36 ώρες 2009, 12ο οδοιπορικό αντοχής

[spyro]

σε γειτονικό φόρουμ έχει αναπτυχθεί μια συζήτηση για τις εντυπώσεις μας απο το 36ωρο παραθέτω και εδώ αυτούσιο το πόστ που έγραψα για κάποιες απο τις εμπειρίες/εντυπώσεις μου απο αυτην την συγκλονιστική εμπειρία:

"δεν θα μιλήσω για χρόνους ουτε για κατανάλωση ουτε για μεση ωριαία ταχύτητα αλλα ουτε και για τα απίστευτα τοπία που είδα μεσα σε αυτες τις 2 μέρες.

Το συγκλονιστικότερο όλων ηταν το γεγονός ότι απο κάποιο σημείο και μετά (ειδικά την 2η μέρα) γινόταν επικίνδυνο. Είναι τόσες πολλές οι στροφές και τόσες πολλές οι ώρες πάνω στην σέλα οπου αρχίζεις να κρεμάς. Απο κάποιο σημείο και μετά το μυαλό αρχίζει να παραδίδει τα όπλα. Και ενώ διατηρείς έναν καλό ρυθμό και ενώ δεν έχεις κάνει καμία στάση πάνω από 10-15 λεπτά και ενώ δεν τρώς πολλά για να μην βαρύνεις και ενώ πίνεις πολλά υγρά για να μην αφυδατωθείς και ενώ και ενώ και ενώ …… το μυαλό λέει ΟΠΑ ΜΕΓΑΛΕ.

Είναι σε εκείνο το σημείο οπού αρχίζει το πραγματικό 36ωρο για μένα. Είναι το σημείο οπού πια αρχίζεις και τσαντίζεσαι. Αρχίζεις να αναρωτιέσαι για ποιο λόγο κάνεις αυτό το πράγμα. Αρχίζεις να μετράς τα ψιλογλυστρίματα ένα-ένα και όχι πια σαν ψιλοχαβαλέ καταστάσεις τεσταρίσματος των ορίων σου. Αρχίζουν τα σαμαράκια πλέον να σε ενοχλόυν και να βρίζεις τους Άγγλους για την άθλια πίσω ανάρτηση οπου σε ανάγκασε να σφίξεις το μηχανάκι γενικώς για να έχεις καλύτερη συμπεριφορά. Στο κάστρο της Μεθώνης είδα μια παρέα να τσακώνεται για ένα μικρο λαθάκι που έγινε από ένα μέλος τους στην κατεύθυνση που είχαν πάρει. Τους είδα παρακάτω να έχουν σταματήσει για να συζητήσουν και να έρθουν στα ισια τους.

Το Σάββατο ήταν όλα εύκολα. Γιατί την ώρα που αρχίζεις να ζαλίζεσαι και να χάνεις ένα μεγάλο μέρος της αυτοσυγκέντρωσης σου ξεκίνησαν 2 μεγάλες ευθείες για την επιστροφή. Το Σάββατο δεν προλάβαμε να μπούμε σε αυτήν την κατάσταση της επικύνδυνης κούρασης. Μέτα την φωτογραφία του κάστρου της Καλαμάτας οπού θα ξεκίναγε ο «χαμός» το μονο που είχαμε μπροστά μας ήταν η Εθνική οδός Καλαμάτας-Τριπόλεως και η Ευθεία της Κυπαρισσίας-Πύργου για την επιστροφή στο ξενοδοχείο.

Ειλικρινά δεν φανταζόμουν τι με περίμενε από το μεσημέρι και μετά της Κυριακής.

Κάποια στιγμή μετά την Βάθεια για τον δρόμο προς την Αερόπολη-Καλαμάτα με περνάνε τα 2 Ducati (για αυτούς που ηταν εκει, αναφέρομαι για τα παιδιά με την κόκκινη και κίτρινη φανέλα που φόραγαν πάνω απο τα Δέρματα τους) τους συγκεκριμένους τους πετύχενα παντού και τις 2 μέρες. Μια αυτοι μπροστά μια εμείς. Ο leader της παρέας τους ητάν πάρα πολυ καλό τιμόνι και απο οτι φάνηκε απο τον ρυθμό του ειναι αρκετά χρόνια αναβάτης.

