Και συνεχίζουμε. Πότε ήλιος πότε βροχή, αλλά γενικώς βρεγμένα τα πράγματα.
Και συνεχίζουμε. Πότε ήλιος πότε βροχή, αλλά γενικώς βρεγμένα τα πράγματα.
Οι δρόμοι μαγικοί. Ακόμα και με σπασμένη άσφαλτο, είτε επισκευασμένοι είτε όχι, νερό ΔΕΝ κρατάνε. Τα σκληρά Macadam δε γλυστράνε πουθενά, ακόμα κι όταν πιέζω (επί τούτου) λίγο το 1300! Μπορείς να οδηγείς και να ΒΛΕΠΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ, και όχι κάτω το δρόμο για παγίδες.
Συνεχίζουμε προς Klausen για να κάνουμε έναν κύκλο από αριστερά και να επιστρέψουμε στη βάση μας.
Βγαίνουμε στον S12 (που πάει παράλληλα με την αουτοστράντα 22) και κατεβαίνουμε λίγο κάτω για να ξανακάνουμε αριστερά προς Wolkenstein και να συνεχίζουμε τον κύκλο. Τώρα μπαίνουμε στον S242 και πάμε προς paso di Gardena.
Οι μικρές πινακίδες παραπάνω είναι δίγλωσσες. Η ταμπέλα του Erbe ακόμα πιο πάνω, είναι τρίγλωσση. Τρίγλωσσες είναι όλες οι πινακίδες τοπονυμίων. Και μάλιστα (βλ. Erbe) σε κάνουν να απορείς, γιατί συνήθως αυτό που γράφουν δεν μοιάζει οπτικά/ηχητικά ούτε στις 2 από τις 3. Απορία που μας έλυσε η Inge (η ξενοδόχος μας στη La Villa). Η 2η γραμμή είναι γερμανικά και η 3η ιταλικά, οκ το αναμενόμενο. Η 1η γραμμή είναι στην τοπική γλώσσα Ladin. Όλη η περιοχή του Belluno και η πεδιάδα Badia μιλούν κυρίως Ladin. Στα σχολεία διδάσκονται και τις 3 γλώσσες!
Ανάβαση προς Gardena. Από αυτό το πάσο θα δούμε αρκετές φωτό αργότερα, γιατί το κάναμε 2-3 φορές. Ο καιρός πάντως κλείνει όλο και περισσότερο.
Κατεβαίνουμε από το pso. Gardena με βροχούλα.
Δυο πραγματάκια σε αυτή τη φωτό: Το κίτρινο παπαράκι στην άκρη της φουρκέτας είναι μηχάνημα τεχνητού χιονιού. Ο τόπος ήταν τίγκα από τέτοια. Άλλωστε όλη η περιοχη είναι εναλλαγή χωριών αλπικου τουρισμού (δλδ sport hotels που τα λένε) και πιστών για σκι. Απειρες πίστες.
Επίσης βλέπουμε και μια άρτια μπαριέρα, με σωστές άκρες και χωρίς κολωνάκια. (Έτσι ήταν σχεδόν παντού φυσικά.)
Τι να πει κανείς;;;
Να μια γεύση του τι ήρθαμε να κάνουμε στους Δολομίτες. Οι διαδρομές προς και από τα περισσότερα πάσα είναι κάπως έτσι. Θα δούμε κι άλλες απίθανες φωτό δρόμων. Αυτός είναι και ο λόγος που στην περιοχή έρχονται αμέτρητοι μοτοσυκλετιστές από όλη την Ευρώπη.
Φτάνουμε βρεγμένοι στο La Villa. Η πρώτη επαφή με τις 'πραγματικές' βόλτες μας εκεί είναι φυσικά ...υγρή. Είναι απογευμα. Έχουμε μπει πάντως κανονικά στο mood.
- "Ε, δεν πάμε και μια Κορτίνα;"
- "Πάμε!"
Mε την ευκαιρία παίξαμε και το passo di Falzarego.
H Cortina είναι πάρα πολύ όμορφη, και οι φωτό με βροχή δε λένε τίποτα. Πολύ κοσμοπολίτικο κέντρο, με μεγάλη αίγλη από την εποχή των 60s. Εγώ ήθελα να περάσω μόνο και μόνο επειδή εκεί γυρίστηκε μεγάλο μέρος του ορίτζιναλ Ροζ Πάνθηρα, το 1963.
Το Σάββατο τελειώνει στο εστιατόριό μας, το La Tor, κάτω ακριβώς από τα δωμάτια.
H γενική διαδρομή της πρώτης μέρας, από το Feltre και πάνω, που άρχισαν τα γούστα
Κάπου στο κέντρο φαίνεται η La Villa, το ορμητήριο των 2 πρώτων και 3 τελευταίων ημερών.
Μαζί με το κομμάτι από Βενετία που δε φαίνεται, κάναμε συνολικά 366χλμ.
(Και μπαη δε γουεη, το 1300 έβγαλε μια απίθανη κατανάλωση 5,8lt στα 100!!!)
Μέρα 2, Κυριακή
Οι κούκλες περιμένουν κάτω. H θερμοκρασία είναι μονοψήφια.
...και ο Βασίλης φορτώνει τα εργαλεία του :P
Κατεβαίνουμε προς Corvara και πιάνουμε S243, passo di Gardena.
Σκοπός της μέρας είναι να κάνουμε τον κύκλο γύρω από το Canazei...
Μόνο πάσα όλη μέρααααααα!!!!
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση
