αναφέρομαι σε όλα αυτά που έγραψα στην σελίδα 17.Αρχικά δημιουργήθηκε από mesastou
Κανένα άλλο σχόλιο πέρα από της καθαριότητας και του ευπρεπισμού;
Γιάννη καλά τα λές ... δεν καταλαβαίνω γιατί ζητάς συγνώμη.
Αυτό που αναρωτιέμαι είναι γιατί δεν έγινε κανένα άλλο σχόλιο... τόσο ufo είμαι;
25/5 τι ώρα στο Terra Verde ; (ευκαιρία να τα πούμε και από κοντά - επειδή στο 36ώρο ήμουν σκόπιμα συχνά μοναχικός ταξιδιώτης)
Όσο αφορά τις εντυπώσεις ας γράψω λίγο ακόμα:
Εγώ έφτασα Καλαμάτα στις 2100 παρά, είχε αρχίσει η κούραση και τελείωνε μάλλον η απόλαυση. Είχε πλέον βραδιάσει. Δεν μου αρέσει η μοτοσυκλέτα το βράδυ (δεν ξέρω πως είναι με xenon). Σταμάτησα σε ένα βενζινάδικο και αναλογίστηκα που είμαι και τι κάνω τέτοια ώρα τόσο μακρυά από το σπίτι μου. Σκέφτηκα τα τέκνα μου και την γυναίκα μου, ότι την Δευτέρα έπρεπε να πάω δουλεία ... ότι τώρα ξεκινά ο άθλος που είναι το 36ώρο και για μένα (νωρίτερα ήμουν σε υπερένταση και δεν καταλάβαινα κούραση)
Έφαγα λοιπόν από τις προμήθειες μου, νεράκι, χέσιμο, μήνυμα στην σύζυγο πως θα είμαι εκεί 12.30 [αφού επιβεβαίωσα με τον βενζινοπόλη πως η Αθήνα είναι κάπου 3,5 ώρες με αυτοκίνητο και χωρίς να τις πω που βρίσκομαι - το αστείο είναι ότι εκείνη όπως έμαθα αργότερα νόμιζε πως ήμουν κάπου κοντά για φαγητό], κλείσιμο κινητού και φύγαμε.
Στις πρώτες ευθείες ένοιωθα ακόμα περισσότερο τώρα την κούραση. Πρώτη φορά με την συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα βράδυ, αναρωτιόμουν πως θα είναι τα φώτα. Ξεκίνησα τον δρόμο για Τρίπολη ακολουθώντας σβέλτα αυτοκίνητα. Σε λίγο κατάλαβα ότι έτσι θα νυστάξω οπότε άρχισα δειλά - δειλά τις προσπεράσεις. Όταν κουραζόμουν ακολουθούσα κάποιο άλλο όχημα - με βοηθούσαν πολύ και τα φώτα του, μου έδειχνε τις στροφές η κίνηση του. Όταν φώτα απέναντι με τύφλωναν κοιτούσα την δεξιά μου λευκή γραμμή χωρίς να κόβω ρυθμό - και με την περιφερειακή όραση καταλάβαινα πως δεν έρχεται κανείς καταπάνω μου. Κάποια στιγμή με πέρασε ένα 306 που πήγαινε σαν τρελό - σύντομα κατάλαβα ότι έπρεπε να το αφήσω να φύγει, δεν ήταν κατάλληλες οι συνθήκες για κυνήγι. Στις στροφές με μόνο τα δικά μου φώτα κατάλαβα πως μόλις η μοτοσυκλέτα έγερνε τα φώτα λίγο βοηθούσαν - είτε άναβα τα μεγάλα είτε τα μεσαία. Άρχισα να προσπαθώ βλέπω τις λευκές διαχωριστικές που μισό φαίνονταν ακόμα και αν δεν τις χτύπαγαν τα φώτα μου. Look where you want to go. Εννοείτε πως έτσι καθόλου σημασία δεν έδινα κοντά μου - αν δηλαδή υπήρχαν λακκούβες και που πατούσα - δεν υπήρχε υπολογιστική δύναμη για κάτι τέτοιο (not enough processing power). Look where you want to go και απέκτησα κάποιο ρυθμό και ένοιωσα κάποια ικανοποίηση που πήγαινα καλά και κατάλαβα πως θα έφτανα Τρίπολη ικανός να συνεχίσω.
όταν πλέον έφτασα Τρίπολη όλα ήταν πολύ ποιό εύκολα.
Στα διόδια έκανα μια στάση, έβγαλα και μερικές φωτογραφίες [ένας είχε πάθει λάστιχο] , ντύθηκα καλύτερα για να αντιμετωπίσω το πιθανό κρύο (είχα κολυμπήσει νωρίτερα) και έφυγα με την σκέψη πως μάλλον προλαβαίνω και το Terra Verde πριν τις 12.00
Ήμουν εκεί 11:45 και 12:15 σπίτι μου.
Απάντηση με παράθεση
)