Στο συγκεκριμένο σημείο λοιπόν και ενώ έχουμε φάει ήδη κανα 4-5 ώρες συνεχόμενων ανεπάλληλων στροφών απο το Πολύδροσο- Σχολαρχείο (μεγάλη στάση για το παιχνίδι) μέχρι εκεί, περνάνε οι Ducaτιδες με εμφανή χαμηλότερο ρυθμό απο την προηγούμενη μέρα, οπότε για κανα μισάωρο στρίβουμε μαζί. (6 μηχανές το σύνολο - τρενάκι) και πάνω που η υπερένταση αρχίζει να δουλεύει και να ξυπνάω σιγά σιγά βλέπω τον συγκεκριμένο που προανέφερα σε μια έξοδο αριστερής και με όχι πάνω απο 40 χιλιόμετρα να χάνει την μηχανή!!! έτσι απλά.

Ουτε στα φρένα, ούτε γιατί το μπροστινό του γλίστρησε, ούτε κατα την διάρκεια της στροφής/πλάγιασμα ουτε γιατί το οδόστρωμα ήταν γεμάτο χαλίκια. Έτσι απλά και χωρίς κανένα σοβαρό λόγο. Μάλλον στην έξοδο το άνοιγμα του γκαζιού ήταν λίγο παραπάνω απο οτι χρειάζονταν, η μπορεί και να του ειχε ψιλογλυστρήσει το μπροστινό και πήγε με γκάζι να το διορθώσει. Ένα αχρείαστο και μαλακισμένο χάσιμο το οποίο δεν έκανε καμια σοβαρή ζημιά αλλά του χάλασε το 36ωρο γιατι το αριστερό grip μάλλον του ειχε σπάσει.

Μετά από αυτό και αφου σιγουρευτήκαμε ότι δεν μπορούσαμε να βοηθήσουμε άλλο, κάναμε μια μεγάλη στάση στο Καρδαμύλι για να πάρουμε τα ίσια μας. Στην Καλαμάτα φτάσαμε και άρχιζε να σουρουπώνει οπότε φοβηθήκαμε τον Ταΰγετο και την ζαλάδα και η κούραση δεν μας άφησε να πάμε στην Σπάρτη και να πάρουμε την φωτο του Μυστρά.

Όταν τελικά φτάσαμε στο Άργος συνειδητοποιήσαμε ότι η υπερένταση είχε υπερισχύσει της κούρασης και θα έβγαινε μια χαρά και η Σπάρτη αλλά ηταν πλέον αργά. Στο Terra τα συναισθήματα ηταν ανάμικτα γιατι η εμπειρία ήταν συγκλονιστική αλλά το γεγονός ότι δεν κάναμε τον Ταΰγετο και χάσαμε την φωτο του Μυστρά μας έκανε να είμαστε ψιλο στεναχωρημένοι.

Του χρόνου θέλει οπωσδήποτε περισσότερο σχεδιασμό και λιγότερο ενθουσιασμό πριν από την αναχώρηση. Ο ανταγωνισμός αν και δεν μπορεί μεταφραστεί σε πόντους σε παρακινεί να κάνεις πράγματα που σου στοιχίζουν στην πορεία της ημέρας. Υπήρξαν κομμάτια οπού για 2 ώρες συνεχόμενα οδηγούσαμε δίχως αύριο, ειδικα την Κυριακή το πρωι στο απίστευτο κομμάτι της Κρέστενας-Μεγαλόπολής. Δεν έπρεπε. Μας στοίχησε στην πορεία. Όπως μας στοίχισε το γεγονός ότι στην Μονεμβασιά ενώ χρειαζόμασταν 10 λεπτάκια ξεκούρασης παραπάνω βλέποντας άλλους να φεύγουν από την φωτο γρήγορα παρασυρθήκαμε και ξεκινήσαμε και εμείς χωρίς να έχουμε φορτώσει μπαταρίες. Νομίζαμε ότι χάνουμε χρόνο.

