Βάλκαν τουρ...χΑάιντε

[LOUKILOUK]

Φάγαμε, ήπιαμε, παίξαμε με την φωτιά και με τα νεύρα μας όταν αρχίσαμε να λέμε και να θυμόμαστε για τα πάντα...αλλά και τα υπόλοιπα είδη αρκούδας...Αργήσαμε να πάμε για ύπνο... πυκνό σκοτάδι παντού και υγρασία... Παρόλα αυτά όταν μπήκαμε στη σκηνή, ξαπλώσαμε, κλείσαμε και το φερμουάρ, οποιαδήποτε μορφή ανησυχίας χάθηκε... Aδικαιολόγητα; μήπως τα οχειρωματικά έργα που έκανα το σούρουπο δημιούργησαν αυτό το αίσθημα ασφάλειας;...!! :rotflmao:

[LOUKILOUK]

Ημέρα 6η

Το βράδυ φάγαμε λίγο κρύο, αλλά τίποτα σπουδαίο και μη αντιμετωπίσημο... Το πρωί είχε τρεξιμο στη φύση, μάζεμα, καθάρισμα και δρόμο για την κορυφή... Να πω εδώ ότι στη Ρουμανία αλλά και γενικότερα στα Βαλκάνια δεν ύπαρχει καμία οικολογική συνήδηση και το επίπεδο καθαριότητας στους δρόμους είναι χαμηλό... Έτσι αφού μαζέψαμε μια ολόκληρη σακκούλα με σκουπίδια άλλων τα κουβαλούσαμε για τουλάχιστον 30 χλμ μέχρι να βρούμε κάδο...
Ανεβαίνοντας...

[LOUKILOUK]

...

[LOUKILOUK]

στροφές...

[LOUKILOUK]

γαιδούρια...

[LOUKILOUK]

στην κορυφή του πάσου έμπαινες σε τούνελ με ήλιο και ζέστη και έβγαινες με κρύο και ομίχλη...

[LOUKILOUK]

στροφές πάλι...

[LOUKILOUK]

γουρούνια ελεύθερα...

[LOUKILOUK]

Κατεβήκαμε το πάσο έχοντας χαιρετήσει πολλούς μοτοσυκλετιστές και έχοντας σταματήσει πάμπολες φορές για να απολαύσουμε την θέα, για φωτογραφίες και χαζολόγημα... Φτάσαμε στον κάμπο, ζέστη πολύ, αποφασίσαμε να κινηθούμε προς Πετροζάνι μέσω δευτερευόντων δρόμων και όχι προς Σιμπίου, μιας και νοιώθαμε περισσότερο ότι γουστάρουμε φύση και όχι πόλη... Φαγητό σε ταβέρνα λοιπόν πάνω στο δρόμο και πάμε... (ωραιότατες σούπες...).Φτηνό και εδώ το φαγητό (όχι πάνω από 10-12 ευρώ).
Κινούμασταν στον 7c, κάναμε αριστερά στον 7 και μετά δεξιά στον 7α προς Πετροζάνι. Είχαμε δει στον χάρτη ότι κάπου εκεί και λίγο πριν έχει κάμπινγκ. Σε μια διχάλα που η ταμπέλα έδειχνε ότι πηγαίνει στο ίδιο σημείο συμβουλεύτηκα τον χάρτη και ακολούθησα το δεξί παρακλάδι που στο χάρτι παρουσιάζονταν σαν γραφική διαδρομή... Μετά από 40 χλμ χωματόδρομο, όχι πάντα πατημένο..., φτάσαμε στο σημείο όπου ενώνονταν και πάλι ο δρόμος με τον κεντρικό (ο θεός να τον κάνει...). Περάσαμε δίπλα από μια τεχνητή λίμνη και είδαμε το φράγμα, κουραστήκαμε λίγο αλλά άξιζε το οφ κομμάτι... Η άσφαλτος που συναντήσαμε ήταν σε κακά χάλια και ψάχναμε πλέον για να κοιμηθούμε.

[LOUKILOUK]

Λεπτομέρια...
Σταματάω μετά από ταμπέλα που προσπέρασα και το μωρό πάει να δει αν μας κάνει... Ρουμάνοι , ρομά μάλλον, με κοιτούν που διαβάζω το χάρτη και πλησιάζουν για βοήθεια... "Πετροζάνι" του λέω, με κοιτάνε στα μάτια με απορία... "Πετροζάνι" και δείχνω στο χάρτη... "ααα πιτρουζάν" μου λέει..."νο Περιζάν...Πιτρουζάν... χαάιντε..." :rotflmao: Συνενοηθήκαμε και φύγαμε για "Πιτρουζάν"... σκεφτόμουν ότι το ίδιο ακριβώς το έχω ζήσει στη ορεινή Ελλάδα...

Στο δρόμο...

[LOUKILOUK]

λίμνες...

[LOUKILOUK]

χώμα...

[LOUKILOUK]

...

[LOUKILOUK]

θέα...

[LOUKILOUK]

Αφού περάσαμε όλα αυτά τα "χάλια" και 29 χλμ πριν το Πετροζάνι (βάση ταμπέλας), βρίσκουμε ένα κάμπινγκ...Δύσκολα το καταλάβαινες στην αρχή, αν δεν έβλεπες την ταμπέλα... Με 10 ευρώ κλείσαμε σπιτάκι ξύλινο και αράξαμε... σουρούπωνε πια και είχαμε περάσει πολλά... Κάναμε μπανάκι, φάγαμε και στο εστιατόριο του κάμπινγκ (η σούπα είναι στανταράκι...) και πήγαμε για ξεκούραση...
:ZZZ:

Λεπτομέρεια...
Στο διπλανό σπιτάκι από το δικό μας βρίσκονταν ένα τρανσάλπ, ένας παλιός τίγρης 900, και κάτι ακόμα που δεν θυμάμαι... Πηγαίνοντας για φαγητό μας πλησιάζει ένας Ρουμάνος και μας πιάνει κουβέντα για το "θηρίο"... Δεν είχε ξαναπετύχει Έλληνα μοτοσυκλετιστή και του έκανε εντύπωση...Είχε το τρανσάλπ... Τα είπαμε για λίγο και από ότι κατάλαβα την άλλη μέρα θα πήγαιναν κατά βουνό μεριά... Μάλλον είχα πέσει σε στέκι ον-οφφάδων...