Ταξίδι σε δυο ρόδες (Μέρος 1ο)

[Vagelis Gar]

[Vagelis Gar]

Σας φέρνει στο νου κάποιον Έλληνα πολιτικό. Απλή σύμπτωση


Έχοντας τελειώσει τις υποχρεώσεις μου επέστρεψα στο Salzburg και συναντήθηκα με τον Γιάννη ώστε να προλάβουμε να κάνουμε και το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής (μέχρι το Μόναχο). Αφήσαμε τις μπαγκαζιέρες μας στο ξενοδοχείο που μείναμε το προηγούμενο βράδυ και αργά το απόγευμα ξεκινήσαμε για την Γερμανία.
Η διαδρομή μας ήταν βόρεια του Salzburg και ξανά από επαρχιακό οδικό δίκτυο. Για τους δρόμους της Γερμανίας (αλλά και της Αυστρίας) δεν έχω να πω τίποτα άλλο παρά την λέξη ΤΕΛΕΙΟΙ. Ακόμα και κομμάτια δρόμου μεκριά από αυτοκινητόδρομους ή ακόμα και δρόμοι που οδηγούν σε 1-2 σπίτια με τέλεια σήμανση και ακόμη πιο τέλεια ασφαλτόστρωση.

[Vagelis Gar]

"Πάρε με από το χέρι να μου δείξεις τον κόσμο. Ο μεγάλος χάρτης σχισμένος. Η γεωγραφία χαμένη ανάμεσα σε άχρηστα βιβλία. Ο εξάντας δίχως φακούς. Τους βγάλαμε για ν' ανάψουμε τσιγάρα. Σπασμένο το παλινώριο. Η ρίγλα ζαβωμένη. Το βελόνι της πυξίδας τρελάθηκε και τρεκλίζει..."
(Νίκος Καββαδίας, "Βάρδια")

[Vagelis Gar]

MarienPlatz, Μόναχο

[Vagelis Gar]

Κατά τις 12 τα μεσάνυχτα αποφασίσαμε προς έπρεπε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο μας στο Salzburg. Κουραστικά τα χιλιόμετρα από την Autoban με πολύ αέρα και κρύο....

[Vagelis Gar]

Είχαμε αφήσει μια εκρεμότητα (τη χαρτογράφηση της διαδρομής στην Αυστρία μιας και είχαμε έρθει από την Autoban,λόγω κούρασης και βροχής).
Πρωϊνό ξύπνημα, και αναχώρηση από το Salzburg. 4 λεξούλες..."αναχώρηση από το Salzburg". 2 ώρες μέσα στην πόλη μέχρι να βρούμε τον δρόμο που οδηγεί ανατολικά της πόλης στο Bad Ischl. Σε κάποιους που ρωτήσαμε η προφορά μας (Μπαντ Ισχλ) ήταν μάλλον τόσο άθλια που ή δεν πέρναμε απάντηση ή μας στέλναν αλλού. Και δώστου από την αρχή. Μαρτύριο για εμάς η οδήγηση μέσα στην τακτοποιημένη κυκλοφοριακά πόλη του Salzburg (Έλληνες γαρ χαχαχα).
Με τα πολλά κάποιος ευγενέστατος (ναι το έχουν αυτό οι Αυστριακοί σε αντίθεση με τους Γερμανούς) Αυστριακός μας οδήγησε με το αυτοκινητό του στο σημείο όπου ξεκίναγε ο δρόμος που ψάχναμε, κάναμε τον σταυρό μας, ήπιαμε λίγο νερό (ο καιρός ζεστός) και ξεκινήσαμε για την περιπέτειά μας σε κάποια από τα ομορφότερα μέρη που έχω οδηγήσει με την μοτοσυκλέτα μου.

Πρώτη στάση σε κάποιο μικρό χωριό δίπλα σε μια πανέμορφη λίμνη. Οδήγηση για κάποια μέτρα σε ένα στενό δρομάκι και ο διακόπτης στο off, οι αισθήσεις μας στο κόκκινο, τσιγάρο, χάσιμο με το μόνο θόρυβο τα μέταλλα από τον κινητήρα που κρυώναν....


Η θέα από πάνω...

[Vagelis Gar]

[Vagelis Gar]

Ψιλόβροχο ξανά αλλά πια δεν μας ένοιαζε ο καιρός. Η ψυχή μας ταξίδευε πιο μπροστά από τα κορμιά μας και σε κάθε στροφή μας χαμογελούσε....


"Χορεύαμε" στους ρυθμούς του δρόμου με τα τοπία να ενναλάσονται μποστά στα έκπληκτα μάτια μας. Χαμόγελο, ικανοποίηση, άδειασμα μυαλού, ανατριχίλα...Σκέψεις, συναισθήματα, όλα μπερδεμένα όλα μαζί, σαν μια έκρηξη...Με συγχωρείτε αλλά δεν ξέρω πως αλλιώς να το περιγράψω...


Solken Pass (όχι από τα γνωστα αλλά εξίσου όμορφο)

[Vagelis Gar]

[Vagelis Gar]

"Γιάννη έρχεται το τρένο ρε συ. Βγες από το πλάνο να πάρω μια καλή φωτό..."
"Οκ"

Χαχαχαχαχαχαχαχαχα (α ρε τρελοκομείο)



Είχε έρθει η ώρα για την δόση της καφεϊνης, Καραβίσος? Σε βενζινάδικο?
Πριν προλάβω να ολοκληρώσω τις σκέψεις μου μια τεράστια ξύλινη τσοπεριά στην άκρη του δρόμου. Στάση δεξιά...

[Vagelis Gar]

"BikeBar" 2 χιλιόμετρα. Κοιτάχτήκαμε μια στα μάτια και φορέσαμε τα κράνη μας.

Ησυχία...Σπρώχνουμε την πόρτα της εισόδου, τίποτα. Ατυχία....


Είχαν αφήσει βέβαια στην βεράντα του bar τον φύλακα, αλλά μάλλον κράταγε από την προηγούμενη βραδιά. Πάντα όρθιος φίλε και να θυμάσαι. Ποτό και τιμόνι δεν πάνε μαζί


Δίπλα στο bar υπήρχαν και κάτι χρέπια παρκαρισμένα...

[Vagelis Gar]

Εν τέλει δεν θυμάμαι που ήπιαμε καφέ και συνεχίσαμε...




Για να μπούμε στην Σλοβενία έπρεπε να περάσουμε ένα σχετικά χαμηλό πάσο (1000μ) στου οποίου την κορυφή υπήρχε το συνοριακό φυλάκιο το οποίο τώρα δεν λειτουργεί (Αυστρία-Σλοβενια pass-free).
Όπως είχα γράψει και πιο πριν είχα αδικήσει την Σλοβενία όσον αφορά την φυσική της ομορφιά σε προηγούμενό μου ταξίδι και μάλλον είχε έρθει η ώρα να με εκδικηθεί . Δείτε τις παρακάτω φωτογραφίες και θα καταλάβετε.

[Vagelis Gar]

Θυμήθηκα τα μικρά μου χρόνια και η λάσπη στις βαλίτσες ήταν καλός καμβάς για να γίνω ξανά λίγο παιδί

[Vagelis Gar]

Άφιξη στην Λουμπλιάνα και αναζήτηση ξενοδοχείου. ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ. Λέμε σε έναν ταξιτζή να μας πάει σε ένα καλό hostel (καλός τρόπος για να μην κάνετε άσκοπους γύρους σε άγνωστες πόλεις στην αναζήτηση καταλλύματος). Hostel Celica. Καλό καθαρό με πολύ κόσμο. Τα δωμάτια και οι διάδρομοι θυμίζουν κελιά φυλακών. Μπάνιο δεν έκανα μιας και μαζί μου δεν είχα αφρόλουτρο αλλά σαπούνι χαχαχαχα . 25 ευρώ το άτομο (λίγο τσουχτερή η τιμή) αλλά οκ. Το hostel βρίσκεται σε μια περιοχή όπου μπορείς να δεις λογής εικαστικών παρεμβάσεων από καλλιτέχνες που βρίσκονται στιν 15η με 16η μπύρα

[Vagelis Gar]

Και μιας και ξαναμπήκαμε στα αγαπημένα Βαλκάνια να συνεχίσουμε ακούγοντας αυτό...


Έξοδος από την πόλη της Λουμπλιάνα με κατεύθυνση τα σύνορα με την Κροατία.
Αυτοκινητόδρομος, Autoban, Autoroute, Autostrada όπως και να το πείτε το ίδιο βαρετός είναι...
Γκάζι, βενζίνη, γκάζι, βενζίνη....πφφφ
Άφιξη στα σύνορα και φωτογραφία στην ενδιαφέρουσα Κροάτικη πινακίδα καλοσωρίσματος.


Tranzit πέρασμα από την Κροατία και άφιξη στο Βελιγράδι. Διανυκτέρευση στο ίδιο hostel (Hostel 12), μια μικρή βόλτα στην πόλη και επιστροφή για ξεκούραση. Η βραδιά όμως δεν τελείωσε με την επιστροφή μας στο hostel. Στην νυχτερινή βάρδια στη reception ήταν κάποιος νεαρός Σέρβος. Φέρνοντας εμείς τις πίτσες, τα σάντουιτς και τα λοιπά junky εδέσματα τον προσκαλέσαμε στην κοινόχρηστη βεράντα να μας κάνει παρέα. Έβαλε τις μπύρες και όταν πια πήγαμε για ύπνο το ρολόϊ έδειχνε 3 και κάτι.

Στον δρόμο και πάλι για την προτελευταία μέρα του ταξιδιού μας και αφού τηλεφωνηθήκαμε με τον Alex για να κανονίσουμε την ώρα του πρωϊνού μας καφέ, φορτώσαμε τις καλές μας και ήμασταν έτοιμοι. Καφές στο κέντρο του Βελιγραδίου, τον οποίο με δυσκολία πληρώσαμε (για ακόμη μια φορά ο Σέρβος φίλος μας ήθελε να μας κεράσει).
Έξοδος από το Βελιγράδι υπό την καθοδήγηση του Alex που μας έκανε μια μικρή ξενάγηση στα κατεστραμένα, από τις "έξυπνες βόμβες" κρατικά κτίρια του Βελιγραδίου. Επόμενη μας στάση στο Leskovac όπου μετά από επικοινωνία μας περίμενε ο Janko.

Φαγητό στο ίδιο εστιατόριο