Αποστοληηηηηηηηη !!! περιμενουμε τις φωτο σου !!!!
![]()
Αποστοληηηηηηηηη !!! περιμενουμε τις φωτο σου !!!!
![]()
Now people keep asking if we're going to change
I look'em in the eye
Tell'em no fucking way !!!
Τελικά μετά από 1 μέρα καθυστέρηση (μιας και όταν γυρίσαμε πλακώθηκα στη δουλειά - χωρίς λεφτά - γαμώ τις αγγαρείες μου γαμώ) βρήκα λίγο χρόνο να γράψω κι εγώ 5 αράδες.
Ήταν μια βόλτα που είχα καιρό στο μυαλό μου και ήθελα να την κάνω. Μέσα στο γενικότερα άσχημο κλίμα που επικρατεί γύρω μας, η βολτούλα αυτή θα ήταν μια καλή εκτόνωση από τα καθημερινά αλλά και μια καλή φόρτιση για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε. Η απόφαση πάρθηκε, η ιδέα κατατέθηκε γραμμένη στις σελίδες τούτου του φόρουμ και τα τηλ διαδέχονταν το ένα το άλλο.
"Που θα πάτε ρε μ@λ@κ@ θα ρίχνει καρέκλες". - Καλά να κάνει θα πάω.
"ρε συ πάμε μία βόλτα γύρω Πελοπόννησο, μην τραβηχτούμε εκεί πάνω" - Όχι θα πάω Ανάβρα έστω και μόνος μου. Κλπ.
Μέτραγα τις μέρες ανάποδα μέχρι την Κυριακή, ωστόσο έκανα και μερικά τηλ σε φίλους που ήξερα ότι ήθελαν να έρθουν αλλά δεν είχαν δηλώσει. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους δεν μπορούσε να έρθει, αλλά εγώ ήμουν αποφασισμένος να πάω. Όσο πλησίαζε η Κυριακή άρχισε να μαζεύεται το παρεάκι, ένα τσούρμο άγνωστοι που όμως είχαν την όρεξη για βόλτα. Σε ερώτηση της Χρύσας "πόσοι τελικά θα είμαστε???" η απάντηση ήταν κάμποσοι αλλά μπορεί και μόνο οι δυό μας.
Με τα πολλά έγιναν οι συνεννοήσεις για το που θα βρισκόμαστε και με ποιους και δεν κρύβω την ανησυχία μου, αν τελικά θα κατάφερνα να είμαι στο ραντεβού λόγω του γνωστού σε όλους προβλήματος που έχω, με τον προσανατολισμό, χρόνια τώρα. Όμως υπολόγιζα στην πολύτιμη βοήθεια του Αποστόλη (Σουπιάς ή Daz) που τελικά αποφάσισε ν' ακολουθήσει,ο οποίος είναι κινητό gps αλλά και στα σύγχρονα βοηθήματα της τεχνολογίας, μιας και πρόσφατα έγινα κάτοχος ενός garmin.
Κυριακή πρωί ξεκινάμε από Πάτρα και ο σκατόστομος Σουπιάς λέει το Θεϊκό "έχετε πάρει αδιάβροχα??? Θα φάμε μπόλικο νεράκι." Η Χρύσα με λοξοκοιτάει κι εγώ με άνεση έμπειρου καπετάνιου που διαβάζει τον καιρό αλλά και το πέταγμα των πουλιών, της απαντάω "μη δίνεις σημασία αγάπη μου, δεν ξέρει τι του γίνεται".
Φτάνοντας Ναύπακτο επιβεβαιώθηκαν για μια ακόμη φορά οι γνώσεις μου σχετικά με τον καιρό. Άνοιξαν οι ουρανοί κι έριχνε το νερό με τους κουβάδες. Για 10 περίπου χλμ δεν μπορούσαμε να δούμε στα 3 μέτρα από το νερό. Κάτω από μια γέφυρα βγάζει ο Σουπιάς τον καταδυτικό του εξοπλισμό (βατραχοπέδιλα κλπ αηδίες που φοράνε οι αδερφές μόλις βραχεί λίγο το κωλαράκι τους) κι αρχίζει να ντύνεται αφήνοντάς μας να κοιτάμε σκεπτόμενοι ότι μετά από τόσο νερό που έχουμε φάει στις βόλτες θα έπρεπε να έχουμε πάρει από ένα αδιάβροχο ο καθένας.
