Ο καιρός κλείνει, και αισθανόμαστε τυχεροί που τον προλάβαμε έστω και μέτριο για λίγη ώρα. Εν τω μεταξύ έχουμε πάει και μια βόλτα από τη σήραγγα που έχει ανοιχτεί πριν μερικά χρόνια, και οδηγεί από εκεί ως το καταφύγιο του Hoffman. Αυτό είναι στο μονοπάτι που λέω παραπάνω. Η σήραγγα έχει μήκος 2,5χλμ και περπατήσαμε πολύ λίγο γιατί δεν είχαμε χρόνο. Φωτό έχουμε κι από εκεί, αλλά θα φρακάρει το φόρουμ
Αρχίζει μια καλή βροχή και ξεκινάμε για να επιστρέψουμε στον 107, "the Grossglockner high alpine road". Ο πραγματικός μοτοσυκλετιστικός στόχος είναι μερικά χλμ παρακάτω. Ή καλύτερα παραπάνω!
Άντε τώρα να μεταφέρω την εξής εμπειρία: Να οδηγείς εκει πέρα, με τις συνθήκες αυτής της φωτό, σε δρόμο όπως φαίνεται στην προηγούμενη, να απολαμβάνεις αυτό το μαζοχιστικό του μοτοσυκλετιστή... και ξαφνικά, μέσα από την πυκνή ομίχλη, να εμφανίζεται μια ντουζίνα από πεντακοσαράκια!!! Όλων των χρωμάτων και αρωμάτων, ακόμα και κάμπριο!
Η τύχη ξαναέρχεται με το μέρος μας.
Λίγο παραπάνω ο καιρός ανοίγει, και βλέπουμε ένα μικρό δείγμα του μεγαλείου μέσα στο οποίο οδηγούμε τόση ώρα.
Η κατάκτηση. Grossglockner high alpine road.
Πέρασμα Hochtor. Υψόμετρο: 2504 μέτρα.
Η φωτό κάτω από το λάβαρο είναι δεδομένη. Και ευτυχώς σταμάτησε να βρέχει.
Ο Βασίλης Strom, ταλαίπωρος και πολύ ικανοποιημένος.
Ο Κώστας SF, ταλαίπωρος και πολύ ικανοποιημένος.
Και μια μόνο μεριά της θέας μας...
Εκεί στο Hochtor, δεν έχει παρά ένα μικρό μαγαζάκι με σουβενίρ. Μπαίνουμε για τα απαραίτητα αυτοκόλλητα, και ό,τι άλλο βρούμε.
Του Βασίλη μάλλον του βγαίνει το ...μεσογειακό, και αφού πληρώσαμε τα πράγματα, η μεσόκοπη τύπισα κάνει μια στο συρτάρι και δίνει δώρο του Βασίλη 2 original αυτοκόλλητα Grossglockner! Όχι αυτά που πουλάνε, κάτι άλλα... vintage
Στην άλλη μεριά αυτού του όμορφου τούνελ, αρχίζει η κατάβαση.
---
Προσέχουμε για να τρέχουμε
Ακολουθεί η κάθοδος από τα 2500μ, κοντά στα 500.
Είναι μια διαδρομή πέρα από σχόλια. Οι μοτοσυκλέτες είναι παντού φυσικά (όπως άλλωστε και σε όλες τις διαδρομές του ταξιδιού). Οι φουρκέτες συνεχόμενες και με μεγάλη κλίση, και μάλιστα συναντάμε και ΙΧδες που κάνουν ευγενικά άκρη για προσπερνάμε! Εκεί κοντά είναι και το Biker's Point στο οποίο όμως δεν κάτσαμε. Το τοπίο απο αλπικό γίνεται πολύ γρήγορα καταπράσινο. Εδώ δε γίνεται να θυσιάσουμε ούτε λεπτό για φωτογραφίες. Η κατάσταση είναι Playstation II.
Η κατάβαση είναι τόσο extreme που στο τέλος της υπάρχουν τεράστιες πινακίδες για τους ΙΧδες:
"ΑΠΟ ΦΡΕΝΑ ΕΙΣΑΙ ΟΚ;;"
---
Τελειώνουμε τον 107 και αυτή την υπέροχη εμπειρία, και πιάνουμε για λίγη ώρα κατοικημένες περιοχές, περίπου στο Schuttdorf, από τον 311 στον 168.
Επόμενος στόχος το Gerlos και το ονώνυμο πέρασμα. Είναι ήδη απόγευμα και ο καιρός κλείνει και πάλι. Το γενικότερο πλάνο λέει ότι βρίσκουμε να μείνουμε όσο πιο κοντά γίνεται στη Γερμανία, ώστε την επόμενη να πιάσουμε autobahn όλη μέρα μέχρι να φτάσουμε στον Άρη, στο Saalfeld.
Οδηγούμε ανατολικά. Μετά τον 168 και το Mittersill, μπαίνουμε στον 165 και οδηγούμε πλέον στην Gerlosstrasse, με βροχή, πνιγμένοι στο πράσινο.
Η βροχή δε σταματά, αλλά ούτε και η εξοχή. Ο δρόμος δύσκολος, αλλά είπαμε: ο μοτοσυκλετιστής είναι μαζοχιστικό ον. Αν ήμαστε σε κύριο δρόμο, κόβω το χέρι μου ότι θα μας είχε κουρασει ...η βροχή!!
Η ώρα πρέπει να είναι 7-8μμ. Τελειώνει το Gerlos και μπαίνουμε στον 169, πιο κεντρικό δρόμο που πάει προς Γερμανία. Κάπου παρακάτω, βρίσκουμε να μείνουμε σε ένα χωριό που λέγεται Uderns.
O 165 ήταν κι αυτός μια αξέχαστη βόλτα.
Γλυκιά κούραση, και μια ακόμα κτηνωδία στο εστιατόριο του χοτέλ που σταματήσαμε.
Η Lienz κάτω δεξιά, το Grossglockner στην μπλε βουλα, και το Uderns στο βελάκι.
Μέρα 3 τέλος.
315 χιλιόμετρα.
Μέρα 4, Τρίτη 29/5
Ξυπνάμε στο Uderns (φωτό) και η βροχή προφανώς δεν έχει σταματήσει καθόλου. Ένα ακόμα πολύ γερό πρωινό και φεύγουμε.
Συνεχίζουμε βόρεια στον 169, με πολλήηη κίνηση, για να βρούμε στον Ε75 (Α12 που μετά τα σύνορα γίνεται Α93). Μετά μπαίνουμε στον Α8 για Μόναχο.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση