Από την κοπελιά δεν έχω παράπονο. Τραβήχτηκε στα νοσοκομεία 2-3 φορές και με έπαιρνε τηλέφωνο κάθε δεύτερη μέρα μήπως χρειάζομαι κάτι. Προσφέρθηκε να μου δώσει τα χρήματα να φτιάξω τη μηχανή αλλά δεν δέχτηκα. Ήμουν αισιόδοξος! Τελικά οι ζημιές αποκαταστάθηκαν τον Σεπτέμβρη και τότε έστειλα τα παραστατικά στον ασφαλιστικό μου πράκτορα και ακόμα περιμένω, γιατί είμαι «άπληστος» — ζήτησα κάτι παραπάνω από τις ζημιές μου, για την ταλαιπωρία (να το πω ευγενικά) που τράβηξα όλο το καλοκαίρι. Τώρα έχουμε στείλει εξώδικο και εντός των ημερών περιμένουμε απάντηση. Πιθανότατα θα καταφέρω να πάρω όλα τα χρήματα για τα οποία έχω παραστατικά αλλά πάλι, με ασφάλειες και δικηγόρους, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Υπάρχουν πάντως ουκ ολίγες περιπτώσεις όπου ο πράκτορας παίρνει όλο το πακέτο και δίνει στον δικαιούχο τα μισά λέγοντας «αυτά μας έδωσαν» αλλά η φιλενάδα μου (η δικηγόρος που ασχολείται πλέον) λέει -με σχετική βεβαιότητα- πως δεν έχουμε πέσει σε απατεώνα, απλώς οι ασφαλιστικές, έξω από το δικαστήριο, δεν δίνουν ούτε € παραπάνω πλέον. Όμορφα πράγματα.