Την Κυριακή αποδείχτηκε γιατί εγω ο αδερφός μου και ο φίλος φοράγαμε το μπλε περιβραχιόνιο του ψάρακλα. Ελπίζω του χρόνου που θα πάρω μέρος σίγουρα να φανεί λίγο περισσότερο η φετινή εμπειρία και να μην κάνουμε τόσα λάθη.

Στο Terra το βράδυ ακούσαμε ότι ένα ζευγάρι με μια Varadero είχε ατύχημα. Τον οδηγό τον πήρανε με ασθενοφόρο. Ευτυχώς η συνεπιβάτης δεν έπαθε τίποτα. Η κούραση ηταν τόση μεγάλη οπου ένα παιδί πηγαίνοντας στο κτήριο του Terra στον τερματισμό χωρις να το καταλάβει και ενώ πηγαινε να περάσει από την πόρτα μπερδεύτηκε και πέρασε μέσα από την τζαμαρία. Για λίγο γλύτωσε το κεφάλι του από το τζάμι που έπεσε, το οποίο του ψιλο-έσκισε το πόδι. Ήταν τόσο χαμένος που δεν συνειδητοποίησε ότι είχε γλυτώσει το κεφάλι του και παραπονιόταν γιατι έχασε 250 ευρώ για την μολις αγορασμένη cordura του!!!!!!!!!!!!

Τέλος πάντων θα μπορούσα να γράφω εμπειρίες και παραστάσεις μέχρι αύριο.

Και του χρόνου να μαστε καλά να περάσουμε ανάλογες εμπειρίες.

[spyro]

σε απάντηση του δικού μου ποστ ενας φίλος με ενημέρωσε τι έγινε τελικά με τον φιλο με το Ducati:

"Προφανως εννοεις τον φιλο μου τον Σπυρακο με το κιτρινο Ducati..ναι και αυτος και ο αλλος που ηταν μαζι ειναι καλοι οδηγοι...μαλιστα ο Σπυρακος
ειναι και αγωνιζομενος και ειναι και γαμω τα παιδια!

Δεν επεσε οπως λες, δηλ απο τις αιτιες που λες, γλυστραγε και οπως μπηκε και ηθελε να διορθωσει ελαχιστα χαΐδευοντας το μπροστινο φρενο του
εφυγε... απλα χαΐδεψε το μπροστινο και τπτ αλλο, ομως το εχασε και η πτωση ηρθε απο το μπροστινο λοιπον...επισκευασανε το grip και συνεχισαν!"

[nic mor]

ποσα χμ κανατε ρε παιδια;
εγω εκανα 1620χμ ακουω
αλλους να λενε για 1590
αλλους 1650 κτλ
το μετρισε κανεις με gps;

[spyro]

Η αλήθεια είναι βέβαια οτι του φίλου μου του Λευτέρη στην παρέα του οφείλω μια μεγάλη συγνώμη αν και δεν διαβάζει το φόρουμ γιατί και απο αντοχές το παιδί δόξα τον Θεό έχει (λόγω της συμμετοχής του σε enduro αγώνες και εβδομαδιαίες προπονήσεις) αλλά και του δαιμονισμένου και άπιαστου ρυθμού που μπορεί να αναπτύξει για πολλές ώρες. Τον παρακάλεσα κάποια στιγμή να φύγει και να μην περιμένει αλλά προτίμησε την παρέα

του χρόνου θα τον στείλω μόνο του το παλιο κουλάδι αντε πια

[npat]

Θα συμφωνήσω με τον Σπύρο.

Το 36ώρο είναι πολλά πράγματα: Είναι υπέροχες διαδρομές, είναι απίστευτα τοπία, είναι μια γιορτή του μοτοσυκλετισμού, είναι προγραμματισμός, είναι πειθαρχεία, είναι, είναι, είναι...

Πάνω από όλα, όμως, είναι παραλογισμός. Είναι εκείνη η εξώκοσμη στιγμή που, αργά το μεσημέρι, βρίσκεσαι μόνος σου στο νοτιότερο άκρο της Ελλάδας κοιτάζοντας τη θάλασσα και συνειδητοποιείς που βρισκόσουν λίγες μόνο ώρες πριν και πόσο δρόμο έχεις ακόμη να κάνεις. Η κούραση σε έχει καταβάλει, αλλά σε πείσμα αυτής αποφασίζεις να συνεχίσεις. Λες "θα το βγάλω!", βάζεις κεφάλι κάτω και αρχίζεις να οδηγάς. Τώρα πια δεν έχει στάσεις, δεν έχει ξεκούραση, δεν έχει χαβαλέ---είσαι εσύ, η μοτοσυκλέτα και ο δρόμος. Όλα τα άλλα είναι ασήμαντα---τα έχει ξεπλύνει το ποτάμι των ενδορφινών και το τρίπτυχο αναβάτης-μοτοσυκλέτα-διαδρομή γίνονται ένα. Η κούραση ανάγεται σε ασήμαντη λεπτομέρεια και απ' την στιγμή που μυαλό και σώμα έχουν πάρει για πρώτη φορά στα σοβαρά αυτό που πας να κάνεις βλέπεις πόσο μακρυά είναι στην πραγματικότητα τα όρια που θαρρούσες ότι έχεις ήδη ξεπεράσει. Η στιγμή είναι γνησίως μεταφυσική και όποιος δεν το έχει ζήσει δεν πρόκειται να καταλάβει. Άλλοι αναζητούν τη θέωση ξυπόλητοι στην έρημο και άλλοι, χωρίς να το ξέρουν, καβάλα σε μια σέλα γράφοντας χιλιόμετρα πέρα από κάθε λογική. Όπως τη βρίσκει κανείς. Το ίδιο πράγμα είναι. Και τα δύο σε φέρνουν στα όριά σου, και τα δύο είναι επικίνδυνα, και τα δύο χλευάζονται από το λογοκεντρικό κατεστημένο, και τα δύο, όμως, σου χαρίζουν μικρές, μοναδικές, αναλαμπές αυτογνωσίας. Αν αυτό τελικά αξίζει είναι---και θα είναι---ανοικτό θέμα.

Για να το πω κι αλλιώς. Μάγκες ας μην κρυβόμαστε πίσω απ' το δάχτυλό μας: Το 36ώρο είναι ναρκωτικό. Ας το απολαμβάνουμε μέχρι να το απαγορεύσουν.

[blackbusa]

Αρχικά δημιουργήθηκε από npat
Θα συμφωνήσω με τον Σπύρο.

Το 36ώρο είναι πολλά πράγματα: Είναι υπέροχες διαδρομές, είναι απίστευτα τοπία, είναι μια γιορτή του μοτοσυκλετισμού, είναι προγραμματισμός, είναι πειθαρχεία, είναι, είναι, είναι...

Πάνω από όλα, όμως, είναι παραλογισμός. Είναι εκείνη η εξώκοσμη στιγμή που, αργά το μεσημέρι, βρίσκεσαι μόνος σου στο νοτιότερο άκρο της Ελλάδας κοιτάζοντας τη θάλασσα και συνειδητοποιείς που βρισκόσουν λίγες μόνο ώρες πριν και πόσο δρόμο έχεις ακόμη να κάνεις. Η κούραση σε έχει καταβάλει, αλλά σε πείσμα αυτής αποφασίζεις να συνεχίσεις. Λες "θα το βγάλω!", βάζεις κεφάλι κάτω και αρχίζεις να οδηγάς. Τώρα πια δεν έχει στάσεις, δεν έχει ξεκούραση, δεν έχει χαβαλέ---είσαι εσύ, η μοτοσυκλέτα και ο δρόμος. Όλα τα άλλα είναι ασήμαντα---τα έχει ξεπλύνει το ποτάμι των ενδορφινών και το τρίπτυχο αναβάτης-μοτοσυκλέτα-διαδρομή γίνονται ένα. Η κούραση ανάγεται σε ασήμαντη λεπτομέρεια και απ' την στιγμή που, μυαλό και σώμα, έχουν πάρει για πρώτη φορά στα σοβαρά αυτό που πας να κάνεις βλέπεις πόσο μακρυά είναι στην πραγματικότητα τα όρια που θαρρούσες ότι έχεις ήδη ξεπεράσει. Η στιγμή είναι γνησίως μεταφυσική και όποιος δεν το έχει ζήσει δεν πρόκειται να καταλάβει. Άλλοι αναζητούν τη θέωση ξυπόλητοι στην έρημο και άλλοι, χωρίς να το ξέρουν, καβάλα σε μια σέλα γράφοντας χιλιόμετρα πέρα από κάθε λογική---όπως τη βρίσκει κανείς. Το ίδιο πράγμα είναι. Και τα δύο σε φέρνουν στα όριά σου, και τα δύο είναι επικίνδυνα, και τα δύο χλευάζονται από το λογοκεντρικό κατεστημένο, και τα δύο, όμως, σου χαρίζουν μικρές, μοναδικές, αναλαμπές αυτογνωσίας. Αν αυτό τελικά αξίζει είναι---και θα είναι---ανοικτό θέμα.

Για να το πω κι αλλιώς. Μάγκες ας μην κρυβόμαστε πίσω απ' το δάχτυλό μας: Το 36ώρο είναι ναρκωτικό. Ας το απολαμβάνουμε μέχρι να το απαγορεύσουν.

:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

και που να βρεθητε με τον Θου Βου για 25 μερες στην αλλη ακρη της Ευρωπης....

ΦΛΩΡΟΙ....

παντως παντα τετοια και ανωτερα....

[npat]

Αρχικά δημιουργήθηκε από blackbusa

και που να βρεθητε με τον Θου Βου για 25 μερες στην αλλη ακρη της Ευρωπης....

Αυτό ρε δεν είναι ναρκωτικό! Είναι παρά-φύση ασέλγεια!

[filipp0s]

Αρχικά δημιουργήθηκε από npat
... Το 36ώρο είναι ναρκωτικό. Ας το απολαμβάνουμε μέχρι να το απαγορεύσουν.

γι αυτο άλλωστε εφηύραμε και τις ΠΣΚ! Για να "γινόμαστε" λιγάκι... :a44:

[npat]

Αρχικά δημιουργήθηκε από filippos650
γι αυτο άλλωστε εφηύραμε και τις ΠΣΚ! Για να "γινόμαστε" λιγάκι... :a44:

[bikerted]

Αρχικά δημιουργήθηκε από filippos650
γι αυτο άλλωστε εφηύραμε και τις ΠΣΚ! Για να "γινόμαστε" λιγάκι... :a44:

Έτσι........

[siraxanz]

Κάποτε διάβασα, δεν θυμάμε που, μάλλον εδώ και μάλλον ο Uriah Heep το είχε γράψει,
ότι αν πας με πολλά εξαντλήσε γρήγορα και θες συνέχεια να σταματάς κλπ.
Ενώ αν κρατάς μια στρωτή ενιαία ταχύτητα μπορείς να ταξιδεύεις με τις ώρες.
Μάλιστα πρέπει να ανέφερε το ποστ τα 120-130κμ σαν σωστή ταχύτητα ταξιδιού (πολύωρου εννοείται).
Ομολογώ ότι με παραξένεψε η άποψη και με προβλημάτισε αρκετά, για να το λέει ο άνθρωπος σκέφτηκα
κάτι θα ξέρει η κάτι θα έχει καταλάβει τεσπα στα τόσα ταξίδια του.
Η δική μου σκέψη και άποψη μέσα από την εμπειρία μου βέβαια από διάφορα ταξίδια αλλά και από τρία 36ωρα
είναι ότι η κούραση έρχεται αργά η γρήγορα και το 120-130κμ είναι σχετικό και εξαρτάται από κάθε ένα προσωπικά και τις προσωπικές αντοχές
αλλά και από την μηχανή.
Αλλιώς ταξίδευε ο αναβάτης με το σούπερ εντούρο και αλλιώς ένας με σπόρ τουρινγκ μοτο.
Έτσι κ αλλιώς όμως το 36ωρο είναι μια πρόκληση και σαν τέτοιο πιστεύω το βλέπουν όλοι οι συμμετέχοντες, τουλάχιστον έτσι αισθάνομαι σαν αναβάτης.
Όσα παιδιά σταμάτησαν και συνέχισαν την επόμενη ημέρα εγώ θεωρώ ότι λογικά έπραξαν, πρώτα η ζωή και μετά όλα τα άλλα.
Ήταν ένα σκληρό 36ωρο μέσα σε λογικά πλαίσια και θα έλεγα και επιτυχημένο, είμαι Πελοποννήσιος και σχεδόν κάθε Κυριακή
βγαίνω με την μοτο γιά μοτοταξιδάκια αλλά υπήρξαν τόποι και τοποθεσίες που δεν τις είχα ξανακάνει πχ Τζιτζινα-Γεράκι αλλά και την επάνω Μάνη τι τόποι αλήθεια, μαγικοί...
Καλή προετοιμασία, καλή φυσική κατάσταση, κουράγιο και πολλή μελέτη του χάρτη πριν το ξεκίνημα.
Άλλο ένα 36ωρο πέρασε και μας άφησε μια γλυκιά και ευχάριστη ανάμνηση να μας φορτίζει μέχρι το επόμενο, μακάρι να είναι το ίδιο και λίγο δυσκολότερο.
Και του χρόνου συμμετοχή εύχομαι σε όλους τους συμμετήχαντες
συμφορουμίτες και όχι μόνο

[spyro]

Αρχικά δημιουργήθηκε από npat
Άλλοι αναζητούν τη θέωση ξυπόλητοι στην έρημο και άλλοι, χωρίς να το ξέρουν, καβάλα σε μια σέλα γράφοντας χιλιόμετρα πέρα από κάθε λογική---όπως τη βρίσκει κανείς. Το ίδιο πράγμα είναι. Και τα δύο σε φέρνουν στα όριά σου, και τα δύο είναι επικίνδυνα, και τα δύο χλευάζονται από το λογοκεντρικό κατεστημένο, και τα δύο, όμως, σου χαρίζουν μικρές, μοναδικές, αναλαμπές αυτογνωσίας. Αν αυτό τελικά αξίζει είναι---και θα είναι---ανοικτό θέμα.

δεν θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερη παρομοίωση

Αρχικά δημιουργήθηκε από npat Για να το πω κι αλλιώς. Μάγκες ας μην κρυβόμαστε πίσω απ' το δάχτυλό μας: Το 36ώρο είναι ναρκωτικό. Ας το απολαμβάνουμε μέχρι να το απαγορεύσουν.

μην το γελάς καθόλου, εγω πάντως εχω τα κλασικά σημάδια στέρησης, ειδικά εχτες. Ήμουν σε μια κατάσταση ψιλο-κατάθλιψης

[road spirit]

@ νπατ : το ποστ σου να διαχωριστεί και να γίνει στικυ

εύχομαι του χρόνου να μην το χάσω και να σας κάνω παρέα

[mesastou]

Μεγάλο σχολείο οδήγησης το‭ ‬36ώρο.‭ ‬Μαθαίνεις οικονομικό‭ (‬ειδικά όταν κινδυνεύεις‭)‬,‭ ‬χυτό τρόπο οδήγησης,‭ ‬με ελάχιστα φρένα,‭ ‬περιορισμένες αλλαγές ταχυτήτων,‭ ‬προοδευτικό άνοιγμα‭ – ‬κλείσιμο του γκαζιού,‭ ‬κατά το δυνατόν ομαλές αλλαγές ταχυτήτων.‭ ‬Έτσι προστατεύεις την μέση σου‭ (‬άγγιξα τα‭ ‬40‭)‬.
Αν πονούν τα χέρια‭ (‬π.χ.‭ ‬δάχτυλα‭ – ‬που μου συνέβη‭) ‬σημαίνει ότι κάτι λάθος κάνουμε.‭ ‬Πιθανότατα βάζουμε περισσότερη δύναμη από ότι χρειάζεται.

