…και έγινε χθες το μεσημέρι. Μπήκα στη Δεκελείας / Αγίων Αναργύρων από το φανάρι της Αχαρνών ερχόμενος από εθνική και κοίταξα τον καθρέπτη να πιάσω αριστερά να παρακάμψω την ουρά των αυτοκινήτων που περίμεναν το φανάρι για Χαλκίδος. Την ίδια στιγμή μια κοπελίτσα αποφασίζει να βγει από την ουρά με απότομο κόψιμο αριστερά και… συναντηθήκαμε! Της πήρα τον καθρέπτη με το γόνατο και μου πίεσε το δεξί πόδι με τη ρόδα (μάλλον) πάνω στο καπάκι του μοτέρ (μάλλον), μετά η μηχανή έπεσε αριστερά και σύρθηκε για μερικά μέτρα, με εμένα -περιέργως- πάνω της και όχι από κάτω της κι έτσι δεν έχω άλλα τραύματα! Ή κάπως έτσι τέλος πάντων… Φυσικά φορούσα μποτάκια, που το δεξί στράβωσε, γάντια, που το αριστερό έχει σημάδια τριβής στην παλάμη και μπουφάν — κι έχω σημάδι τριβής στον αγκώνα. Το κράνος δεν ακούμπησε πουθενά.
Ήρθε η αστυνομία, πρέπει να πάω αύριο για κατάθεση. Έστειλα τη μηχανή στο συνεργείο με την οδική χωρίς να τη δω, αφού αμέσως μόλις κατάλαβα ότι έχω χτυπήσει, σταμάτησα να σκέφτομαι τη Ducati. Υποθέτω πως ότι περίσσευε στην αριστερή μεριά έχει σπάσει. Κατέληξα στον Ερυθρό με το ασθενοφώρο και μείναμε με τις ώρες στις ουρές για ακτίνες, υπέρηχους και νοσηλεία. Νάρθηκας για 20 μέρες και βλέπουμε.
Εκείνο που με στεναχωρεί περισσότερο είναι που μάλλον θα χάσω το ταξιδάκι για Εδιμβούργο στα μέσα του Ιουλίου. Το αμέσως επόμενο είναι που θα πρέπει να μείνω εσώκλειστος όλο αυτό το διάστημα αντί να εκμεταλεύομαι την ανεργία για βόλτες εργασίας και αναψυχής. Oh well, φθηνά την έβγαλα. Καλό καλοκαίρι να έχετε, και σας ζηλεύω.