Τες πα ξαναπήραμε τους δρόμους ενώ στο μυαλό μου έπαιζε σοβαρά η περίπτωση της ακύρωσης της βόλτας. Όταν στο ξεκίνημα γίνεσαι παπάκι από το νερό, ορθολογιστικά σκεπτόμενος πρέπει να σταματήσεις και να γυρίσεις πίσω στην ασφάλεια και τη ζέστη του σπιτιού σου. Αμ δε. Ξορκίσαμε τη βροχή με τον εξοπλισμό του Daz και λίγο μετά ήλιος και μάλιστα καυτός, τόσο που σε λίγο είχαμε στεγνώσει. Τα χλμ μέχρι την Άμφισσα (1ο τσεκ πόιντ) κύλησαν όμορφα, με μας να ρουφάμε με όλες μας τις αισθήσεις εικόνες και μυρωδιές. Καφεδάκι στην Άμφισσα και το γκρουπάκι με τα παιδιά από Αθήνα καταφτάνει. Μαζί τους και το Λενάκι (Helenkor,εξαιρετική παρουσία και μεγάλη μου αγάπη), η οποία πιάνει μια καρέκλα που τη χτυπάει ο ήλιος και βιδώνεται πάνω της. Από το πουθενά βρέθηκε μ' ένα κρουασάν στο χέρι κι άρχισε να το ματσουλάει. Η αλήθεια είναι ότι πάντα όταν τη βλέπω να τρώει, αναρωτιέμαι που πηγαίνει το φαγητό, γιατί η Ελένη είναι 32 κιλά μαζί με τα δέρματα, τις ξύστρες και το κράνος. Οπότε do the math.χαχαχαχαχα
...........................................
LIFE IS TOO SHORT to remove usb safely
"These violent delights have violent ends
And in their triumph die, like fire and powder
Which, as they kiss, consume" William Shakespeare (Romeo & Juliet).
...................................
Έγιναν οι συστάσεις με τους λοιπούς, άνοιξα εγώ το κουτάκι και πείραζα τους πάντες αλλά περισσότερο τον δόλιο τον Αποστόλη και τη Χρύσα. Συνήθως ξεδιπλώνω όλο μου το ταπεραμέντο σε δυό άλλα καλόπαιδα (Νιο 123456789... και camen) οι οποίοι όμως έλαμψαν δια της απουσίας τους.
Τελικά μετά από αρκετή ώρα και αφού η Ελένη είχε ολοκληρώσει την αποστολή "καταβροχθίστε ένα κρουασάν", ξεκινήσαμε για Λαμία (παρά λίγο βέβαια να πάρουμε μαζί μας κι έναν ντόπιο κάφρο παππού που αποφάσισε ξαφνικά να πάει από τέρμα δεξιά,τέρμα αριστερά στον δρόμο και αφού είχαν προηγηθεί παρατεταμένα κορναρίσματα - αλλα ο τύπος ήταν στην κοσμάρα του), όπου μας περίμενε έτερος Καππαδόκης ονόματι Tommy Dakar, από τον οποίο ευγενικά ζητήσαμε να μας βγάλει στον περιφερειακό προς Δομοκό, χωρίς να μπλέξουμε με κίνηση, μιας και είναι ντόπιος και γνωρίζει τους δρόμους. Ο τύπος έχει κάνει τον δρόμο προς Δομοκό το ιδιωτικό του πιστάκι και πήγαινε τάπα λέμε. Απίστευτος χεράςο νεαρός. Εγώ η κουλάτζα κατέβαλα προσπάθειες για να μην τον χάσω και από πίσω ο Αποστόλης λύσσαγε που ήταν αναγκασμένος να πηγαίνει με τους δικούς μου ρυθμούς. Ήθελε κι αυτός να παίξει. Επίσης εδώ ν' αποκαλύψω ότι το παλικάρι με το νικ "Ψαχτήρης" (άλλο τρελό οδηγάκι) με το ομολογουμένως πανέμορφο 990, ανήκει κι αυτός στο γκρούπ των γρήγορων. Τον είχαμε βάλει σκούπα λόγω χρώματος μοτό για να τον βλέπω εύκολα από τους καθρέφτες και ο τύπος ήθελε να περάσει από πάνω μας και να βγει μπροστά να στρίψει κι αυτός.
Ο vaska λοιπόν τηρώντας ευλαβικά το "αργά βαδίζω, ζωή κερδίζω" , αφού ανάγκασε τους υπολοίπους να πηγαίνουν αργά και με τη βοήθεια της τεχνολογίας οδήγησε το παρεάκι στην Ανάβρα, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΟ ΔΡΟΜΟ!!!!!!!!.