Τι θα ήθελα να αλλάξει‭;

Α.‭ ‬Υπάρχουν νυχτερινοί‭ & ‬πρωινοί τύποι.‭ ‬Η μοτοσυκλέτα όμως θέλει φως‭! ‬Εκείνος που θα εκμεταλλευτεί το φως‭ ‬-‭ ‬ειδικά στο δευτερεύον οδικό μας δίκτυο‭ – ‬είναι ο έξυπνος μοτοσυκλετιστής‭ – ‬οπότε και θα πρέπει να βραβεύεται.‭ ‬Η αναχώρηση λοιπόν θα πρέπει να ξεκινά‭ ‬1-3‭ ‬ώρες πριν την ανατολή του ήλιου‭ (‬π.χ.‭ ‬στο‭ ‬36ώρο του‭ ‬2009‭ ‬μία ώρα,‭ ‬όσο χρειαζόμαστε για να αφήσουμε την εθνική οδό‭)‬.‭ ‬Επίσης η άφιξη‭ ‬-με την ίδια περίπου λογική‭ – ‬θα πρέπει να είναι‭ ‬1-3‭ ‬ώρες μετά την δύση του ηλίου το αργότερο.

Έτσι λοιπόν θα πρέπει να υπάρχουν προτεινόμενες ώρες διέλευσης από διάφορα σημεία.‭ ‬Έτσι π.χ.‭ ‬εγώ δεν θα είχα πάει Μονεμβασία και ίσως θα είχα κάνει το Καλαμάτα‭ – ‬Σπάρτη‭ (‬που όλοι έλεγαν πως άξιζε‭)‬.‭ ‬Από την άλλη βέβαια έτσι δεν θα τύχαινα στο τρομερό φως που είχε στην Βάθεια και μετά,‭ ‬και οι φωτογραφίες μου δεν θα ήταν έτσι φωτισμένες.‭ ‬Συνειρμικά λοιπόν,‭ ‬μου έρχεται και η πρόταση να υπάρχει βαθμολογία για τις διαδρομές,‭ ‬π.χ.‭ ‬η Καλαμάτα‭ – ‬Σπάρτη παίρνει‭ ‬10‭ ‬πόντους,‭ ‬η Σκάλα-Μονεμβασία-Σκάλα‭ ‬5,‭ ‬οπότε διαλέγω να χάσω αυτήν ώστε να πάρω περισσότερούς πόντους.

Β.‭ ‬Καφέδες,‭ ‬φαγητό‭ ‬,‭ ‬μπύρες και άλλα τέτοια δεν θα πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στο ποσό συμμετοχής‭! (‬Γνωρίζεται τι προσφέρουν στα μαθήματα‭ ‬css‭; ‬Περίπου τέτοια τροφή χρειαζόμαστε‭)‬.‭ ‬Δεν πίνουν όλοι καφέ‭; ‬Εγώ προσωπικά θα προτιμούσα μια κερασμένη μπύρα το βράδυ στο ξενοδοχείο παρά να τον πρωινό καφέ‭ – ‬που προκάλεσε και καθυστέρηση.‭ ‬Δεν έχουν όλοι τα ίδια γούστα στο φαγητό.‭ ‬Μια συμφωνία ή επιδότηση τιμών‭ (‬π.χ.‭ ‬σάντουιτς‭ ‬1ευρώ που είδα στο Πολύδροσο Λακωνίας‭ (‬Τσίντζινα‭)) ‬δεν το θεωρώ κακή ιδέα.‭ ‬Επίσης μια επιδότηση διοδίων ή την προπληρωμή τους ή κάποιο κουπόνι ώστε να μην βγάζουμε τα γάντια‭ (‬δύσκολο μάλλον κάτι τέτοιο‭)‬.‭ ‬Σίγουρα πολύ εύκολο είναι να είναι εκεί κάποιος της επιτροπής για να πληρώνει επιτόπου για όσους μοτοσυκλετιστές φέρουν το περιβραχιόνιο.‭

