Μεσα στην βιασυνη μου και την χαρα μου ξεκιναω πρωτος το περασμα, χωρις να κανω "αναγνωριση" ...![]()
Το ποταμι πηγαινε ρηχα στην αρχη, αλλα λιγο μετα ειχε ενα "σκαλι" και βαθαινε αποτομα.
Αφου περασα, κανω νοημα στους αλλους να ΜΗΝ περασουν ακομα, μεχρι να παρω θεση με την φωτογραφικη μηχανη.
Προχωραω πιο μπροστα στον δρομο, ωστε να αφησω αρκετο χωρο για τα παιδια που θα περνουσαν μετα.
(Σημειο φωτο "4" σε Χαρτη 4)
![]()