Αυτο που αποφευγουμε συστηματικα ολοι μας εδω και χρονια. Να εχουμε τα @@δια να κανουμε την αυτοκριτικη μας, να μην περιμενουμε μια ζωη τους βαρβαρους και να κοιταξουμε να βελτιωθουμε οπου, οπως και οσο μπορουμε σε ατομικο επιπεδο. Βεβαια οι συγκυριες ειναι οι πλεον δυσκολες για κατι τετοιο, αλλα τουλαχιστον οπως το βλεπω εγω, δεν μπορει να δημιουργηθει κανενα συνολο @@δατων πολιτων, αν οι μοναδες που το απαρτιζουν ειναι οπορτουνιστικα ανθρωπαρια. Αν φτιαξεις ενα πυργο με κουραδες, σκατοπυργος θα ειναι, δεν προκειται να αλλαξει η συσταση του σε κατι αλλο λογω της μεγαλης συγκεντρωσης σκατων. Οταν λοιπον αποκτησουμε κοινωνικη συνειδηση και καταφερουμε να αντιληφθουμε την διαφορα των μεγεθων και το οφελος του μακροπροθεσμα συλλογικου εναντι του βραχυπροθεσμα ατομικου, το ξανασυζηταμε... μεχρι νεωτερας λοιπον, τα κεφαλια μεσα και μοκο.


και τι πρεπει να γινει τοτε?
). Η "επανάσταση" μάλλον θα πρέπει να ξεκινήσει "βουβά" και να έχει αφετηρία το άτομο, τον καθένα μας, που κατανοώντας την ατομική του ευθύνη θα πάψει να είναι αυτό που σήμερα είναι...(μην τα ξαναγράφω, τα έχεις πει όλα...). Όταν λοιπόν σαν άτομα αλλάξουμε και πάψουμε να κοιτάζουμε το συμφέρον μας εις βάρος των υπολοίπων κάτι ίσως αλλάξει προς το καλύτερο...Φυσικά είναι αδύνατο να γίνει κάτι τέτοιο χωρίς την συνδρομή ενός κράτος δικαίου, οργανωμένου και λειτουργικού που θα επιβραβεύει τον σωστό και θα τιμωρεί τον κλέφτη...Αυτό θα ήταν μια "επανάσταση" με την ευρήτερη έννοια του όρου...