Εκεί μας περίμενε αντιπροσωπία του Θεσσαλικού κλιμακίου (Hell_Rider & DXeavy). Ο ένας εξ αυτών μάλιστα άτυπα ανέλαβε και τον ποιοτικό έλεγχο των νηστίσιμων κρεατικών που θα τρώγαμε.
Η Ανάβρα Υπέροχη, η διαδρομή μέχρις εκεί απλά απίστευτη και για μια ακόμη φορά αποδείχτηκε η σχετικότητα του χρόνου. Ο χρόνος κυλάει τελείως διαφορετικά σε κείνα τα μέρη. Ανθρώπινα, όμορφα, ήσυχα και προ πάντων αργά. Φαίνεται στα πρόσωπα των ντόπιων, στις κινήσεις τους ακόμα και στον τρόπο που μιλάνε. Εμείς προσπαθούμε να χωρέσουμε τόσα πολλά πράγματα σε τόσο λίγο χρόνο που ουσιαστικά χάνουμε το νόημα.
Τα κατοπινά που έλαβαν χώρα στο τραπέζι του καφέ αλλά και του φαγητού, ήταν οι καθιερωμένες πια κουβέντες και πειράγματα μιας τυπικής παρέας που τα περισσότερα μέλη της γνωρίστηκαν μόλις πριν λίγο. Κλάψαμε από το γέλιο, απολαύσαμε την Ελένη να ξανατρώει, τη Χρύσα να γελάει μέχρι δακρύων και να χάνεται στο αβυσσαλέο σκοτάδι μιας τουαλέτας για μακρό χρονικό διάστημα, κάναμε μπόλικες μοτοσυζητήσεις με άπειρα θέματα από επιδόσεις μέχρι εξοπλισμό. Τυπικά πράγματα δλδ χωρίς καμία μα καμία συνοχή. χαχαχαχαχα.
****Ανακαλύψαμε ότι ο Σουπιάς έχει τάσεις παιδοφιλίας (όλο και άπλωνε τα κουλά του στο Ελενάκι με διάφορες προφάσεις. Θα στα κόψω ρε, η Ελένη τελεί υπό την αιγίδα του vaska)******
Πραγματικά ήταν όμορφα και το παρεάκι δυνατό. Παίρνοντας τον δρόμο της επιστροφής ήμασταν πραγματικά όλοι χαμογελαστοί, απόδειξη ότι η βόλτα άξιζε τον κόπο.
Εμείς βέβαια που θα γυρίζαμε Πάτρα είμαστε χαμογελαστοί γιατί είχαμε άγνοια του τι θα συναντούσαμε στην επιστροφή. Το δράμα του βρεγμένου και παγωμένου αναβάτη μόλις άρχιζε.
...................................
LIFE IS TOO SHORT to remove usb safely
"These violent delights have violent ends
And in their triumph die, like fire and powder
Which, as they kiss, consume" William Shakespeare (Romeo & Juliet).
Μετά τον Μπράλο και με κατεύθυνση το Λιδορίκι άρχισαν τα όργανα. Από ψιχάλες μέχρι και τόσο νερό που να μη μπορείς να δεις στα 5 μέτρα. Το κρύο δε απίστευτο. Σε μερικά σημεία φάγαμε και χαλάζι. Κι εδώ αρχίζουν τα παρατράγουδα. Το κράνος μου άρχισε να βάζει νερά, με αποτέλεσμα να έχω νερό κι από μέσα κι από έξω στη ζελατίνα και να δυσκολεύομαι πολύ να δω.Απαράδεκτο για τέτοιου επιπέδου κράνος και σήμερα μάλιστα θ' αρχίσω τα τηλ. Έμαθα παίζει αστοχία σε μια παρτίδα οπότε κι έχουν γίνει ανακλήσεις για αλάγή του λάστιχου στεγάνωσης. Ίδωμεν.
Με μεγάλη δυσκολία μπορούσα να πάω max 40 χλμ/ω, με ανοιχτή ζελατίνα με μαστίγωνε η βροχή που την έφερνε ο αέρας με ριπές στο πρόσωπό μου, με κλειστή δεν έβλεπα. Ο δρόμος σε μερικά σημεία γλιστρούσε απίστευτα. Ο φουκαράς ο daz από πίσω, ενώ θα μπορούσε να κινηθεί πολύ πιο γρήγορα, ήταν αναγκασμένος να πηγαίνει αργά με τους δικούς μου ρυθμούς. Η Χρύσα πίσω μου να έχει γίνει κατεψυγμένη (ήταν ψιλο άρρωστη όταν φύγαμε από Πάτρα) και να σκέφτομαι ότι όταν θα φτάναμε θα κρεβατώνονταν άσχημα. Στάση υποχρεωτική για καφέ και τσίπουρο στο Λιδορίκι. Είμαστε όλοι βρεγμένοι αλλά εγώ την είχα ακούσει άσχημα μιας και το μπουφάν μου έβαλε κι αυτό νερά. Ήμουν βρεγμένος και παγωμένος όσο δεν πήγαινε. Κοίτα δεις λέω μέσα μου που η όμορφη βολτούλα εξελίσσεται σε εφιάλτη.
Συνεχίζουμε και βροχή βροχή βροχή ααα και να μην ξεχάσω να σας πω ότι έβρεχε. Αέρας κρύο και βροχή αλλά οι τρελοί συνεχίζουν μέχρι που 30 - 40 χλμ πριν την Πάτρα σπάει η βάση ενός προστατευτικού φτερού που έχω βάλει στον πίσω τροχό της χοντρής, με αποτέλεσμα να σταματήσουμε στην άκρη του δρόμου για να ελέγξουμε τη ζημιά.
Δεν ξέρω αν σας το είπα αλλά έβρεχε καταρρακτωδώς. Η απόφαση μετά από μια γρήγορη εκτίμηση, ήταν να συνεχίσω έτσι προς Πάτρα, με το προστατευτικό να ξύνει πάνω στον τροχό, στη χειρότερη θα γ@μούσα μόνο το λάστιχο. Άλλο πρόβλημα δεν θα είχα, οπότε αποφασίστηκε βούρ αλλά με μικρές ταχύτητες. Η βροχή στο δρόμο στην περίπτωσή μου ήταν ότι καλύτερο κι εγώ κυνηγούσα τις λούμπες για να μη διαλύσω τελείως το λάστιχο. Μαζί με τον τροχό που κολυμπούσε στα νερά, κολύμπησαν και οι μπότες μου κι έβαλαν και αυτές νερό.
Το αποτέλεσμα ήταν να είμαστε Πάτρα γύρω στις 11:00 βρεγμένοι ως το κόκκαλο και παγωμένοι. Η Χρύσα έτρεμε από το κρύο αλλά χωρίς άλλες επιπτώσεις.
Άλλη μια φοράΧρύσα.
Όπως είδατε η βόλτα αυτή είχε απ' όλα.
Μάγκες χάρηκα που σας γνώρισα και τα είπαμε, σίγουρα θα υπάρξει κι επόμενη φορά.
@ Daz: ευχαριστώ φίλε για το σαπόρτ και σόρυ που σε ανάγκασα να πηγαίνεις αργά με τους δικούς μου ρυθμούς. Στην επόμενη να το σκεφτείς πολύ σοβαρά πριν ακολουθήσεις.
@ HelenKoR: Μικρό πολλά μπράβο, άψογη σε όλα (ακόμα και απέναντι στο σεξιστικό γουρούνι τον Daz)
@ TommyDakar, Ψαχτήρη και λοιπούς γλήγοροι : Μπράβο παίδες, είστε τρελά χέρια.
Πάλι σεντόνι έγραψα, φανταστείτε πως λειτουργεί η στέρηση σ' έναν άνθρωπο.
Καλά χιλιόμετρα σε όλους και πάντα όρθιοι.
LIFE IS TOO SHORT to remove usb safely
"These violent delights have violent ends
And in their triumph die, like fire and powder
Which, as they kiss, consume" William Shakespeare (Romeo & Juliet).
LIFE IS TOO SHORT to remove usb safely
"These violent delights have violent ends
And in their triumph die, like fire and powder
Which, as they kiss, consume" William Shakespeare (Romeo & Juliet).
vaska πολλέςγια το μίνι ταξιδιωτικό και πολλά
για την επιστροφή σας.
Να είμαστε όλοι καλά να κάνουμε πολλά χιλιόμετρα ακόμη.
They'll talk to ya and talk to ya and talk to ya about individual freedom. But they see a free individual, it's gonna scare 'em.
Βλέπω αποκτήσαμε και άλλον με ικανότητες βροχοποιού!
Πάντα τέτοια παίδες![]()
Salentu. Lu Sule Lu Mare Lu Ientu.
Et quacumque viam dederit fortuna sequamur
"Conservatives are not necessarily stupid, but most stupid people are conservatives."
LIFE IS TOO SHORT to remove usb safely
"These violent delights have violent ends
And in their triumph die, like fire and powder
Which, as they kiss, consume" William Shakespeare (Romeo & Juliet).