Ταξίδι σε δυο ρόδες (Μέρος 1ο)

[Vagelis Gar]

Αφού αναπληρώσαμε υγρά συνεχίσαμε την βόρεια πορεία μας μέχρι το Smederovo και από εκεί αριστερά στον δρόμο δίπλα στον Δούναβη.
Όμορφη διαδρομή αλλά με πάρα πολύ κίνηση και πολύ κακό οδόστρωμα. Φτάνοντας στο Βελιγράδι αυτό που αντικρύζεις είναι μια πανέμορφη πόλη γεμάτη ζωή που την διασχίζουν δύο ποτάμια (Δούναβης και Σάβα).
Μικρή περιήγηση με τις μοτοσυκλέτες μας και αναζήτηση για κάποιο φθηνό κατάλλυμα. Τα ξενοδοχεία που μας είχε πει ο Alex δεν μπορέσαμε να τα βρούμε (δεν είχαμε μαζί μας GPS) και έτσι άρχισε το ψάξιμο. 100 με 120 ευρώ το δίκλινο στα μεγάλα ξενοδοχεία, χρήματα που δεν μπορούσαμε και δεν θέλαμε να διαθέσουμε.
Ενώ είχαμε σταματήσει για να ανασυγκροτηθούμε σταματά κάποιος μεσήλικας με μια BMW και μας ρωτάει αν χρειαζόμαστε κάτι. Του λέμε πως ψάχνουμε για κάποιο φθηνό κατάλλυμα, κάνει 2-3 τηλεφωνήματα και μας οδηγεί στο HOSTEL 12 στο κέντρο σχεδόν του Βελιγραδίου. 12 ευρώ το άτομο τη βραδυά, πολύ φιλόξενοι οι ιδιοκτήτες τους, ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟ, το συστήνω ανεπιφύλακτα (η σχέση μου με τα hostel μέχρι ακείνη την στιγμή ήταν μακριά κι αγαπημένοι).


Τακτοποίηση των πραγμάτων μας στο δωμάτιο,
τακτοποίηση των μωρών μας στο εσωτερικό του Hostel

[Vagelis Gar]

και μίνι βόλτα στην πόλη (βραδιά εκλογών στην Σερβία με πανυγηρισμούς των νικητων)






Επιστροφή στο Hostel, μπάνιο και μέσα στα sleeping bag μας για ξεκούραση...

[Vagelis Gar]

3η ημέρα στον δρόμο και όλα μέχρι στιγμής πηγαίναν σύμφωνα με το πρόγραμμα (χαχαχαχα). Το καλό ήταν πως ο Γιάννης αποδείχθηκε άνθρωπος με ΤΕΡΑΣΤΙΑ υπόμονή. Πολλές οι στάσεις για να βρούμε τον δρόμο και να καταγράψω τις πληροφορίες που έπρεπε να φέρω πίσω στην Ελλάδα.
Αναχώρηση από το Hostel και έξοδος από το Βελιγράδι με προορισμό την Κροατία πάντα από το επαρχιακό οδικό δίκτυο. Σε λιγότερο από 100 χιλιόμετρα βρισκόμασταν στα σύνορα Σερβίας-Κροατίας. Στο Σέρβικο φυλάκιο περάσαμε πολύ άνετα. Φτάνοντας στο Κροάτικο ήμουν εγώ μπροστά και ο Γιάννης δεύτερος. Φτάνω στο γκισέ, βγάζω το κράνος δείχνω το διαβατήριο και η ξινή υπάλληλος κάνει τον έλεγχο. Ok, μου λέει. Παρκάρω την μοτοσυκλέτα λίγα μέτρα πιο μακριά και περιμένω τον Γιάννη. Περνώντας κάποια λεπτά με τον Γιάννη να μην έρχεται υποψιάζομαι πως κάποιο πρόβλημα υπάρχει και πλησιάζω.
Πρόβλημα μου λέει ο Γιάννης, δεν με αφήνουν να περάσω !!! (ο Γιάννης με ταυτότητα νέου τύπου).
Μιλάμε με την ξινή και μας λέει πως υπάρχει πρόβλημα στην ταυτότητα του κυρίου γιατί δεν ταιριάζουν κάποιες ημερομηνίες (αυτή την έκδοσης και αυτή της θεώρησης). Μας λέει περιμένετε και πάει στο φυλάκιο της αστυνομίας.
Και περιμένουμε, και περιμένουμε...κάποια στιγμή μας φωνάζει να πάμε και εμείς μέσα. Problem λέει ο αστυνομικός. Προσπαθούμε να του εξηγήσουμε ότι αυτό το σύστημα υπάρχει στην Ελλάδα και όλες οι ταυτότητες είναι κατ' αυτόν τον τρόπο. Για καλή μας τύχη είχα και την δικιά μου ταυτότητα μαζί και του τη δείχνω. Διαφορετικές ημερομηνίες και στην δική μου. Ok μας λέει, wait outside.
Βγαίνουμε έξω και πάμε κοντά στις μηχανές μας περιμένοντας την εξέλιξη. Λίγα λεπτά αργότερα έρχεται ένας μεσόκοπος κύριος και άρχισε να μας ρωτάει από που είμαστε που πάμε κτλ. Petar το ονομά του, ναυτικός για πολλά χρόνια, πολλές οι χώρες που είχε ταξιδέψει και η μοίρα τον έριξε να δουλεύει υπάλληλος στο τελωνείο (έλεγχος φορτίων).
Μας μίλαγε για τα ταξίδια του και μπορούσες να διαπιστώσεις στον λόγο του μια γλυκιά μελαγχολία και νοσταλγία ταυτόχρονα. Μας αλλάζει κάποια ευρώ σε Kuna, παίρνουμε 2 καφέδες και συνεχίσαμε την συζήτησή μας με τον καινούριο μας φίλο.
Η ώρα πέρναγε και εξέλιξη δεν υπήρχε καμία με το θέμα της ταυτότητας. Καθόλου όμως δεν μας ενόχλησε η καθυστέρηση. Βρισκόμασταν στον δρόμο, χωρίς να υπάρχει κάτι που να μας πιέζει χρονικά οπότε δεχθήκαμε και το κέρασμα παγωμένου νερού + 2 μήλων από τον Petar.
Δεν γνωρίζω αν μεσολάβησε κατά κάποιο τρόπο ώστε να ξεμπερδέψουμε, λίγα λεπτά μετά η ξινή βγήκε με τις ταυτότητες και μας είπε πως μπορούμε να περάσουμε.


Το πέρασμα έγινε από το φυλάκιο κοντά στη Sid (βόρεια των συνόρων του αυτοκινητόδρομου).
Μπαίνοντας στην Κροατία δεν αλλάζουν και πολλά πράγματα αναφορικά με αυτά που το μάτι βλέπει και στη Σερβία. Ίσως λίγο πιο προσεγμένο το οδικό δίκτυο και η σήμανση. Το τοπίο ημιορεινό, τα χωριά διάσπαρτα κατά μήκος του δρόμου, οι οδηγοί πιο προσεκτικοί σε σχέση με τα Σκόπια και την Σερβία. Η κίνηση στον δρόμο ήταν τόση λίγη που μπορούσες να αφήσεις την μοτοσυκλέτα καταμεσής και για πολλή ώρα να μην σε ενοχλήσει κανείς.
Σε ορισμένα σημεία η επαρχία της Κροατίας μας άφησε με το στόμα ανοιχτό από την φυσική ομορφιά.

Dakovo (Καθεδρικός Ναός)

[Vagelis Gar]

Διαδρομή που αποζημειώνει


Ο Γιάννης είχε όρεξη για παιχνίδια με την μοτοσυκλέτα του, ε και εγώ σαν μεγαλύτερος δεν μπορούσα να του χαλάσω το χατήρι.


Μετά το Dakovo ο δρόμος κατεβαίνει νότια και πηγαίνει για πολλά χιλιόμετρα πλάϊ στον αυτοκινητόδρομο.
Αυτό όμως που ανακαλύψαμε σύντομα είναι πως σε αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι (περίπου 100 χιλιόμετρα) ΌΛΑ τα χωριά είναι το ένα πλάϊ στο άλλο. Δηλαδή εκεί που είναι το τελευταίο σπίτι του ενός χωριού δίπλα ακριβώς είναι το πρώτο σπίτι του άλλου. Και όταν μιλάμε για χωριά στην Κροατία μην φανταστείτε κάτι αντίστοιχο με τα δικά μας χωριά.
Τα σπίτια είναι ΟΛΑ μπροστά στον δρόμο, πίσω από κάθε σπίτι υπάρχει μια αποθήκη και πιο πίσω το χωράφι του καθενός. Ελάχιστα τα σημεία όπου μπορείς να αναπτύξεις ταχύτητα πάνω από 50χλμ/ώρα (μαρτύριο πραγματικό).

Με τον ήλιο να αρχίζει να δύει (κάπου στην Κροατία)

[Vagelis Gar]

Πλησιάζοντας στο Zagreb


Φτάνοντας νύχτα στο Zagreb έπρεπε να αναζητήσουμε κατάλυμα. Μεγάλη πόλη, χωρίς GPS και μπαίνουμε στο κέντρο (αφού είχαμε ρωτήσει 1-2 ξενοδοχεία και τα 120 ευρώ που μας ζητήσουν για μια βραδιά ήταν ΠΑΡΑ πολλά) παρκάρουμε τις μοτοσυκλέτες σε σημείο πριν από έναν πεζόδρομο που οδηγούσε στο ιστορικό κέντρο.
Κοντά εκεί και 4-5 μοτοσυκλέτες με Ιταλικές πινακίδες. Για καλή μας τύχη εκείνη την στιγμή ερχόταν οι Ιταλοί να πάρουν τις μοτοσυκλέτες τους και τους ρωτάμε αν υπάρχει κάποιο φθηνό ξενοδοχείο. Ελάτε μαζί μας μας λένε, εκεί που μένουμε ίσως κάτι έχει και το κόστος του δίκλινου 60 ευρώ με πρωϊνό.
Τους ακολουθήσαμε (ούτε οι ίδιοι είχαν GPS και κάναμε αρκετές βόλτες στην πόλη μέχρι να το βρούνε ), τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο, μπάνιο και ύπνος.
4η ημέρα η αυριανή και αυτό που μας είπε η ρεσεψιονιστ, για τον καιρό ήταν κάτι παραπάνω από αληθινό...

[Vagelis Gar]

Ξεκίνημα από το Zagreb και προορισμός μας η Λουμπλιάνα, το Σάλσμουργκ ή ότι άλλο βρεθεί στον δρόμο μας. Πρωϊνό με τους Ιταλούς φίλους μας και βγαίνουμε έξω να πάρουμε τις μοτοσυκλέτες από το πάρκινγκ για να φορτώσουμε τα πράγματά μας. Ανοίγουμε την πόρτα του ξενοδοχείου και έξω γινόταν κατακλυσμός. Φοβερή μπόρα που άλλωτε έκοβε για λίγο και σε λίγα λεπτά ξαναδυνάμωνε. Η επιλογή μας μια. Αδιάβροχα, γκέτες και πάμε....
Άγνωστοι δρόμοι, μουσκεμένοι χάρτες, θολωμένες ζελατίνες, όλα καλά. Φτάνουμε στα σύνορα με την Σλοβενία.(από Zepresic και από εκεί για Rigonce). Πολλές και πάλι οι στάσεις αλλά αυτή τη φορά δεν ευνοούσαν οι καιρικές συνθήκες και ήταν πολύ δύσκολη η όλη κατάσταση.


Η Σλοβενία την πρώτη φορά που την επισκέφθηκα (2010) μου έδωσε την εντύπωση μιας αδιάφορης χώρας (είσοδος από νότια και έξοδος προς Dubrovnik).Για καλή μου τύχη αυτή τη φορά διέσχιζα την Σλοβενία από την βόρεια πλευρά της και αναθεωρώ την γνώμη που είχα για αυτή τη χώρα.Το άσχημο αυτή τη φορά ήταν πως δεν είχαμε την πολυτέλεια του sightseeing λόγω της συνεχόμενης βροχής.

[Vagelis Gar]

[Vagelis Gar]

Το μόνο που θυμάμαι είναι πως σταματήσαμε σε μια πόλη μούσκεμα και ρωτήσαμε σε κάποια σχολή οδηγών για το που θα βρούμε έναν συγκεκριμένο δρόμο που ψάχναμε. Κάποια στιγμή ο δρόμος μας έβγαλε στο Bled. (βόρεια της Σλοβενίας κοντά στα σύνορα με την Αυστρία). Λίμνες με πανέμορφο φυσικό πλούτο, κάστρα σκαρφαλωμένα σε βράχους και....βροχή....






Με την βροχή να πέφτει ασταμάτητα και με τα νέα που ερχόταν από την Αυστρία πως σε όλη τη χώρα υπάρχουν καταιγίδες θα ήταν ηλίθιο να βγάλουμε την διαδρομή μέχρι το Salzburg από το επαρχιακό δίκτυο. Απόφαση και των δυο μας και μπαίνουμε στην Autoban για να φτάσουμε όσο γρηγορότερα γίνεται στον τελικό μας (για εκείνη την ημέρα) προορισμό.
Είσοδος στον Α10, καταβολή του τσουχτερού αντιτίμου (12 ευρώ νομίζω) για το τούνελ κοντά στο Villach, σκέψη για Vinietta δεν υπήρξε, και συνεχίσαμε το ταξίδι μας βόρεια συντροφιά με τι άλλο, με πολύ βροχή....Κατά τις 11 μπήκαμε στο Salzburg όπου στην Mozard Platz μας περίμενε ο Σάκης (Τρικαλινός επιχειρηματίας), ο οποίος αφού μας λυπήθηκε για την κατάσταση στην οποία μας είδε, μας τάϊσε, μας πότισε και μας οδήγησε στο ξενοδοχείο ενός Πορτογάλου λίγο έξω από την πόλη.

[Vagelis Gar]

Η ημέρα που ξημέρωσε περιελάμβανε κάποιες υποχρεώσεις από μέρους μου (να συναντηθώ με μέλη της Αυστριακής ποδηλατικής ομοσπονδίας ώστε να μας βοηθήσουν στην χάραξη της διαδρομής στην Αυστρία και Γερμανία για τον Έλληνα ποδηλάτη, και με κάποιους χορηγούς που θα βοήθαγαν οικονομικά το εγχείρημα). Επρεπε λοιπόν να διανύσω αρκετά χιλιόμετρα από το Salzburg για τις συναντήσεις μου. Ο Γιάννης προτίμησε να μείνει στο Salzburg (πανέμορφη πόλη) ώστε να κάνει κάποιες βόλτες και να χαλαρώσει.

Οι φωτογραφίες είναι από τον Γιάννη από την περιήγησή του στην πόλη και στον ζωολογικό κήπο.

[Vagelis Gar]

Μην με ρωτήσετε τι είναι αυτό, δεν ξέρω. Δεν μοιάζει να το χρησιμοποιούσαν για καλό σκοπό πάντως χαχαχαχαχα.

[Vagelis Gar]

Πεντακάθαρη, πανέμορφη, ήσυχη πόλη με ωραίους ανθρώπους.

[Vagelis Gar]

[Vagelis Gar]

[Vagelis Gar]

[Vagelis Gar]