάλτου κάνανε μια στάση στην παραμυθένια Βοβούσα.
Το χώμα βέβαια δεν σταμάτησε εκεί αλλά μετά από μία σ μικρή στάση ξεκινήσαμε για σα παν και συγκεκριμένα χωμάτινα ως τον Γυφτόκαμπο Σκαμνέλι. Η διαδρομή ως ένα σημείο ήταν απολαυστική με ωραίο χωματάκι αλλά όταν άρχισε ωχ κατηφορίζει από την πίσω μεριά του βουνού είχαν ρίξει χαλίκι που μας έκανε τη ζωή δύσκολη.
Τέλος, στην Βοβούσα είχα βγάλει τα αδιάβροχα. Μέγα λάθος γιατί 14 km πριν τον Γυφτοκαμπο που δεν τελείωναν με τίποτα, άρχισε η βροχή ξανά.
Προς τα μέρη της Κόνιτσας φαινόταν από μακριά μια αντάρα. Φωτό από τον χαλικόδρομο δεν νομίζω να έχουμε γιατί είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει, έβρεχε και τα μοτοσακά πήγαιναν όπου να ναι λόγω του χαλικιού οπότε ο νους μας ήταν να μην τσακιστούμε και να κρατήσουμε δυνάμεις ως την Κόνιτσα.
Η οποία Κόνιτσα ήταν μακριά τελικά γιατί μέχρι εκεί δεν υπήρχε ίχνος ευθείας και ο δρο.ος ήταν πολύ κλειστός.
Νύχτα, βροχή που έγινε ψιχάλα ευτυχώς, κλειστό στροφιλικι και όλα αυτά μετά από ώρες οδήγησης. Κι όμως μπήκε ο Τίμος μπροστά και άρχισε να ψάχνει τα ορια του 390 adv και εμείς προσπαθούσαμε να μην τον χάσουμε από τα μάτια μας.
Φτάσαμε στην όμορφη Κόνιτσα μετά από αρκετή ωρα οδήγησης, βρεγμένοι και εμφανώς ταλαιπωρημένοι αλλα τα κοψίδια και το αλκοόλ λίγο μετά μας έφεραν στα ίσα μας.
Κάναμε ένα ύπνο ονειρικό παρά τις μυρωδιές του χωμάτινου εξοπλισμού στα δωμάτια.
Βρέξε ρε π€&++η καιρέ, όσο θες τώρα .