Γ.‭ ‬Συνεργασία με την αστυνομία για παραβιάσεις του ΚΟΚ.‭ ‬Στις ευθείες π.χ.‭ ‬το ταξίδι με πάνω από το όριο δικαιολογεί κλήση.‭ ‬Όποιος παίρνει κλήση να τιμωρείται και με πόντους ποινής.‭

Εναλλακτικά μπορεί η λέσχη να νοικιάζει εξοπλισμό από περιοδικά π.χ.‭ ‬αυτοκινήτου και να βρίσκει και κατάλληλους ανθρώπους που να στήνονται κρυμμένοι.‭ ‬Σε ένα πολυσύχναστο χωριό όπως η Μονεμβασία να είναι θεσπισμένο ένα όριο π.χ.‭ ‬50χλμ/ώρα,‭ ‬σε ένα άλλο,‭ ‬π.χ.‭ ‬στο Γεράκι μπορεί π.χ.‭ ‬να είναι‭ ‬65χλμ/ώρα.‭ ‬Λαμβάνοντας υπόψη δηλαδή ότι οι μοτοσυκλέτες φρενάρουν σαφώς καλύτερα από τα αυτοκίνητα,‭ ‬όχι μόνο επειδή έχουν μαλακότερες γόμες στα ελαστικά τους.‭

Δ.‭ ‬Επιβράβευση κατανάλωσης Αυτό πάει παρέα με το Γ.‭ ‬αλλά και με την‭ ‬1η παράγραφο.‭ ‬Έχει βέβαια και περιβαλλοντολογικές επιπτώσεις.‭ ‬Μοτοσυκλέτες που δεν έχουν κάρτα καυσαερίων να μην συμμετέχουν.‭ (‬ναι,‭ ‬ξέρω‭ – ‬εδώ γελάμε‭)‬.‭ ‬Ο καλός μοτοσυκλετιστής πρέπει να οδηγεί οικονομικά όχι όμως εις βάρος της ασφάλειας του‭ (‬π.χ.‭ ‬με λάθος σχέση στο κιβώτιο,‭ ‬με κοιμησικό τρόπο‭)‬.‭ ‬Η κατανάλωση είναι βέβαια συνάρτηση του βάρους,‭ ‬της ιπποδύναμης,‭ ‬του αριθμού των κυλίνδρων κ.α.‭ ‬Θεωρώ πως πάνω από‭ ‬9λίτρα/100‭ ‬χλμ είναι εξωφρενική‭! ‬Συνειρμικά λοιπόν και πάλι θα μπορούσε να γίνει μια συνεργασία με τα βενζινάδικα‭ – ‬προπληρωμένη βενζίνη‭! ‬Δεν βγάζουμε γάντια-κράνος,‭ ‬γεμίζουμε,‭ ‬καταγραφή και φύγαμε.‭ ‬Κάνουμε την στάση μας κάπου ποιο όμορφα από τα βενζινάδικα,‭ ‬εκτός αν υπάρχει κάτι άξιο λόγου στο βενζινάδικο‭ (‬π.χ.‭ ‬νερό,‭ ‬αντικείμενα για φωτογράφιση,‭ ‬τουαλέτα,‭ ‬ωραίες γυναίκες‭ … )

Ε.‭ ‬Ο μοτοσυκλετιστής πρέπει‭ ‬να τρώει κατάλληλα.‭ (‬αυτό πάει με το Β κάπως‭)‬.‭ ‬Μετά το‭ ‬36ώρο ίσως πρέπει να έχει χάσει και ένα κιλό.‭ ‬Επίσης οι δείκτες υγείας του να είναι σε αποδεκτά επίπεδα.

ΣΤ.‭ ‬Δεν πρέπει να είμαστε‭ ‬τρισάθλιοι.‭ ‬Να μην βρωμάνε ούτε τα χνώτα μας ούτε ο ιδρώτας μας.‭ ‬Τα δόντια μας να είναι σχετικά καθαρά.

[mesastou]

sorry, το κλείσιμο παρένθεσης έγινε φατσούλα.

το μεγαλύτερο ποστ που έχω κάνει, sorry και για αυτό.